Ik neem de kids nooit mee naar bruiloften. Ik vind dat gewoon niet echt iets voor kinderen. Als het echt nadrukkelijk gewaardeerd wordt en er hele springkussen s geregeld worden zou ik t miss wel doen. Ik begrijp niet dat mensen t als afwijzing zien. Ik zie een bruiloft gewoon als iets voor volwassenen en ik snap al helemaal niet dat mensen er moeite mee hebben als in vriendin in een moeilijk proces zit en aangeeft dat jouw kinderen confronterend zijn. Een goede vriendin dan mij zit in zo'n proces. Dat is echt al erg genoeg. Als ik dat iets minder heftig kan maken door de kinderen af en toe niet mee te nemen dan doe ik dat graag. Ik geef dit ook zelf aan haar aan, zodat ze weet dat ze het kan zeggen als de kinderen te confronterend zijn. Het is echt al erg genoeg wat zij allemaal moet doen voor een kinderwens waarvan niet zeker is dat die in vervulling gaat. Vriendschap is toch juist elkaar steunen in moeilijke tijden en respect hebben voor elkaars gevoel
Wij zijn niet getrouwd maar ALLES draait om het bruidspaar op HUN dag. Je hebt je maar aan te passen aan hen. Als mijn beste vriendin van me zou vragen of ik een jute zak zou verschijnen; zou ik het nog doen, het is haar dag. Al haar wensen heb je als beste vriendin te accepteren. En zeg nou zelf; hoe heerlijk is het om naar een groot feest te gaan zonder je kinderen. Ik ben gek op mijn dochter en mis haar al als ze op bed ligt maar hoe fijn is het om met je partner even lekker onbezorgd naar een feest te gaan!
Toch een heerlijk excuus om juist even een heerlijk dagje voor jullie zelf te hebben? Ik vind er wel verschil in zitten hoe oud de kinderen zijn. Die hele kleintjes is ook niks aan om mee te nemen. Zijn ze al groter dan is het al heel anders. Maar raar vind ik het echt helemaal niet om een kindvrij huwelijksdag te willen.
Helemaal mee eens en sta er echt van te kijken hoe ontzettend gevoelig het bij sommige ligt. Mijn kinderen mogen niet komen nou dan komen wij lekker ook niet, lekker puh. Knap zielig en ook een enorm egoïsme wat het uitstraalt om enkel en alleen maar aan jezelf te denken want ja de kindertjes gaan voor alles. Brrrr echt een rare gedachtengang.
het kindje was 4 maanden oud waarvan hij er 3 in het ziekenhuis heeft gelegen. Is in mijn ogen toch even belangrijker dan een bruiloft. Ik snap dat lovelife3 het even heel naar vond dat daar even geen rekening meegehouden werd, je ligt niet zomaar 3 maanden in het ziekenhuis als baby zijnde. Het bruidspaar had ook even kunnen bellen en overleggen.
Met een baby'tje dat nog heel erg afhankelijk van je is zou ik de vriendin even bellen of ze het toch niet erg vindt als hij/zij meekomt. Zo niet, dan kun je alsnog voor jezelf bepalen of je gaat of niet of dat je een soort tussenoplossing kiest door niet de hele dag te gaan. Verder zou ik altijd de wens van het bruidspaar hierin respecteren. Vrienden van ons hadden familie en beste vrienden uitgenodigd als daggasten met een heel activiteitenprogramma. Daarbij ook aangegeven dat het voor de volwassenen was. Zij hadden zelf toen nog geen kinderen. Waren er vrienden die doodleuk kwartier voor de bruiloft begon appte dat ze geen oppas hadden kunnen regelen dus ze namen dochter van 3 (hele dag) mee en dat ze ervan uit gingen dat dit geen probleem was. Ik vond het respectloos (vooral omdat het vlak vantevoren was) en mijn vriendin vond het ook niet zo leuk. Geen big deal geweest verder, maar toch...
Ik ga er vanuit dat het standaard uitnodigingen zijn en dat dit er dus bij iedereen op stond. Daarbij was lovelive toch al niet van plan om hem mee te nemen
Ik zou wel gaan en opvang voor mijn kinderen zoeken. Hoewel ik het ergens niet vind kunnen als kinderen expliciet niet mogen komen. Wij passen ons trouwfeest juist aan omdat we veel gasten met kinderen hebben. Het word een dagfeest, feestzaal is gelegen aan een grote speeltuin en zelf gaan we ook nog zorgen dat er twee personen aanwezig zijn die de kinderen animeren en hen in het oog houden zodat de ouders ook kunnen genieten van het feest. Wij willen die dag vieren met iedereen die we graag zien en die kinderen horen daar ook bij.
Mee eens. Klopt, maar het is makkelijker één lijn te trekken dan te zeggen welke kinderen wel en niet (of je dit nou baseert op leeftijd, relatie, hoe druk ze individueel zijn, hoeveel moeite de ouders zullen doen, om hun kinderen enigszins in het gareel te houden, etc.) Nou, ik zou jou als vriendin liever kwijt, dan rijk zijn! Hoe kom je er bij, dat die uitnodiging specifiek op jou en je kind gericht was? Meteen persoonlijk opvatten en op basis van aannames de vriendschap verbreken. Die was al niks waard als je dat zo makkelijk doet, maar wel lekker handig, dat je nu een excuus hebt... Bah bah. Helemaal omdat je je kind al niet eens mee wilde nemen. Als dat namelijk wel het geval was geweest, dan had je toch ook even kunnen praten met het bruidspaar?
Ik ben oprecht verbaasd over sommige reacties! Ongewenste kinderloosheid is een rouwproces waarbij je keihard wordt getroffen in je vrouw zijn. Dit doet vreselijk veel pijn, maar je zal er mee moeten leren leven. Je hebt geen keus, want elke dag in je leven wordt je hiermee geconfronteerd. Het enige wat je vraagt aan je vrienden is of ze die ene speciale dag in je leven hier rekening mee willen houden. Op alle andere dagen van je leven houdt je rekening met hen en hun gezin. Dat vind je niet erg, want je gunt je vrienden dit geluk en je accepteert hen zoals ze zijn. Je bent namelijk niet verdrietig om het feit zij wel kinderen hebben, maar omdat jij geen mama mag zijn. Dan is er die ene 'vriendin' die dit niet wil begrijpen en het ziet als een persoonlijke afwijzing van haar en haar gezin. Zij wil maar niet begrijpen dat dit niks met haar kinderen heeft te maken, maar dat de bruid in kwestie op deze ene dag van haar leven niet wil rouwen om haar ongewenste kinderloosheid. Ik vraag mij hoeverre je dit een vriendin wil noemen? Een vriendschap is geven en nemen en op zo bijzondere dag van je vriendin wil je vooral geven en draait het niet om jou.
ik denk ook niet dat de discussie is of je je aan de wensen van het bruidspaar aanpast, ik neem toch aan dat echt helemaal niemand met zn kinderen op de proppen komt wanneer er specifiek gevraagd wordt om dat niet te doen. Kan ik mij echt niet voorstellen. Ik vind wel dat het echt aan de gasten is wat ze daarmee doen, en wat hun reden is, is helemaal niet belangrijk. Een uitnodiging lijkt mij vrijblijvend en of iemand oppas regelt of niet, of van een stel dan wellicht 1 van de 2 komt is ook aan hen. Ik snap niet dat respect voor de wens van het bruidspaar volkomen logisch is (ook voor mij overigens) maar dat voor de beslissing van evt gasten geen respect hoeft te zijn en die zelfs veroordeeld worden op het niet komen oid.
En dat sluit dan weer precies aan bij wat ik eerder zei, dat iemand niet naar de bruiloft gaat, omdat ze liever bij de buren op de koffie gaan die dag. Of naar het zwembad. Of toch even die was willen wegwerken. De reden maakt niet uit (behalve onmacht). Als een gast ervoor KIEST om niet te gaan, dan zegt dat in mijn ogen iets over hoe belangrijk jij voor hem/haar bent. Want dit is niet zomaar een dag, niet zomaar een afspraak. Dit is een zeer bijzondere, speciale dag, die je graag met je naasten wil vieren. Iedere genodigde mag inderdaad zelf kiezen of ze gaan of niet, maar niet gaan drukt er wel een stempel op: Jij bent niet belangrijk genoeg. Jouw huwelijk boeit me niet genoeg. Dit zou voor mij een teken zijn om afstand te nemen. Niet om het contact te verbreken of zo, maar iemand zou hierdoor voortaan als 'kennis' door het leven gaan en niet meer als 'vriend'. In elk geval niet als iemand, die ik er überhaupt nog als daggast bij zou willen. Maar op zo'n manier er achter komen, dat jij minder betekent voor die persoon, dan hij/zij voor jou, dat zou mij wel pijn doen...
Maar goed even ontopic. Ts heb jij nog even met je vriendin kunnen praten over de situatie? En met haar een oplossing kunnen vinden? Misschien dat ik het vergeten ben door de vele reacties, maar is het ver weg of in de buurt? Ook al je natuurlijk hoopt dat alles goed gaat rond een bevalling, kan je na 2 maanden nog behoorlijk brak zijn. Kijkende naar mijn eigen bevallingen die goed gingen zou ik na 2 maanden ook nog geen volle dag drukte aan kunnen (nog los van de bv gezien). Misschien dat je van voeding tot het volgende voed moment kunt gaan. Of dat je 1 voeding kunt kolven en er voor de zekerheid 2 kunt achterlaten. Lijkt mij ook lastig om met je partner te gaan omdat ik met 2 maanden continu 1 vd ouders erbij zou willen hebben.