Nou weet je wat het is ... het is haar dag, dus het is niet aan jou te bepalen wat er die dag gaat gebeuren. Dat is aan haar, en haar wens was geen kinderen. Ik snap dat het lastig is met die achtergrond, maar om daar nou een vriendschap voor te beëindigen?? omdat jij je gepikeerd voelt Het gaat niet om jou dan he ... Maar goed dan is die "vriendschap" in de basis al niet goed geweest.
Precies! Helemaal mee eens. Kan mij ook werkelijk niet voorstellen als iemand hier geen enkel begrip voor op kan brengen. Die ene dag je kinderen onderbrengen bij een oppas, opa en oma, zus of vriendin. En je goeie vriendin, die al met zoveel verdriet te kampen heeft, een dag geven waarop zij alleen maar geluk voelt. Een kleine moeite.
Kijk, hier zou ik dus ook totaal geen trek in hebben. Twee kinderen op mijn bruiloft zou ik helemaal prima vinden. Maar de bruiloft moet toch niet om kinderen gaan draaien? Vind ik best triest voor een bruidspaar.
Ik weet niet zo goed wat ik er van moet vinden. De ene kant kan ik me voorstellen dat het voor een bruidspaar vervelend kán zijn dat er kinderen aanwezig zijn. Maar anderzijds is het wel een "deel" van de persoon die je uitnodigd. Het ligt er ook aan hoe de mededeling wordt gebracht. Ik denk dat ik wel even zou moeten slikken, maar ik breng mijn zoon ook nooit weg voor iets. Mijn man of ik zijn altijd thuis. Maar het is inderdaad wel hun dag. Toen mijn man en ik 6 jaar geleden zijn getrouwd hebben we het bewust heel klein gehouden en alleen de mensen uitgenodigd die dicht naast ons stonden. Het gros van de familie was er dus helemaal niet bij. Daar hebben we ook wel wat scheve gezichten van gekregen hoor, maar het was immers mijn, oké onze, dag. Daarnaast ben ik van mening dat ik geen mensen hoef uit te nodigen waar ik nooit mee omga, maar omdat ze familie zijn wel de "verplichting" zou moeten hebben.
Precies dit. Ik zou er totaal geen moeite mee hebben ik zou het volledig begrijpen en er geen seconde over twijfelen. Ik begrijp het volkomen.
Uiteraard....maar ik blijf erbij dat ik het nogal nonsens vindt dat iemand geen kinderen mee mag nemen "omdat het voor de bruid zo confronterend en verdrietig is..." Sorry hoor. Maar hoe rot ook. Ik ben wie ik ben, bij mij horen mijn man en kinderen, dat heeft zij ook maar te accepteren. Ik zou niet eens altijd mijn kinderen meenemen, dus daar gaat het mij niet om. Wat mij totaal in het verkeerde keelgat schiet is dat mijn kinderen gewoon helemaal niet welkom zouden zijn. En dat de reden is, dat de bruid verdrietig wordt van mijn kinderen. En persoonlijk vind ik dat absurd!! Ieder zijn ding, maar de mijne is het niet.
Ik heb een keer een bruiloft gehad waarbij ook veel kinderen waren allerlei leeftijden. Savobds laat lagen overal her en der kinderen te slapen op en onder stoelen en tafels onder de bar onder de hangtafel echt verschrikkelijk leek wel een uitgeleefd weeshuis maar geen bruiloft. Onze eigen dochter hebben we om half 8 op laten halen op onze eigen bruiloft en is lekker thuis normale tijd naar haar eigen bedje gegaan. Die was al de hele dag meegeweest toen 2.5 jaar en was bekaf. Verder geen kinderen uitgenodigd savobds op het feest wilde wij ook niet.
Ze zal ook niet zozeer verdrietig worden van ts haar kindje persoonlijk maar wel het feit dat ze er de hele dag mee wordt geconfronteerd dat plaatje zie je de hele dag voor je iets wat je zelf ook heel graag wilt maar niet lukt. Ik heb zelf ook een moeilijke weg gehad en begrijp ds bruid volledig Hoe pijnlijk dat kan zijn los van het feit dat je het een ander natuurlijk gunt. Ik snap heel goed dat ze op haar trouwdag daar even helemaal niet aan wilt denken of herinnert wilt worden. Heb ik begrip voor en zou ik ook zeker doen voor die ene dag geen moeite. Ik zou me als vriendin erg gekwetst voelen als mijn beste vriendin mijn gevoel absurd vindt en niet begrijpt. Waarom moet zij jou menig van ik kom met kinderen of niet wel maar klakkeloos accepteren en hoef jij niet haat wens en gevoelens te accepteren.....
Ze wordt niet verdrietig van JOUW kinderen, ze wordt verdrietig van het complete plaatje. Maar goed, Ik ben blij dat de mensen in mijn omgeving wel dat empatisch vermogen hebben!
Als ik een beste vriendin zou hebben waarvan ik weet dat zij er moeite mee zou hebben zou ik mijn kinderen 'op haar grote dag' al helemaal thuis laten. Of ze dat nou vraagt of niet. Of je iemands gevoel begrijpt of niet. Je hebt gewoon niet te oordelen over hoe iemand zich mag voelen. Dat vind ik absurd. En als je de gevoelens van een beste vriendin veroordeeld dan kan je in werkelijkheid helemaal geen goede beste vriendin zijn.
Dat complete plaatje is er toch hoe dan ook? De vriendin heeft nu eenmaal kinderen, is daar bij weggegaan 's ochtends, gaat daar naar terug 's avonds. Het zou voor mij echt als een steek onder water voelen als ze het verder niet echt een punt vindt, maar op die dag wil ze niet met dergelijke plaatjes geconfronteerd worden. Dan zou ik denken dat ze er normaal ook veel moeite mee heeft/zou moeten hebben en mij dus inderdaad oprecht afvragen wat de vriendschap nu eigenlijk waard is. En nee, ik zou niet perse mijn kinderen wel mee willen nemen (ik zou dat niet overwegen in principe), maar gewoon het gevoel dat een beste vriendin niet geconfronteerd wil worden met mijn gezin, omdat zij kinderen/het plaatje confronterend vindt.. Tja, dat zou twijfels bij mij oproepen over de oprechtheid van de vriendschap ja (als zij op zo'n dag daar aan denkt en gekwetst door wordt, hoe zou het dan zijn in een 1 op 1 setting samen, hoe is het dan als zij bij mij thuis is met kinderrommels e.d.)
Ik zou het juist heel sterk/bijzonder vinden dat zij die andere dagen van het jaar mij zo leuk zou vinden om mee om te gaan dat zij dan wel die confrontatie aan gaat.
Tja, ik zou dat niet direct als bijzonder of sterk zien, dat is in mijn ogen het leven: dromen/wensen hebben en dealen met hoe jouw leven er in werkelijkheid uit ziet. En ik vind het oprecht heel erg dat het voor sommige mensen (absoluut) niet loopt zoals gehoopt, gedroomd en gewenst (zeker in de zin van gezondheid en gezin)! Maar daarmee vind ik het nog niet perse gek dat je mogelijk zou kunnen twijfelen aan een vriendschap na een dergelijke uitspraak. Ik wil daarmee ook helemaal niet beweren dat die vriendin die uitspraak niet mag doen, het is immers haar bruiloft. En ik kan mij best indenken dat het enorm confronterend kan zijn. Maar ik zou mijzelf dus wel direct afvragen hoe het dan in de verdere vriendschap zit, met die 'confrontatie' keer op keer, omdat er kinderen in het spel zijn bij een van de twee. Daarmee bagetsliseer ik niet het gevoel van de ander (ik zou het namelijk aannemen en begrijpen), het zou alleen ook vragen oproepen bij mij.
Inderdaad. Zelf ben ik ook nog steeds ongewenst kinderloos. En al mijn vriendinnen zitten in de jonge kinderen. Ik geef vreselijk veel om mijn vriendinnen en ben oprecht blij dat zij niet het gemis hoeven te ervaren waar ik regelmatig doorheen moet. Maar ook ik moet af en toe slikken wanneer ik geconfronteerd word met hun gezinsleven. Niet altijd, maar soms op slechte dagen kan dat gevoel mij zomaar overvallen. Daar kies ik niet voor, dat gebeurt gewoon. Jaloezie? Nee, integendeel, want ik gun het ze ontzettend, juist omdat ze zo belangrijk voor mij zijn. Maar dat wil niet zeggen dat ik soms dus wel geconfronteerd word met het ontbreken van mijn grootste wens! Dat heeft niet zozeer te maken met wat zij wel hebben, maar temeer met wat ik mis. Een vriendin die door mijn gevoelens daardoor mijn vriendschap in twijfel zou trekken zou van mij per direct op mogen zouten. Gelukkig heb ik vriendinnen die die gevoelens bij mij maar juist al te goed begrijpen en daarom zelfs eiceldonatie hebben aangeboden. Om mijn eigen redenen heb ik daar niet voor gekozen. Maar wat een liefde van hen naar mij toe! Maar al zouden ze mij dat niet hebben aangeboden, dan ook zouden zij openstaan voor mijn gevoelens en mij een knuffel geven en hun begrip uitspreken.
Jij zou het juist niet begrijpen als jij daardoor twijfelt aan iemands vriendschap. Dealen met hoe jouw leven er in werkelijkheid uitziet? Je hebt zelf 3 kinderen. Nogal een gewaagde uitspraak vind ik dus.
Onvoorstelbaar hoe egocentrisch een paar hier zijn. Echt nog denken dat het op de bruiloft van een ander (je beste vriendin!) toch nog om henzelf of hun kinderen moet gaan. Respectloos en ontzettend kinderachtig. Wat ben ik blij niet zulke vriendinnen te hebben.....😏