Ik zou me er ook niet zo druk om maken. Ik snap dat jullie hun er graag bij willen hebben maar ze hebben ook zelf hun leven. En als je ze zo graag op de verjaardag hebt kan je het misschien iets eerder of later vieren? Wij hebben de 1e verjaardag van onze dochter 2,5 maand later gevierd omdat iedereen op vakantie was en ze anders gewoon geen visite zou hebben. Oke dat vond ik ook wel jammer maar we hebben toen een bbq gehouden in een park, was heel leuk.
Helemaal eens! Maar ik hecht dan ook absoluut geen waarde aan verjaardagen en tradities. Het is toch juist leuk dat ze voorstellen om oud en nieuw met elkaar te vieren. Je schoonouders hebben hun leven lang al gezorgd voor anderen en rekening gehouden met anderen, nu moeten ze kiezen voor zichzelf!
Ik snap het wel...Althans niet de MMM daar heb ik geen ervaring mee, maar ik snap dat je teleurgesteld bent. Je had nooit verwacht nog ouders te worden, plots word je dat dan toch nog wat helemaal geweldig is! Jullie hebben een zware tijd achter de rug, eindelijk een kleintje en dan wil je graag dat iedereen op de eerste verjaardag is! En dan steekt het dat uitgerekend opa en oma niet komen... Ik zou ook teleurgesteld zijn, want ja ik ben ook zo iemand die de eerste verjaardag gewoon belangrijk vind!
Nou ja dit dus. Mijn ouders zijn vaak op vakantie als ik en onze jongste jarig zijn. Dat is voor hun de ideale tijd, goedkoop en zo. Prima toch? We vieren het wel later.
Maar wisten zij op het moment van boeken van jullie plannen voor een familiefeest? Anders vind ik, heel eerlijk gezegd, de verwachting niet reëel dat zij erbij zijn, nu ze al hun reis geboekt hebben. Ze kunnen dan niks meer met die verwachting zeg maar. Je zoon is ook pas twee maanden, hopelijk als je hormonen weer wat in balans zijn (niet lullig bedoelt) til je er minder zwaar aan.
Ik vind dat je je aanstelt. Ja het is jammer, maar ik zou persoonlijk ook geen rekening houden met het boeken van de vakantie met de verjaardag van een eenjarige.
Mijn schoonzus vond het ook niet tof dat wij op vakantie gingen op de eerste verjaardag van haar zoon. Hij is de eerste week van augustus jarig. Ik had in december daarvoor mijn vakantie geregeld, ik 'kreeg' de eerste drie weken van augustus. Als haar verwachting was dat we niet op vakantie zouden gaan (vanwege het feestje) dan snap ik haar teleurstelling wel. Heb ook uitgesproken dat ik haar wel begreep. Maar daar kon ze weinig mee want we gingen toch. Keuzes keuzes.
Ik zou het ook wel jammer vinden, maar zou er ook vanuit gaan dat ze het niet anders kunnen plannen (reizen misschien met anderen, groepsreis, zoiets), zou dat even navragen, dan hoor je vanzelf of dat de reden is of dat ze het gewoon niet willen aanpassen (wat ook hun goed recht is natuurlijk). Wisten ze al dat je er een familiefeest van wilde maken? Anders hebben ze misschien zoiets, hij wordt pas 1 en zal het niet merken al we een weekje later langskomen.
Ik had al diverse keren aangegeven dat we van plan waren om er misschien een familiefeest van te maken. Maar daar zal ik denk ik niet duidelijk genoeg in zijn geweest? Ze gaan alleen op vakantie overigens, geen groepsreis
Ik begrijp dat jullie verjaardagen heel belangrijk vinden. En blijkbaar maken jullie van deze verjaardag nog 'meer' dan een gewone verjaardag. Voor jullie voelt het blijkbaar goed om niet alleen de geboorte en het eerste levensjaar van jullie zoontje te vieren, maar om tegelijk ook een periode af te sluiten die voor jullie moeilijk en verdrietig was. Ik vraag me af of je nu al kunt 'plannen' dat augustus 2017 HET moment is om dat af te sluiten. Dat is nog driekwart jaar weg, je weet niet of je die behoefte misschien eerder of later hebt. Maar goed, als je denkt dat het voor jullie goed is om dat zo te doen, dan moet je dat vooral doen hoor. Alleen denk ik niet dat je een ander kunt dwingen hetzelfde belang aan zo'n viering / afsluiting te hechten als jullie doen. Zeker het afsluiten van de MMM is iets heel persoonlijks natuurlijk. Zowel mijn oudste zoon als ikzelf zijn in september jarig. Dat is voor een aantal mensen inde familie een ideale maand om op vakantie te gaan. Net wat goedkoper en rustiger en vaak toch mooi weer. Ik vind dan niet dat ik voor een ander mag bepalen dat ze dan niet op vakantie 'mogen' omdat wij toevallig jarig zijn. Dus er zijn een aantal mensen die de verjaardag van onze zoon of mijn verjaardag soms wel / soms niet missen. Ligt er een beetje aan hoe lang ze weg gaan. Ik betrek dat niet op de relatie die wij met die personen hebben. Ik weet dat we belangrijk voor elkaar zijn. Dat blijkt de rest van het jaar voldoende doordat we op verschillende manieren voor elkaar klaar staan.
Ik denk dat ik daar inderdaad een fout heb gemaakt. Ik ging er vanuit (en dat is stom van me) dat juist zij dit zouden begrijpen omdat ze zelf meer dan 6 jaar in de MMM hebben gezeten (voor manlief).
Mijn moeder is in augustus wanneer mijn dochter jarig is ook altijd op vakantie. Wanneer ze terug is komt ze het met me dochter vieren. Ik kan daar dus echt niet mee zitten, m'n dochter trouwens ook niet want als m'n moeder weer terug komt, komt ze langs om het dan met haar te vieren.
Ik snap je nu beter. En wat ontzettend fijn voor jullie dat het na een zware MMM tijd toch gelukt is om jullie kindje te krijgen!! Heeft jouw man aan zijn ouders laten weten welke symboliek erachter zit voor jullie? Ik kan me voorstellen dat het voor velen moeilijk te begrijpen is hoe zwaar de MMM is (ook voor mij). En waarom dit symbolische moment nu belangrijk is voor jullie. Dat gezegd hebbende: blijk geven aan hoe belangrijk jullie gevoelens voor hen zijn en hun gevoelens voor jullie, en hoe belangrijk jullie zoontje is voor hen en voor jullie (zoon die jarig is en niet door jullie MMM heeft geleefd en in principe daar voor zichzelf los van staat) is een twee-weg. Hun manier van affectie, liefde en genegenheid tonen hoeft niet dezelfde te zijn voor jullie, en kan ook sterker zijn op andere momenten. Een persoonlijk voorbeeld: Ik vind het veel fijner om in kleine groepen te zijn en nog liever één op één. Dan kun je echt laten zien en zeggen wat je vindt, voelt, waardeert etc. Een grote bijeenkomst vind ik per definitie onpersoonlijk en derhalve vind ik het ook minder belangrijk wie erbij is. Echter, als mijn geliefden dat specifiek belangrijk vinden, wil ik daar begrip voor hebben. Idem dat ik hoop, dat zij ook begrip hebben voor het feit dat ik zit-familie kinderfeestjes echt niet fijn vind. En dat verjaardagen voor mij geen symboliek dragen maar bijvoorbeeld nieuwjaar wel . Laat -vooral jouw man als hun zoon- uitspreken waarom en wat hij/jullie graag wil van hen. Met eveneens respect voor hun wensen die ook belangrijk zijn.
Ik snap je. Ten eerste omdat het heel lang geduurd heeft bij jullie, is het al een extra bijzonder iets. Maar ook een eerste verjaardag vind ik heel bijzonder. Dus daarom, zou ik zeer teleurgesteld zijn als mijn ouders of schoonouders daar geen rekening mee zouden houden. Ik zou het wel zeggen, dat je het heel fijn zou vinden als hun erbij zijn, omdat het voor jullie een emotionele dag zal zijn. Verdere verjaardagen of van andere mensen dan mn ouders, schoonouders en beste vriendin zou ik niet zulke hoge verwachtingen hebben trouwens.
Tsja... Mijn ouders hebben een eigen zaak en de verjaardag van mijn dochter is nou net de enige datum (of nou je hele week) per jaar dat ze echt niet dicht kunnen haha. Ze zijn dus nog nooit op haar verjaardag geweest. We vieren het vervolgens gewoon een paar weken later nog eens met mijn ouders
Mwa ik zou ze lekker laten gaan. Zou me ook niet zo gekwetst voelen. Het is nou eenmaal een periode van vakantie. Ik vind dat opa"s en oma"s sowieso veel klaar moeten staan tegenwoordig voor hij kinderen en kleinkinderen .
Ik snap jouw teleurstelling wel TS. De hele medische molen heeft gewoon zo'n enorme impact op je leven: de spanning, de tranen, de wanhoop of je ooit mama en papa mag worden... Deze gevoelens zijn soms zo heftig en dan mag je die stomme molen eindelijk afsluiten met een prachtig kindje. Een feestje op zijn eerste verjaardag is dan wel een heel mooi idee. En natuurlijk wil je daar alle dierbare familie graag bij hebben. Dat opa en oma daar dan geen rekening mee willen houden, ondanks dat jullie het hebben aangegeven is gewoon niet leuk. Ik zou in een gesprek met ze aangeven dat jullie daarin teleurgesteld zijn en het dan verder laten gaan. De verjaardag wordt ongetwijfeld toch wel een mooie dag.
Het gaat er niet om wat wij vinden, maar dat jullie je niet gesteund voelen door ouders van wie je het wel had verwacht. Je hoeft ze niet te beschuldigen natuurlijk, maar mogelijk komt er een moment dat je het met je schoonmoeder een keer kan bespreken op een luchtige manier. Zo kan je het voor jezelf ook een plek geven. Ik zou zelf denken: lekker rustig haha maar goed ik hecht dan ook niet zoveel waarde aan een verjaardag. Snap wel dat het anders kan zijn in jullie situatie!