Sinds een tijdje werk ik als oproepkracht in een zorginstelling. Ideaal als je het mij vraagt. Maar nu komt het volgende. Ik kan vaste uren krijgen op een vaste afdeling, waar ik sowieso al mijn twijfels over had. Toch ben ik gaan solliciteren, omdat ik het de voordeel van de twijfel wilde geven. Maar er gaan steeds vaker negatieve verhalen over deze afdeling te ronde. Zo schijnen er al meerdere collega's te zijn opgestapt i.v.m. de manier hoe men daar met elkaar omgaat. Daarnaast heb ik er zelf een weekje gewerkt om in te vallen, en ik merkte wel wat puntjes, maar daar heb ik verder niet bij stil gestaan. Ik ben oproepkracht dus ik heb er niet dagelijks last van. Dus dat glijdt makkelijker van je rug. Ik vind plezier op mijn werk heel belangrijk. Dat plezier heb ik nu wel. Jaren heb ik ergens gewerkt wat me doodongelukkig maakte. Dat wil ik echt niet weer doen. Wat zou jij doen? Ik snap dat jullie niet kunnen vertellen wat jullie zouden doen, maar misschien geven jullie advies, wat mij een andere kijk geeft op de situatie.
over elke afdeling zorginstellingen ziekenhuis zal je van iedereen horen dat mensen roddelen en om weet ik wat voor reden zijn weg gegaan. ik werkte voorheen op een afdeling die zogenaamd op instorten stond en iedereen zei voordat ik overgeplaatst werd dat ze medelijden met me hadden enzo. eenmaal daar aan het werk heb ik het erg naar mijn zin gehad en niks van alle horror verhalen gemerkt. later weer een overplaatsing gehad weer allerlei roddel verhalen en heb het ook nu ontzettend naar mijn zin. in de zorg hebben mensen gewoon graag horror verhalen over andere instellingen of afdelingen haha!
Ik heb geen ervaring met de zorgsector. Mijn man is werkzaam in de ICT sector en deed tot voor kort al zo'n 10 jaar hetzelfde werk. Hij wilde eigenlijk onderhand wel wat anders doen maar hij wist totaal niet wat, dus bleef hij erin hangen. Uiteindelijk werd hij er ontzettend depressief van terwijl hij maar doormodderde. Eens in de zoveel tijd kwam hij een tijdje in de ziektewet omdat hij ook verschijnselen van overspannenheid vertoonde, echter werd nooit gekeken hoe dat nou écht kwam. Vorig jaar trok hij dan toch de stoute schoenen aan en solliciteerde naar een andere (ook hogere) functie binnen dezelfde organisatie, een functie met mogelijkheden om te groeien, opleidingen te doen en ook vooral belangrijk: veel meer afwisseling. Kortom, het was eigenlijk een droombaan. Hij wilde al jaren binnen zijn werkgebied doorleren maar er was steeds geen budget voor als puntje bij paaltje kwam, er werden steeds beloftes gedaan en nooit nagekomen. En wat hij nog niet eens durfde te dromen gebeurde: hij kreeg de baan! Al na de eerste paar dagen kreeg ik een hele andere man thuis na zijn werk. Hij had zijn levenslust weer terug. Hij is nu na een klein jaar bezig met zijn 2de opleiding en is al bezig op HBO niveau. Hij krijgt op de werkvloer veel complimenten vanuit alle denkbare hoeken uit de organisatie en heeft in zijn ogen bizarre dingen gedaan. Hij was nogal "sociaal onhandig" en verlegen, kijkt altijd de kat uit de boom. Heeft weinig vrienden en voelde zich zeer ongemakkelijk in het bijzijn van grote groepen mensen. Hij heeft een tijdje geleden meerdere presentaties gehouden voor grote groepen en geeft inmiddels leiding aan een groep van 6 á 7 mensen die voor hem werken op project basis. Ik heb werkelijk een totaal andere man die nu, tenzij het koud is, smorgens vrolijk zijn bed uit stapt om te gaan werken. Hij komt vol met verhalen thuis en ik zie weer aan hem dat hij gelukkig is met wat hij doet. En het lijkt alleen maar beter te worden. Conclusie van dit verhaal is: ookal besef jij al hoe belangrijk de sfeer op je werk is, bij bovenstaand voorbeeld word nog eens duidelijk dat je er echt aan onderdoor kan gaan als je op je werk niet gelukkig bent. Er zit een heel fragiele lijn tussen weten wat je hebt en de stap durven nemen naar het onbekende. Ik denk dat jij heel goed in staat bent om te bepalen welke stap voor jou het beste is. Je bent nu blij met je werk, je twijfelt over de andere baan. Bedenk goed wat de reden is voor een eventuele overstap. Is dat de negatieve sfeer waard? Ben je, als je daar dagelijks bent, ook in staat om het langs je heen te laten gaan, de punten waar je tijdens je invalperiode geen aandacht aan besteedde? Ik vind bovenstaande reactie ook een hele goede. Het kan ook overdreven zijn. Maar om op 1ding terug te komen: Bedenk je of de reden dat je een vastere baan wil het waard is. En bedenk dat dit misschien niet je enige kans is en er misschien over een tijdje ook nog een mooie vacature voorbij kan komen. Het voordeel van dat je nu gelukkig met je werk bent en je niet op de zogenaamde "schopstoel" zit, maakt wel dat je best kritischer mag zijn wat betreft een eventuele nieuwe baan. Dat je hebt gesolliciteerd wil niet zeggen dat je het maar moet aannemen. Je kunt op elk moment in het traject bedanken voor de eer en zeggen dat je je bedacht hebt.
Ik begrijp dat het binnen hetzelfde bedrijf is? Zo ja dan kun je overwegen je zorgen uit te spreken en bijvoorbeeld een proefperiode van jouw kant af te spreken. Dus bijvoorbeeld dat je na 3 maanden eventueel terug kan naar je oude functie. Verder zijn er natuurlijk de logische afwegingen, zoals hoe erg je aan vaste uren hecht enzo
Ach ik werk op zo'n afdeling waar iedereen over roddelt dat het zo verschrikkelijk is. Maar het is er niks anders dan in welk team dan ook. Roddels gaan hard en worden per verhaal aangepast. Dus ik zou me daar niet te veel van aan trekken.
Nee ok dat is op elke afdeling wel zo, maar deze verhalen zijn ook zichtbaar. Er vertrekken inderdaad steeds collega's. En ik weet dat er 1 persoon is die ontzettend onaardig is. Daar had ik toen wel moeite mee. Maar toen dacht ik " ach, morgen ben ik weer weg." Dus dan trek je je er weinig van aan.
Volg je hart ik heb vorig jaar in de zorg mijn vaste baan opgezegd om te gaan flexen en zou nooit met terug willen nat vaste uren op vaste plek
Dat zegt dan toch al genoeg? Snap eigenlijk niet zo goed waarom je gesolliciteerd hebt. Wanneer je nu afzegt en later op een andere afdeling zal solliciteren wordt dat nu wel lastiger.
Mocht je worden aangenomen zou ik in gesprek gaan over je twijfels en kijken of je eventueel een tijd af kan spreken waarin je het kan uitproberen. Anders zou ik het niet doen. Ik denk dat het hebben van plezier in je werk heel belangrijk is. Gewone werkgerelateerde problemen zijn juist wel leuk, je hebt op diverse plaatsen ingevallen en kan vandaaruit juist aanbevelingen doen hoe dingen hier aan te pakken. Maar sfeer en collega's zijn er en zullen er blijven. Hier kun je zelf weinig mee.
Ik heb ook als flex er gewerkt in de zorg. Ik vond het heerlijk. De ene dag werkt ik hier en dan weer daar. Vond het ook heel leerzaam. Was in een ziekenhuis; Ik ben geen type om jaren vast op dezelfde afdeling te zitten. Ben erg flexibel en pas mij snel aan op welke afdeling dan ook. Werd ook wel gevraagd voor vaste oproep op een bepaalde afdeling maar dat wilde ik echt niet. Ik had zeker wel voorkeursafdelingen.
Kun je niet aangeven dat je dingen gehoord hebt over de afdeling en daar nu twijfels over hebt? En vragen of ze dit ook gemerkt hebben en hier iets mee doen? In de zorg is feedback altijd het sleutelwoord wat betreft samenwerking en een goede teamleider waar je terecht kunt. Heb je de teamleider al gesproken? Daar zou ik zeker een gesprek mee aangaan.