Oh ik vond het fantastisch! Zou nooit durven vragen om een 4e kind bij m'n man en zo toch een grote wens vervuld. Qua zwangerschap maakte m'n man zich wel direct zorgen maar gelukkig gaat het ondanks dat het zwaar is, wel goed.
Wij hebben nu 2 dochters. En dat mag al een wonder heten, gezien de moeite die we ervoor hebben moeten doen. En toch kriebelt het nog wel ergens voor een derde. Maar ja, ik ben al 43 ... Dat houdt in dat we een ICSI-behandeling zelf zouden moeten betalen. En op onze leeftijd worden de risico's natuurlijk ook groter. Denk dat het verstandiger is om het bij ons tweetal te laten ... Misschien dat moeder natuur nog de jackpot voor ons in petto heeft. Maar die kans is klein ...
Mijn man en ik waren het er over eens dat we het bij twee kinderen zouden laten. Maar nu geheel onverwacht zwanger van nummer 3. Een week paniek en nu begint het idee wel te wennen. Ben wel eens bang dat ik het niet aan ga kunnen, maar we gaan het meemaken
Nou ik ben zwanger van de 2de! Ik heb ooit toen ik 8 was bedacht dat ik maar 2 kinderen wilden omdat alles aanbiedingen voor vakanties voor 4 personen zijn ( wij zijn met ze 6en thuis dus die konden wij niet gebruiken haha). Best wel slim van mijn 8 jarig brein en ik had het daarom erg lang volgehouden... maar toen ik zwanger was van mijn eerste begon het toch te kriebelen van misschien wel 3? maar nu zwanger van nummer 2 en mijn zoontje van 1 weet ik niet of ik een derde aan kan haha.
Wij wilden lange tijd helemaal geen kinderen, maar toen waren we ook nog erg jong. Na onze bruiloft ben ik toch gestopt met de pil en toen wilde het niet zo vlotten met zwanger worden; pas na tweeënhalf jaar was ik zwanger. In die periode hebben we ook gezegd: als het ons gegeven is dan zijn we er heel blij mee maar het is niet bepalend voor ons levensgeluk. Na de geboorte van onze dochter was er bij mij ineens wel heel sterk de wens voor een tweede. Mijn man moest daar even aan wennen maar wilde er toch ook voor gaan. En dit keer ging het veel sneller dan bij de eerste! We hebben nu twee dochters met twee jaar ertussen en dit vinden we helemaal mooi. Ik heb de zwangerschap van de tweede bewust beleefd als mijn laatste zwangerschap en datzelfde geldt nu voor de babytijd.
Ik had bij de jongste sterk het gevoel dat het niet de laatste keer zou zijn, en idd toen ze 1 jaar werd begon het te kriebelen voor een derde kindje. Na 4 maanden zwanger, inmiddels ruim 16 weken en dit keer voelt het echt als de laatste keer. En dat is prima
Wij hebben in 3,5 jaar tijd drie heerlijke kids mogen krijgen💓💓💙 Nu eerst genieten en alles tot rust laten komen, maar als het ons gegeven mag worden, zouden we ooit nog wel een vierde kindje willen
Wij hebben nu 2 dochters. Ik ben 28 dus nog tijd genoeg om er een paar bij te krijgen Ik weet niet goed hoeveel ik er zou willen, nu wel kriebels voor een derde maar manlief nog niet. We zien wel hoe het loopt.
Nu zwanger van de tweede, mijn man wilde er 2 en ik 4 dus we zitten nu een beetje met 3 kindjes in ons hoofd hahah maar goed we gaan het beleven. Eerst maar eens wachten op de 2e. Ik denk dat je wel weet wanneer je gezin compleet is of niet, het lijkt me overigens dan wel weer heel vervelend als jij vind van niet en je man van wel. Als vrouw zijnde is zo'n wens toch wel moeilijker los te laten.
Ik ben moeder van 2 kinderen, een dochter en een zoon. Ik droomde altijd van een groot gezin. Maar we zijn afhankelijk van icsi. We zijn compleet zo! We gaan niet meer de mmm in. Hopelijk heeft moeder natuur nog een verrassing in petto voor ons!
Hier zwanger van nr 2. En daar blijft het ook bij. Ik heb 2mks gehad met 14-15 weken ivm zwakke bmm. Daardoor kan ik alleen een zwangerschap voldragen met een cerclage. Ik mag helaas niet zo heel veel. Zit thuis mag niet werken en gewone dagelijkse dinfen moet ik mee opletten. Na onze eerte dochter hebben we heel vaak geroepen hier blijft het bij. Geen zin meer in verdriet om mks of het hele gebeuren rondom een eventuele zwangerschap. Maar toch kwamen we er op terug. We wilde beide graag 2 kindjes voordat we er aanbegonnen en daar gaat het als alles goed mag blijven gaan ook zeker bij blijven.
Hier inmiddels 4 dochters rijker en zwanger van ons vijfde kindje. Na 2 meiden was het voor mijn man wel klaar. En voor mij eigenlijk ook behoorlijk zware babytijd gehad na de tweede. Dus alle spullen verkocht... na 3 jaar hadden we zoiets van we zien het wel en hebben het op z'n beloop gelaten na een hele poos meldde nummer 3 zich. En na anderhalf jaar was nr 4 onderweg. Helaas is ze met 40wk3dgn overleden in mijn buik en geboren met 40.4. Ze had veel 'afwijkingen' waardoor haar hartje besloot dat het genoeg was. We hebben haar 5daagjes thuis gehad en hebben haar toen moeten wegbrengen. Na 3 maanden was ik alweer zwanger. En aangezien de wens voor een baby'tje zo groot was zijn we erg dankbaar dat we dit nogmaals mogen meemaken ondanks de extra zorg die het wel geeft. En hoeveel er nog komen? Ik zou het echt niet weten! Dat laten we over aan Degene die alles in ons leven bestuurd en iedereen gemaakt heeft. Dat betekend niet dat we niet ons verstand moeten gebruiken maar zullen nooit definitief daar zelf een beslissing in nemen. We veroordelen niemand voordat er hier een discussie los breekt maar zo staan wij ten opzichte van de vraag 'hoeveel we er nog zouden willen'...
Poeh wat heftig! Hebben jullie ook een 20 wkn echo gedaan? Omdat je schrijft dat ernmeerdere afwijkingen waren? Verder helemaal mee eens! We hebben het niet in de hand, het ligt in Zijn handen
Ik heb altijd al 3 kindjes gewild. Mijn vriend ook. Nu dus zwanger van de 3e en dat is ook wel de laatste
Ik zou er graag 4 willen. Mijn vriend, de grapjas, wil er 11. Mijn vriend en ik komen beide uit grote (vruchtbare) gezinnen, ik voorzie geen problemen maar je weet het nooit natuurlijk. Misschien dat we er maar 1 of 2 aankunnen, of wie weet raak ik na 1 of 2 kinderen nooit meer in verwachting. We will see
Heb er altijd graag 2 gewild een jongen en een meisje. Na 4 jaar via ivf een dochter gekregen. ik wilde graag een 2de maar mijn man niet hij vondt 1 wel genoeg, onze dochter is best pittig en kan behoorlijke driftbuien hebben. Vorig jaar toch besloten om voor een 2de te gaan dus weer ivf traject in maar het sloeg niet aan.....rust ingepland en gelijk zwanger. Mijn man zei wel gelijk er komt geen 3de. Mijn dochter is nog steeds erg pittig en nog steeds driftbuien pfffffff. Zoontje is heel makkelijk en vrolijk. Ik zou nog wel graag een 3de willen maar mijn man absoluut niet. Laatste zwangerschap was geen pretje, bekkeninstabiliteit vanaf 20 weken kon ik niets meer. Toen mijn zoontje 3 maanden was kreeg ik een hernia waar ik nu nog mee loop, dus medisch is het ook niet te doen helaas.
Ik heb altijd geroepen, als het ons gegeven is zou ik graag minimaal 3 kindjes willen. Inmiddels zwanger van de 2e en nu weer flink misselijk, dus de gedachte flitst regelmatig door mijn hoofd dat ik 2 straks ook wel prima vind. Maar goed, zo heeft een zwangerschap, bevalling en de opvoeding van kinderen altijd de leuke en minder leuke kanten. Dus vrees dat ik over een paar jaar er wellicht weer anders over denk. Dus naar alle waarschijnlijkheid zijn hier straks 2 kindjes en daarna zien we wel verder, niks is uitgesloten. Ik vind ook dat zoiets helemaal afhangt van de lichamelijk en psychische toestand van de moeder en de gezondheid van de eventuele andere kinderen. Maar goed, als ik alleen maar denk vanuit mezelf dan zeg ik denk ik 4 kindjes.
Ik ben na een heftig traject zwanger van ons eerste kindje. Ik wou altijd twee kindjes, maar weet niet of ik dit nog steeds wil. 1 lijkt mij ook heerlijk! En weet niet of ik dat hele traject nog eens wil doorlopen. Maar misschien lukt het wel zonder alle medische rompslomp en misschien kriebelt het wel zo erg dat ik het over een aantal jaar wel wil. Geen idee.