Misschien een beetje heftig onderwerp, maar ik las ergens een stukje waardoor ik toch benieuwd ben hoe anderen hierover denken. Als iemand ongeneeslijk ziek is door bv kanker, dan komt er een moment tot keuze voor euthanasie. Maar voor iemand die door depressiviteit echt niet meer wil leven kan dat niet. Er zijn genoeg mensen die een depressie te boven komen, maar niet iedereen, die zijn echt ongeneeslijk depressief. Vinden jullie dat er (uiteraard na onderzoek en allerlei voorwaarden) ook een euthanasie mogelijkheid moet komen voor mensen die echt niet meer willen leven?
Tja als iemand die het zelf niet meer ziet zitten af en toe is dat een lastige vraag. Ik heb meerdere persoonlijkheids stoornissen en het vooruitzicht is dat ik er voorlopig niet uit ben. Ik weet dat als ik die optie had ik er voor zou kiezen maar dan kiest mijn psychische problematiek en niet mijn bewuste verstand. Dus ik vind het wel goed dat het niet zo 1,2,3 kan.
Ja. En volgens mij was er in die documentaire over de levenseindekliniek ook een man die ongeneeslijk depressief was en uiteindelijk euthanasie kreeg.
Ja. Vindt sowieso ongeacht leefdtijd en gezondheid (mits volwassen) dat iemand zelf mag beslissen of die gene uit het leven wilt stappen wie zijn wij om voor z'n iemand te beslissen...
Volgens mij is dit al mogelijk: https://www.nrc.nl/nieuws/2014/01/11/negen-keer-euthanasie-op-patient-psychiatrie-a1428139 En mijn antwoord is ja, beter op zo'n manier dan dat iemand zelfmoord pleegt.
Nou in het geval wat ik las is diegene uiteindelijk ook uit het leven gestapt voor een trein gesprongen. Maar een waardig einde zat er dus niet in.
Nee, en dat is omdat ik denk dat mensen dan in een heel erge dip het totaal niet meer zien zitten en dan misschien een keuze maken die, als ze een jaar verder zouden zijn, misschien niet meer zouden maken..... Ik vind euthanasie bij een ongeneeslijke ziekte ook weer wat anders, omdat deze persoon toch al dood ging....alleen dan misschien 3 mnd later. Aan de andere kant: een neef van mij was heel erg depressief, heeft meerdere zelfmoordpogingen gedaan waarbij de laatste gelukt is. mijn tante (zijn moeder dus) heeft hem gevonden toen hij al 3 dagen dood was Hij heeft zelfmoord gepleegd op een zeer gruwelijke manier, mocht hij het via euthanasie gedaan hebben was het voor hem een prettiger manier van sterven geweest. Misschien voor ons, de familie nog onbegrijpelijk en zeer verdrietig, maar wel dragelijker.
Zeker weten wel onder duidelijke regels. Niet dat je bij je eerste beste depressie, burn out of andere momenten waarop je het leven even niet meer ziet zitten je euthenasie kunt krijgen. Maar wanneer alles er op duidt dat het niet meer goed komt zeker weten. Helaas ken ik 2 schrijnende gevallen die na meerdere pogingen uiteindelijk toch zelfmoord hebben weten te plegen. En ergens was het niet alleen voor hen maar ook voor hun naasten een opluchting omdat het leven voor deze personen gewoon echt niet dragelijk was. Nu zijn alleen ook een treinmachinist en een dochter+ vrouw hier op een gruwelijke manier slachtoffer van geworden. Niet van de dood an sich. Maar wel van het trauma van het vinden/ de gebeurtenis.
Ja ik vind dat je daar recht op hebt. Het bestaat al er is ergens in Nederland zo,n kliniek. Dit heb bij een documentaire gezien op tv. Je kan al niet bepalen dat je geboren wordt, mag je dan aub wel dan zelf beslissen of je verder wilt leven of niet. Ik ben een aantal keer ernstig depressief geweest en dat ik niet meer wilde leven. Omdat je alleen maar lijd en nergens meer plezier uit kan halen,, maar het plezier ook niet meer ziet en voelt. gelukkig heeft mijn leven een andere wending gekregen, maar helaas is dit niet bij iedereen het geval. En dan vind ik dat je op een goede manier begeleid moet worden naar het eind van je leven. En niet ergens waar niemand weet dat er iemand is die doodongelukkig is en helemaal alleen de laatste minuten in eenzaamheid en misschien wel op een verschrikkelijke manier aan zijn/haar eind komt. Omdat niemand je wilt helpen, zodat degene op een manier kan sterven zoals deze persoon het graag had gewild.
Nee, die mensen zijn dan echt niet meer bij hun volle verstand. Die zitten dan in zo'n diep dal.. Dat ze alles negatief in zien.
Bij een zeer ernstige langdurige chronische depressie, waarbij iemand helemaal uitbehandeld is, moet dit zeker een mogelijkheid zijn.
Ja, een vriendin van mij is begin dit jaar uit het leven 'gestapt' omdat ze altijd al depressief was. Ze heeft hier wel hulp bij gehad van een kliniek, dus het kan bij sommige instellingen al wel. Hier is vorige week een jonge moeder voor de trein gesprongen, 3 kinderen, jongste een paar maanden... Pff zo erg! Niet helemaal passend bij dit topic maar ik moet er steeds aan denken. Het kan als ze het dan echt wil wel op een waardigere manier, zodat haar kinderen en andere nabestaanden dit wel beter kunnen handelen denk ik.