Vlinder welkom! Natuurlijk mag je meekletsen. Heb je er al met je man over gesproken? Zou je het liefst ook nu (binnenkort) weer zwanger willen worden of wat langer ertussen? Edit: ik zie nu dat je al man met je man hebt gesproken. Op zich een logisch antwoord vind ik. Je jongste is 6 maanden, waarschijnlijk is je man nog helemaal niet bezig met een 3e kindje. Ik denk dat het lastig is om nu al om duidelijkheid te vragen. Is het geen idee om bijv. af te spreken dat je het laat rusten tot de jongste 1 jaar is? En dat je dan het gesprek aangaat van wel/ geen 3e?
Zucht, volgens mij is mijn lichaam nog van slag.. Het roze is gestopt maar heb lage rugpijn. Ik wil zo graag verder...
1548, dat is wel een goede tip om over een half jaar dit te bespreken. Dan is alles anders. Is het raar dat ik er nu al over na denk?? Hebben jullie dit ook. Ik zou een derde willen over een paar jaar. Maar met mijn pcos niet vanzelfsprekend. Bij de eerste werd ik na een paar cyclussen niet meer ongesteld. Ben bang dat dit weer gaat voorkomen.
Nee hoor, als dat jouw kinderwens is dan is het niet raar om daar mee bezig te zijn. Ik zou bij je man aangeven dat jij graag een 3e wil maar dat het niet nu hoeft en dat je er over wil praten als de jongste 1 jaar is. Op die manier geef je jouw man 6 maanden de tijd om aan het idee te wennen. Hoelang zijn jullie bezig geweest bij beide kinderen?
Oké. Bij de eerste waren we ongeveer 1 jaar bezig. Zou de volgende dag met hormonen beginnen, maar 1 dag van tevoren een positieve test. Was 8 maanden niet ongesteld geweest dus kreeg een kuur om menstruatie op te wekken. Was al genoeg voor een eisprong. Gynaecoloog zei voor deze kuur dat het bijna onmogelijk was om zwanger te worden. Was dus heel apart. Tweede keer was het raak in de eerste ronde. Echt niet verwacht.
Dat laatste herken ik wel, ik had op een maand of 6 gerekend en toen de 1e ronde een positieve test. Werd het leeftijdsverschil iets minder dan de bedoeling was ..
Allebei niet, al heb ik wel veel met het onderwijs te maken Het is vooral heel stressvol nu omdat ik sinds september dus een andere baan heb, maar daarnaast nog een aantal uur in de week bij mijn oude baan werk voor de overdracht van allerlei zaken. Officieel zijn het niet zó veel extra uren, maar natuurlijk bellen mensen me de hele week door voor beide werkgevers en kom ik toch op 'vrije' dagen opdraven voor afspraken Afgelopen weken vond het eerste grote ding plaats dat ik voor mijn nieuwe werk had geregeld en dat was dus heel spannend, plus de andere dingen mbt werk van man, studies, gezondheid, familie etc die ook veel energie kostten. Alles bij elkaar is het gewoon véél deze maanden. Vanaf januari zijn veel van de extra dingen afgelopen en wordt het weer 'gewoon' Al heb ik net extra uren erbij gekregen voor een aparte klus in mijn nieuwe baan die, denk ik, ook meer drukte gaat geven dan ik officieel aan uren erbij krijg. Maar ook veel uitdaging, en daar heb ik wel behoefte aan (Blijf een beetje vaag; ik vind het niet fijn dat dit forum compleet openbaar is dus wil niet te veel vertellen hier. Misschien ooit doorschuiven naar een besloten plek?). @Lill: Ik ben benieuwd wat je vandaag verder te horen hebt gekregen! @Roseline: Fijn dat er tóch vooruitgang heeft plaatsgevonden, al merk je er zelf nog weinig van. Stiekem is je lijf al best goed bezig dus! Nu succes met verder opknappen (Kunnen ze ook niet extra bacteriën 'kweken' en plaatsen? Of is dat een heel raar idee? Net zoals van die goede bacteriën in sommige yoghurt enzo? maar daar zijn ze natuurlijk al mee bezig) @Vlinder: Welkom! @Rest: Succes met alles <3 Ik lees weer mee, hopelijk komende week meer tijd om ook op tijd mee te kletsen. Anders ga je zo achter de feiten aanlopen Bewaren
Pffff. Ben echt ff kapot. Vandaag gesprek gehad in Nijmegen. Ging dus over de mogelijkheid om met 12 weken een vlokkentest te doen en wanneer de baby mijn gen heeft de zwangerschap af te breken. Om na de pgd orientatie om te schakelen hiernaartoe was al heel.wat. dit traject heeft namelijk echt niet mijn voorkeur, maar een gezond kindje wel. Dus oke.. gesprek aangaan. Horen we vandaag doodleuk dat het best kan zijn dat dit traject helemaal niet kan voor ons omdat mijn aandoening niet "erg genoeg" is. Je kunt immers prima een gelukkig leven leiden zo. Dat moesten ze eerst aan een ethische commissie voor leggen, en als ze in Nijmegen dat niet willen doen gaan ze informeren in Utrecht en Groningen. Wel GVD. alsof zo'n keuze al niet moeilijk genoeg is, krijgen de dokters ook nog een stem in of dit wel eeg genoeg is... whut! Op zich snap ik het wel, de gynecoloog die het uitvoert moet ook met zichzelf kunnen leven. Maar hallo, weten zij nou hoe dit voelt of weet ik dat? Nou daar horen we volgend jaar meer over. Daarnaast verwacht ik dat mijn vriend er voorlopig ook nog niet klaar voor is.. aan zn verhaal vandaag te horen. Op dit soort dagen denk ik echt.. misschien moet ik er maar gewoon niet aan beginnen als t allemaal al zo veel moeite kost.
Wat is dat nou voor rare redenatie, daar beslissen zij toch niet over? Jij hebt voor 12 weken sowiesó als moeder de keuze om abortus te doen, ook als het een volstrekt gezond kindje betreft? De arts in kwestie hoeft ethisch gezien helemaal geen problemen te hébben, want die informeert jullie alleen maar. Eventuele ethische kwesties komen terecht bij degene die een eventuele abortus bij je dóet, en gezien die dat ook bij gezonde foetussen doet, neem ik aan dat die die ethische discussie met zichzelf al heeft gevoerd. Echt he, wat kan ik daar boos om worden. Wat nou baas in eigen buik?! Los daarvan zit ik nu te lezen hoe het zit met abortus na 12 weken en dat is toch wel echt gruwelijk Dus ik snap goed als je die keus niet kunt/wilt maken. Misschien toch gewoon er op aan laten komen op termijn? Kans is ook groot dat het wel goed gaat met kindje toch?
Lijkt me een logische reactie meid. Je vind het leuk voor haar, maar je wilt het zelf ook heel graag!!! En dan blijft het soms moeilijk. Dikke knuffel...
Ik denk dat je lichaam een beetje van slag is. Dat gebeurt wel eens. Ik heb dat ook wel eens gehad. Even afwachten denk ik... Niet leuk
Wat onwijs k#t meid. Wat zijn de dingen soms slecht geregeld. Ik snap daar echt niets van. Of iemand voor jou kan bepalen of het erg is of niet. Jij vind het erg (en ik snap best dat ze een beetje een lijn moeten trekken, maar deze snap ik niet echt). Je kan toch een kindje krijgen wat in de toekomst blind gaat worden, wat bij jou ook het geval is? Ik zou inderdaad kijken of je ergens anders te recht kan, maar eerst is het dus afwachten. En balen van je vriend. Het is al niet makkelijk om mannen soms over te halen en dan zeker niet als je er zo'n verhaal bij krijgt. Ik snap zijn angst wel en dat maakt het nog moeilijker voor jou. Echt een hele dikke knuffel...
Ja, ik zal een soort minibevalling moeten doorstaan. Dus weeen ed. Tis gewoon een geboorte. Alleen is het niet levensvatbaar. En idd. Tot 20 weken zou ik ook naar een abortus kliniek kunnen gaan, maar dat zie ik helemaal niet zitten. De ethische commissie zitten ook de gynecologen in die de 'minibevalling' in gang moeten zetten. Dus zij moeten dat voor zichzelf kunnen verantwoorden. Wij waren ook echt woedend. Ik heb 50% kans op een gezond kindje. Nadeel os gewoon dat we niet weten hoe erg de aandoening zich zal.uiten bij ons kindje. Als die zijn hele leven mild zichtverlies zou hebben, prima, teken ik voor. Maar hij of zij kan ook langzaam blind worden.. op zich prima mee te leven, maar dat gun ik mn kleintje niet.
Bedankt lieverds. Ik zat me al af te vragen of ik nou gek aan het worden ben. Maar jullie denken er dus ook zo over.
Voor de rest bedankt voor alle berichtje, super lief jullie interesse. Het gaat alleen nog steeds niet heel lekker. Elke keer als mijn menstruatie is geweest krijg ik vreselijke rugpijn. Ik verga echt van de pijn. Ik kan echt helemaal niets. Ik weet niet waar de pijn precies vandaan komt, maar ik word er helemaal gek van. Vorige maand was het hetzelfde verhaal. Ik moet volgende week naar de osteopaat. Ik hoop dat zij mij van de pijn kan afhelpen.. Ik ben morgen jarig, maar ik heb mijn verjaardagsfeestje maar afgezegd dat ga ik echt niet trekken. Fijne avond allemaal...
Och Lill, wat heftig!! Ik kan even niets inhoudelijks bedenken om te zeggen, zit vandaag behoorlijk met mezelf in de knoop. Al is het helemaal niets vergeleken met wat jij mee moet maken. Heel veel sterkte! Kleine egopost: man doet mijn opmerkingen over een derde al een tijd af met negatieve of flauwe reacties en mijn reactie op die kindjes die in mijn omgeving verwacht of geboren zijn vindt hij maar overdreven. Hij vindt dat ik teveel met mezelf bezig ben. Hij heeft gelijk maar het doet me zo'n pijn. En dat slaat helemaal nergens op, ik weet het. Ik heb gewoon twee gezonde kinderen, maar ik ben gewoon even de hoop op een derde kwijt. Hè, gelukkig... Eindelijk huil ik in plaats van me k*t te voelen.
Lastig dat die mannen van ons, ons soms gewoon niet snappen dat gevoel dat wij hebben kennen ze niet (dus vandaar zijn kwetsende woorden, hij zal het echt niet rot bedoelen). Ik herken dat ook wel eens bij mijn eigen vriend. Probeer het gewoon een beetje te relativeren hoe moeilijk dat ook is, want anders maakt het je gek. En jou tijd komt nog wel en probeer je daar op de consenteren, dat doe ik altijd!! Dikke knuffel meid...