Mijn dochter gaat sinds 2,5 maand naar school en a.s. zaterdag is ze door een klasgenootje uitgenodigd voor haar kinderfeestje . Hartstikke leuk! Alleen...mijn dochter heeft best wel moeite met nieuwe situaties. Ze is een gevoelig, aanhankelijk meisje en net als mama: een kat uit de boom kijk type. En dan het liefste met papa of mama in de buurt. Het wordt een feestje met 5 kindjes. Ze kent er daarvan 2 (de jarige job en een ander klasgenootje). Maar met beide kindjes speelt ze eigenlijk niet. De uitnodiging verbaasde me daarom best wel. Nu mag ik haar dus zaterdag daar naar toe brengen (bij ons de wijk gelukkig). Bij een onbekende papa en mama, met 4 kindjes met wie ze nauwelijks speelt. En dan mag ik zeggen: veel plezier schatje, ik haal je over 4 uurtjes weer op. Tja....ze kan me verrassen hoor, maar ik verwacht best wel drama... Hoe kan ik dit nu het beste aanpakken?
kleine kindjes zijn schattig hihi - heb je de ouder(s) al aangesproken? Misschien even incalculeren bij beiden dat je even blijft 'plakken' . Of kijken of er deze week nog een speeldate gepland kan worden, zodat het huis en de ouder al iets bekender is. Wil je dochter uiteindelijk niet - dan leg je dat uit; ze is nog wat jonger/kleiner en het is haar eerste feestje; ze vind het gewoon té spannend. Klaar en dan neem je haar weer mee. Maar wat je zegt; misschien gaat ze gewoon en verbaasd ze je
Hoe reageerde ze in eerste instantie zelf op de uitnodiging? Mijn jongste zit al wat langer op school maar vindt bepaalde situaties ook lastig, daarom is ze laatst niet naar de verjaardag van een klasgenootje gegaan (hij vind haar liever dan zij hem zeg maar )
Deze week haar telkens voorbereiden misschien? En los laten. Als het echt miet gaat, is ze zo weer opgehaald. Eens moet de eerste keer zijn... succes!
Verder zou ik er niet teveel aandacht aan besteden, als het op dat moment niet gaat kan je aanbieden even te blijven. En als het echt niet gaat kan je haar weer meenemen, of later ophalen als het tussendoor niet gaat.
Ze reageerde vol trots! Echt leuk om te zien. Maar volgens mij besefte ze niet dat ze daar alleen naar toe mag gaan.... Dat legde ik van de week uit en dat moest echt even tot haar doordringen. Sindsdien mijdt ze het onderwerp...
Ik zou het even overleggen met de ouders in kwestie. En zelf ook de middag vrijhouden... misschien kun je wel even blijven km te zien hoe het gaat. Heb dat zelf ook wel gehad.. meestal gaat het prima. En je telefoonnummer achterlaten en met je dochter afspreken dat ze je altijd mag bellen als ze het eng vindt.
Zoontje deed mij positief verrassen. Ik had m'n nummer achter gelaten en was de hele middag thuis, voor het geval dat. Heb uitgelegd wat een partijtje in hield en er verder eigenlijk niet veel van gemaakt en bij thuis brengen zei de moeder van de jarige dat hij zich heel goed staande had gehouden tussen de grotere jongens...supertrots.
Dat heet loslaten. Ze is al vier! Hoog tijd om niet altijd meer aan papa en mama vastgeplakt te zitten. Ze gaat het vast heel leuk vinden. Speelt ze uit school of na zwemles ook nooit met andere kinderen?
Als je dochter het moeilijk heeft met nieuwe situaties dan zou ik in elk geval even informeren wat ze gaan doen. Dan kan je dat alvast uitleggen aan je dochter, dan is dat in elk geval niet meer onverwacht. Bij mijn zoontje ben ik de eerste keer gewoon even mee naar binnen gegaan. Toen alle kinderen er waren en ze wilde beginnen met de cadeautjes was hij al een stuk meer ontspannen en ben ik weggegaan. Bij mijn dochter op haar feestje was er ook 1 meisje die het echt even moeilijk had toen haar moeder wegging. Ze had hier al wel eens gespeeld, maar vond een feestje altijd moeilijk (zeker het eerste half uur) De moeder is er eerst even bijgebleven en daarna heb ik met haar afgesproken dat als het niet goed zou gaan ik wel zou bellen. Was gelukkig niet nodig het meisje had het prima naar haar zin. Bij het eerste feestje weet je natuurlijk niet hoe je kind zal reageren, maar voorbereiden en afspreken dat je er even bij blijft en dat als het niet gaat ze gewoon maar moeten bellen is allemaal helemaal niet vreemd, zeker niet bij 4 en 5 jarige.
Ik vind dat wel heel makkelijk gezegd. TS geeft aan dat het een gevoelig meisje is, en ze zit pas 2,5 maand op school. Mijn jongste is bijna 7 en erg gevoelig en heeft met sommige situaties nog wel moeite. Maar soms gaan dingen dan juist weer boven verwachting goed
Loslaten! Lekker naar het feestje brengen, telefoonnummer doorgeven en als het niet gaat, ga je haar weer halen.
Maar met 4 kun je toch gewoon kijken hoe het gaat? Ik zou niet bij voorbaat uitgaan van 'ik voorzie drama', die verwachtig kan ook druk geven waardoor het onnodig spannend wordt. Als het niet gaat, haal je haar op en klaar.
Nee tuurlijk gewoon proberen en niet een ding van maken. Maar als iemand zegt, kom op ze is 4, niet meer vastgeplakt aan mama, loslaten, dat vind ik wel heel makkelijk gezegd. Dat lukt mijn dochter van bijna 7 ook niet altijd.
Uiteraard leg ik die druk niet bij mijn dochter neer... We doen er luchtig over en benadrukken vooral dat het leuk is. Bedankt voor het meedenken!
Gewoon van tevoren zeggen tegen de ouders dat als het niet, ze je kunnen bellen je je haar weer ophaalt. Waarschijnlijk valt het in de praktijk wel mee, maar die gedachte alleen al werkt vaak geruststellend.
Al 4... Overigens zou ik dr sowieso laten gaan en niet vantevoren uit gaan van drama maar juist van het idee dat een feestje hartstikke leuk is. Als jij al stresst... stresst je kind ook. Die voelen dat gewoon. Dus als jij het leuk vind... voelt het voor haar ook leuker. Zegt niet dat ze het per definitie leuk gaat vinden natuurlijk maar het begint in ieder geval beter dan wanneer je er al vanuit gaat dat het niks wordt. Gezellig samen een kadootje gaan kopen vantevoren... en afspreken dat je je altijd gebeld mag worden om dr op te halen. Bij de ouders van het feestje datzelfde even aangeven... zij kunnen zich vast ook nog het eerste kinderfeestje van hun kind herinneren. Spannend voor ouder en kind
Ik vind het heel terecht dat je er van te voren over nadenkt. Natuurlijk kan het goed gaan, daar hoop je zelf ook op, maar het is wel goed om er over na te denken hoe je het voor je kind ook een succes kunt laten worden voor het geval het niet zo soepel gaat. En dan gaat het, denk ik, niet zo zeer om als het daar niet gaat, maar meer om het overgangsmoment van het brengen naar daar blijven. Want inderdaad, als ze er eenmaal is en het gaat niet, dan kun je haar ophalen, maar als je haar brengt en je kunt haar meteen weer mee naar huis nemen, dan is dat een beetje jammer. Vooral voor je dochter, omdat ze het als ze er eenmaal is ws best leuk vindt. Dat is hier tenminste vaak het geval. Ik zou sowieso met de ouders afspreken dat ze je bellen als het niet gaat en misschien ook dat je het eerste kwartier of het eerste half uur ofzo er even bij blijft. En met je dochter afspreken dat ze bv. haar lievelingsknuffel meeneemt oid, kan veel steun geven. En inderdaad vooraf vragen wat ze gaan doen, dan kun je dat met haar bespreken en dan weet ze het al een beetje. Heeft niets met vastplakken ed te maken, maar met een kind wat behoefte heeft aan bepaalde dingen en het lijkt me goed als je daar als ouder naar kijkt! Ik geloof niet dat figuurlijk in het diepe gooien (letterlijk ook niet trouwens ) werkt bij dit 'soort' kinderen.