Ik heb helemaal geen moeite met de kinderen ergens te laten. Natuurlijk mis ik ze en ben ik blij als ik ze weer zie, maar ik vind het ook weleens lekker om kindloos te zijn. Nu gebeurd dat bijna niet of als het al gebeurd dan is het meestal 1 kind. Maar mijn zoon slaapt weleens bij mijn moeder en ik had er ook geen moeite mee om mijn kinderen bij oppas achter te laten om te werken. Ze hebben het daar prima naar hun zin. Over 3 weken gaan mijn man 10 dagen met de kinderen naar turkije naar mijn schoonouders. Stiekem kijk ik er wel een beetje naar uit. Oke, 10 dagen is wel lang maar het lijkt me heerlijk om die dagen mijn eigen ding te doen al vind ik net wel spannend of ik het ga trekken. Maar ik ga even naar de kapper, uiteten met mijn moeder, broer en zus zonder kinderen. Hun werken ook en wonen niet in de buurt dus dan ga ik altijd standaard met de kinderen heen. Ik snap dan nooit zo goed dat ouders er zoveel moeite hebben om hun kinderen ergens te laten en dus constant op hun kinderen geplakt zitten. Dat laatste is niet lullig bedoeld maar ikzelf vind het soms wel verstikkend dat ik bijna nooit eens even mijn eigen ding kan doen.
Binnen twee weken ben ik al even gaan winkelen. Die twee uurtjes voor mezelf vond ik heerlijk en mijn man is net zo goede ouder als dat ik ben . Ik ben eigenlijk heel blij dat ik hier weinig moeite mee heb, want het lijkt mij zo lastig als je helemaal niks voor jezelf kan doen.
Het heeft bij mij (tweeling) trouwens 8 dagen geduurd voordat ik de jongens even bij de kraamverzorgsters achterliet om wat kleding bij te kopen. Maar echt lang weg heeft erg lang geduurd: een van mijn jongens is autistisch met verstandelijke handicap en dat herkende ik binnen 2 maanden (ik heb klinische psychologie gestudeerd met dus wat achtergrondkennis en had tevens wat vergelijkingsmateriaal aan zijn broertje ). Desondanks dachten man en vooral schoonfamilie dat ik mijn autistische jongetje overbeschermde en daardoor zijn ontwikkeling remde. Na de officiële diagnose is dit gelukkig door kennissen en hulpverlening rechtgezet (de bescherming was cruciaal voor een betere ontwikkeling) en is ontzettend belangrijk geweest voor ons nu veilig gehechte en amicale, knuffelige autistische jongetje. In mijn geval ben ik dus blij dat ik voet bij stuk heb gehouden, maar dit is wel een uitzondering denk ik
Tja, wat is normaal? Wanneer je je kindje bij een ander achterlaat is voor iedereen anders denk ik. De één is er eerder aan toe dan de ander. Twee maanden na de bevalling gingen mijn man en ik samen naar de bioscoop. Mijn zus kwam toen in huis. Onze zoon heeft heerlijk doorgeslapen en wij waren voor de laatste voeding weer thuis. Als papa thuis is vind ik wel heel anders dan een "vreemde" oppas trouwens. Ik ging ook ongeveer met twee maanden weer naar mijn muziekrepetitie. Mijn man was dan thuis en ik was op tijd thuis voor de voeding van 23:00 uur. Ik ging pas weer werken toen onze zoon zeven maanden was. Daar was ik vrij snel aan gewend. Toch ben ik best terughoudend in het wegbrengen of oppas regelen. We hebben eens per maand een avond oppas om samen iets leuks te gaan doen en als ik zelf iets heb zorgt mijn man dat hij thuis is en andersom. Onze zoon is nu ruim 1,5 maar is nog nooit uit logeren geweest. Dat is gewoon nog niet nodig geweest. Dat doe ik liever als hij het zelf ook echt leuk vindt om bv bij opa en oma te slapen. Wat trouwens ook wel scheelde is dat ik de eerste zes weken na de bevalling geen auto mocht rijden ivm een zware bevalling en keizersnede. Ik kon eigenlijk alles maar mocht niks. Iets voor mezelf gaan doen zat er dus ook niet echt in.
4 weken na de geboorte van ons 2e kindje had ik een afscheids etentje van een collega. Ik wou hier graag naar toe en voelde me (gelukkig) lichamelijk ook heel goed. ik gaf borstvoeding maar al een voorraadje in de vriezer en net voor vertrek ook nog gekolfd. Tuurlijk was het weer even spannend, hoe gaat het met jezelf in een grote groep, hoe gaat het met je kleintje thuis, maar toen papa een fotootje appte van een een lief klein meisje wat heerlijk tevreden een flesje lag te drinken, was deze mams wel weer gerustgesteld. Ik heb het natuurlijk niet heel laat gemaakt, maar vond het ook wel lekker om er héél even uit te zijn. Dit is dus mijn ervaring, maar het blijft toch ieders voor zich..
Met 6 weken zijn we 2,5 uur gaan sporten. Vanaf dat moment elke zondag. En nog steeds haalt mijn moeder der zondagochtend op en gaan ze samen naar mijn oma. Daarna brengt ze der weer terug. Ik vond het de eerste keren vreselijk! Later vond ik het wel even makkelijk. Ik kan tenminste even het huishouden doen in die 2/3 uur dat ze weg is. Ik sport al een tijdje niet meer.
Ik vind vooral dat iedereen moet doen waar je jezelf goed bij voelt. Ik vond het zelf toen ze baby waren niet zo heel nodig om weg te gaan. ik wilde gewoon zelf graag bij mn baby blijven. Dat was echt mijn gevoel en als een ander graag even weg wil om iets buitenshuis te doen dan is dat ook een gevoel. En doen wat je gevoel je ingeeft is prettig. Ik ben altijd partime blijven werken, vooral omdat dat financieel gewoon handiger is/was. Maar thuis blijven was gevoelsmatig voor mij ook een optie geweest, is ben nu eenmaal een huismus. financiële zekerheid gaf mij in ieder geval toch meer rust dan thuis blijven dus verkoos ik het een uiteindelijk toch boven het ander. Ik ging op een gegeven moment wel weer dingen ondernemen toen ze baby waren. maar vooral omdat dat blijkbaar goed was om te doen. Maar ik was net zo leeg thuis hoor haha. dus doe vooral wat je hart je ingeeft. het is een cliché maar ook zo ontzettend waar.... kinderen zijn zo kort klein (en al helemaal een babietje). Dus al doe je het eerste jaar nauwelijks iets buiten de deur en mis je het ook niet echt, vooral doen dan. En ga je wel graag iets ondernemen, ga lekker!
Toen ze baby was bleef ik meestal wel zo veel mogelijk bij haar thuis of nam ik haar mee. Dat kwam ook doordat ik borstvoeding gaf een nooit heb gekolfd. Daardoor kon papa of iemand anders geen fles geven als het etenstijd was en moest ik er dus wel zijn. Natuurlijk ben ik wel eens even weggeweest, maar dat was nooit langer dan 1,5 uur en in het begin vond ik dat best spannend en kon ik ook niet echt ontspannen. Nu heb ik er geen probleem meer mee als ze bijv. even bij oma blijft en ik vind het ook wel eens lekker, maar het is nog steeds nooit heel lang. Ook omdat daar geen reden voor is. Toen ze 10 maanden was zijn man en ik volgens mij voor het eerst samen weggeweest naar een feestje. En daarna eigenlijk ook helemaal niet meer. Wij hebben daar eigenlijk ook niet veel behoefte aan.
In de eerste maanden laat ik de baby alleen bijmn man achter. Daar heb ik geen problemen mee. Pas als ik weer ga werken overdag naar anderen. Een nachtje ergens anders duurt nog wel wat langer. Maar tijdens mn verlof even zelf wat doen dat baby bij papa is vond en vind ik heerlijk. En bij papa zijn ze in goede handen
Bij papa blijven vind ik niet achterlaten, eigenlijk. Ik gaf borstvoeding, en de eerste weken was het dus wel lastig om weg van huis te gaan zonder baby. Toch ging ik na een week of 2 wel weer naar de kerk, zonder baby(wij hebben geen kinderopvang). Dat was elke keer mijn eerste uitstapje. Beetje plannen met de voedingen en dan lukte het wel. Bij de oudste moest ik toen hij 5 weken was mijn eindscriptie verdedigen. Daardoor was ik toen een hele middag weg, mijn moeder paste op.
Ik kon niet wachten om te gaan werken na de bevalling. Verlangde al vrij snel naar iets voor mezelf. Kind achterlaten bij papa telt voor mij niet eens mee. Dat vind ik gewoon normaal en gebeurde hier al vrij snel. Heerlijkers avondje uiteten met vriendinnen oid. Eerste keer echt achterlaten was met 4,5 mnd. In die week ging ik weer werken. Datzelfde weekend gingen zowel mijn vent en ik beide een weekendje weg met ons werk. Hij naar Spanje en ik in Nederland.mijn zoon was bij opa en oma. Vond daar niks geks aan
Hai ts Ik moest toch wel een paar keer slikken van jouw topic. Ik begrijp dat je geen discussie wilt starten maar de woorden 'snel achterlaten en niet normaal' vind ik behoorlijk veroordelend. Eigenlijk voel ik mij best aangesproken hierdoor. Hoe dan ook, ik ben dus zo'n moeder die haar kind snel achterliet. Ja want ik ging na 10 weken weer werken en ik was heel blij! Ik zie werk als ontspanning en even terugtrekken uit de hectiek van thuis. Ons kind ging ook al snel logeren bij mijn ouders. Man en ik ff weg. Toen was hij 4 mdn oud. Ging prima. Nu zit hij 3x per week bij de opvang. Hij is behoorlijk aanhankelijk dus is dit echt wel goed voor hem en ons. Ondanks het feit dat ik niet altijd bij hem wil zijn (heb hem zelfs 1 middag per week bewust bij kdv als ik vrij ben! ), ben ik stapel stapel stapel niet normaal gek op hem. Maar juist omdat ik ook kies voor mijn werk (ontspanning) en rust, kan ik die leuke moeder zijn.
Ik ben ook zo'n moeder die aan haar baby's geplakt zit. Bij de oudste heb ik nog gekolfd, omdat ik vond dat dat "moest". Want "de maatschappij" vindt dat je als moeder er toch af en toe even uit moet kunnen. Maar dat hele kolven vind ik zo vreselijk, en die behoefte om weg te zijn van mn baby voel ik niet zo. Dus bij nummer 2 en 3 volg(de) ik mn gevoel, en blijf 24/7 bij de kleine. Dingen voor mezelf komen wel weer. Na een maand of 9, als ze voor een (mid)dag genoeg hebben aan ander eten en drinken dan borstvoeding, uit een beker kunnen drinken, en ikzelf niet meer zo ontplof bij een paar gemiste voedingen, heb ik voor het eerst weer echt iets voor mezelf gedaan.
Er zijn ook echt wel momenten dat ik baal hoor. Zo heb ik de premiere van de nieuwste voorstelling van mn toneelvereniging moeten missen, kan ik straks niet naar de nieuwe Harry Potter in de bios en moet ik de volgende keer dat mn vriendinnen een escape room gaan doen overslaan. Dat zijn dingen waar je gewoon echt geen baby bij kan gebruiken. Maar mn hekel aan kolven wint het dan toch. (want het is dan niet voor een keer, maar dat moet je dan natuurlijk eerst aanwennen, anders pikken ze de fles niet - die van mij weigerde in ieder geval)) En er zijn genoeg leuke dingen waar ik wél een baby mee naartoe neem.
Eerste keer bij papa was toen hij twee weken oud was. Ik was toen even naar de action gefietst. Heerlijk vond ik dat, en papa is natuurlijk net zo goed als mama (bijna dan 😉 Toen zoon 2,5 week was moesten we naar de financieel adviseur en omdat mijn moeder er toen net was is die bij hem gebleven. Ik had hartstikke veel gekolfde melk klaargezet. Een briefje geschreven met waar er eventueel nog meer lag. We zijn toen twee uur weggeweest en het kind had alleen maar geslapen 😂 M'n moeder was zelfs gaan stofzuigen naast z'n wieg in de hoop dat hij wakker werd 😂 Na vier weken had ik een sollicitatiegesprek en toen is hij even bij de buren geweest. Ook lekker liggen pitten (vonden ze ook al jammer)
Bij papa tel ik ookniet mee, toen ons zoontje 2 weken oud was ging hij de eerste keer slapen bij oma dit was meer omdat hij dag en nacht huilde. Hij is nu 2,5 en gaat 1 morgen na kdv van 8 tot half 2 en dat als ik vrij heb. K heb dan even voor mezelf en hij vind t helemaal geweldig daar.. Ik heb er nooit moeite mee gehad om hem weg te brengen en ik was erg blij dat ik weer kon gaan werken dit was voor mij ontspanning. ik hou heel veel van hem maar heb toch echt ook tijd voor mezelf nodig. ik denk dat hij wel al 30 x bij oma heeft geslapen als t niet meer is, maar hij vind dit zelf ook erg leuk misschien omdat hij dit gewend is vanaf klein af aan..
Ohja en we zijn ook nog 10 dagen na griekenland geweest toen hij 3 maanden oud was hij was toen bij opa en oma ,nogmaals dit was voor.mij denk ik makkelijker omdat het eerste jaar erg moeilijk was en ik er toen ver doorheen zat. I
Na 4 weken ging ik bij de oudste weer 1 dag per week naar opleiding en was ik van 13-22 weg. Op de opleiding gekolfd en kleine bij oma tot papa klaar was met werken. Na 8 weken was de opleiding afgerond en ben ik tot ik na 12 weken weer aan t werk ging bij mijn reguliere baan nog een freelance opdracht gaan doen. Ik vond t ook wel lekker dat ik even iets anders had dan baby. Maar dat is heel persoonlijk denk ik
Hier ook een aan-baby-geplakte moeder. Mijn dochter was een huilbaby maar dat was voor mij juist een reden om er 24/7 voor haar te zijn. Later heb ik haar meer losgelaten en zo is ze nu twee hele dagen weg, maar 's nachts is ze altijd bij ons geweest. Uit logeren komt wat mij betreft pas als ze een jaar of 4 is en het heel bewust meemaakt. Mijn man ik gaan eens in het halfjaar twee uurtjes samen op stap. Gewoon overdag. Heerlijk is dat. Maar verder zijn we altijd samen met de kids. Ik werk vier halve dagen waardoor ik er 's ochtends altijd voor de kinderen ben. Ik vind dit heel fijn zo. Over drie jaar zitten ze allebei op de basisschool, slapen ze hopelijk goed door en heb ik weer mijn vrijheid.