Ik maak me zorgen om een gezin. Vader, moeder, dochter en zoon. Moeder is een lieve meid, vader is een zeer, zeer moeilijk persoon. Met de dochter heeft hij een redelijke band, maar zoon doet hij niet liever dan uitkafferen, belachelijk maken, schelden, kleineren etc. Fysiek weet ik niet of hij hem wat doet. Het kind is rond de 10 jaar, en weet inmiddels dat hij bij pa niks goed kan doen. Ik twijfel om melding te maken. Ten eerste omdat de moeder wel erg lief is en ten tweede omdat ik niet weet waar ik het beste melden kan. Wie heeft raad?
In welke verhouding sta je tot het gezin? En wat zou je vanuit jou betrokkenheid tot het gezin kunnen doen om het kind te ondersteunen? Niet vervelend bedoeld maar instanties doen daar naar mijn ervaring weinig mee, die nemen doorgaans de instelling aan dat het kind maar moet accepteren dat de ouder zo is en er mee moet leren leven en omgaan. (Ja, ook als het kind er psychisch en fysiek onder lijd allemaal onder het mom van empowerment en eigen kracht/kunnen)
Moeilijk he zulke situaties. Ik denk dat ze niet zoveel zullen doen met zo'n melding omdat het weinig concreet is. Als je een goede band met ze hebt zou ik het eens met de moeder bespreken, en aangeven dat je haar wilt helpen met het zoeken naar de juiste ondersteuning indien ze dit wenst. Ze kunnen uiteindelijk toch alleen geholpen worden als ze er zelf ook voor open staan, en met een melding/controle bereik je vaak juist het tegenovergestelde.
Ik herken het helaas door mijn werk in het onderwijs. Mijn ervaring is dat er inderdaad door instanties weinig gedaan wordt, pas als het te laat is. Het enige advies wat ik ouders altijd geef is dat ze het toch moeten melden. Dit kan anoniem als buitenstaander, in de hoop dat er toch ergens iemand wakker wordt. Ik heb zelf een meisje in de klas gehad om wie ik me erge zorgen maakte. Omdat ik zelf iets wilde doen aan deze situatie heb ik eerst gezorgd voor een goed contact met moeder en ook echt mijn zorgen weggelegd. Ik weet natuurlijk niet hoe dit met jou zit, maar probeer er in ieder geval voor het kind te zijn. Ja, ze moeten 's avonds weer terug. Maar laat ze weten dat er een plek is waar ze veilig en welkom zijn. Ik zou het mezelf in ieder geval niet vergeven als ik niks gedaan heb.... ik heb met moeder toendertijd afspraken gemaakt dat ik in vakanties dit meisje onder mijn hoede nam. Te lang geen controle deed mij niet doen genieten van mijn vakantie. En moeder....ach die vond het wel lekker rustig.
Wat zou er gebeuren als je de gevolgen die je waar kunt nemen zou bespreken met de moeder zonder te wijzen naar vader? Ook niet doorvraagt over hoe deze gevolgen zouden kunnen komen, maar dat zij zelf het verband legt? Wie weet hoeveel zij al heeft moeten accepteren van deze man.. Trieste situatie
Volgens mij kun je in deze omstandigheden veilig thuis bellen om te overleggen hoe en wat: Ik maak me zorgen om een kind en ik ben ouder dan 18 jaar | Voor een veilig thuis Je maakt dan niet direct een melding, maar je kunt ook advies vragen over wat je moet doen en of je wat moet doen.
Anderzijds is het ook heel fijn dat instanties niet meteen op een gezin duiken na een melding.... stel dat er ergens op het schoolplein een gekke jaloerse moeder rondloopt en uit gekheid maar een melding doet... je kunt niet verwachten dat instanties dan meteen vanalles doen. Maar je weet niet of er meer mensen een melding hebben gedaan! Bij meerdere meldingen maken ze wel een dossier aan en gaan ze als het goed is wat doen. Maarja jeugdzorg is wel een puinzooi over het algemeen. Je kunt ook melden en zelf kijken of je iets direct kunt betekenen, zoals al is gezegd. Moet je wel durven want denk niet dat veel ouders op bemoeienis zitten te wachten.
Heb weleens van een vrouw gehoord die getrouwd was met een moeilijke man. Als iemand haar vertelde dat ze zagen dat hij moeilijk was schreeuwde ze dat het niet waar was etc. Op dat moment denk je als buitenstaander dat ze het niet ziet of wil zien of het niet waar is. Dit vertelde ze nu, over toen. Nu gescheiden en had ook kinderen, 1 die ook niets goed kon doen. Toen ze er op dat moment op aangesproken werd brak haar hart omdat ze wist dat het waar was, ze overschreeuwde zichzelf. Voelde dat er iemand was die haar leed zag maar wilde/kon het toen nog niet erkennen. Dus mocht je haar erop of erover aanspreken en ze reageert heftig, dan zou het kunnen dat ze van binnen breekt maar het niet wil of kan voelen. Wat betreft het kind, geef hem als je kunt zoveel mogelijk liefde. Dat het kind zich aan jou op kan trekken. Dan kan het kind bij moeilijke dingen denken: Maar ZIJ vind mij wel lief. Het kan ook gaan leren dat vader geen gelijk heeft. Sterkte ermee.
Ik heb 1x gebeld voor advies, dat werd een melding (niet door mij uiteindelijk) maar alle drama die daardoor is ontstaan... Nooit meer. Veel fout gegaan, ook toegegeven door de betrokken instanties. Uiteindelijk liep dat zover op dat wij een melding op locatie hadden bij 112/09008844. Heel bizar.
Mooi advies. Ik vraag mij ook wederom af wat jz behalve een gesprek aan gaan nog meer kan betekenen. De omgeving kan denk ik in veel situaties meer. Ook al zou je op weerstand stranden toch heb je veel kans dat het blijft malen. Of dat zij bijvoorbeeld de bevestiging krijgt dat het niet alleen in haar hoofd zit. En het inzicht voor het kindje is ook heel belangrijk.
Dit advies is heel mooi, en ook wat wijzelf hebben gedaan. Maar let alsjeblieft echt goed op jezelf en je eigen relaties met man/kind (in je eigen gezin dus). Het heeft ons echt doen wankelen, terwijl wij een behoorlijk sterke relatie hebben. Dit kwam doordat de familie in kwestie hele aparte handelingen ging verrichten. Kind in kwestie is uit huis geplaatst, helaas werd ze 3 maanden daarna 18 en is ze nog 4 maanden uit huis geweest in een speciaal huis en nu woont ze sinds 3 weken weer thuis... Alsof alles voor niets is geweest. Haar ouders zijn langs alle deuren gegaan in de staat om te verkondigen dat mijn man een pedofiel is en dat ze kinderen uit zijn buurt moeten houden. Sommigen mensen...
Helaas hebben we zelf al jaren weinig tot geen contact meer met ze. We horen de verhalen van iemand die veel bij hen komt en ook regelmatig hier. Hij maakt zich ook erg zorgen over die situatie, heeft ook de vader er wel op aangesproken, maar zonder baat. Ik ga me erover beraden wat ik het beste kan doen. Bedankt in elk geval alvast!
Als iemand anders daar geregeld komt en dat dus meekrijgt/ziet zou ik diegene er op attenderen dat als hij/zij zich echt zorgen maakt er bij veilig thuis advies ingewonnen kan worden. Ik zou zelf niet op informatie uit 2e hand een dergelijk stap nemen, dat zou ik de andere persoon laten doen (zeker als jullie ook gewoon contact met elkaar hebben is dat vast bespreekbaar).
Zo lees ik het ook. In dat geval vind ik het totaal niet jouw plaats om een melding oid hiervan te maken.
Als ik het idee had dat het geroddel was, niet nee. In dit geval is het het uiten van zorg om de jongen /gezin. En de bewuste persoon die het signaleert is nog vrij jong en vrijgezel, niet dat dat wat zegt maar hij weet het ook niet zo goed wat hij er mee aan moet.
Wat al eerder gezegd is. Bel naar Veilig Thuis voor advies. Beschrijf de situatie en laat hen aangeven wat je het beste kunt doen. Nou ja, dit moet die andere persoon dus doen. Niet jij.