Hallo iedereen, Onze dochter is 7 en half maand. Sinds een paar weekjes krijgt ze tandjes en wij gooiden alle slaap problemen en slecht huneur en veel huilen daarop. Ze krijgt soms een zetpil tegen de pijn en koorts en dentonix (ofzo). Nou is het zo dat ze echt de hele dag jengelig is... en vooral savonds echt niet wil slapen.. je ziet dat ze moe is en ik doe net als anders met naar bedje brengen, maar zodra ik haar heen leg is het mis. . Krijse krijsen en krijsen. Van alles geprobeerd maar eigenlijk werkt niks echt. Heb haar nu wiegend in slaap gebracht maarja dat is ook niet echt een optie? Wie herkend dit? Een sprongetje..verlatingsangst.. tandjes?? Ik weet het niet.. Snachts is ze ook veel wakker en huilt meteen wat ze eerst nooit deed... ze was vannacht ook om t kwartier/half uur aan het huilen. Liefss
Het kan eigenlijk van alles zijn; sprongetje, verlatingsangst. Zijn de tandjes inmiddels door of zit er nog wat aan te komen? Helpt een zetpil of maakt dat weinig verschil? Is ze bezig met zitten, tijgeren, rollen? In dat geval Is het waarschijnlijk een sprongetje, niet dat je daar verder iets aan hebt. Verlatingsangst kan ook nog. Daar zijn kort gezegd twee oplossingen voor: de vijf minuten methode of bij je nemen. En verder; heeft ze het warm genoeg en heeft ze geen honger? Bij een sprongetje heb je soms tijdelijk weer een nachtvoeding. Er Is trouwens ook niks mis met in slaap wiegen als dat helpt, dat Is dan meestal iets tijdelijks als ze niet lekker in haar vel zit, je hoeft niet bang te zijn dat je daar nog jaren aan vast zit.
Ik herken het! Mijn dochter is nu even ruim 8 maanden en heeft vanaf de geboorte al dat ze niet wil slapen in de avond en is / was elke avond tot een uur of 23.00 wakker. Als we haar bij ons nemen, is het goed. Alsof ze nog heel erg die behoefte aan contact heeft. Ze is dan heel vrolijk hoor, ondanks dat ze heel moe is. Het is allemaal niet echt soepel verlopen bij mijn bevalling en zij heeft ook wel flink last gehad. Ik gooi het maar daarop, maar zeker weten doe ik het niet. We hebben echt van alles geprobeerd, maar niets helpt. We doen echt iedere keer hetzelfde, zowel overdag als 's avonds. Het maakt niets uit. Nu lijkt het alsof ze een grote sprong heeft gemaakt en ineens gaat het veel beter. Uiteraard niet elke dag, maar we zien echt wel verbetering. Dat ieder kwartier / uur wakker zijn was bij ons echt tandjes. Dus niet dat je er iets aan hebt, maar ik herken het wel en het gaat vanzelf weer over. Bij ons duurde die gebroken nachten met steeds wakker zijn ongeveer 2 weken en nu is het weer over.
Ik ben het eens met Zohra. Ook als wiegen werkt, jezelf het niet moeilijker maken en dat gewoon (tijdelijk) doen. Hier was het een sprongetje rond die tijd die haar onrustig maakte. Ik gaf toen nog BV, dus legde haar aan, gaf troost en stilde de eventuele honger.
Dankje voor je reactie zohra.. Er is een tandje door..maar er komen wel meer wat ik zo voel. Honger heeft ze niet..ze eet ineens geen hapjes meer en flessen wil ze ook minder. Ze heeft het ook lekker warm Je wil zo graag weten wat er precies is..maar kom je denk ik niet altijd achter.. maar even aanzien nog en haar lekker knuffelen
Ja lastig he nu ze nog niks kunnen zeggen soms zit je even met t handen in t haar. Soms dacht k ook dat ze honger had. Gaf haar dan de fles maar ze dronk bijna noet...viel dan wel in slaap op mn arm
Hier ook heel veel gedoe geweest tot haar 3e maand.. ben daarom ook snel erg bezorgd en bang dat ik iets verkeerd doe of haar niet begrijp... Wil alles voor haar doen zodat ze zich beter voelt maar als ze het hebben over het verwennen en wennen aan bepaalde dingen..tja dat wil je dan ook weer niet.. Nu nog maar even aanzie hoe het gaat en hopen dat ze snel wat opknapt ...
De meningen zijn verdeeld hierover, dat weet ik. Maar ik geloof echt niet in verwennen als je kindje nog zo jong is. Mijn dochter heeft KMA, reflux en groeit niet goed etc. Ik vind dat zij alle liefde van de hele wereld verdiend Die krijgt ze dus ook gewoon van mij. Ik zie en ervaar dat ze me vertrouwt en weet dat als er wat is, ik er voor haar ben en dat vind ik het allerbelangrijkste, maar dat is mijn persoonlijke mening. Als zij het even nodig heeft om gewiegd te worden, ik zou zeggen lekker doen. Gaat echt wel weer over hoor. En mijn dochter wilde ook 2 weken minder eten en drinken. Zij heeft al weinig reserves, dus ik snap je gevoel. Ik maak me dan ook zorgen, maar uiteindelijk komt het weer goed. Nu eet en drinkt ze weer prima voor haar doen . Vertrouw op jezelf!!! Kijk naar je kindje en geef haar wat jij denkt dat nodig is. Dan komt het altijd goed. Succes!!