Dit. Al is het nu al wel iets beter. Bij de eerste moest ik veel spugen en dan kreeg ik de opmerking: kon je de deur (van de wc) niet even dichtdoen? Ehm ja, ik was al blij dat ik de wc haalde, zo plotseling kwam het opzetten. Maar goed, ik ging ook gewoon naar m'n werk (en dus in zijn ogen viel het allemaal mee) , dus hij had ook helemaal niet door dat ik me zo rot voelde. We hebben beide inmiddels veel geleerd.
Ik had bij Finley ernstige zwangerschapsmisselijkheid (HG) vanaf week 6 tot en met week 20. Kon alleen maar in stilte boven in onze slaapkamer liggen overgeven. Mijn vriend heeft toen alles geregeld en gedaan (moest uiteraard ook wel) en was zeer bezorgd om me.
Wat leuk al die zorgzame partners Die van mij had als eerste reactie "oh, dacht dat er iemand dood was, t is in ieder geval niet zo erg..." Dus hopelijk als ie over de schok van een compleet ongeplande zwangerschap heen is wordt het beter! Hij vindt het nog maar eng allemaal enzo
Wat afschuwelijk haha! Die van mij zou echt een draai om z'n oren krijgen als ie dat zou zeggen! Bewaren
Hmmm nee. Bij de eerste nog wel maar nu niet echt. Maar ik ben zelf ook nogal iemand die gewoon door gaat dus het is ook m'n eigen schuld. Uiteraard haalt hij wel gewoon drinken of wat te eten voor me als ik nu misselijk ben maar dat doet hij ook als ik niet zwanger ben.
Hier ook.. graag plagen maar als het serieus is dan is hij ineens de liefheidzelve. Heel lief om te zien ook. Paar weken geleden kreeg ik enorme kramp in m'n bij ik, kon niet adem halen, kon bijna niks (Bleek bekken pijn te zijn) maar we hadden eigenlijk wat woorden en op moment dat ik de verloskundige belde was het ineens in een vingerknip situatie gedraait. mannen kunnen lief zijn hoor.. haha
Mijn vriend is best bezorgd. Ik heb een nogal schommelende bloeddruk en als ik me niet lekker voelt is het eerste wat hij doet; zorgen dat ik rustig lig, emmer bij de hand en dan gaat ie als een speer naar mijn moeder om de bloeddrukmeter te halen. Vervolgens als dat allemaal goed is krijg ik de doppler in me handen gedrukt en moet ik even luisteren of de baby zijn hartslag nog zo klinkt als altijd. Ook neemt ie dan de volledige zorg voor C voor zijn rekening. Ik word er soms doodmoe van
Nou de eerste zwangerschap droeg hij me echt op handen! Hoefde bijna niks meer te doen en hij was zo super lief. Bijna elke avond wel voet massage en helpen overeind komen enzo. Ontbijtjes op bed zodat ik nog even kon blijven liggen. Deze keer mis ik dat wel. Het lijkt eerder dat hij het lastig vind als ik aangeef dat sommige dingen even niet gaan. Hij is gelukkig wel heel lief voor mijn buik hoor! En druk aan het klussen voor ons kleintje. Er is ook gewoon veel meer te doen als er al een dreumes rond loopt.
mijn man is wisselend, beetje hoe zijn pet staat, soms haalt hij drinken en eten en doet alles vor me, en soms zegt hij gewoon kom op kan je dat niet ffe zelf doen.. heel begrijpelijk, heb deze zwangerschap bloedarmoede, ernstige zwangerschapsmisselijkheid en bekken instabiliteit, we hebben 2 kids.. en hij werkt gewoon full time en we hebben een pensionstalling en eigen dieren aan huis.. tja als dat ineens allemaal op zijn schouders komt is het dus heel begrijpelijk dat hij als hij savonds lekker zit, echt geen zin heeft om weer op te staan..' maar meestal doet hij het tóch.. wat een schat he
Hier superzorgzaam! Neemt me dingen uit handen, masseert mijn voeten of rug meer dan normaal en is superlief. Is hij altijd al maar nu extra Heel fijn!
Pfff de mijne klaagt dat ik niet veel gekuist heb als hij thuiskomt vn werk. Ja ik zit hier met een 10m dochter en beroerd als iets... Leuk 👍
Mijn vriend is ontzettend lief en zorgzaam. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om een partner te hebben die zo gemeen is als dat ik hier soms lees..
Nou zeg dat! Mijn partner is ook zorgzaam en lief, maar ik zou dan ook geen kind willen krijgen met een partner die je in deze tijden niet steunt.
Nou he? Klinkt toch echt niet zo gelukkig. Mijn man is een erg aardig persoon. Ik daarentegen ben een temperamentvolle driftkop, zéker wanneer ik zwanger ben. Dus heel gezellig ben ik dan niet. Maar juist dan weet hij dat hij niet hoeft te sarren oid of flutopmerkingen hoeft te maken. Zwanger zijn is echt geen lolletje imo. Je draagt zíjn kind. Mag hij wel even wat aardiger doen.
Ik heb een heel lieve, zorgzame man. Wil alles doen wat ik vraag, ook als hij al een hele dag gewerkt heb. Maar over mijn buik aaien etc. moet ik niet aan denken... soms wel even voelen als de baby actief is, maar alsjeblieft niet steeds aan me zitten Verder denk ik ook wel eens dat het er ook aan ligt hoe je als vrouw je zwangerschap 'ondergaat'. Als ik het bij vriendinnen zie, zijn er bij die heel veel klagen, echt elk pijntje moet worden gedeeld en er zijn er die het aangeven als ze echt ergens last van hebben. EN ja, ik ben meer van die laatste instelling. Tuurlijk, zwanger zijn is soms echt pittig (en ik heb een relatief gemakkelijke zs, dus gemakkelijk praten) maar je hoeft ook niet te overdrijven... Misselijkheid bijv. de eerste 20 weken vond ik vervelend, maar hoort er m.i. ook een beetje bij (ik heb het an niet over de heel ernstige vorm met uidroging etc.). Daar ga ik niet elke dag over zeuren tegen mijn man, maar als hij vraagt of ik nog overgegeven heb, geef ik uiteraard wel eerlijk antwoord
Ja sorry maar dan heb je idd makkelijk praten zwangerschap is een gezonde ziekte wordt vaak gezegd. Zulke mensen kon ik wel wat doen! Gelukkig voor hen lag ik of in het zkh of in een rolstoel dankzij complicaties.
Klopt, ik heb ook gemakkelijk praten. Maar als ik soms hoor hoe bij een relatief normale zwangerschap over elk kwaaltje, elk pijntje 'gezeurd' wordt, snap ik wel dat je partner dat zat wordt... Kijk, als je ziekenhuis in- en uitgaat, zelf eigenlijk niets kan doen is het anders. Daar heb ik het ook niet over.. Bij mijn eerste heb ik een heel pittige bevalling gehad + veel complicaties erna, dus toen heb ik mijn portie ook wel gehad