Dat ligt er maar net aan hoe je het bekijkt. Hoe belastend is het voor een kind dat hij dus niks met de andere ouder kan en mag delen? Want dat is in feite ook wat er gebeurt. Alle goede bedoelingen van ts ten spijt en hoe goed zij zich er ook voor inzet om er geen strijd over te laten zijn en dit dus te accepteren. Ook hierin is het kind dan nog steeds de dupe... @ts ik vind dat je reactie meer dan terecht is.
Het stomme is dat ik al die jaren heb lopen nadenken hoe ik het nou toch moest doen maar continu aan t kortste eind trok. achteraf gezien had ik het anders moeten doen denk ik maar het is zo ingewikkeld. Want stel je spreekt af: vrijdagavond om vijf uur ophalen. Dan smst hij: Ik haal hem morgen om negen uur wel op. Wat moet je dan? Mij hart zei dan ja doei, dit was de afspraak je kans is voorbij. Maar in de praktijk kon hij hem dan gewoon om negen uur ophalen, want ja, hij is toch de vader.
Je reactie is wel heel erg terecht hoor. Die vriendin moet niet zeuren als ze jou al die tijd zo behandeld heeft. Zij is degene die zich nog rotter moet voelen nu als jij (hoop ik echt). Wat een rotte situatie heb je met je ex. Zijn nieuwe vriendin wil graag iemand die nog geen kind had. Pech dan. Belachelijk dat je dat soort dingen niet weet! Krijgt je kind ook de opdracht om niets te vertellen? Want dat zou het toppunt zijn, dat is veel te belastend voor een kind.
Logish dat je zo reageert, maar waarschijnlijk heeft jouw vriendin zich nooit echt in jouw situatie kunnen inleven en reageerde daarom zo bot. En sommige mensen geven nu eenmaal liever logisch advies dan emotionele ondersteuning. Zou het zeker uitpraten en misschien dat ze zich nu beter kan inleven in jouw situatie. En wat voor situatie! Echt vreselijk...
Ik zit in een soortgelijke situatie. Ik zeg dan dus wel ja doei. Want hij is wel de vader maar ik heb ook een leven. En ik wil met alle liefde elk weekend voor mijn zoontje zorgen maar ik ben blij dat hij zijn vader ziet en ome het weekend daar is. En in die weekenden maak ik ook plannen. En dat heeft hij te respecteren.
Ik vind dat er nog wel een verschil is tussen zeggen: 'je moet het loslaten' en zeggen: 'ik vind dat je zanikt want tegen mij zei je altijd dat ik het moest loslaten en met terugwerkende kracht ga ik je dat verwijten'. Ik snap wel waar het vandaan komt. Maar het is niet handig gespeeld.
Hier ben ik het mee eens. Als je zelf je grenzen niet trekt dan kan je, hoe vervelend dan ook, niet verbaasd zijn dat er mensen over jou grenzen heengaan. Al zou een normaal mens zonder uitleg ook wel redelijk begrijpen wat netjes is en wat niet.
Ik ik vind ook dat je over je heen laat lopen, zowel jw vriendin als je ex. Krijgt meer haar op je tanden dit zou ik echt niet pikken. Ik zou echt werk ervan maken ik vind dit echg niet normaal
ja t is erg verdrietig allemaal. het lijkt ook wel of sommige mensen niet snappen dat als je kind een weekend naar je ex is het in sommige gevallen echt verdrietig kan voelen vooral als het kind klein is en er een andere vrouw bij zit en je geen feedback krijgt. Sommige mensen zeggen dan: ja hij is toch bij de vader? Mijn ex is zo slim geweest om jarenlang niks op papier te willen en ja ik heb wellicht over me heen laten lopen maar heb me wel ingezet om vader en kind bij elkaar te laten dat kan mij nooit later verweten worden. Ik heb weleens spijt dat ik niet jaren geleden met ons kind naar het buitenland ben vertrokken om rust te krijgen maar goed dat is ook achteraf. Maar nu wil hij dus wel ineens van alles op papier. Want hij is nu bijna veertig en heeft met zijn nieuwe vrouw een kind gekregen. Dus nu moet ineens alles in een ouderschapsplan.
ik snap jouw reactie helemaal en vind dat je in je goed recht staat boos te zijn! als ik het andersom van haar kant bekijk is de enige reden dat ik het voor haar goed kan praten dat ze misschien denkt dat jouw kind bij een ouder is en zij haar kind bij "vreemden" achter moet laten.
Zie die ouderschapsplan als iets positiefs. Hij kan er van alles in willen laten zetten maar jij ook. Zo kan je laten vastleggen dat vakanties voortaan worden besproken, dat hij je laat weten waar ze heen gaan, dat er na het ophalen/brengen feedback is en noem maar op. Dit is eigenlijk je kans om de touwtjes eindelijk wat in handen te kunnen krijgen. Beetje voor jezelf opkomen hoor meid! Je hoeft natuurlijk niet alles te slikken en zeker niet wanneer zijn eisen worden ingefluisterd door zijn nieuwe vrouw. Het is jullie kind, jullie bepalen wat het beste is en dat heeft ze maar te accepteren.
Dit dus, een ouderschapsplan is alleen maar goed! Voor beide partijen duidelijkheid en vaste afspraken. Ik vind je houding enerzijds echt bewonderenswaardig, maar de valkuil is dat je vervalt in deurmat-gedrag.
Ouderschapsplan zou ik idd toejuichen en als hij niet akkoord wil met jouw punten, dan onder begeleiding van een mediator gaan doen! Die kan jou helpen om ook jouw punten erin te krijgen/helpen om het een evenwichtig plan te laten zijn. Zou fijn zijn als zijn slimme plannetje juist in jouw voordeel gaat werken straks!
Als ik jou was zou ik me goed voorbereiden meid. Draai dat ouderschapsplan naar iets waar jij dus inderdaad ook als je eisen in zet. Neem een goede advocaat daarvoor. Je ex kan moeilijk in een ouderschapsplan laten vastleggen dat je kind een week van de bodem mag verdwijnen. Lijkt me niet dat een rechter (als het zover komt) daar ooit mee akkoord gaat.
Wat lief jullie reacties...ja het is allemaal lastig, ik heb ook niets meer van mn vriendin gehoord, eerst zelf maar even tot rust komen.
En kon jij andersom ook zeggen ik haal 'm niet zondagavond op maar maandagochtend?Waarschijnlijk niet, want dan staat je ex op zijn achterste poten. Snap niet dat sommige mensen zo laks met hun kinderen omspringen. En dat die nieuwe vriendin zo'n invloed op hem heeft. Had het niet gepikt. En over je vriendin hoef je je niet rot te voelen. Snap heel goed waar het vandaan komt bij jou. Sterkte met de hele situatie.
Ik snap je reactie helemaal. Wat niet duidelijk is, is waarom je je rot voelt? Voel je je rot, vanwege de situatie met je kind, of dat je zo tegen je vriendin hebt gereageerd? Heb je daarna trouwens de hoorn op de haak gegooid? Ik kan me voorstellen, dat je vriendin het niet door heeft gehad, dat jij haar steun al die tijd miste. En dan komt dit heel rauw op haar dak. Ik hoop dat ze er over na gaat denken en dan tot het besef komt, dat ze jou tekort heeft gedaan. Dan zal ze denk ik wel contact met je opnemen. Maar als ze dat niet doet, wat wil jij dan? Wil je wel een vriendin, die jou niet kan steunen waar je het nodig hebt? Zo ja: Dan kun jij contact met haar opnemen en een gesprek aangaan. Leg dan duidelijk je verwachtingen neer. Geef aan, wat je dwars zit. Misschien leert het haar relativeren, misschien ook niet. Maar dan kun je bijvoorbeeld afspreken dat zij met dat soort dingen niet bij haar moet aankloppen. Prima. Doen! Maar zorg er dan voor, dat voor alles wat HIJ wil, er ook iets is wat JIJ wil. Waaronder dus dat je weet waar hij heen gaat. Lijkt me handig om hiervoor iemand mee te nemen, die ervoor zorgt dat je niet aan het kortste eind trekt.
Eerlijk? Dan had hij inderdaad pech gehad. En ja dat is dan misschien niet leuk voor het kind maar hij laat toch zelf zijn kind in de steek? Ook al is hij de vader, afspraak is afspraak en daar moet hij zich gewoon aan houden. Ik had in zo'n geval dus niet gezegd '' Papa kan vanmiddag niet komen maar nu komt hij morgen '' ik had dan gezegd '' Papa kan helaas vanmiddag niet komen, zullen wij samen morgen wat leuks gaan doen? '' Hij kan toch niet continu die kleine teleurstellen en doen wanneer het hem uitkomt. Ik vind dat zieliger voor het kind dan een keer nee zeggen als hij het ineens wilt verzetten.