Het (on)geduldig wachttopic mbt zwanger worden

Nee, we wilden dat uitsluiten door PGD. Maar die optie is dus van de baan.
Nu is er eigenlijk alleen nog de optie van zwanger worden, testen met 12 weken en hopen dat alles in orde is.

Ik duim ook dat je duidelijkheid krijgt. 6 dec is nog iets meer dan een weekje. Maar dat lijkt altijd superlang als je ergens op wacht.

 

Hoop dat je een goede uitslag hebt 6dec en dat je daarna wat meer weet Roseline.

@lil... spannend zo'n gesprek! Goed dat je dan alles kunt vragen over het traject. Is het ook mogelijk om een nipt test te doen? Dat is een bloedtest die ze dan bij jou afnemen geloof ik. Kunnen ze ook veel uithalen. Maar weet niet of dat nu vergoed wordt.

 

Volgens mij niet. Voor zo ver ik weet moet het echt met een vlokkentest bekeken worden. Maar ik weet niet hoe zo'n nipt precies werkt.
Gaat bij op mn vragenlijstje

 

Hallo allemaal,

Ik zag dit topic voorbij komen en dacht, jullie herkennen je wellicht in mijn situatie;

Mijn man twijfelt over een tweede kindje.

Ongeveer een jaar na de geboorte van onze dochter begon het bij mij weer te kriebelen, bij mijn man niet. Hij wist niet of hij een tweede wilde. Voordat we aan kindjes begonnen zei hij wel 2 kindjes te willen als dat ons gegeven zou zijn.

Onze dochter is altijd een makkelijk kindje geweest. Eind december wordt ze 4 jaar, ik 34.
We zijn nu 3 jaar verder en mijn man twijfelt nog steeds of hij een tweede wil, als argumenten geeft hij aan dat hij niet perse weer door al die fases heen hoeft, dat wanneer hij een baby vast heeft van vrienden hij niet het gevoel heeft zoals ik, de wens van een tweede kindje. Dat hij bang is dat als er een tweede komt er helemaal geen tijd meer over blijft om ook nog je eigen ding te kunnen doen. Wat we beide nu, en ook toen ons dochtertje geboren werd, wel altijd hebben gedaan (bijv. sporten, met vrienden afspreken etc). Met onze dochter heeft hij altijd een papa dag gehad en daar ook zeker van genoten alleen hoeft dat voor hem dus niet bij een 2e.

Ik vind het een hele moeilijke situatie, het staat echt tussen ons in.

Sinds een maandje wonen we met z'n 3tjes bij m'n moeder thuis (na verkoop van ons appartement). We zijn op zoek naar een eengezinswoning, hij kijkt veel naar nieuwbouwprojecten met oplevering in mei 2018, en ik denk alleen maar dat ik zo graag een tweede kindje zou willen.

Uiteraard wil ik wel echt eerst een huis, alleen medisch gezien (ik heb 1 eierstok sinds mn 19e) en vrij onregelmatige cyclussen. M'n gynaecoloog heeft vorig jaar gezegd dat ik niet te lang moet wachten als we nog een tweede kindje zouden willen.

Ik heb meerdere keren met mijn man gepraat, alleen slaat hij soort van dicht. Ik wil absoluut niet een tweede kindje "opdringen" , alleen mijn kinderwens is zo sterk aanwezig.

Gistermiddag heb ik het er weer met hem over gehad, hij zag wat het met mij deed en zei toen, als je het echt zo graag wil dan proberen we voor een tweede zodra we een huis hebben. Ik zei toen van "ja maar ik wil het ook niet opdringen, niet dat als er een tweede is dat je baalt of er niet van geniet" "waarop hij zei "tuurlijk zal ik ervan houden en ervan genieten, t is alleen dat al die fases voor mij niet perse weer hoeft maar ik wil jouw ook gelukkig zien. "

Herkent iemand zich in mijn verhaal?

 

Hahaha ik heb hetzelfde. Enige wat altijd overeenkomt is dat ik een week op voorhand vreetbuien krijg en dat ik de dag vooraf weer eens voor de spiegel sta en aan mn lovehandles loop te trekken dat ik weer 'dik' word.

 

Blanqu1ta, inderdaad redelijk herkenbaar. Verschil is dat ik op dit moment het gevoel heb dat manlief het echt wel wil. Maar hij ziet ook op tegen die fases, vooral van de eerste paar maanden. Nu mijn zoon 11 maanden wordt, vindt hij het helemaal leuk en ziet hij een derde ook zitten. Maar hij zegt er wel bij dat die eerste periode, dat echte kleine waarin je je kindje niet goed begrijpt en nog niet echt contact kan maken, en natuurlijk het huilen en de slapeloze nachten, niet echt ziet zitten. Maar hij weet dat je daar gewoon even doorheen moet.
En zo te lezen realiseert die van jouw dat zich ook. Hij zegt zelf dat hij ervan zal gaan houden en van zal genieten. Tuurlijk zal jij altijd de angst hebben dat hij spijt krijgt en dan zal zeggen dat jij het zo graag wilde, of dat je je daar schuldig over gaat voelen. Maar mijn ervaring zegt dat als het eenmaal zo is, die mannen ook bij een volgend kind weer janken bij de bevalling en er nog het meest trots mee lopen te pronken! Succes met de beslissing!

Gruffalo, knuffel! Depri zijn is niet leuk.. Ik duim dat je snel duidelijkheid hebt, deze onzekerheid is maar niks!

Roseline, leuk die kalender! Hij klopt alleen in het geval van mijn dochter niet haha.

Sorry als ik niet op alles reageer. Iets met een gatenkaasgeheugen en niet alles kunnen overzien.

Grappig, ik geef hier het advies om je niet door je lichaam voor de gek te laten houden, en ondertussen heb ik daar zelf erg veel moeite mee. Allemaal pijntjes, moe en misselijk. Maar dat kan gewoon niet op een zwangerschap duiden, want er kan nog geen innesteling zijn geweest mocht het ons gegund zijn. Gelukkig heb ik een hoop afleiding op dit moment!

 

Leuke vraag Roseline! Nu ben ik wel benieuwd naar de naam! Maar die moet je lekker voor jezelf houden nu hoor.

Mijn naam, Aagj, komt heel eerlijk gezegd van het feit dat ik hier een lange tijd geleden als "nieuwsgierig aagje" vooral kwam meelezen omdat ik niet goed mee durfde te schrijven. Toen heb ik voor de naam gekozen. Heeft verder niks met mijn eigen naam te maken haha.

Leuk dat jullie al uit de namen zijn! Dat waren wij jaren geleden ook al voor een meisje. Dus ik was stiekem wel heel blij dat de eerste een meid is, want toen kon ik die prachtige naam geven!

 

Wat leuk zeg ook dat jullie al namen hebben. Wij zijn het nog nergens over eens haha.

Ik sta op andere fora bekend als Dott. Maar gezien ik hier ooit gekomen ben toen ik veel jonger was en niet wilde dat mensen evt de link zouden maken heb ik Lill verzonnen. Mijn naam.is Lianne, dus een soort van aftakking ervan.

 

Leuke namen

 

Mooie namen Roseline!