Mijn zoontje van bijna 4 jaar oud is nooit moeilijk geweest met eten, maar sinds een tijdje eet hij echt amper meer iets. Hij zeurt de hele dag dat hij honger heeft, maar als puntje bij paaltje komt eet hij twee happen brood of een hap appel en daar houdt het mee op. Ook warm eten 's avonds gaat er met tegenzin in. Er is eigenlijk niets wat hij echt heel erg lekker vindt, behalve dan snoepjes, koekjes en toetjes, maar ja, daar krijgt hij nu niet echt veel van. Normaal gesproken zou ik me hier niet zo druk om maken, het is een fase, komt wel weer goed. Maar ik merk dat hij wel aan het afvallen is. Van 16 kilo een maand geleden naar onder de 15 kilo vandaag. Mijn vraag nu, hoe moet ik hiermee omgaat? Hoe krijg ik, zonder mopperen, boos worden en zeuren, 'gezonde' kost bij mijn zoontje naar binnen? Hoe kan ik hem weer een beetje bijmesten zonder die eeuwige strijd over eten?
Met 4 jaar kun je hem best verplichten een paar happen te nemen...dan maar met tegenzin. Koekjes, snoepjes, toetjes krijgt hij niet veel van? Dat zou ik sowieso veranderen naar helemaal niks meer: 0,0. En ook net als nu in de sint tijd heeeel consequent in zijn. Jij eet niet...prima dan krijg je helemaal niks meer tot je zeker een week normaal gegeten hebt.
Deze aanpak hebben we geprobeerd ja. Maar het wordt zo'n ding dan. Elke dag begint met gemopper en gehuil en eindigt ook weer op die manier. Voor ons niet leuk en voor die kleine al helemaal niet. Ik denk niet dat dit de juiste aanpak is. Het lijkt hem ook niet te deren dat we een toetje of een snoepje verbieden.
Mijn dochter at en dronk altijd al slecht. We zijn tot haar vierde alleen de strijd aangegaan qua drinken, ze moest verplicht 2 halve bekers drinken op een dag (en dat dus elke dag weer met veel strijd, en meer als 1 beker ging gewoon echt niet, maar daar teerde ze dus op). Toen ze 4 werd zijn we streng geworden: avondeten eet je van alles wat, ik schep het op voor haar. Half stukje vlees, klein stukje aardappel en een muizenhapje groenten. Sindsdien zijn we elke avondmaaltijd strak geweest: eerst eten, dan pas praten, en je eet het gewoon op. Ze heeft echt wel eens langer aan tafel gezeten. Maar we hebben er weinig aandacht aan geschonken. En nu is het een gewoonte, en zegt ze tegen oma als ze daar eet: ik moet wel van alles wat hoor, oma, dat is beter voor me. Brood moet ze ook elke ochtend en middag 1 stuks eten. Of 's morgens een beschuitje, dat is ook prima, maar wel iets. En fruit deed ik wel eens een halve voor haar in stukjes en de andere halve at haar broer wel op. Wat ook hielp is dat ze beiden 1 groenten op mochten schrijven die ze écht niet lusten en dus niet hoeven te eten. Als we dat eten (en dat is bijna nooit, zoon spinazie en dochter spruiten), mogen ze een boterham smeren. Het geeft hun het idee dat ze toch een beetje inspraak hebben.
Wij kopen dl soms om; dan mag ze een filmpje op de ipad kijken als ze haar boterham opeet, of een waterijsje als toetje als ze 10 happen zalm met broccoli neemt. Eet hij ook geen pasta? Dat is hier nu het enige dat spontaan naar binnen gaat.
k Zou net een beetje proberen loslaten. Bij ons gold: 4 jaar - 4 happen. En dan krijg je ook een klein snoepje, koekje, toetje,... Verder probeerde ik eten wat leuker te maken: Ik sneed de boterham terug in kleine stukjes die ze zo in de mond konden stoppen en ze moesten 4 stukjes eten. Voor het eten een beker soep waar ze 4 slokken moesten drinken. Puree maken met veel groenten in, groentenfrietjes maken in de oven,.... En wat bij de oudste heel erg hielp was zelf mee beslissen en maken van eten. Om z'n gewicht op pijl te houden en z'n hongergevoel te doen afnemen, geef je volle producten, geen magere of light producten (is trouwens altijd beter voor kinderen.) Het is moeilijk, maar hoe meer zorgen jij je maakt, hoe moeilijker het wordt. Kinderen gaan zich echt niet uithongeren. Veel succes nog, Emilie
Verwacht trouwens niet te veel. Tien happen is voor zo'n kind echt veel. Als je in onderstaande tabel kijkt dan zie je dat ouders porties vaak te groot maken! 2 eetlepels groenten is genoeg, dat zij dus geen 2 grote, maar een gewone eetlepel zonder torentje. Natuurlijk is mee groenten gezonder, maar dat kan je pas verwachten als ze wat ouder zijn, denk ik.
Wij houden de richtlijnen vh nederlandse voedingscentrum aan (is vergelijkbaar). 10 happen is hier echt niet veel (misschien een halve boterham, omgerekend. Ze eet met een kinderlepel). Voor een actief kind dat maat 110 draagt wel het minimum hoor. Anders is ze snachts wakker met buikpijn vd honger.
2 eetlepels groente?? Dat vind ik echt schrikbarend weinig. Bedoel je geen opscheplepels? Heb niet in de link gekeken hoor. Maar 2 eetlepels dan zouden mijn kinderen flauwvallen.
Dat kun je alleen zelf beslissen Ik zou dit bij een peuter ook niet adviseren, maar met 4 jaar is eten ook een stukje opvoeding. Hier is het elke dag meerdere keren zeuren en huilen als er opgeruimd moet worden maar dan heeft tie echt pech. En eten is ook zoiets...gewoon iets wat moet gebeuren anders wordt je ziek. Die strijd hoeven wij hier niet te voeren met onze kliko maar wel weer om andere dingen zoals bv opruimen.
Tot 3 jaar is het 1 a 2 opscheplepels (50-100 gram). Dat ziet er zo uit: Wat geef ik als avondeten en toetje? | Voedingscentrum Voor een 4-jarige is het wat meer.
Dat is wel meer dan 2 EETlepels. Maar ik vind het nog weinig. Ooknal 2 jarige vulden ze hier daar dr holle kies nog niet mee.😂
Het is erg weinig ja, Dl is ook een kleine eter. (Gelukkig niet extreem kieskeurig, dus krijgt ze voorlopig elke 3 uur een kleine maaltijd.)
Ik heb weleens een week gehad dat ik d'r bordje avondeten of gesneden fruit gewoon in de koelkast zet, als ze het niet opeet. Gaat ze zeuren dat ze honger heeft en om 'koekkie' vragen, dan gaat dat weer voor d'r neus, al dan niet opgewarmd. Eerst fatsoenlijk eten, daarna kijken we wel verder. Na een week snapte ze m wel. Dus zelfs op deze leeftijd, haha.
ik ben het wel grotendeels eens met voorgaande reacties. En let wel, strijd erom maken is wat anders dan duidelijke regels hebben. strijd is veel getouwtrek en discussie. bij duidelijke regels kun je heel opgewekt en luchtig zeggen. dit zijn de regels (bv vier happen want vier jaar. is weinig maar (en dus) te overzien voor je kind). daarna een toetje. Wij proberen overigens ook soms tegemoet te komen door wat appelmoes of wat toetje eroverheen te doen als ze echt iets niet lusten. Ik snap namelijk best dat ze iets niet zo lekker vinden en ik wil best de smaak wat 'dempen' hiermee. Ook een gesprekje met veel vragen erin leidt vaak af (wat hebben jullie vandaag op psz gedaan? o ja buiten gespeeld? op een fiets of op de step? etc) (bij ons is het overigens ook soms strijd meer dan regels hoor, maar ik vind het zelf wel duidelijk iets anders).
Op die leeftijd is 'klagen' over honger eigenlijk zeuren om snoep. Ik zou zeggen: helemaal geen snoep meer voorlopig. Wel na het avondeten een toetje, maar dat moet hij verdienen door een bepaalde hoeveelheid te eten. Verder geen ding van maken, maar ook niet reageren op vragen om snoep. Elke keer dat hij zegt dat hij honger heeft echt eten aanbieden. Verder niets zeggen over snoep, doen alsof het niet bestaat. Hier eten we nooit aardappelen (tenzij stamppot) zodat ze wat meer groenten eten. Zetmeel krijgen ze toch voldoende binnen.
O ja zo! Ook met je eens hoor, haha. Wat dat betreft heb ik ook een slecht voorbeeld in de familie. Een kind dat niet wilde eten rond de 1,5 jaar. Dus een boterham met chocopasta kreeg en op den duur die ook niet meer at. Is nu bijna 5 en dat gepush al zolang met dat eten. Zo irritant als ik dat dan zag. En dan zet ik iets nonchalant op tafel en zijn ze verbaasd dat ze dan wel aardbeien eet. Maar goed, daardoor en door wat ik op het forum telkens lees: als ze niet wil eten op deze leeftijd, prima. Maar je krijgt niks anders. Als ze echt honger hebben, eten ze wel denk ik dan. Op wat oudere leeftijd kun je inderdaad wel een soort van dwingen dat ze in elk geval iets eten. En dan zou er bij zeker niks lekkers voor in de plaats komen.