Wat naar allemaal zeg en ik begrijp ook volledig dat je boos bent. Ik hoop dat het donderdag een beetje meevalt met je zoon en hoe hij het ondergaat en beleeft. Fijn dat hij eerst een kapje krijgt. Je kunt ook een proefsetje bij de POS of de anesthesie ophalen zodat je zoon kan oefenen met een kapje, als je denkt dat dat helpt met hem voorbereiden. Ik ga ook altijd mee de OK in en ben erbij bij de uitslaapkamer, dat is fijner voor het kind. Veel succes donderdag!
Hij heeft al geoefend bij de intake van de anesthesie. ballonnetjes opblazen hij vond het helemaal geweldig. Heb wel gezegd dat het een beetje vies ruikt dat gas. En hij zou al geopereerd worden, maar nu met spoed omdat wat er gebeurd is iets is, wat niemand had verwacht. Mijn zoon niet, ik niet en ook de orthopeed niet. Hij twijfelt of ie zijn beer moet meenemen (winnie de poeh) hij vind het ergens kinderachtig (hij is 20) maar hij slaapt er altijd mee. Heb hem gezegd dat ie hem mee moet nemen als hij dat fijn vind. Vinden jullie dat raar? Want hij komt op een kamer met meer volwassenen en die zien niet direct dat hij autistisch is natuurlijk.
gewoon mee laten nemen. Al denken ze er iets van, hij ziet ze erna toch niet meer. Of ze denken dat het een geintje is van zn vrienden ofzo dus juist leuk. Het gaat om hem een als hij zich prettiger voelt dan gaat ie mee.
Ik zou hem gewoon de beer mee laten nemen hoor. Desnoods kun je een beetje toelichting geven aan de mensen op de kamer, dat is misschien sowieso wel handig omdat je zoon nu relatief onvoorbereid een aantal veranderingen in zijn routine krijgt. Ik weet niet hoe hij daar op reageert maar dan weten de mensen op zaal ervan.
Jullie hebben gelijk, ik ga het er morgen met het inpakken van de spulletjes even met hem over hebben. Desnoods leggen we hem onderin de tas en als hij gaat slapen kan hij de gordijnen dicht laten doen, dan ziet niemand dat hij met een beer slaapt, als hij zich daar ongerust over maakt.
Mijn man heeft door een gemiste diagnose van de huisarts zes weken met een gebroken pols rondgelopen. Hij heeft dit teruggekoppeld aan de betreffende huisarts (in opleiding). Ze heeft toen een excuusbrief geschreven en ik neem aan dat het een goed leermoment was voor haar. Voor ons was dit zo klaar. Maar ik vind jouw verhaal nog wel een graadje erger. Een klacht lijkt me wel op z'n plaats. Maar zoals eerder gezegd, bedenk van tevoren wat je er mee wilt bereiken. Succes donderdag!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet goed weet wat ik er mee wil: wil ik een excuus? Ja, een excuus zou wel op zijn plaats zijn, al kopen we daar niks voor. Voor nu weet ik ook niet of mijn zoon blijvend letsel over blijft houden hieraan natuurlijk. En mocht dat wel zo zijn, kun je nog niet bewijzen dat het aan het langer doorlopen met...te maken heeft ben ik bang. Mijn ervaring met artsen is dat ze ten allen tijden elkaar de hand boven het hoofd houden :x Maar ik ben voor nu even blij wanneer de arts te horen krijgt dat hij een foute inschatting heeft gemaakt en op basis hiervan een welgemeend excuus zou maken. En er uiteraard ook van leert.
Ik wil niet de boeman spelen, maar heb je dit ook zo duidelijk aan de arts op de hap verteld? En kon deze ook in het dossier van je zoon waar dit ook zo duidelijk vermeld stond? Zo ja, dan zeker een klacht indienen! Mijn inziens had de arts direct met de dienstdoende orthopeed moeten overleggen. De reden dat ik dit vraag is dat mensen er vaak (onterecht) van uit gaan dat de arts op de hap van hun situatie weet en daarop kan inspelen. Helaas is dit vaak niet het geval waardoor er ook onnodige fouten gemaakt worden, want ach dat heb ik niet verteld want dat kon de arts toch lezen is dan het verwijt.
ja, dat heb ik. ik heb duidelijk gezegd dat hij op de wachtlijst stond voor een operatie, hij heeft zelfs de foto van de mri die in oktober gemaakt is bekeken. Ik heb hem gezegd dat de botsplinter groeide en heb duidelijk om een nieuwe foto gevraagd. Ik heb ook gezegd dat ik zelf dacht dat de splinter ergens in drukte, misschien een zenuw (want daar dacht ik aan), dat hij uitval had gehad in zijn arm en hand en dat hij na ongeveer 2 uur zijn vingers weer kon bewegen. Ook heb ik dus gezegd toen hij over een mitella begon dat dat naar mijn idee niet ging (zoon gilde het uit toen de dokter zijn arm wilde buigen). Ik heb letterlijk het hele verhaal verteld, zoals ik dat hier ook neerzet. En naar mijn idee is dit toch een heel duidelijk verhaal, ik ben sowieso altijd vrij duidelijk trouwens Ik ben geen type die om dingen heen draait.
Ik vind dat je dit zeker moet aankaarten. Helaas kan je de tijd niet meer terugdraaien. Ik wil je veel sterkte wensen voor je zoon.
klacht heb ik inmiddels verstuurd, geen idee wanneer ik wat terug hoor natuurlijk. Bedankt voor alle sterkte wensen!
Goed gedaan. En achter die veren aan! Als je deze week niks hebt gehoord, volgende week bellen enz. Anders komt die op de stapel en doen ze er toch niks mee. Bij mijn vader ook een verschrikkelijke fout gemaakt. Ze hebben toen een bloedvergiftiging weggeschoven als een griepje. Maar mijn vader heeft dan wel een abbo bij de hart chirurg dus die hoeft nu nooit meer naar de hap
Formele klachtbehandeling neemt wel even tijd in beslag dus elke week er achter aan bellen is wat optimistisch je wilt per slot dat ze ook goed de tijd nemen om de klacht serieus en grondig te behandelen ipv snel afraffelen. Mijn ervaring: wees geduldig (al is het natuurlijk altijd goed om zo nu en dan eens te informeren naar de stand van zaken maar vooral naar hoe hun klachtbehandeling werkt/welk tijdsbestek ermee gemoeid gaat)
Precies. Ik ben wel benieuwd waar die opmerking vandaan kwam 'dat het anders onderop de stapel belandt'. Onderbuikgevoel, een willekeurige mening of een slechte ervaring? Mijn ervaring is dat elke officiele klacht serieus wordt afgehandeld binnen de zorg. Dat moeten ze namelijk via de Wkkgz en het IGZ handhaaft dat en daar hebben zorginstelingen wel ontzag voor.