kids luisteren ECHT niet!

Hier is het ook al zo erg op het moment, lijkt wel of de decemberstress vroeg is dit jaar.

Hier zijn ze vooral dwars; als ik a zeg is het per definitie niet a... ik hoop dat ze binnenkort makkelijker worden, maar vrees dat het zo door gaat sluimeren tot januari

 

Klinkt effe heel gemeen, maar toen onze kinderen die fase hadden pakte ik ze waar het zeer deed.

Ons beeldbuis kind mocht geen tv meer kijken tot ze zich goed zou gedragen, onze socialist mocht niet met andere kinderen spelen, onze lekkerbek kreeg geen lekkers meer enzovoort.

Het straf plekje (ik noem het even zo) dient alleen nog maar om ze in extreme gevallen uit elkaar te halen. En geloof me, als bovenstaande straffen niet werken, dan wordt er hardcore strafregels geschreven door de raddraaiers
Het is nog nooit gebeurd dat ze daardoor niet bijdraaiden.

De sleutel tot succes is consequent zijn. De lekkerbek die geen lekkers kreeg omdat hij zich misdragen had, kreeg dus ook geen taart toen er hier een verjaardag gevierd werd. En ons beeldbuis kind mocht gewoon vroeg naar bed tijdens een filmavond voor de hele familie. Geen uitzondering. Dat hadden ze zich eerder kunnen bedenken. Ow, en bijvoorbeeld op de verjaardag zielig doen bij het bezoek zorgt voor verlenging van de straf.
Nog een belangrijke regel naast consequent zijn: beloof nooit straffen die je niet kunt nakomen. (Zoals 'als je nu niet luistert dan gaan we morgen niet naar de dierentuin/lang gepland uitje wat zowiezo doorgaat")

Ze zijn je ontzettend aan het uittesten. Feitelijk gezien zoeken ze op bepaalde momenten jouw grenzen op. Wat dus automatisch inhoudt dat ze een grens eigenlijk heel hard nodig hebben. Geef ze die grens, blijf bij die grens, en de rust zal terugkeren.

 

Ik sluit me voor de volle 100% aan bij BloemJK. Boos worden en / of nadenk stoel helpen niet? Tijd voor een andere strategie. Een straf moet inderdaad 'zeer' doen (figuurlijk) anders is het geen straf.

Anderzijds zou ik ook goed gedrag belonen. En niet zoals ik laatst een moeder hoorde vertellen met een oxboard EN nieuwe schoenen EN een weekendje weg Maar gewoon door complimenten te geven, aandacht gaat naar het kind dat op dat moment goed gedrag vertoont, laten merken dat als het gezellig is dat jij dan ook gezellig bent en dat je lekker warme chocomelk met ze drinkt en een schaaltje pepernoten erbij ofzo.

 

Mooie aanvulling Tupp, dat stukje ontbrak nog bij mijn stukje, maar ik ben het ook helemaal mee eens

 

Ik zou kijken of je een oorzaak kan achterhalen. Hier zijn ze nu meer binnen en daar worden ze druk van; sinds we weer meer naar buiten gaan, lekker fietsen etc, gaat het een stuk beter!

 

Heel mooi gezegt, Dit doe ik ook zo.

 

Hier gaan ze trouwens ook terug in zelfstandigheid: kan niet zelf aankleden, kan niet zelf eten, kan mijn schoenen niet aandoen, ik wil niet alleen naar de wc... Alles duurt langer en alles wordt bijna een strijd. Ik heb geen zin meer om alles voor ze te doen als ze het zelf kunnen, maar zo is het wel elke ochtend stress en ruzie om op tijd te komen.

Daar nog iemand tips voor?

 

Precies dit!

 

Herkenbaar straffen werkt hier op geen enkele manier maar ik neig er wel steeds naar! Ik word zo chagrijnig als ik iets 100 x moet vragen. Wij hebben een abbo op ballorig. Zij opgehoepeld en ik met een tijdschrift op de bank maak het jezelf makkelijk, mat ze af en leef goed gedrag voor.

 

Ik zou me eerst afvragen waarom ze niet luisteren, wanneer ze niet luisteren en bij wat ze niet luisteren.
Het is nu kouder. Zijn ze minder vaak buiten? Raken ze hun energie kwijt? Zitten ze meer op elkaars lip? Wat zijn hun behoeftes?
Waar ligt het probleem? Je kan toch niet aanraden om gewoon te straffen zonder dat je weet wat er speelt?

 

Helemaal eens met BloemJK. Zorgen dat de spelregels in huis duidelijk zijn voor iedereen en dan Handhaven met de hoofdletter H. En ze idd 'pakken waar het zeer doet'. Als een nadenkplekje (vind ik meer wat voor peuters, maar zelf sowieso nooit gebruikt) niet meer werkt, dan wordt het tijd voor andere straffen.

Ik merk het zelf heel erg dat als ik bijv. moe ben of druk en daardoor niet altijd even consequent reageer, dat het hele spul gelijk een loopje met me gaat nemen.

 

Precies dit! Achterhaal eerst wat het probleem veroorzaakt. Daarbij zou ik meer kijken naar belonen ipv straf. Benadruk het positieve gedrag.

 

Hierin zou ik er een wedstrijdje van maken: wie is het 1e klaar met aan kleden. Maar vooral positief benadrukken als ze iets wel zelf doen.
Wat betreft niet zelf eten en niet zelf naar de wc. Jammer dan, ik help je niet. Dan eet je maar niet of doe je maar in je broek. Ik zal dan het negatief gedrag volledig negeren.

 

Eens!

 

Ik schop even alles de andere kant op hier. Omdat ik geloof dat kinderen kopiëren wat ze van hun ouders zien en horen, lijkt me een autoritaire houding juist iets wat ik mijn zoon niet zou willen aanleren. Het kan ook anders. Het hoeft niet, iedereen is verschillend, maar het kan wijs zijn om even wat te lezen over de andere kant van de medaille.
Hier bijvoorbeeld : Het breken van de weerbarstige kinderwil: Straffen en belonen - Kiind Magazine

Of hier:
Verbindend Gezag: oplossen in contact - Kiind Magazine

 

ik vind het vooral in het openbaar nog lastig... zit ik in de wachtkamer, loopt ze met al het speelgoed door de wachtkamer en laat alles gewoon liggen. NEE MAMA! JIJ moet het opruimen.... en gooit zichzelf op de grond... tja wat doe je dan... boos worden helpt niet. heb het maar zelf opgeruimd... maar pfff voelde me toch wat voor paal staan dat mijn kind zo tegen me doet en ik geen idee heb wat ik moet doen.
Thuis pak ik gewoon een vuilniszak, begin dingen 'weg te gooien'... als ze niet alsnog gaat opruimen, gaat alles wat in de zak is in de 'kliko' (psst gewoon de meterkast hoor hihi)

 

Die wedstrijdjes zijn in het begin leuk, maar gaan dan geheid uit de hand lopen. Hier geschreeuw en gebrul van de verliezer daar zit je ook niet op te wachten.

Verder eens met samarinde. Hoewel ik altijd AP ouder ben geweest en wij zeer veilig gehecht zijn aan elkaar en dat dus ook echt niet alles makkelijker maakt. Maar hier spelen aangeboren stoornissen (autisme en adhd) mee. Ze luisteren idd voor geen meter, al gaat het met de oudste steeds beter nu hij wat ouder wordt. Maar mijn hemel, wat een ondeugend aapie was hij van 2 tot 6 zeg! De jongste blijft een heel pittig mannetje, dat icm zijn mooie engelenkoppie, is heel lastig Vanmorgen bv, we waren al laat (wij zijn altijd te laat aaargh niemand werkt mee in de ochtend) en toen wilde mijnheer koekepeer op de step naar school. Het is maar 5 minuten fietsen, maar met hem op de step, dat kost zeker 20 minuten. Ik probeer dan rustig te blijven, leg hem uit waarom het niet kan, troost hem en zeg dat ik zijn verdriet begrijp blablabla, maar hij heeft de hele weg naar school geschreeuwd en geworsteld achterop de fiets. Dan probeert hij zich los te maken om terug naar huis te gaan. Hartstikke gevaarlijk. Tja, dan ben ik het op een gegeven moment zo zat dat ik ook ga snauwen. Niet hoe ik wil zijn als moeder, maar als het bloed onder je nagels vandaan gehaald wordt. Het blijft lastig, kinderen opvoeden! Gelukkig zit ik er nu steeds minder mee van anderen ervan vinden. Ik hoef geen commentaar of blikken, dat is onbeschoft van hen, niet van mij.

Ik blijf hoop houden dat wanneer hij een jaar of 6 is, hij net zo makkelijk (relatief) wordt als zijn broer En weet je, pittige karakters zijn zo erg niet. Die kinderen zijn vaak zo vol zelfvertrouwen en vrolijkheid! Dat is ook heel wat waard (niet dat introverte kindjes dat niet zijn hoor, maar ik moet het voor mezelf ergens opvrolijken dat ik twee van die bengels heb )

 

Mijn zoontje heft een (veel te lange) periode hetzelfde gedaan... erg vermoeiend op de vroege morgen

Wat hier hielp was eigenlijk heel simpel; ik heb een zandloper app op mijn mobiel gezet en hem gezegd dat ik hem niet meer ging helpen of waarschuwen. Als de zandloper op was moest hij zich hebben aangekleed, gegeten en schoenen aan hebben. Zo niet, dan zou ik zonder hem gaan. Werkte bijzonder goed! Hij was heel erg bezig met die zandloper en kreeg steeds meer gevoel voor tijd (zand bijna op = opschieten!).

Omdat het zo goed hielp heb ik ook nog een Vtech Smartwatch gegeven. Hij wilde die zooooo graag hebben.... en hij vindt het fantastisch dat hij het zelf mag regelen. Er zitten allerlei klok -en stopwatch mogelijkheden op en wanneer we haast hebben pakt hij die zelf en stellen we in hoe lang hij nog heeft voordat we weg moeten oid. Moet bekennen dat het de laatste tijd eigenlijk vanzelf gaat.

Je kan trouwens ook evt. een time timer of kookwekker op tafel zetten.

 

Ik zou het proberen positiever aan te pakken, ook thuis, want met een vuilniszak opruimen is vrij autoritair natuurlijk... dan vind ik het niet gek dat zij die rollen omdraait zodra ze de kans krijgt...