Waar slaat dat nu weer op? Ik heb gewoon op je post gereageerd, ik snap niet waarom er ineens een probleem is.
Misschien omdat er dan een verhitte discussie ontstaat, misschien wel ruzies en dat wil niemand lijkt me
Er is gewoon normaal gereageerd op elkaar, en we zijn allemaal volwassen dacht ik. Maar goed, als mensen ruzie maken om een discussie, dan zullen we het maar bij koetjes en kalfjes houden.
Je zegt dat je mijn mening superstom vind en het niet wil en kan begrijpen. Dan heeft het geen zin meer voor mij om nog te reageren.
Zoals iemand anders al zei: er zijn verschillende gradaties. Mijn zwager zijn halfbroer, heeft down,is 17 en zijn hoogtepunt van het jaar was dat hij eindelijk een vork kan beet houden en zelf kan eten. Ik en mijn zus kwamen soms op de 2e plaats, we zijn zelfs een keer op "vakantie" gegaan naar mijn tante.. omdat mijn broer (geen down maar zwaar verstandelijk gehandicapt) nergens terecht kon en hartstikke agressief was. Heeft zelfs mijn zus een gebroken arm gedraaid (met zijn blote handen). Ook zijn we naar de andere kant van het land verhuist omdat in het zuiden de zorg beter was voor hem. Het gaat nu hartstikke goed met hem (gebruikt veel medicijnen), maar ik zou niet bewust een kind op de wereld willen zetten wat totaal niet goed in zijn hoofd is. Bij hem is het pas geconstateerd toen hij 7 jaar was.
Sterkte 1BB, ik kan mij niet voorstellen hoe moeilijk het geweest moet zijn, en soms nog is. *knuffel* Mijn zus heeft een tijdje met patiënten met down gewerkt. En niet de leuke 13jarige downers die altijd zo vrolijk en lief zijn, en zelf naar de supermarkt mogen. Maar de downers die agressief zijn (bijten, schoppen, slaan, spugen) en daardoor in een kliniek moeten verblijven, soms niet eens zelf kunnen eten, poep op de muren smeren, soms vastgebonden moeten worden omdat ze een 'tantrum' hebben en dan gevaarlijk zijn. Gefrustreerd omdat ze niet duidelijk kunnen maken wat ze willen. Is dat menswaardig? Het lijkt me verschrikkelijk om een zoon of dochter te hebben die leeft in pijn, frustratie en verdriet. Is het soms niet beter om hen vroegtijdig te laten gaan? Ik vind van wel. Edit: het waren niet alleen maar mensen met down, maar ook andere verstandelijke en lichamelijke gehandicapten.
Even een heeeele andere vraag/onderwerp: Wanneer zijn jullie van plan de eerste babydingen aan te schaffen? Of hebben jullie al dingen? Wij hebben nog niets maar ik ben wel al een beetje aan het kijken naar meubels zoals een co-sleeper en een wandelwagen, maar ik heb geen idee wanneer je zoiets 'moet' gaan aanschaffen? En kleertjes? Kopen jullie dat allemaal in 1x, of gaan jullie langzaamaan verzamelen? En wanneer beginnen jullie met verzamelen? Hoop vragen
Ik ga pas dingen kopen als ik weet of het een jongen of meisje is. Voor een jongen heb ik alles al. Ik moet alleen even kijken wat ik ga doen met het kamertje en of ik er nog een ledikantje bij koop of een grote jongens bed voor mijn zoontje. Bij mijn eerste zwangerschap ben ik pas na de 20 weken grote dingen aan gaan schaffen. Maar houd er dan wel rekening mee dat sommige dingen echt een belachelijke levertijd hebben..
Sorry😉 Fijn dat we dezelfde mening delen. Ik hoop van harte dat de kindjes allemaal gezond ter wereld mog komen.
Hier vandaag voor wat ze konden zien ook een goede echo (combinatie test). Woensdag de definitieve uitslag. Mocht er een "verkeerde uitslag" uitkomen dan gaan zoiezo niet verder met deze zwangerschap (wel vervolgondersoeken enzo hoor). Iedereen heeft zijn eigen mening en ideeën erover en laten we dat vooral zo houden. Iedereen doet wat hem/haar het beste lijkt😃.. Ik krijg helaas de foto van onze wondertjes niet geüpload..
Ik heb natuurlijk alles al van mijn zoontje maar mocht het een meisje zijn dan moet ik natuurlijk wel wat andere kleding gaan aanschaffen. En ook voor een jongen moet ik wel wat nieuw spul hoor. Wil niet dat we later op foto's 2 baby's zien en niet kunnen zien wie wie is. Wel fijn als ze beide toch wat eigen pakjes hadden. Mijn zoon moet een andere kamer en de babykamer geven we alleen een nieuw kleurtje. Ergens rond week 30 komt de kraamorganisatie bij je op bezoek. Vroeger controleerden zij altijd of je alles had gekocht en alles in orde was. Dus als je daar vanuit gaat moet je rond die tijd toch wel alles rond hebben. Maar als je goed bedenkt wat een baby in het begin nodig heeft: schone kleding, luiers, een badje en iets om in te slapen. Kan ledikant maar ook de kinderwagen zijn. Van mijn 1e begon ik met verzamelen na een goede 20 weken echo. Gewoon als er iets in de aanbieding was wat ik nodig had kocht ik dat zoals aankleedkussen en voedingskussen, beddengoed en kleding. Na een paar weken heb je dan snel al veel verzameld hoor. Fijn dat er weer goede echo's waren! Toch altijd wel spannend
Hier ook een goede combinatietest gehad, de kleine lag er gelukkig gelijk goed voor en nadat ze 3 keer gemeten had werd de kleine wakker en was het weer een feestje in mn buik 😀 Ze is de hele baby nagelopen en alles zag er super uit zei ze. De kleine lag heel lief met de voetjes gekruist dat was echt zo schattig om te zien Hier nog even de 2 foto's
Hier soms een heel ongemakkelijk gevoel in mijn buik, een beetje borrelend, kriebelig ofzo.. als ik snachts ik bed lig weet ik ook niet hoe ik moet liggen. Nog steeds wel ochtendmisselijk, word jullie misselijkheid al langzaam minder? En borsten ook minder pijnlijk?
En ik ook! Over de babyuitzet: we zijn stiekem al wel fanatiek aan het rondkijken en moeten ons soms heel erg inhouden om niet iets aan te schaffen. Toch denk ik dat we met het meeste wachten tot later, als we hopelijk ook weten waar we gaan wonen als de baby komt . Morgen nog één bezichtiging en dan gaan de knoop doorhakken over waar we op gaan bieden!