Lieve allemaal, Voordat mijn zoontje werd geboren nooit gedacht een topic te starten met deze titel. Ik ga al bijna 9 jaar met m'n man en kom daar al sinds mijn 16e over de vloer. Samen op vakantie, leuke dingen doen, we hadden echt een goede band. Als ik ergens iets las over problemen met schoonmoeders kon ik mij daar niks bij voorstellen. Nu is mijn zoontje 2 maanden oud en heb ik heel veel moeite met haar. Waar ik eerst hoopte dat dit over zou gaan wordt het alleen maar erger. Ik kan niet precies de vinger leggen op wat ze niet goed doet, maar toch irriteer ik mij enorm. Op het moment dat we langskomen lijkt ze wel idolaat van hem, hij moet bij iedereen even op schoot en geknuffeld worden. Voordat ik bevallen was vertelde ze al dat hij een eigen kamertje zou krijgen met bedje enz. (Het is hun eerste kleinkind) Ik heb soms het gevoel dat het feit dat het hun kleinkind is, voorop staat aan het feit dat het ons kind is. Laats begon ze in de wieg te praten terwijl hij bijna sliep en heb ik daar iets van gezegd, de volgende keer zei ze:"nou, ik zal niet meer kijken want dan wordt hij al wakker." Grr.. Ik had laatst voor het eerst een flesje gekolfd en deze had mijn man gegeven, ik had een fototje doorgestuurd en de eerste reactie was: wanneer mogen wij? Tijdje terug was hij aan het huilen, zei ze tegen hem: doe eens normaal, waarom huil je? Ik krijg inmiddels zon naar gevoel bij haar en het langsgaan. Ik weet dat het allemaal uit liefde is en dat het voor hun heel bijzonder is maar ik krijg een heel claimend gevoel naar mijn zoon. Ik begin haar te ontlopen en krijg een enorm rotgevoel bij het feit dat ze straks gaat oppassen. Ze geeft regelmatig aan dat ik hem maar lekker langs moet brengen als ik het even niet meer aan kan, maar ik kan het prima aan! Ik voel me ook enorm schuldig dat mijn moeder nu altijd oppast als we weg gaan, maar dat voelt 10000x beter.. Hormonen? Herkent iemand dit? Gaat het over en hoe moet ik zoiets bespreekbaar maken? Liefs
Heel herkenbaar. Beetje zelfde situatie, ken mijn sm 9.5 jr. Doen veel samen, ook op vakantie gaan, winkelen etc. Nu mijn dochter is geboren heb ik daar minder zin in. Ik vind het enorm vervelend als mijn dochter lekker bij mij zit of kruipt en ze haar zomaar oppakt. Of haar gelijk uit mijn handen graait als wij binnen komen bij haar Ze past 2x per maand op maar van mij hoeft het niet zo. Ze luisterd slecht naar mij betreft haar dagplanning. Ze slaapt moeizaam en heeft baat bij vastigheid. Vervolgens houd ze zich daar niet aan. Ik kan haar moeizaam loslaten terwijl het van haar kant liefde en geen slechte wil is. Maar soms grrrr. Ik vind het wel vervelend dat ik dit gevoel heb maar weet ook niet wat ik er aan kan doen. Zal het nog de hormonen zijn? Of stukje beschermen ik weet het niet.
Het gaat voorbij, echt. Dan is jullie kleine niet meer zo klein als nu. En bij een derde is het al zo normaal... Het zal uit enthousiame zijn, of trots, geen houding kunnen geven... Al vond ik het ook irritant. Mijn schoonmoeder had de irritante tik bij het meest lelijkste pakje (lees: gewoon een trui met broekje) die ze zelf hebben gegeven "ooooooh wat een leuk paaaaakjuuuuuuuhhhhh!!!!!!!!"
Hmmm nee ik heb hetzelfde, alleen andere oorzaak. Sm vraagt nooit hoe het mijn mijn zoontje gaat en er is ook geen contact tussendoor. Hij blijft daar ongeveer 1 x in de week 4 uurtjes (ik werk op AT basis ivm bi). En dit is puur geld kwestie. wat mij betreft sodemietert ze een end op. Ze luistert niet en doet maar wat. Als wij zeggen hij moet 9 uur naar bed, dan legt ze hem er gerust pas 11 uur in. Ze doet niks met hem behalve vasthouden. Terwijl we een boxkleed hadden gekocht voor haar zodat hij lekker kon spelen. Hij wordt met 5 dekens toegedekt terwijl ik heb gezegd dat dat veel te warm is Etc etc. Al die kleine dingetjes had ik kunnen pikken mits mijn kind niet naar een asbak ruikt. En daar trek ik de grens. Ze zegt dus niet binnen te roken. Maar haar stiefdochter die noodgedwongen daar woont doet dat dus wel. Het is 1 grote ellende mijn schoonfamilie. We hebben nu een laatste optie en dat is dat ze bij ons thuis komtrent oppassen. Gaat het dan weer niet goed dan houd het op.
het is voor jullie beide even wennen. je schoonmoeder is een enthousiaste nieuwe oma en jij een nieuwe moeder.. ik zou gewoon met haar bespreken wat je van haar verwacht ed en wat je niet fijn vind. zeker omdat je voorheen een goede band had met haar. jullie moeten allebei nu in een nieuwe rol groeien. ik kon me voorheen ook wel eens irriteren aan mijn schoonmoeder maar ik kan nu echt niet meer zonder haar!
Iedereen moet zijn nieuwe rol nog vinden. Je sm is gewend 'de mama' te zijn en nu ben jij dat. Jij zit nog vol hormonen en dan komt het ook nog eens veel harder aan allemaal. En sommige sm's zijn helaas erg op zichzelf gericht, dat is erg irritant en onredelijk, maar je verandert daar echt niks aan. Die vinden zichzelf veel te belangrijk. Mijn advies zou zijn om wel grenzen te stellen, en om het precies zo te doen zoals je zelf wil. Nog even geen vaste oppasdagen totdat jij er een goed gevoel bij hebt. Maar ook om veel dingen los te laten die uiteindelijk niet echt belangrijk zijn. Domme opmerkingen gewoon langs je heen laten gaan. Je zult zien dat over een paar maanden iedereen wat beter in zijn nieuwe rol zit en dat het dan al wat relaxter wordt.
ik lees niets verontrustends in het gedrag van jouw sm. ik lees wel het gedrag van een (over)enthousiaste oma. en ik lees een moeder die bomvol hormonen zit in combinatie met waarschijnlijk slaapgebrek en onzekerheid.. meid geeft niks. laat het over je heen komen en trek je er niet teveel van aan. de energie heb je veel te hard nodig voor belangrijkere dingen. het gaat over of het wordt beslist minder hoor. je bent net mamma en je waakt nog als een leeuwin over haar jong. straks word je waarschijnlijk wat relaxter. komt goed!!!
Ik lees niet echt iets dramatisch. Ze is nogal overenthousiast en daardoor misschien wat onhandig in haar wensen, maar ze bedoelt het toch goed? Wat maakt het jou uit dat ze een kamer voor haar kleinkinderen voorziet? En natuurlijk wilt ze graag een fles geven - dat wilt elke grootouder toch? Je moet het een beetje loslaten. Grootouders doen het niet altijd zoals wij zouden willen, maar zolang het maar zo'n kleine dingetjes zijn... Mijn moeder heeft me wel eens verteld dat ze grootmoeder worden specialer vond dan zelf moeder worden... Omdat het je kind is die een kind krijgt. Omdat je veel meer alleen kan genieten en minder moet stressen over hoe en wat. Sindsdien ben ik veel vergevender voor alles wat de grootouders doen.
Herkenbaar en weet je wat hier de conclusie was/is? Je moet je (schoon)ouders mee opvoeden. Klinkt gek, maar dat is onze ervaring. Mijn sm deed de eerste 6 maanden wekelijks bellen om te vragen of de kleine sliep... ik werd er gek van en heb ml een gesprek laten voeren... iets met hormonen die bij mij nog niet onder controle waren. En toen was het ook klaar. Nu doen ze bijvoorbeeld lachen omdat zl iets uitspookt wat niet mag... we hebben gezegd dat hij hun niet serieus neemt en doet het vervolgens weer. Daarna worden ze toch wat bozer in de stem. Ik denk dat het er wel bij hoort... moeders die na tig jaar toch wel weer willen moederen. Helaas vaak wel op de door hun gewende manier zoals dik toestoppen.
Ik herken het ook hoor. ZL is nu zes maanden en ik heb het nog steeds. Ze willen graag oppassen, maar volgen niet het schema wat ik voor de kleine heb. Met als gevolg dat ik savonds met de gebakken peren zit. Of bij elke kik de kleine uit bed halen en ik savonds een kind heb dat niet wil/kan slapen. Dus het oppassen doe ik liever niet meer, maar het blijven toch opa en oma. Zo lastig. Wij willen bijv. biet dat de kleine nu al went aan suiker. Dus als tussendoortje geen koekjes. Dit al meerdere malen aangegeven en van de week kwam ze met een pak lange vingers aan zetten 'om te proberen!' Heb gezegd: 'ik ga ze zelf wel opeten. Ze zullen vast goed smaken dank je wel' Moet er wel even bij zeggen dat het oppassen hier thuis gebeurd en niet daar. Tuurlijk gaan ze straks bij opa en oma een koekje krijgen, maar T is nu nog zo klein. Koekjes vind ik niet nodig. Komt later wel.
Ik lees eerlijk gezegd niets geks.. wees aan de andere kant ook blij dat je kindje zo n enthousiaste oma heeft
Ja, omdat ze steeds belde dat de kleine man net sliep of ik was bezig met de verzorging of voeding. Nam ik niet op, ging binnen 2 minuten weer de telefoon. Heb 1 keer gehad in 1 uur tijd 15 gemiste oproepen omdat ik ook even lag te slapen. En het enige wat ze vroeg is of de kleine sliep, wanneer hij weer wakker werd en maakte nare opmerkingen richting mij waar geen hond brood van eet. Daarom vond ik het helaas naar. En ze kon die vragen/opmerkingen ook wel geven als ze ons zag. Maar recht in het gezicht zeggen durfde ze na 1 keer niet meer. Ml en schoonpa grepen toen in omdat hun beide dat ook niet netjes vonden. Je gaat niet tegen je schoondochter zeggen dat ze dik faalt omdat ze geen bv kunt geven?
Helemaal mee eens! De eerste keer dat mijn schoonmoeder ging oppassen heb ik er echt wakker van gelegen, het kon in mijn ogen nooit goed gaan dat ze mijn kleine baby zou begrijpen en op tijd in bed zou leggen etc, en ik heb een handleiding van 2 kantjes getypt Achteraf moet ik er erg om lachen... Ja ze doen dingen anders en soms irriteer ik me ook dood aan wat ze doet, maar ze is een lieve oma en dol op haar kleinkinderen.
Ok. Maar dat is al iets helemaal anders dan wat je in je eerdere bericht typte. En ook volledig anders dan de voorbeelden die TS gaf.
Heel herkenbaar! Net mijn verhaal... Maar hier na de tweede nog niks veranderd. Als ik nu de telefoon niet opneem, staat ze na 20/30 minuten gewoon bij ons binnen! En sm vind dit dan heel normaal. Ik denk dat het echt hormonen zijn...
Ik lees echt niets verkeerds. Gewoon een enorm enthousiaste oma. Oma's doen dingen anders dan jij doet en soms moet je dat lekker langs je heennlaten gaan en andere momenten niet. Pas wel op dat je het alleen doet bij echt belangrijke punten en niet bij de "onbenullige" dingen. Als nieuwe moeder zie je die dingen soms net wat anders dan je normaal zou zien. Overleg ook met je man; die staan er vaak wat nuchterder in.
Hormonen? Ik zou het echt niet op prijs stellen dat als ik een telefoon niet opneem dat sm dan op de stoep staat hoor. Soms heb ik geen zin om een telefoontje aan te nemen. Dat recht heb je gewoon en soms kun je de telefoon ook even niet aannemen. Bel ik later wel terug. Hoef je niet elke keer op de stoep te staan.
Hormonen bedoel ik de andere dingen bij de andere verhalen bij . Dat zomaar binnen stappen vind ik super irritant. Alles vind ik aan sm irritant. Maar probeer positief te blijven. Daarom dat ik die hormonen zeg, maar hier is het niet te redden. Ik deed echt verschrikt toen ze binnen kwam lopen. Het boeide haar totaal niet. Leuke zijn ook als dochter ligt te slapen expres aanbellen. Of beledigd zijn als ze liggen te slapen. Niet normaal....
Mijn schoonmoeder stond erop dat ik de kleine zou wakker maken, omdat ze hem graag wilde zien. Hormonenbom dat ik toen nog was; heb ik flink van me afgesnauwd. Hij hoeft zich aan niemand aan te passen. Jullie passen je maar aan hem aan. Dus kom eens een keer op tijd bijvoorbeeld. Om 18:30 afspreken zodat ze de kleine nog kunnen zien en om 19:30 aan komen kakken. En het dan raar vinden dat T niet lacht en snel huilt. Hij is moe dus gaat hij naar bed. Jammer voor jullie.