ooooh zo herkenbaar. Ik heb een thuis coach voor opvoeden ( zelf aangevraagd en heeft zo zn redenen ) en samen met haar hebben we bedacht om weer te gaan belonen. Ik had ook elke ochtend stress maar zij zij hoe meer wij zeggen wat we willen en laten blijken dat we balen hoe meer zij de kont tegen de crib gooien. Nu stimuleer ik en zeg kom op (xxx) ik zie dat je je nog moet aankleden ( leg wel kleding neer en sta erbij of loop rond) en bij 5 stickers mag ze wat leuks uitzoeken kado of samen iets leuks exstra doen. .....ze is 5,5 in januari.....en kleed ze niet aan, nou prima dan geen sticker
Ik krijg geloof ik een beetje de kriebels van al die nanny-verhalen hier. Opvoeden in angst noem ik dat. Duidelijk grenzen stellen ok. Maar 'pakken waar het zeer doet'? Dat gaat me echt te ver. Die van die taart... Echt..... Die gaat stiekum een voorraadje snoep aanleggen stel ik me zo voor. Iksluit me dus veel meer aan bij het uitzoeken waar het gedrag vandaan komt. En dan binnen jouw grenzen kijken hoe je ze kunt helpen aan die behoefte te voldoen En als straf dan onverhoopt toch eens nodig mocht zijn, dan zoveel mogelijk aansluiten op hetgeen het kind heeft gedaan. Dus, iets viesmaken of stukmaken is helpen opruimen of maken bijvoorbeeld. Probleem bij ons is meestal enorm druk gedrag. Oudste krijgt dan de keus tussen rustig worden of 'naar de ganzen' (buiten zo hard mogelijk naar eind van de straat rennen en terug). Meestal bind hij dan in. Kiest hij voor rennen, dan is de energie er ook uit. Bij driftbui van de jongste (en die kunnen echt heftig zijn) laten we hem even uitrazen/huilen. Daarna laat hij zich meestal troosten of afleiden.
Oke, en dan heb je kinderen die je vervolgens NIET gaan helpen met schoonmaken of iets opruimen. Die het pertinent weigeren. Wat doe je dan? Ruim ik het niet op dan ligt het er de volgende dag nog en hun hebben hun "straf" ontlopen. Of een driftbui waarbij ze zusje gaan slaan, dingen kapot maken of ergens tegenaan trappen. Gewoon maar laten gaan? Ben echt benieuwd of sommige dit doen dan. Ik ben echt voor het mee helpen opruimen en zo maar als ze weigeren dan volgt er toch echt straf en wordt er iets afgenomen. Enneh, ben zelf zo opgevoed, evenals mn zusjes maar echt niet in angst hoor. En zoals sommige hier alleen het praten noemen, niet straffen. Brrrrr, daar krijg ik de kriebels van. Zonnenkindjes opvoeding noemen ze dat. Die kids lrijgen later vaak ook flinke problemen met autoriteit op werk of bijv straf op school.
Van zo'n bekrompen visie zoals jij schrijft krijg ik pas de kriebels. Hier wordt idd veel gepraat, net zoals bij mij thuis vroeger en laat ik nu het braverikje van de klas zijn geweest...en hoe is het mogelijk dat mijn kinderen engeltjes zijn op school. Zij hebben totaal geen moeite met autoriteit, snappen heel goed dat regels op school en bij vriendjes af kunnen wijken van thuis en dat accepteren ze. En dat de juf soms even heel duidelijk moet zeggen wat wel en niet mag of moet gebeuren omdat de juf met 16 en 26 kinderen zit en mama niet Schoppen, slaan en kapot maken heb ik hier thuis nog niet meegemaakt. Mochten ze ooit zoiets doen dan moet daar echt wel een reden achter zitten en die ga ik proberen te vinden.
Helemaal mee eens. Nee, ik zal de volgende keer gewoon alleen maar met ze gaan práten, als de één bovenop de andere ligt en bezig is om hem te wurgen, dát is pas een oplossing, en als ze dan de volgende keer haar broertje nou niét wurgt, dán krijgt ze een sticker! Bravooo! Kom toch op zeg! Dat werkt toch totaal niet! Ik wist niet eens dat er een naam voor was, maar goed. Hier ook volledig mee eens, de problemen met autoriteit is nu al zichtbaar. Niks later dus, nu al. Je voedt je kinderen op zodat ze straks op een normale, zelfs hopelijk uitstekende, manier kunnen meedraaien in de maatschappij. Die er overigens niet gemakkelijker op wordt. Als ze later moeten werken voor hun centen dan krijgen ze ook niet aan de lopende band complimentjes en stickers van hun werkgevers omdat ze het zo goed doen. Nee, ze krijgen op hun falie als ze er een zooitje van maken en na 3 slechte beoordelingen lig je eruit in het bedrijfsleven. En met die halfbakken manier die hier door sommigen opvoeding wordt genoemd garandeer ik je dat ze het niet gaan redden als ze later groot zijn. Dan kunnen jullie me nu hard noemen, prima, maar de wereld is hard daarbuiten. En ik zorg ervoor dat mijn kinderen in een veilige gezonde leefomgeving kunnen leren hoe ze zich later in die maatschappij moeten kunnen redden.
Ik red mij anders prima in de maatschappij nu hoor. Heb een leuke baan, prima beoordelingen en geen problemen met autoriteit. Ondanks dat bij ons thuis eerst gepraat werd en eigenlijk niet gestraft.
Als je je kind regelmatig moet straffen, is het dan niet jouw kind wat problemen heeft met autoriteit? Hier is het straffen gewoonweg niet nodig. Hij luistert en als hij niet luistert is hij gemakkelijk aan te pakken zonder te laten zien dat ik vele malen sterker ben dan hem en ik degene ben die altijd wint. Wij werken samen en winnen samen. Ow ja, hier is hij ook het braveke van de psz. Welķ kind of ouders hebben dan problemen met autoriteit? Degene die je aan het huilen krijgt omdat het gestraft wordt? Of degene waar je tegen zegt om dat beter niet te doen omdat,... en het kind het ook begrijpt?
Maar waarom moeten kinderen direct opruimen omdat ouders dit zeggen? Als mijn zoon met iets heeft gespeeld dan kijk ik eerst waar hij mee heeft gespeelt. Als het bouwwerken lego zijn oid dan mag hij dan gerust laten staan. Zonde om na een dag leuk spelen, het hele bouwwerk weer af te breken. Bij ander speelgoed vraag ik of hij er straks nog mee gaat spelen, zoniet dan ruimen we het samen even op of ik hang er een tijd aan. Bijv: je bent nu met dit aan het spelen, maar het andere speelgoed ligt er ook nog. Als het 16.00 is dan ruimen we het samen even op. Nu scheelt het dat hij gefascineerd is door de klok Ik heb het (klopt af) nog niet mee gemaakt dat hij niet wil opruimen. Hij speelt voornamelijk met lego of auto's en dat geeft niet zo'n rommel. Bij een driftbui wil ik de oorzaak vinden. Onze zoon is hooggevoelig dus er op dat moment een "straf" aanbinden werkt echt averechts. Als hij boos is dan heeft hij even een rust moment nodig, dus loopt hij zelf naar boven en praten we daarna. Wil hij niet direct praten, ook goed dan doen we het op een later moment. En tuurlijk ben ik mijn geduld ook wel eens kwijt na de 10e keer vragen "trek die schoenen nou aan". Ik ben ook maar een mens, maar ik probeer het dan wel altijd te relativeren, iets wat mijn zoon nog niet kan.
Hier wil de jongste nog wel eens baldadig zijn en dan niet gaan opruimen bijvoorbeeld. Ik overleg dan met hem waarom niet. Soms is omdat hij nog verder wil spelen, soms gewoon geen zin. Ik leg dan uit dat ik ook niet altijd zin heb om op te ruimen, maar dat wel dient te gebeuren en dan doen we het samen even. Driftbuien komen altijd ergens vandaan. Een teveel aan prikkels, onrust, vermoeidheid, dat proberen we dan eerst weg te nemen en hem even te laten. Hij heeft zijn oudere broertje en zusje wel eens geslagen, maar daar heeft hij geen time out of strafplekje voor nodig om te zien dat ik dat dus absoluut niet accepteer hoor. Mijn oudste 2 kindjes zijn de meest ideale kindjes op school aldus juffen en ib-er. Maak mij dus niet zo'n zorgen dat onze manier niet werkt.
Hier blijft speelgoed vaak een week staan. 2 weken geleden hadden we het treinspoor van de ikea op de salontafel opgesteld. Wat een geknutsel om dat mooi en passend op de salontafel te krijgen joh! tja dat is een week blijven liggen. Heerlijk En wat je zegt over een tijd eraan hangen klopt ook. Als ik zeg dat hij nu moet opruimen zal hij me effe raar bekijken en zeggen 'straks'. Zeg ik dat we over een kwartier gaan opruimen en daarna zeg ik nog eens dat we over 2 minuutjes gaan opruimen en meneertje ruimt op. Dan doe ik de grote auto's en hij de kleine auto's,... Ik zet op alles een tijd. Over 5 minuutjes, over 2 minuutjes, over een halfuur,... dan kan hij even omschakelen in het hoofdje.
Ja, zo doen wij dat ook. Op zijn kamer mag hij het ook laten liggen totdat hij het zelf genoeg vind. Gister was het echt een bende, maar ik had besloten er niks meer van te zeggen. Kwam hij zelf (4 jaar) naar mij toe of ik even wilde helpen zijn kamer weer netjes te maken. Dan kon hij weer beter spelen. Nou super toch. Daarmee leert hij dus zelf ook waarom opruimen soms gewoon handig is.
Echt ik heb nog nooit zo achterlijke post gelezen. Wie ben jij om te beoordelen hoe mijn kinderen het later redden? Ik ben op dezelfde manier opgevoed en ik red mij prima. Nog nooit problemen met autoriteit gehad. Keurig alle opleidingen afgerond, jaren in loondienst gewerkt en nu als zelfstandig ondernemer. Door mijn opvoeding heb ik geleerd zelf goed na te denken en de gevolgen van beslissingen ervaren. Ik heb geleerd zelfstandig te handelen ipv binnen hele strikte kaders. En misschien moet jij maar eens goed over je opvoedingskwaliteiten nadenken als er 1 boven op de ander ligt te wurgen. Dit soort dingen komen hier niet voor iig. Wie heeft er nu een halfbakken opvoeding.
Zo ging het vroeger bij ons thuis ook. Ik was de hele middag bezig geweest om alle barbies een mooie plek te maken. Bankjes, tafeltjes alles netjes neergezet onder de tafel. Mijn moeder vond het altijd zonde om alles op te ruimen, terwijl ik er uren mee bezig was geweest. Zolang ik mijn poten niet breek over de speelgoed, mag het gewoon blijven staan en anders schuiven we het even aan de kant.
Precies, zolang wij hier normaal kunnen leven mag een treinbaan oid best een poosje blijven staan. Dan wordt er tenminste mee gespeeld dan wanneer het in een bak ligt.
Helemaal mee eens! Elkaar wurgen? Zelfs mijn dikke boefje met mogelijk wat issues heeft dat soort dingen nog niet gedaan.
Zo, wat een veroordelende en negatieve houding heb jij zeg! Dat jij je zo aangevallen voelt na het lezen van andere opvattingen over opvoeden zegt geloof ik meer over jou. Als jij sterk in je schoenen stond, had je vast niet de behoefte gevoeld om zo van je af te blaffen. Jammer joh. Dit hoeft niet zo. Op een forum is het juist de bedoeling dat mensen een verschillende kijk op dingen met elkaar delen. Of elkaar inspireren! Daar pik je dan uit wat er voor jezelf werkt. Ik denk dat je daar volledig aan voorbij gaat, want wat heeft ts aan jou reactie?
Niets. Maar in de wereld van bloem gaat het om regels en straf. Wij reageerden niet volgens de regels. Dus krijgen we straf. Dat is een gevolg van haar opvoeding. Waar te wel iets aan kan hebben, is kijken waarom haar kinderen bepaald gedrag vertonen. Doe daar iets mee. Ik ken haar kinderen en situatie niet goed genoeg om te vertellen wat ze precies moet doen. In elk geval is mijn manier niet steeds strenger straffen. Overigens wil ik ook weer niet zo arrogant overkomen dat ik precies denk te weten hoe het moet. Ook ik worstel regelmatig met onzekerheden over de opvoeding.book bij mij loopt niet altijd alles op rolletjes. Bij niemand is dat zo. En ieder kind is anders. Je zult dus altijd zelf moeten kijken wat voor jouw kind in jouw situatie hey beste past. Soms is dat wat strenger. Soms juist niet.
Algemene vraag maar wat doen/zeggen " jullie" in dit voorbeeld: Gisteren tijdens een fijne boswandeling was mijn zoontje dol enthousiast, moest natuurlijk alles benoemen wat hij zag : " een slak, " oooh, nog een slak" en zo gaat dat de hele wandeling door. Volgens het forum hier mag ik dan niet zeggen " goed zo"? Wat " mag " ik dan wel zeggen? Niet dat ik dat steeds zeg, ik zeloot wel " ik zie het" maar zou verder geen andere manier van reageren daarop weten?En reageren jullie dan ook continu op alles wat je kind zegt, want hier is het zo dat hij vaak gewoon in / tegen zichzelf praat tijdens het spelen bijvoorbeeld.
Van mij mag het hoor...ik roep de hele dag goed zo en wat knap! Ik straf dan wel niet maar sta totaal niet achter het niet complimenteren van UP.