Lastig.. Mijn man kreeg twee jaar geleden een aanbod om in het buitenland te werken en toen hebben we het niet gedaan. Het land sprak mij niet aan en we zaten in een levensfase waarin we gewoon niet weg wilden uit Nederland. Maar mocht er nu een aanbod komen, en het land spreekt ons beiden aan, dan zou ik het zeker overwegen.
Nee. Ik vind Nederland een prachtig land om in te wonen. Natuurlijk is niet alles perfect, en kan ik ook wel eens mopperen, maar als ik er goed over nadenk er is geen ander land waar ik liever zou willen wonen of denk gelukkiger te kunnen worden. Bovendien hebben we beiden een goede baan, we hebben net een nieuw huis gekocht waar we hopen samen oud te kunnen worden, dus we zijn er echt op ingesteld heel lang op deze plek te kunnen blijven wonen en onze kinderen op te zien groeien.
Nee nooit! Als we de grens van Duitsland passeren heb ik al heimwee. We klagen wel altijd en natuurlijk zijn er verbeterpunten. Maar eigenlijk zijn we best een verwend volk en denk ik niet dat ik ergens anders zou kunnen aarden.
Afhankelijk van het werk en de bestemming, en in eerste instantie alleen voor een jaar, om te kijken of het wat is Ik zie het niet echt zitten om echt ver te wonen van familie en vrienden, maar de meeste zitten nu ook al op een reisafstand die je niet voor een uurtje buurten doet. Maar een jaar of een paar jaar in het buitenland wonen zou interessant kunnen zijn.
Ja hoor! Momenteel zou het lastig zijn omdat we allebei in een opleiding zitten en geen maanden zonder elkaar gaan, maar als het voor allebei uitkomt en de kinderen school en opvang goed zijn, ga ik mn ticket boeken!
Ik volg mijn man voor zijn werk. In 2005 ben ik naar hem in Duitsland gegaan In 2013 zijn we naar Saoedie Arabie verhuisd En in 2017 verhuizen we waarschijnlijk of naar Amerika of naar Engeland (met als mogelijke andere opties nog Duitsland of Ierland)
Ja wel...maar niet nu de oudste nog op de basisschool zit. Zij hecht heel erg aan haar vertrouwde omgeving en ik zou haar dat niet willen aandoen. En alleen tijdelijk...maximaal 5 jaar.
ik denk het wel.. ik werk niet dus ik hoef niks op te zeggen zolang het een westers land is. ik ga niet met mn meisjes naar het oosten waar vrouwen minder rechten hebben dan mannen.
Ja hoor, ligt er wel aan welk land en voorwaarden. Mijn man is al vaak benaderd door zijn werkgever hoe wij er tegenover staan qua in het buitenland werken en wonen voor een paar jaren. Nu ik mijn baan kwijt raak door een reorganisatie zijn we wat meer de opties aan het bekijken. Man zit vaak in Canada momenteel en Noorwegen/Finland.
Nee. Ik ben zelf niet in de buurt van mijn familie opgegroeid. We zagen ze maar een paar keer per jaar. Hoewel ik het als kind nooit echt gemist heb, zie ik nu wel bij mijn eigen kinderen hoe waardevol het is ok grootouders in de buurt te hebben. Ze zien elkaar heel regelmatig en ik vind het fantastisch om te zien welke band ze met elkaar hebben. Een paar jaar geleden (voor de komst van de kinderen) zou ik misschien ja hebben gezegd, afhankelijk van het land waar we dan naartoe zouden gaan en de periode etc. Maar nu is het een 'absoluut niet'.
Enerzijds ja! Maar niet naar Amerika ofzo dat vind ik echt te ver. Zolang het Europa is zou ik het wel doen. Zou wel me moeder missen
Het ligt er voor mij echt aan waarheen. Zolang ik de bestemming zie zitten pak ik mijn boeltje zo op. Ligt er wel aan hoe zeker de baan is en hoe goed het verdient.
Ik denk het wel. Denk dat de ervaring zwaarder weegt dan gebrek aan stabiliteit. Kinderen passen zich wel aan. Ik zou het niet permanent willen, denk ik.