Thanks voor de tips meiden! Ik ga mij eens even inlezen over cosleeping enzovoort. Ik wilde de baby de eerste tijd al op onze kamer leggen maar misschien wordt dat dan wat langer afhankelijk van hoe dat gaat. Mijn zus werd van haar baby continu wakker en daardoor werd de baby weer van haar wakker. Dat werkte voor geen meter dus zij heeft haar baby vrij snel op haar eigen kamer gelegd. Je kunt dus plannen wat je wil maar het gaat toch altijd anders haha. Welkom nieuwe meiden! Super leuk Aagj dat jij ook in de zomer begint. (zoals de planning nu is Kunnen we samen aftellen en met de meiden meeleven die in januari gaan beginnen. Danielle1: vervelend dat jullie planning overhoop gehaald wordt. 1 troost. Mijn zus en ik schelen 6 jaar en wij zijn dikke vriendinnen. Mijn broer en ik schelen anderhalf jaar en hebben geen klik. Laat je door een iets groter leeftijdsverschil dus niet tegenhouden. Je moet natuurlijk doen wat jij fijn vindt. Zelf zal ik het ietsje langer uitstellen. Je weet nooit wat voor baby krijgt. Misschien wordt het een huilbaby of heb je een lastige start en dan zit je ook nog eens met je verhuizing... Maar ik ben nogal een regelneef en wil alles goed gepland hebben, slaat ook soms een beetje door dus weet niet of dit het beste advies is. Succes met de beslissing meis! Ik ben wel eens bang dat ik er teveel mee bezig ben. Ik hoor wel eens verhalen dat als je er teveel mee bezig bent het juist niet lukt. Ik heb er zoveel zin in en denk er iedere dag wel even over na. Hoop dat ik het nog enigszins kan loslaten als het zover is
Leuk Yolandaa! Kunnen we inderdaad samen aftellen. Want stiekem vind ik het wel een beetje aftellen. Ik betrap mezelf erop dat het op momenten nu al kriebelt. En ik weet dat nu voor een derde gaan gewoon niet handig is. Ik wil nog even genieten van de 2 kleintjes zonder dat er een dikke buik in de weg zit en het is gewoon fijner als de oudste zindelijk is en naar school gaat. Maar soms ben ik bang dat mijn gevoel het van mijn verstand gaat winnen. Daarom is het wel fijn hier mee te schrijven. Dan kan ik er naartoe leven. En dat ermee bezig zijn heb ik ook. Gelukkig merk ik aan mijn man dat hij er soms ook wel mee bezig is. Laatst wilden we dingen verkopen. Er staat nog een cosleeper op zolder en toen ik zei dat die eventueel wel op marktplaats mocht zei hij: nee want die blijft staan voor de volgende. Yolandaa, waarom wachten jullie tot de zomer? Danielle1, hoe erg het ook tegen mijn wens en gevoel in zou gaan, ik zou als ik jullie was denk ik ook wachten. Want verhuizen en klussen met een pasgeboren baby.. Ik denk dat je er veel meer van kunt genieten als je in je kraamtijd lekker in je nieuwe huisje zit en niet hoeft te stressen over verhuizingen. Maar dat wachten en uitstellen... Lastig hoor!
Bedankt voor jullie tips. Heb het er net met vriendlief over gehad, en we gaan idd wachten.. die paar maandjes wachten kunnen er wel bij. En dan idd geen stress. Ik ben ook iemand die alles uitzoekt en alles moet via volgens planning haha. We hebben dan totaal een jaar gewacht pff. Ik ken wel iemand die er heel erg mee bezig was, en daar duurde het een aantal jaar voordat ze zwanger was. Misschien toeval.. maar denk wel dat het invloed heeft . Aagj: het scheelt dat iedereen hier aan het wachten is haha.
Met de eerste moesten wij ook lang wachten. In totaal 28 maanden vanaf het moment dat wij de knoop door hadden gehakt om voor een kindje te gaan tot de positieve test. Door een botziekte van mij mochten wij er helaas niet meteen voor gaan en kregen we bij de 1e controle een jaar wachttijd opgelegd. Pff!
Ohh dat is lang zeg papillons.. Vind het wel moeilijk het wachten, maar het is niet anders. We hebben straks een mooi nieuw huisje en als het ons gegunt is een klein ukkie erbij
Zo, weer even wat berichtjes gemist. Welkom nieuwe meiden Gezellig. @Tegeirian Bedankt voor je uitleg! Al heb ik zelf gewerkt op een afdeling moleculaire biologie (alles wat te maken heeft met DNA). Ben dus wel bekend met het erfelijkheids verhaaltje. Maar toch bedankt Hopen kan altijd toch.. Lastig dilemma Danielle, maar ik lees dat jullie al een keuze gemaakt hebben. Denk dat het ook fijner is om pas te bevallen als jullie in het nieuwe huisje zitten. @Yolanda, Ik ben ook bang dat ik er nu te veel mee bezig ben. Het was namelijk na een pauze van 2 maanden dat we hadden besloten om 2 keer per maand te proberen. Ik had een dag ver van te voren gekozen, en een dag van de eisprong. Hij kwam op een donderdag en zou zaterdag of zondag nog een keer langskomen. Maar op het laatst kon hij toch niet komen. En zondag had ik mijn eisprong. Het zou technisch kunnen natuurlijk, maar ik dacht, nou dit wordt hem niet hoor. Ik was er van overtuigd dat het niet zou lukken. Maar toch wel he!! juist de maand dat ik er dus niet mee bezig was, was ik het wel.. maar het is zo moeilijk om dat los te laten. Ik kon dat eigenlijk niet in die eerste maanden.
@Aagj, ik krijg dan een vast contract en dat vindt ik toch een fijn idee. Mijn man is ZZP'er dus ik ben degene die voor een vast inkomen zorgt. Dat ik dan niet zomaar ontslagen kan worden omdat de baas een zwangerschap of parttimer lastig vindt... dat zorgt voor rust hier thuis Ik wacht al vier jaar... mijn man en ik zijn al 10 jaar samen en ik heb altijd een kindje gewild. Mijn man heeft altijd geroepen: "ooit" Dat ooit veranderde op een gegeven moment in nooit en toen heb ik in een flinke dip gezeten. Ik wist het eventjes niet meer. Wil ik dan met hem oud worden zonder kindje of zonder hem met een kindje. Ik ben voor het eerste gegaan. (heeft wel een tijd geduurd voordat ik zover was) Maar de wens is nooit weg gegaan. Ergens heb ik altijd een sprankje hoop gehouden dat mijn man er ooit wel aan toe zou zijn. Dat moment is nu aangebroken alhoewel hij nog steeds niet staat te juichen zoals ik haha. Hij heeft eerlijk aangegeven dat als de keuze puur aan hem is hij liever met zijn 2en blijft maar dat hij ook wel door heeft dat de wens bij mij nooit weg zou gaan. Het feit dat ik het voor hem over heb om mijn wens aan de kant te zetten was voor hem een motivator om zijn wens aan de kant te zetten en mij het moederschap te gunnen. Daar zeg ik geen nee tegen Soms is het wel lastig want het lijkt mij zo leuk om samen continu te keuvelen over baby's maar dat zit er hier echt niet in. Ik heb het er niet te vaak over want als ik dat wel doe dan zie ik hem een beetje dichtklappen. Als hij er uit zichzelf over begint (zoals over waar dan de babykamer moet komen) maakt mijn hart een sprongetje van blijdschap. Ik hoop maar dat als het kindje er is hij het wel echt heel erg leuk vindt maar ik twijfel daar soms wel aan. Ik zie het wel in mijn omgeving dat de meeste mannen er niet om staan te springen maar dat het uiteindelijk echt leuke papa's zijn..... Na zoveel jaar wachten kan ik bijna niet geloven dat we er van de zomer dan EINDELIJK voor gaan @Danielle1: verstandige keus maar oh zo moeilijk We tellen samen af en hopelijk vliegt de tijd voorbij!
Ik zou de "leuke" kamer inrichten als baby kamer en gewoon de eerste paar nachten/weken de kamer naast jou slapen kamer gebruiken. Die kleine heeft toch niet door dat hij in een on ingerichte kamer slaapt en is voor jou de eerst nachten erg praktisch. Vervolgens ga je het echt wel prettig vinden als je niet ieder kreuntje of zuchtje hoort want als kersverse mama hoor je alles..... dan kan je hem dus lekker gaan verplaatsen naar zijn eigen kamertje zodat jij weer wat beter kan slapen. Ik zou overigens niemadn aan raden de baby op je eigen kamer te leggen....... dit vond ik echt vreselijk vermoeiend en eng..... want als die huilt doe je geen oog dicht (herrie) en als die slaap doe je geen oog dicht (want je weet niet of die nog leeft). Ik ben begonnen (na 2 nachten op mijn kamer grote fout was vreselijk) in kamertje naast mijn kamer lekker de camera op hem gericht en het geluid uit horen doe je hem toch wel in de kamer naast je maar iets minder storend dan op je eigen kamer.... en je kan hem zien (jeeeeey hij leeft nog)....... Ik vond het ideaal! En nu licht ie lekker een paar kamers verder op heerlijk rustig! Ik zou zeggen GROTE aanrader....... maar iedereen moet natuurlijk doen waar hij of zij zich zelf het beste bij voelt.
Mijn man was bij de eerste ook niet echt geïnteresseerd! Ik wilde perse de eerste voor me 30ste en hij kon nog wel even wachten maar uiteindelijk toch voor me 30ste zwanger en hij had totaal geen interesse in baby- kleertje kamers spulletjes helemaal niets ik heb alles zelf gekocht en uit gekozen en ingericht. Ik was mega trots op me buik en de eerste schopjes en alles maar hij had echt niet de behoeft om even te voelen het boeide hem gewoon niet. (Met als gevolg dat mijn kleine mannetje totaal niet gewend was aan vreemde handen op mijn buik als iemand dan ook probeerde iets te voelen bleef hij dood stil liggen en als de vreemde hand weer weg was schopte hij zijn moeder weer in elkaar!) De eerste dagen na de geboorte moest hij er ook echt niets van hebben hij wilde hem niet vasthouden of wat dan ook alleen als de kraamverzorger vond dat hij even iets moest leren deed hij het 1 keer om het daarna nooit meer te doen. De eerste weken heb ik alles alleen gedaan en zelfs als ik even iets moest pakken wou mijn man hem niet even vast houden dan moest ik de kleine maar even neerleggen....... TOT DAT de kleine een week of 10 was en contact ging maken sindsdien werden de 2 langzaam onafscheidelijk......... Nu is de kleine 10 maanden en speelt pappa net zo hard met al het baby speelgoed als de kleine zelf........ en als pappa naar de winkel gaat dan is er altijd wel een kadotje! DUS gaat allemaal helemaal goed komen!
Ik was ook VRESELIJK bezig met zwanger worden tot in het extreme had alles gelezen wat kon helpen en alles gedaan hele voedingsschema's er op aan gepast...... en ik was in 1 keer zwanger...... HET IS GEWOON GELUK OF PECH HEBBEN
Ahw lief! 😍 De mijne vond die zwangerschappen en baby gedoe ook niets. Vond ik wel erg jammer maar ook hier heeft hij dat weer helemaal goed gemaakt
Precies wat je als laatste zegt! Na de babytijd van mijn dochter zou ik me zeker hebben aangesloten bij wat je beschrijft. Ze sliep na 2 weken op haar eigen kamer en ik had er moeite mee haar daar te leggen want "dat hoorde niet met zo'n kleintje". Maar wat vonden we het heerlijk. Zij sliep heel snel door en ik werd niet meer wakker van elk zuchtje en kreuntje. Maar nu... Mijn kleine man wil alleen maar mama, mama, mama. Dat zit gewoon in hem. Hij heeft zeker een half jaar bij ons geslapen, in de cosleeper en later in ons bed. We hebben ook hem na 2 weken op zijn eigen kamertje gelegd. Ik dacht dat ik gek werd. 100x per nacht eruit omdat hij wilde drinken of gewoon bij me wilde zijn. En wat heb ik genoten van de periode dat hij dicht bij me sliep. Zijn handje om mijn vinger, zijn rustige ademhaling horen. Ik sliep toen prima (naast het feit dat hij nog steeds vaak wakker werd). Maar goed, dit mannetje slaapt nu nog steeds niet door. Het is zo persoonlijk en per kind verschillend. Yolandaa, slim dat jullie op een rustiger moment wachten. En dat van de mannen is herkenbaar. Ik denk dat ook een stukje natuur is. Wij vrouwen zijn er om kinderen te baren, de mannen om ze te maken Mijn man was er ook niet enorm mee bezig. Ik wilde voor mijn 27e de eerste, en als het aan hem lag hadden we langer gewacht. Hij was niet echt bezig met de babydingetjes tijdens de zwangerschap. En toen werd ons meisje geboren... En plots stond daar een emotionele, liefhebbende papa die alles voor zijn kindjes doet. Maar dat geld nu voor de derde dus ook. Ik merk aan een hoop dingen dat hij er echt heel erg voor open staat, maar hij zegt ook weleens dat als ik zou zeggen dat 2 genoeg is, hij dat ook prima vindt. De wens voor een derde komt dus echt vooral bij mij vandaan maar hij weet dat als er een kleintje is hij dat enorm leuk vindt.
Mannen zijn er vaak toch terughoudener in heb ik gemerkt. Je moet ze vooral ruimte gunnen daarin is mijn ervaring. Ik kan het juist aanraden om je kindje op je eigen kamer te hebben. Zeker in het begin! Ik kon echt amper mijn bed uit komen door alle hechtingen down under door een 2e graads ruptuur en ik had het vaak benauwd door verschuivende organen en de zwaartekracht. Dan was zijn wiegje dichtbij toch wel fijn. Ik hoorde hem smakken en op zijn handje sabbelen en wist dat hij dan aan de borst wou. Dat hoorde ik via de babyfoon echt niet. Na 4 weken is hij helaas naar zijn eigen kamertje gegaan. Zoontje had last van reflux en mekkerde als een geitje als hij weer een oprisping kreeg. Hier konden wij weer niet van slapen en werd onze zoon weer wakker van ons omdat wij niet sliepen. Nr 2 wordt anders. Die gaat in een cosleeper naast ons bed (zoontje lag in een familiewieg op onze kamer, maar niet bij ons bed). Niet je bed uit om te voeden/baby pakken. Aanleggen en verder tukken .
Ja wat jij zegt Papillons. M'n kleintje lag in een familie ledikantje naast m'n bed. De eerste weken heb ik het zo ingericht dat ik m'n bed niet uit hoefde. Melk (bv ging niet altijd goed), luiers, doekjes, eten en drinken voor mezelf, alles bij de hand. Dat vind ik snachts toch wel prettig (hier ook tweedegraads ruptuur gehad). Maar moest wel elke keer toch uit bed om de kleine te pakken. Dus voor nummer 2 ga ik waarschijnlijk ook een co-sleeper aanschaffen. Lijkt me nog fijner. Plus slaap ik natuurlijk alleen, geen man die er uit kan dus ik moet wel elke nacht op. Dan lijkt baby pakken - voeden - en verder tukken me idd heerlijk. Het is gewoon heel persoonlijk. Ik kon best in slaap vallen met de kleine naast me, het was voor mij gewoon wennen aan nieuwe geluidjes. Ik vond het bijvoorbeeld juist heel fijn dat ik even kon checken of ze nog ademde. Kon ik weer rustig liggen. Vind het jammer dat ze snel naar andere kamer 'moest'. Maar het is wel waar dat je dan net iets beter slaapt omdat je niet van elk geluidje meer wakker wordt.
Hier verschilde het echt per kind. De oudste heeft een maand of 3 bij ons op de kamer gelegen. Wilde ik bij de jongste ook weer, maar die maakte zoveel geluidjes 's nachts dat ik er echt niet van kon slapen. Dus die lag met een week of 3 al op zijn eigen kamer. Vond ik helemaal niet leuk om de beslissing te maken, maar we sliepen vervolgens allemaal wel veel beter. Ik hoop de 3e gewoon lekker weer een tijdje bij ons op de kamer te houden.
ha meiden tijdje niet aanwezig geweest hardnekkige griep alweer hier totaal geen puf voor een beeldscherm gehad en daarna weer druk druk druk. Tot de zomer wachten lijkt me wel lastig ik vind nu wachten tot 2017 al moeilijk. maar als het het beste is om te wachten dan kan je beter nog eventjes wachten en dan er voor gaan als het een beter moment is Kindje op de kamer bij jezelf vond ik wel erg fijn. makkelijk omdat je niet ver hoeft om je kindje bij je te halen en ook omdat het mij geruster maakte om hem gelijk te kunnen zien en horen.
Hallo dames mag ik mee praten? Wij gaan in januari ook zomer voor derde kindje zelfs! Onze meid voor deze maand 5 maandjes en in 1 jaar als we voor de derde willen gaan. ( dit klinkt miss overdreven en waarom zou je daar nu al denken ) Maar ik heb kans om vervroegd in de overgang te gaan vandaar onze wens! Lijkt me sowieso al leuk om mee te kletsen met jullie. Misschien leuk om als we elkaar hier wat beter kennen. Om op fb een besloten groepje te beginnen. Heel veel geluk dames dat 2017 jullie daar mag worden. Liefs Beertje
Welkom Beertje! Aftellen is begonnen haha. Helaas moeten sommige van ons nog wat langer geduld hebben
Wij hebben inmiddels het gesprek achter de rug en groen licht gekregen. In januari gaan we beginnen! Spannend!