Hoi allemaal, Wij gaan er nog een keertje voor, of eigenlijk zijn we daar al even mee bezig. Er zijn meerdere redenen die mee spelen waardoor we tot de keuze zijn gekomen waarom we het nog één keer willen proberen. En dat het daarna ongeacht de uitkomst dus klaar is. Mijn leeftijd speelt ook een kleine rol, waardoor ik niet nog 'oneindig' kan blijven proberen. 😉 We klussen er elke maand vrolijk op los, wanneer we zin hebben en natuurlijk ook op de meest gunstige dagen. Maar mijn lichaam is wisselend in het wel of niet laten zien van signalen die kunnen wijzen op een positieve test, die dan toch negatief blijkt zijn. Ik heb al vaak (met de beste bedoelingen) gehoord, "Wees er niet te veel mee bezig." Maar ik heb al mijn hele leven de maandelijkse dingen gevoeld, als het vlak-voor-de -eisprong-gevoel en wanneer ik OG word. Onmogelijk dus om er niet in meer of mindere mate mee bezig te zijn. 😉😁 Temperaturen en ovu-testen doe ik bewust niet. Maar hoe ga je om met de wetenschap dat het misschien niet meer lukt. Wanneer stop je met proberen. En het accepteren dat het klaar is straks, ook als blijkt dat het niet zo mag zijn. Ongeacht of dit niet zwanger worden is of dat het tijdens of ergens na de zwangerschap 'mis' gaat. Het iedere maand weer afwachten of het misschien raak is en een lichaam dat soms geen klachten geeft en soms (onterecht) alle klachten van een naderende zwangerschap die er niet blijkt te zijn. Weet dat dit vaker voor komt, maar blijft lastig. Het goed bedoelde "Gewoon niet aan denken /mee bezig zijn/het accepteren / etc." lukt niet echt. Want dit doe je niet 'gewoon ff'.😉 P.s. Ik hoop op het beste, maar ben het vertrouwen in mijn lijf beetje kwijtgeraakt. Vandaar ook mijn vragen. De uitleg over waarom nog één keertje is idd kort en de rest van mijn verhaal lang. 😂 Ik sta open voor alle tips, adviezen of eigen ervaringen die misschien kunnen helpen hier een weg in te vinden. Alvast bedankt en goed weekend!
Ik ben ook altijd allerhande klachten etc of juist niet, maar daar luister ik echt niet meer naar. En als ik het bemerk zeg ik streng tegen mezelf "ik heb al zo vaak tevergeefs gedacht, dit zegt niets". Hoe je moet loslaten en wanneer, daar zijn denk ik weinig tips voor te vinden. Een vriendin van mij zei "tot ik zo oud ben, dan stoppen we" maar dat lijkt mij juist veel stress opleveren. Veel afleiding zoeken, juist op de momenten dat je er veel mee bezig bent (wachtbankje), en mss ontspanningsoefeningen proberen? Het blijft toch altijd lastig.
Bedankt voor je reactie Pimpelmeesje, waardeer ik echt. Ik vertel mijn partner ook steeds dat ik wel dingen voel maar er niet meer op durf te vertrouwen. Hij gelooft en begrijpt het gelukkig wel, maar vindt het voor mij vooral lastig. Dat wat je vriendin zei heb ik stiekem voor mezelf ook wel een beetje. Meer gezien mijn leeftijd, al zegt de gynaecoloog dat het nu nog wel kan. Wil zo graag nog een kleintje van mijn huidige partner die wel mag blijven leven. We kunnen niet veel anders dan genieten van wat we hebben, immers de toekomst is onbekend. Lastig blijft het idd, bedankt voor de tips! Hoop dat je handtekening te lezen, jullie ook spoedig een positieve test mogen ontvangen. 💜
Dankjewel wij beginnen net met IUI dus hopelijk snel succes.. Mijn vriendin ging ook richting n bepaalde leeftijd waarop ze t niet meer ok vond, maar ik merkte wel dat ze er stress van kreeg. Uiteindelijk overigens gelukt maar als je in de toekomst n stop voor jezelf zet, word je daar niet extra onrustig van? Zolang je gynaecoloog zegt dat t goed is... Heel veel succes in ieder geval ga voor je duimen!
Pimpelmeesje, Spannend zeg, hoop dat het snel positief uitpakt!! Fijn dat het voor je vriendin alsnog is gelukt. Aan de ene kant geeft het rust die 'deadline', maar andere kan ook niet. Komt vast goed. Goed weekend!
Weet je, dat hele niet teveel mee bezig zijn kán gewoon niet. En ik denk dat het ook echt weinig invloed heeft op het al dan niet zwanger raken. Echt niet dat de zaadjes jou horen denken en elkaar aanstoten 'dude, zij denkt er echt teveel over na! Kom we zwemmen de andere kant op'. Ik was er altijd super veel mee bezig, echt obsessief en wanhopig, en ik raak altijd in de eerste ronde zwanger. Nu is zwanger blijven een dingetje hier, maar ook dan hang ik tussen hoop en vrees. Dwing jezelf niet om er niet teveel aan te denken. Dat is stress om stress. Sta jezelf toe dit te voelen, dat is het beste voor je mentale en fysieke gezondheid.
Dat is heel moeilijk om er niet aan te denken vooral als je het zo graag wilt. Voor de een is een deadline fijn en die kan zich erbij neerleggen als het niet is en de andere vind het heel moeilijk die word allemaal maar heel gestrest als de deadline korter bij komt. Het is zeker moeilijk vooral als je het heel graag wilt. Hoop dat het allemaal goed komt. Kan je verder helaas geen tips geven ik ben er zelf ook altijd veel mee bezig. Denk dat dat ook niet veel uitmaakt. Het is natuurlijk alleen even moeilijk als het eenmaal niet lukt.