Onze dochter heb ik erg veel gedragen. Ze heeft ook bij ons geslapen tot 6 maanden en zelfs vaak op/naast mij. Vanaf 6 maanden werd ze steeds wakker s nachts, waardoor niemand meer sliep. Ze ging namelijk liggen keten . Niet huilen of zo, maar kletsen, lachen en aan ons haar trekken . Toen is ze naar dr eigen kamer gegaan, en sindsdien slaapt ze door. Gaat tussen 19-20.00 naar bed, valt zelf in slaap, zonder ooit een probleem. Ik ben er echt van overtuigd dat je een kindje van die leeftijd niet kan verwennen. @umm: prima, dat geldt dan voor jouw kind. Maar er zijn er meer die de behoefte van nabijheid en warmte wel hebben.
Hier bewust niet veel met de baby gezeten. Liet ook al haar slaapjes in de wieg/ledikant doen ipv. Op arm of in de box. 'S avonds was ze veel wakker en dan was het heerlijk kroeltijd. Overdag sliep ze veel en in eigen bedje dus. Ik weet niet of dat ermee te maken heeft. Maar ze kan zich heel goed alleen vermaken. Zit soms zelfs 1,5u rustig in de box te spelen. Zeker niet schuldig voelen als je je baby niet zoveel vast kunt houden. En zeker niet als ze het prima vind. Maar iedereen doet het op zijn eigen manier.
Maar ik vind dat je als ouder altijd de behoefte van je kind voorop moet stellen. Als jouw kindje veel nabijheid nodig heeft en veel gedragen wil worden, dan is het natuurlijk prima om je kind vaak te dragen. Als jouw kind het nodig om op zichzelf te liggen, en zich tijdens het dragen juist niet kan overgeven aan de rust, dan laat je je kind alleen liggen. Mijn jongste wilde vanaf een week of 6 ook het liefste in de wieg of wagenbak slapen. TS haar baby vindt het prima tot nu toe. Als haar kindje het ook prima vindt om gedragen te worden en mama wil dat graag: Super! Als haar kindje beter vaart bij in de box of wieg slapen, dan vind ik dat je daar als moeder in mee moet gaan en niet gaan dragen omdat alleen jij dat graag wil. Maar goed, ik denken dat elke moeder in praktijk wel kiest voor de manier waarbij ze ziet dat haar kind het gelukkigste is.
On topic: Mijn tweede deed in het begin overdag eigenlijk al zijn slaapjes in de wagenbak (die stond in de box) of 's avonds in de wieg naast ons bed.
Wahaha! Nee joh dan lagen zij in ons bed en gingen wij naar beneden in de hoop dat ze niet wakker zouden worden
Ik heb wel altijd mijn kindjes zoveel mogelijk bij mij gedragen omdat ik geloof dat zo qua natuur hoort. Wij zijn dragers, die net zoals andere primaten hun jongen bij hun dragen. Geen, bijvoorbeeld, kat die hun kittens verstopt en alleen laat. Mijn kinderen kunnen beide prima alleen spelen en slapen nu prima. Maar wat jij zegt klopt ook; iedereen doet het op zijn eigen manier. Zo te lezen werkte het voor jouw kleintje ook prima zo, anders meldde ze zich wel
De jongste heb ik heel veel bij me gehad, hij slaapt nu met bijna 2 nog steeds regelmatig tussenin, al zijn we daar nu mee begonnen met dat afbouwen, omdat we slecht gaan slapen door hem. Maar hij heeft veel gehuild, en alleen vasthouden hielp, dus dan doe je dat maar De oudste was ongelooflijk makkelijk, het schoot er bij hem een beetje bij in, behalve de eerste weken van constant met pink in zijn mond in de avond, maar toen die zuigbehoefte over was merkte ik wel dat ik hem makkelijker liet liggen, gewoon omdat hij zelden om aandacht vroeg. Dus bij de tweede bewust meer vastgehouden, maar echt geen hele dagen.
Nou ja in principe wel maar sommige dingen doen wij liever zonder kinderen erbij ze sliepen bij ons in bed, zaten in de draagdoek of op schoot. En zodra ze konden kruipen liet ik de keuze aan hem: of zelf even op onderzoek uit of bij mama. Ik ben het verder eens met jackie, baby's horen van nature bij de ouders/verzorgers te zijn. Maar ik respecteer dat sommigen hier niet voor kiezen.
@Roos: dat is zeker waar. Ik heb alleen soms wel het idee dat mensen dingen niet doen omdat ze vinden 'dat het niet hoort'. Zonder daarbij dus naar de behoefte van het kind te kijken. Dingen als slaaptraining ( laten huilen en elke 10 min een aai geven) horen hier wat mij betreft bij. Maar dat is weer een hele andere discussie. Iedereen moet doen wat hij/zij wil, en waar iemand zich goed bij voelt. Wij verwenden ons meisje volgens onze naaste omgeving. Nu is het het meest vrolijke, ondernemende lieve, open meisje van 11 maanden die ze ooit gezien hebben. Speelt altijd zoet alleen, gaat 3x per dag zonder problemen slapen, wordt altijd vrolijk wakker. Ze voelt zich veilig en dit komt volgens mij idd doordat ik haar veel bij me heb gehad. Maar goed, zeker weten doe je dat nooit natuurlijk.
Hihi ja, dat snap ik! Bij ons was het in het begin er tussen in. Hij sliep in zijn bedje. Overdag en snachts. Als hij wakker was, korte momentjes in de box en de rest bij een van ons knuffelen. Dit werkte voor ons het beste en ontwikkelde zo een prima ritme. De tijd in in de box werd telkens wat langer. Als hij nu moe is of niet lekker wilt hij knuffelen en dat is de enige uitzondering. Hij zal maar iets missen haha. Hij is in zijn element wanneer hij opnzijn speelkleed of in de box ligt en lekker zelf kan trappelen, kijken en spelen.
Onze oudste had ik denk ik zo'n 23 uur per dag vast, de tweede ook. De tweeling zal een stuk minder zijn denk ik. Ze sliepen als baby altijd op of bij ons (in de woonkamer op de bank bijv, of naast me in bed in de co sleeper. Vaak kropen ze dan tegen me aan. )
Wat ik me dan afvraag bij mama's wiens baby boven in bed slaapt overdag (geen oordeel, een oprechte vraag): er wordt aangeraden tot zes maand 's nachts in dezelfde kamer te slapen om wiegendood tegen te gaan. Hoe combineer je dat dan met een baby die een verdieping hoger ligt te slapen? Hier in België zijn crèches en onthaalouders trouwens verplicht baby's tot zes maand beneden te laten slapen hiervoor, dus voor mij is het evident om hen ook thuis beneden te houden.
In NL is dat niet verplicht. Ik snap waarom dit kan helpen, aangezien je dan eerder op vreemde geluidjes kunt reageren (al heb ik geen idee of een kindje geluid maakt bij wiegendood). Maar als je als ouder ervoor zorgt dat je je kind niet op zijn buik legt als hij dat niet aankan en zijn bedje goed opmaakt, regelmatig even checkt dan ben je er denk ik ook al. Hoe groot is die kans dan dat het misgaat.
Wiegendood lijkt veroorzaakt te worden door het te diep slapen van een baby. Door het bij je in de buurt te houden slaapt een baby minder diep, en wordt de kans op wiegendood dus verkleind.
toen onze dochter 2 weken oud was, was ze erg ziek, steeds dokter maar steeds weer naar huis gestuurd onder het mom uitzieken.. ze was gewoon verkouden en moest gewoon uitzieken.. ik zag een kind wat altijd makkelijk en vrolijk was en nu lusteloos, niets binnenhield, dagen en nachten hoestte etc. maar verschillende dokters zeiden gewoon uitzieken.. tot ik thuis mijn was aan het strijken was, en zij (gelukkig naast me) in de wandelwagen lag, ik keek heel even in de bak, en ze was helemaal blauw! ik trok haar van schrik eruit, toen begon ze weer te ademen.. toen kreeg ze eindelijk een ziekenhuisopname, met ademondersteuning etc.. ze dachten aan het rs virus maar dit is nooit bevestigd.. ze heeft een week in het zkh gelegen met ademondersteuning omdat haar lichaam absoluut niet zelf de infectie kon bestrijden en zichzelf kon verzorgen.. ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik haar beneden had liggen.. wie weet wat er gebeurt was als ze boven lag..
Ik heb een babyfoon met camera waarmee ik de boel in de gaten kan houden. Ons zoontje ligt in de kamer naast ons op ongeveer 3m afstand alleen zit er een muur tussen. De duren staan echter wel open, dus horen elkaar goed.
Dit ervaar ik deels ook zo. Ikweet nog goed dat ik commentaar kreeg bij de oudste. Dat als hij altijd in de doek zat, hij nooit zou gaan lopen hij liep met 11 maanden los. Een half jaar eerder dan haar kind. Dus tja soms zei ik ook sarcastisch dat het toch handig was? Dat ik hem rond zou gaan dragen op voortgezet onderwijs en hij tussendoor de borst zou krijgen want hij zou ook nooit stoppen met de borstvoeding en nooooiit alleen gaan slapen. Nou beide is prima gegaan. Hij heeft zichzelf gespeend toen hij er klaar voor was en dlaapt gewoon in zijn eigen bed nu. Een zelfverzekerd en goed gehecht kind. Iets dat niet makkelijk is bij een kind met autisme. Daar heeft onze attachment parenting echt positief aan bijgedragen. En de jongste is helemaal een durfal
Brrr wat een vreselijke ervaring! Idd goed dat ze dicht bij jou was.. Je moet er toch niet aan denken dat je er niet was...