Broer word voorgetrokken.

Ik kom ook uit een gezin van 6 kinderen maar herken dit niet. Wordt hij door beide ouders voorgetrokken? Heeft hij iets anders 'bijzonders' zoals niet heel zelfstandig zijn ofzo?

 

Mijn zusje is ook altijd voorgetrokken, iedereen weet dat. Vorig jaar hebben broers en ik erover gepraat en afgesproken het te laten voor wat het is. Mijn zusje doet trouwens niets om mijn ouders hierin te stimuleren, integendeel dus zij heeft er geen schuld aan gelukkig.

Mijn advies: of je spreekt met zijn allen ouders erop aan, maar bereid je voor op ruzie. Of je laat het met zijn allen los. Maar neem wel een besluit, dat geeft rust.

 

Probeer het concreet te maken met voorbeelden.
Probeer ook aan te geven wat het met je doet. En ook wat het ontkennen met je doet.

 

Mijn broer werd ook voor getrokken en mijn moeder heeft dat altijd ontkent.
Ik denk dat ze er ook echt niet van bewust was.
Als zij dit ook had opgemerkt dan had zij dit heel erg gevonden.
Ik begrijp wel een beetje hoe dit ontstaan is.
Mijn moeder was 16 jaar toen ze mijn broer kreeg en stond er helemaal alleen voor(echt triest)
En mij kreeg ze een paar jaar daarna met een andere man.
Ik denk dat ze onbewust vond dat ze haar zoon moest beschermen.
En ik had natuurlijk een vader en die zou wel mij als het nodig was beschermen.

 

Ligt ook wel aan de reden denk ik ja.. mijn moeder schermt haar gevoelens zorgvuldig af dus erover praten is hier nooit een optie geweest.

 

Mijn jongere broer wordt niet zo zeer voorgetrokken, maar wel altijd de hand boven het hoofd gehouden en de hemel in geprezen. Hij is nu 29 en woont nog thuis. Werkt fulltime, draagt financieel niks bij en alles wordt voor hem gedaan (was, koken, bed opmaken etc.) Mn moeder staat zelfs iedere ochtend om 6.00u op om hem wakker te maken voor zijn werk omdat ze bang is dat hij zich anders verslaapt...

Heb me er lang aan gestoord en heeft vele ruzies/woordwisselingen gekost. Inmiddels me erbij neergelegd, tis hun verstoorde relatie waar ik geen deel van uitmaak of in dat opzicht deel van wil uitmaken.

 

Wij vinden dat mijn schoonzus wordt voorgetrokken. Ze krijgt ook altijd gelijk. Zij was tienermoeder en heeft daarna nog een aantal minder goede keuzes gemaakt. Wij een andere schoonzus hebben het gewoon leuk voor elkaar met een eigen huis en een stabiele relatie.

En tijdje terug tijdens een woordenwisseling heeft man er wat van gezegd tegen zijn ouders. Zij schrokken er erg van. Ze doen echt hun best om er op te letten. Hier was het onbewust proberen om haar zo veel mogelijk te helpen en beschermen.

 

Mijn schoonmoeder doet het bij haar oudste. Al vanaf kinds af aan. Ik heb me er jaren om geërgerd en geprobeert om van alles goed te doen, maar het werkt niet. Het ergste is dat ze het nu ook bij de kleinkinderen doet.

Inmiddels hebben we oppervlakkig contact en laten we het contact van hun afhangen. Mijn zoon hoeft niet bewust mee te maken wat mijn man allemaal mee heeft gemaakt.

Praten heeft geen zin, want ze zegt dat het niet waar is terwijl iedereen het ziet. Zelfs de oudste.

 

mijn advies praat erover

Mijn oom is, volgens mijn vader , ook altijd voorgetrokken. Dit speelde zich natuurlijk in een hele andere tijd af.
Zo mocht mijn oom naar school, overdag en betaald door ouders. Mijn vader moest werken en heeft zijn eigen avondschool betaald.
Mijn oom kreeg een auto, mijn vader moest er voor werken. Was de auto van mijn oom kapot dan kon mijn vader zijn auto inleveren.

Toen mijn vader een goede baan vond kreeg hij de opdracht er ook 1 te regelen voor zijn broer en dat deed die dan gewoon.

Mijn vader is nu op leeftijd en je merkt gewoon dat dit, nog steeds, een hele grote rol in zijn leven speelt.

Of het inderdaad zo is gegaan zoals hij het ervaren heeft kunnen we dus niet meer achter komen want oma is er niet meer om mee te praten

 

Mijn zusje wordt voorgetrokken, maar dat komt denk ik gewoon omdat ze niet goed voor zichzelf kan zorgen ondanks haar intelligentie (mogelijk borderline, weer bij mijn ouders ingetrokken, baan opgezegd). Heb me er bij neergelegd, uiteindelijk is het haar probleem.

Mijn zwager wordt ook voorgetrokken, maar dan heel erg, dat steekt mij wel. Zijn ouders betalen van alles nog voor hem en dat vind ik niet eens het grootste probleem, zijn moeder zegt rustig dat hij de beste versie is van haar 2 zoons (wat ik niet snap hoor, zou nooit willen ruilen). Maar dat vind ik echt niet kunnen. Ook keuken wij nooit wat omdat we zelf genoeg verdienen (klopt maar zwager zeker weten ook).

 

Hier ook hoor. Mijn broer is 2 jaar ouder en zo lang ik me kan herinneren voorgetrokken en de hemel in geprezen. Hij maakte daar ook gebruik van door dingen doen en dan de schuld op mij af te schuiven.
Dit heeft gezorgd dat sinds mijn 18e geen contact met met mijn broer heb. Contact met mij ouders is ook niet goed. Ik heb wel eens geprobeerd om met hen te praten maar ten eerste kunnen ze niet praten en ten tweede willen ze niks raars horen over mijn broer.

Tegenwoordig past mijn moeder 1x per week op mijn dochter. Ze komt dan overduidelijk voor mij dochter en niet voor mij of mijn man. Ik zie het die dag ongeveer 30 minuutjes en dat gaat eigenlijk alleen over mijn broer (wat hij doet / gedaan heeft, zijn nieuwe vriendin, zijn kindje enz).
Ik ben nu zwanger van de 2e maar ze heeft pas 1 keer gevraagd hoe het met mij gaat.

Ik heb me erbij neergelegd. Als ik mijn leven vergelijk met die van mijn broer denk ik dat ik het een stuk beter voor elkaar heb. Dat mijn ouders dat niet kunnen zien vind ik jammer voor hun.

 

Vervelend, maar wat wil je eraan doen? Ik denk dat het niet goed is voor de familieband om er iets over te zeggen. Vaak worden er alleen maar mensen gekwetst en krijgen ze een negatief beeld van je. Focus je op de positieve kanten van je familie, hopelijk hebben jullie nog een lange tijd te gaan samen. Ik herken het trouwens wel. Mijn jongste zwager wordt ook voorgetrokken. Volgens zijn ouders heeft hij het financieel erg zwaar (hij woont sinds kort op zichzelf maar past zijn levensstijl niet aan) en ze 'lenen' heb dus van alles. Ook moest hij maar drie weken op vakantie op kosten van pap en mam en hebben zij in die tijd een verbouwing aan zijn huis gedaan als verrassing. Tja dat zou ons ook wel passen haha
Maar goed, ze moeten het maar bekijken, ik bedenk dan maar dat ze ons op andere manieren goed bijstaan.

 

Herkenbaar ik ben er lang verdrietig om geweest, maar ik realiseer me nu dat we allemaal een andere rol hebben binnen onze familie. En de rol van mijn oudste zus zou ik niet willen hebben. Zij is prematuur en dysmatuur geboren, heeft een ontwikkelingsachterstand en een psychische stoornis. Bij elke scheet gaat ze naar de ha of belt huilend mijn ouders. Ik heb me altijd gestoord aan dit gedrag, met gevolg dat ik compleet anders ben. Ook niet altijd handig maar hoe jaloers ik vroeger ook was, dat is nu weg. Ik heb alles zelf gedaan, studie zelf betaald, we hebben het goed. Zij worstelt dagelijks. Mijn jongere zusje viel nooit op en dat zit haar nu dwars. Ze weet dat ze dit proces door moet en gebruikt yoga en mindfulness om te helen. Terwijl zij juist altijd heel rationeel is geweest. De jongste zus is ook altijd beschermt. Zij had vreselijk eczeem als kind en ja ik snap dat mijn ouders zich zorgen maakten om haar en de oudste.

Nu ik zelf kinderen met extra zorgbehoefte heb, begrijp ik het beter. Ik let er zelf goed op dat ik niemand voortrek. Probeer verder ook verbinding te zoeken met mijn ouders op andere gebieden. Zo ga ik graag met mijn moeder kringloopwinkels af. Dat is sinds een paar jaar ons ding. Geen van mijn zusjes vind dat leuk. Met mijn vader is het leuk dankzij de kinderen. Hij is dol op zijn kleinzoons. Hij is een leukere opa dan vader. En dat is ok. Hij heeft zich op zijn manier ingezet voor ons en ik heb het ze niet makkelijk gemaakt als puber.

Mijn advies aan jou zou zijn om op zoek te gaan naar wat jullie bindt en daar aan werken. Dan zal de frustratie hopelijk steeds meer verdwijnen.

 

Ik denk niet dat het een vorm van ontkennen is, ik denk dat ze het gewoon echt niet inzien.

 

Maar heeft hij het misschien wel nodig? Ik heb een schoonzus die ook wat voorgetrokken wordt, maar ik zie ook wel dat zij het echt nodig heeft. En als ze iets verprutst wordt haar niet de hand boven het hoofd gehouden door haar ouders. Maar zij heeft gewoon net dat extra zetje nodig, de rest van de broers/zussen niet.

 

Maar waar merk je het aan dan, dat ie wordt voorgetrokken?

 

Heel erg herkenbaar. Ik kom zelf uit een samengesteld gezin en de "stiefkinderen", dus de kinderen van de partner van mijn moeder, werden altijd voorgetrokken. Het was het meest duidelijk tussen mij en mijn jongste stiefzus, omdat we nauwelijks van leeftijd verschilden (2,5 maand) en zij letterlijk veel meer mocht en kreeg dan ik. Dat begon al bij bedtijd.

We keken allemaal naar gtst, maar ik moest letterlijk halverwege naar bed, zij een kwartier later, zij mocht het dus wel afkijken. Tenenkrommend vond ik het.
Onze bedtijden liepen elk jaar op dus ik wachtte met smart op het volgende jaar tot ik eindelijk elke avond de hele aflevering kon zien. En wat denk je? Het volgende seizoen werd de uitzendtijd verlaat. Kon ik wéér niet de hele aflevering zien :x
Ik vond het gewoon pesten.
Zij kreeg ook grotere cadeaus met verjaardagen en feestdagen. Op een gegeven moment kreeg ze een kleine televisie op haar kamer. Dat was eind jaren tachtig een ongekende luxe. Ze waren niet van plan om mij een dergelijk luxe cadeau te geven. Mijn peettante en peetoom vonden dat zo oneerlijk dat ze mij toen voor mijn verjaardag een klein zwartwit TVtje gaven. Dat was de eerste en enige keer dat iemand er openlijk tegenin ging. Nu ging het niet alleen om het materialisme. Het zat hem in vele andere dingen.
Iedereen in de familie zag het gebeuren en niemand trok zijn of haar mond open. Dat hoorde ik later toen ik volwassen was en bezig was om de traumatische ervaringen uit mijn jeugd te verwerken. Ook op latere leeftijd was het een opluchting om dat te horen. Ik was niet eens boos dat niemand destijds iets deed of zei (behalve die ene keer) destijds werd, als ik zelf protesteerde, altijd gezegd dat ik het me verbeeldde, dat het niet waar was etc. Op latere leeftijd horen dat je toch niet gek was, en het al die tijd bij het rechte eind had, dat de rest van de familie het ook zag gebeuren, dat deed heel veel. Eindelijk erkenning.
En voor degenen die het zich afvragen: Nee, mijn moeder nam het niet voor ons op, ze zat volledig onder de plak.
Met mijn moeder heb ik overigens op volwassen leeftijd de boel uitgepraat en schoon schip gemaakt. We hebben daarna nog een hele fijne en gelukkige moeder-dochter relatie gehad en intens veel mooie momenten samen meegemaakt.

 

Hier werden zusje en oudste broer voorgetrokken (ik heb 2 broers en een zusje)

Mijn jongste broer en ik moesten alles doen aan taken in huis. Oudste broer hoefde alleen de hond uit te laten. Zusje hoefde niks. Ze woont nu wel zelfstandig, getrouwd, kinderen, maar de navelstreng met moeder is nog niet door. Madam zeikte mijn ouders af en als ze wat nodig had deed ze poeslief. (Dat is nog steeds zo)

Het ergste heb ik altijd gevonden dat mijn zusje onvoorwaardelijke liefde kreeg en dat ik altijd mijn moeder heb willen pleasen, maar wat ik ook deed, het bleef voor haar vanzelfsprekend dat ik dat deed. Er kon geen dankjewel of ik hou van jou af.
(Dan ga je naar school en loop je met je zusje aan de hand en wordt er naar je zusje ..... Love you geroepen)

Ik had het graag anders gewild, maar door die ervaringen ga ik juist heel bewust met mijn kinderen om. Ik zeg elke dag dat ik van ze hou, wat er ook gebeurd ik zal altijd van ze houden. Ook heb ik respect voor mijn jongens. Zit ik fout dan zeg ik sorry.

Wat mij zowieso opvalt is dat mijn jongste broer en ik een net huis hebben en weten hoe je moet opruimen. Sinds ik het huis uit ben gegaan is bijvoorbeeld de keuken van mijn ouders een puinzooi (dat hield ik altijd netjes). Als ik bij ze op visite ben, vraag ik altijd of ik moet helpen de boel aan kant te maken, maar nee dat mag niet(ben bang dat ze doorhebben dat het vroeger niet helemaal fair was, de verschillende behandelingen)

Mijn zusje blijft wel de lieveling en ze hebben echt een moeder dochter relatie, ik heb dat niet en dat steekt wel soms!

Ze doen wel hun best om nu iedereen gelijk te behandelen, dus daar kijk ik naar. Vroeger is vroeger en nu is nu (al is dat weleens moeilijk)