Mijn man is een moederskind...

oooooooooooooooooo dat verklaart een hoop!

 

Neem contact op met algemeen maatschappelijk werk. Krijgt zij hulp voor haar verslaving? Misschien kan je dan via haar contactpersoon iets regelen voor een nieuwe woning. Met een medische indicatie is een urgentie mogelijk, maar als ze bij jullie intrekt heeft ze een dak boven haar hoofd en zal niet meer in aanmerking komen voor een eventuele urgentie.

 

Ik zou heel duidelijk aangeven aan je man dat ze niet bij jullie komt wonen. En echt ik gesprek gaan met hem.

Mijn moeder zegt ook dat ze niet meer drinkt. Maar ik weet inmiddels beter. Zonder professioneel afkicken komt ze er niet..

 

Ik zou tegen je man zeggen dat je schoonmoeder van harte welkom is in je huis. En dat ze dan op jouw plek in het tweepersoonsbed mag liggen, maar dat jij dan wel vertrekt. Als hij liever met zijn moeder samen woont en eet dan met zijn eigen gezin dan mag hij dat lekker gaan doen. Alleen.

 

In dit geval (borderline, drankprobleem) zou ik haar niet in huis willen hebben, je man trapt er met open ogen in!
Zoek hulp voor haar, daar help je haar het beste mee. Neem contact op met haar huisarts, leg het verhaal uit en laat daarna je man met haar een afspraak maken, zorg dat hij meegaat! Ga om hulp vragen voor een borderliner met een alcoholprobleem.

 

Ook al heeft ze geen andere plek, bij mij in huis wonen zou echt niet gebeuren op deze manier. En trouwens ze heeft geen reden om zelf hard op zoek te gaan naar een oplossing want ze mag toch bij haar zoon inwonen.
Je man voelt zich misschien verantwoordelijk en wil haar redden maar zijn eigen relatie gaat er zo aan kapot.
Zou heel duidelijk zijn naar hem, dat dit niet gaat gebeuren en dat hij ook niet elke dag naar moeder hoeft te gaan, hij heeft ook nog een gezin!

 

Ik wilde al zeggen: borderline! Dood en doodeng zulke mensen. Je man is een enabler. Hij laat zich gebruiken en manipuleren. Trek een grens! Want jij laat je óók manipuleren en gebruiken. Ik zou eens heel duidelijke afspraken maken. Hier gaat jullie huwelijk en gezin aan kapot. Heel veel sterkte!

 

Ik snap best wat je bedoelt hoor

Maar als je zelf elke avond zo vroeg naar bed gaat maak je zelf ook geen tijd voor jullie 2.

 

Ok dan zou ik dus echt gaan. Ik krijg hier zo'n rotgevoel bij. Ik heb een zus met borderline. Ze heeft ons echt kapot gemaakt. Ik woon nu expres aan de andere kant van het land en zou in staat zijn te emigreren als ze bij ons in huis zou willen wonen. Er is veel kapot gegaan en ik moest mijzelf en mijn gezin redden van haar. Ik ben echt wanhopig geweest, maar niets of niemand kan tot haar doordringen. Het was echt traumatisch om met haar op te groeien. Dat moet jij jezelf en je kinderen niet aan doen. En dat je man je dit toch op wil dringen, zou voor mij echt een reden zijn om de scheiding aan te vragen.

 

Als ze een gevaar voor zich zelf (zelf destructief) of voor de omgeving vormt, kan ze in aanmerking komen voor gedwongen hulpverlening. Neem contact op met haar huisarts of algemeen maatschappelijk werk en laat je goed informeren meid. Laat je niet zo chanteren! Zij heeft echt hulp nodig

 

Oef.. Ik denk dat je wel wat mensen over je heen gaat krijgen nu..
Er zijn namelijk ook borderliners die wel hulp zoeken en willen. En er zijn ook een aantal dames hier met die stoornis.

Maar goed ik snap je reactie. Je bent zelf beschadigd hierdoor.. Zou wel proberen het oordeel zoveel mogelijk op je eigen situatie te projecteren.
De een is de ander niet.

Bedoel het niet als aanval. Heb zelf echt een hele onveilige jeugd gehad door een moeder met borderline die zich weigerde te laten helpen. Maar ook door heel veel mensen die het zagen maar niks hebben gedaan.. Weet niet wat ik erger vind.

 

Dit is echt extreem en creepy. Ik zou je man de keus voorleggen of hij voor zn gezin moet kiezen en dat hij anders mag vertrekken en samen met mammie een huis kan zoeken.

 

Ts je kan proberen hulp voor haar te zoeken.
Maar laat het je leven niet beheersen. Ik weet het.. Dat doet het al.
Maar mocht het ooit zover komen kies voor jezelf en je gezin.
Dit zijn zulke complexe psychische dingen..

 

Dit! Dat ze borderline heeft en er verslavingsproblematiek is, is geen reden om haar meteen af te schrijven, maar wel een reden om heel duidelijke grenzen te stellen. Er zijn heus zat mensen met borderline die (evt. met therapie) redelijk stabiel zijn en een redelijk inzicht hebben in hun ziektebeeld. Maar iemand die net twee maanden clean is, daarbij geen enkele professionele hulp krijgt of accepteert, die zo manipulatief is dat ze zichzelf uithongert en waarmee bij voorbaat al onderlinge spanningen zijn... die moet je echt niet in huis willen hebben. Zeker niet als er jonge kinderen in huis wonen. Als je man dat niet inziet, is hij deel van het probleem.

Ik ben echt niet per definitie tegen het in huis halen van (schoon)ouders, maar als er bij voorbaat al spanningen zijn, kan de situatie nooit beter worden als je meer op elkaars lip zit. Je schoonmoeder heeft hulp nodig van professionals. Als ze die weigert, kunnen jullie haar niet helpen.

 

Dat bedacht ik me na het plaatsen ook idd. En ik doel hierbij niet op álle mensen die deze stoornis hebben maar op mensen zoals ts haar schoonmoeder. Gelukkig zijn er genoeg mensen die wel echt hulp zoeken en willen.

Wat heftig van je moeder. En de 'toekijkers'. Herkenbaar

 

Pfoeh ik zou heel duidelijk grenzen stellen en afspraken maken met je man en zijn moeder. Bijv. Elke dag even kort bellen en 1 x per week langsgaan en bijv. Om de week gezamenlijk eten.

Je schoonmoeder kan echt niet bij jullie gaan wonen met haar problemen. Zeker als jullie straks een baby krijgen moeten jullie zelf een gezin vormen. Ze is en volwassen vrouw. Als jullie de gemoederen goed willen houden moet ze echt op haar eigen benen staan!

 

Ik zou mezelf toch eens achter de oren gaan krabben. Jij verwacht van je vriend dat hij aandacht aan jou besteed. Maar jij gaat op half 8 met je dochter naar bed. Tja dan ging ik ook wat voor mezelf doen....

En bekijk het eens van de andere kant. Hoe zou jij het vinden als jouw kind later geen contact met jou zocht als jij alleen je kind maar had?
Wees blij dat je vriend er voor zijn moeder wil zijn, wees daar dankbaar om. Das het goede voorbeeld voor jouw kinderen, zij zien papa dit doen en zullen dat dan ook hopelijk gaan doen, omdat het in hun ogen normaal is.

Misschien is de frequentie wat veel maar daar kan hij ook in schipperen. Probeer dat duidelijk te maken.
En probeer jezelf ook anders op te stellen, dan wordt het voor jezelf ook makkelijker.

Oh en ik als jongensmama....Ik hoop dat mijn zoon ook later nog zo gek is op mij als hij nu is. En ja ik wordt ook mammie genoemd door hem (maar dan is mijn zoon net 8)
Ik zou niet blij zijn als mijn schoondochter mijn zoon bij mij weg zou proberen te houden