He ladies! Mijn man en ik zitten heel erg in dubio over wanneer we willen beginnen met het proberen in verwachting te raken. Wachten we tot we financieel helemaal op orde zijn, wachten we tot we allebei een vaste baan hebben, wachten we tot we een auto kunnen betalen zodat het wat makkelijker wordt? Wat waren dingen die jullie in overweging namen bij jullie beslissing?
Voor mij was mijn leeftijd belangrijk (wilde meteen beginnen, was toen 34 jaar), voor manlief was het belangrijk om de financiën op orde te hebben (wilde nog een half jaar wachten). Uiteindelijk zijn we in het midden gaan zitten en na drie maanden gestart, ook om de kans te krijgen om aan het idee te wennen, zeker omdat ik tot die tijd altijd heb geroepen geen kinderen te willen Dat is best een hele ommezwaai
Bij mijn eerste zwangerschap was het niet gepland. Ik schoot toen ook in de stress over het financiële plaatje, werk, huis noem maar op. Mijn man is erg nuchter in dat soort dingen. Maar het is toch allemaal goed gekomen Je ziet namelijk meer beren op de weg dan er daadwerkelijk zijn. Je vind uiteindelijk wel een oplossing. Succes met je keuze
Voor ons puur gevoelsmatig. Er zijn altijd dingen lastig en altijd redenen om te wachten. Ik wilde wel graag klaar zijn met mijn studie, al was een studiegenoot van mij zwanger en die heeft het prima weten te combineren. We zijn eind augustus verhuisd en moet wel zeggen dat het nu echt goed voelt. In het vorige huis voelden we ons niet zo prettig. Ik heb nu wel het gevoel dat ik er echt klaar voor ben. Maar luister naar je hart en niet naar je angsten! En baby heeft uiteindelijk vooral liefde nodig en natuurlijk kost het geld, maar je kunt zoveel gratis/tweedehands krijgen dat ik me er niet te druk om zou maken. Auto heb je ook niet nodig.
Wij wilden eerst de boel op orde hebben. Dus we hebben eerst onze studies afgemaakt, beide een goede baan gevonden, een eigen huis gekocht, in de tussentijd getrouwd (al was dat geen must), alles financieel op de rit gekregen en toen zijn we er voor gegaan. Op het moment dat ik zwanger raakte had ik nog geen vast contract en hadden we een ellendig krakkemikkige auto, maar dat was voor mij geen reden om te wachten. De rest was wel prima op orde en inmiddels beide een vast contract en een mooie, nieuwe auto. En dat voor de kleine er is Zolang jullie de kleine straks een eigen plekje kunnen geven en in de basisbehoefte kan voorzien is het goed, toch?
Ik kan je 1 ding vertellen je bent nooit financieel op orde of op wat voor manier op orde voor een kind. Wanneer je relatie goed zit en je hebt plek in je hart en huis komt het allemaal wel goed! Als het goed voelt zeg ik gewoon doen!
Ben ik het helemaal mee eens! Wij hadden ook alles op orde...totdat ik terug kwam van verlof en mijn baan verloor door faillissement (9 jaar werkzaam, nieuwe functie, goed salaris) helaas, alles weg voor mij. Dan ineens een nieuwe baan zoeken als moeder die parttime wil gaan werken. Het is mij gelukt hoor, binnen 2 weken. Maar zo zie je maar dat je chat niet alles kan plannen. Belangrijk is dat je er samen voor wilt gaan en samen een goede basis hebt. Voor ons was dat we eerst een verre reis wilden maken, daar besloten dat als we terug kwamen het wilden gaan proberen. Met veel geluk in half jaar zwanger.... Ik zeg, volg je gevoel!
Indd je hebt nooit alles op orde en je kan altijd wel iets verzinnen om te wachten. Het leven Is voor de meeste mensen nooit verzadigd en er Is altijd wel weer iets nieuws om naar te streven denk ik. Als je kinderwens zo sterk Is zou ik gewoon binnenkort beginnen wij zijn ook gestart zonder dat mijn man een vaste aanstelling had, inmiddels heeft hij dat wel. Dingen die we nog niet zijn kunnen tijdens de zwangerschap ook nog komen. Bij ons ging het heel snel. Ik kreeg ineens heel hevig die wens en voelde goed dus geloof 2 maanden later gestopt met pil en zwanger
Gevoel en ook praktisch maar dan in basis. Man had vaste baan, ik had tijdelijk contract. Woonden in klein appartement maar met wel extra ruimte,2 auto's en veel spaargeld. Dat laatste nam de stap toch aan de slag te gaan. De vraag was of ik wel een vast contract zou krijgen door reorganisatie. Maar ja eerst weer andere baan, dan weer jaarcontract, misschien wel 3, wie weet lukt zwanger worden niet..dus gedaan. Uiteindelijk in ronde 1 zwanger, toen ik 34 weken was kiep m'n contract af, 2 weken ww en vervolgens zwangerschapsuitkering. In mijn verlof nieuwe droombaan gevonden met vast contract en vervolgens toen zoontje een jaar was ook een eensgezinswoning. Dus alles goed gekomen Zekerheid heb je nooit en tijd liep door. Wel was het fijn dat mocht ik geen baan gevonden hebben we echt een flinke poos op spaargeld en salaris man hadden gered. Dat gaf wel zekerheid.
Ben t hier niet mee eens.. Wij hebben alles financieel al jaren op orde... Allebei een vaste baan, goed gespaard, geen schulden slleen hypotheek, huis is af, beide een goede auto etc. Ik zou niet weten wat ik financieel nog meer zou moeten hebben.. Als je t financieel nooitnopnorde hebt doe je iets niet goed of t is nooit goed genoeg. Ik zou echt niet weten wat hier niet op orde is voor een kind.. Wij zijn er echt klaar voor zowel financieel als in ons hart. En zijn dat al jaren. Hebben het zwanger raken dus ook nooit echt gepland. We gaan in .... Voor t echt beginnen. Nee was hier ern kwestie van zullen we? En meteen de AC de deug uit gedaan. Dat t dan anders loopt sls verwacht en er heel wat planning bij komt kijken tsja..
Nou idd, helemaal mee eens! Wij hebben ook gewacht tot ons nieuwbouwhuis in orde was, tuin af. Weer een beetje gespaard hadden. Ik vind dat toch wel erg belangrijk, anders begin je al gelijk met een achterstand, als je niet eens wat geld achter de hand hebt.
Op het moment gezondheidsproblemen en het feit dat mijn vriend er nog niet helemaal aan toe is. Verder speelt leeftijd een belangrijke rol. Ik ben inmiddels al bijna 38 jaar, dus de tijd gaat tikken. Ik wil me eerst lichamelijk beter gaan voelen, dus hebben we het uitgesteld naar sep/okt volgend jaar. We willen in sept ook nog een reis naar Afrika maken. Niet verstandig om dan zwanger te zijn. En in combinatie met het feit dat mijn vriend er nog niet helemaal klaar voor is hebben we besloten het tot die tijd uit te stellen. Anders was ik er nu nog wel voor gegaan... Financieel hebben wij alles wel op orde (we hebben allebei een vaste baan). We willen alleen nog een ander huis, maar dat kan ook nog in de toekomst. Ik kan hier wel een baby tijdelijk kwijt. Ps. Ik zie nu pas dat ik de vraag verkeerd begrepen heb. Hihi... als het goed voelt en je kan het financieel hebben, zou ik er gewoon voor gaan!!
Super fijne reacties meiden! Hier hebben wij echt wat aan! Genoeg liefde hier en we hebben nog ruimte genoeg in huis! Financieel komt er echter een onzekere tijd aan wat mijn inkomen betreft. Ook al komen we nu ruim rond, hebben we niet echt een financiële buffer. Ik denk dat het inderdaad slim is om wel iets van een buffer op te bouwen, want dat kan nooit geen kwaad. Zal jullie reacties vanavond eens aan mijn man laten lezen; ik ben erg benieuwd wat zijn gedachtes hierover zijn!
Ja maar wat er meer bedoeld wordt is dat je kan denken dat je alles op orde hebt maar dat ook zo poef ineens weer kan verdwijnen. Een vaste baan betekend niks tegenwoordig. En een spaarrekening heb je met een beetje pech ook snel leeg. Kijk als je geen baan hebt en schulden tja dat is geen goede basis. Maar je kan eindeloos gaan wachten tot je alles op ''orde'' hebt, ook is dat maar relatief want wat voor de ene belangrijk is is voor de ander niet belangrijk! Als ik aan jouw criteria had moeten voldoen dan was ik nu nog steeds geen moeder geweest en wij hebben toch echt alles prima op ''orde''. Om je vraag te beantwoorden TS. Ik denk dat het meer een gevoelskwestie is dan wat anders, als jullie het echt graag willen dan moeten jullie er gewoon voor gaan. Je weet ook niet eens hoelang het gaat duren maar als je het gevoel hebt dat er iets nog niet klopt of op ''orde'' is in je leven dan moeten jullie nog even wachten!
Wij hebben de keuze gemaakt om nu te beginnen omdat we allebei juist nu een nieuwe baan hebben! Hij heeft inmiddels ook een vast contract en bij mij moet het heel vreemd lopen wil het niet een vast contract worden. Maar we zitten nu allebei goed in ons vel. Zijn zeker van elkaar en houden ontwijs veel van elkaar. Financieel is nog niet alles zoals ik het in een droomscenario zou willen - maar ik weet wel dat ik een kindje alles kan bieden wat hij/zij moet hebben. En het kan jaren duren voordat het lukt...dus we hebben besloten de sprong te wagen. Spannend! En super leuk!
Zo is dat, als ik nog op mijn droomscenario moet gaan wachten nou dan kreeg ik nooit kinderen waarschijnlijk hahah Volg je gevoel TS!
Toen wij besloten voor een kind te gaan hadden we het meeste op orde. Man vaste baan. Genoeg spaargeld. Eengezinswoning. Ik zat in het laatste half jaar van mijn studie, maar had daarnaast wel een baan en we konden makkelijk rondkomen op het salaris van mijn man. En ook nog sparen. En dat ook nog met een paard en een hond die betaald moesten worden. Uiteindelijk heeft het 2 jaar geduurd tot ik zwanger was. Nu man nog steeds vaste baan. Ik 2 banen en bij 1 kans op vast. Nog steeds paard en hond die betaald moeten worden. En 2 auto's. We leven op het salaris van mijn man en ik zet elke maand bijna 700 euro weg om te sparen. Natuurlijk is het heel belangrijk dat je je geld zaken op orde hebt. Een kind is gewoon duur. Maar ik vind het nog veel belangrijker dat je een kind een stabiele leefomgeving kan bieden en genoeg mensen die er van houden. Helemaal klaar voor een kind ben je nooit. Er komt altijd wel weer iets onverwachts op je pad. Maar als jij het gevoel hebt dat je er klaar voor bent en je kind een stabiele basis kan geven en het kind kan geven wat hij nodig heeft.. zeg ik doen.
stel dat ik nu m'n baan kwijt zou raken werk ik bijna 7 jaar voor deze baas. Dan heb je nog ern behoorlijke tijd recht op ww.. (Even los vd zwangerschap) Eindeloos wachten tot je alles op orde hebt.. Ik snap dat nooit. 1. Wanneer ben je tevreden? 2. Wat doe je als je allebei een baan hebt en financieel zo krap zit dat je niks overhoud? Dan gaat er ergers iets niet goed... je denkt toch na over je toekomst? Ik vrasg me weleens af wat mensen dan doen in de jongere jaren en watensen verwachten van de toekomst. Of mensen bereid zijn dingen aan te passen of met minder genoegen te nemen. (Niks persoonlijks overigens) Een kind heeft in de basis liefde en eerste levensbehoeften nodig. Masr een kind kost altijd geld. En veel geld.
Er xit natuurlijk wel een verschil tussen dromen en een reaal toekomstbeeld. Hihi zie mezelf al helemaal zitten zwijmel zwijmel 😜
Hoeveel ww je krijgt heeft niks te maken met dat je al 7 jaar voor dezelfde baas werkt en dus ook niet met of je een vast contract hebt ja of nee. En veel geld hebben is ook echt niet belangrijk, hoewel dat in deze maatschappij tegenwoordig wel vaak zo lijkt! Het ligt er inderdaad maar net aan of je dingen wilt laten. En sommige mensen vinden het zielig voor een kind als ze niet op vakantie kunnen. Why? Een vakantie geeft niet weer hoe goed je jeugd is. Mijn ouders hebben 4 kinderen opgevoed op 1 salaris. En mijn vader maakte savonds nog schoon op kantoren voor wat extra's. Ik heb een top jeugd gehad en wij hadden geen auto en gingen ook nooit op vakantie. Mijn ouders brachten ons geluk met andere (kleine) dingen.