Zwanger in het buitenland

Ja ik heb beide kinderen in Frankrijk gekregen. Dat waren geen makkelijke zwangerschappen maar ik heb geen moment de familie of vrienden gemist. Ik woon ook al langere tijd hier.

 

Hier ervaring met "anderhalve" zwangerschap in Duitsland, helaas de laatste zwangerschap voortijdig moeten afbreken ivm trisomie18 bij ons zoontje.
Ja het is best lastig om in D je controles te lopen, zeker ivm de taalbarrière. Geef het duidelijk aan bij je Frauenartzt dat je er moeite mee hebt!
Mbt zwangerschapsgymnastiek: zoek ik je omgeving eens naar een goede Hebamme (zit tussen Verloskundige en kraamverzorgster in qua werkzaamheden) Er zijn er genoeg die een goede voorbereidingscursus geven...en ook "Rückbildung", oftewel hoe je na je bevalling weer fysiek sterker wordt.
Ook zijn er vaak wel ziekenhuizen die bijv zwangerschapszwemmen doen.

 

Ik ben nu voor de tweede keer zwanger in het buitenland. Van een taalbarriere heb ik gelukkig geen last, maar het is wel allemaal anders dan in NL. Ook het weg zijn van familie in zo'n bijzondere en heftige periode vind ik soms moeilijk

 

Ik ben ook zwanger in het buitenland. De taalbarrière heb ik soms wel last van maar gelukkig gaat mijn partner altijd mee (hij is een native).

Het gaat hier volgens mij allemaal iets meer medisch dan in Nederland maar ik ervaar dat niet als negatief.

Ik mis mijn familie niet meer of minder dan normaal. Misschien dat dat straks rond de bevalling wel zo zal zijn.
We zullen zien!

 

Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap in Duitsland gewoond maar ben uiteindelijk door opname in Nederland bevallen. Wat ik vooral heeeeel erg goed vind, is de zorg voor de baby na de bevalling. In Nederland word je doorgestuurd als ze misschien denken dat er iets niet goed is maar de Duitse kinderarts keek alles iedere keer na, standaard echo van de heupjes, een navelbreuk heeft ze zelf opgelost (baby 4,5 maand). Echt heel tevreden over geweest.

 

Ik ga niet m'n hele zwangerschap in het buitenland ervaren maar de tweede helft en de bevalling wel. Ben trouwens ook zwanger van een tweeling net als jij. Taalbarriere gaat geen probleem worden maar ben wel bang voor complicaties en dat ik dan niet bij familie in de buurt ben. Maar gaat vast goedkomen. Ben je zwanger van een of twee eiige tweeling?

 

Hoi,
Al ben ik echt pas net zwanger en kan dus nog niet echt mee praten, ben ik wel zwanger in het buitenland. Ik verwacht geen probleem met taalbarrière en gelukkig hebben we zijn familie hier en hoop/neem aan dat rond de bevalling mijn ouders komen en een tijdje blijven. Uiteraard was ik liever in Nederland bij mijn vrienden en familie zwanger geweest maar is niet anders.

 

Gefelici! Veel plezier hier in France ... het heeft zijn voor en nadelen zullen we maar zeggen

 

Dank je wel.

Ja het is wel even wennen, aangezien ik bij de oudste wel een NLe kraamverzorgster heb gehad. Anderzijds scheelt het dat ik al "ervaring" had met de oudste natuurlijk.
Wat ik wel plezierig vond is dat je best veel dingen kunt navragen aan de Hebamme. Een KV komt max de eerste 8-10 dagen, deze tijd breng je in D al deels op het "Mutterstation" door (in ieder geval eerste 5 dagen) En daar leer je ook al veel omtrent de verzorging van je kindje(s) Voordeel is dat de Hebamme ook wat later in de kraamperiode nog bij je langs komt.

Ik had een heel oude lieve dame, van 73 die gewoon nog niet met pensioen wilde, maar die wel aardig met de tijd was meegegaan. Ook gewoon nog goede tips van haar meegekregen.

 

Ja het geslacht is nog paar dagen afwachten. Ben heel benieuwd. Het verhuizen was al besloten toen ik nog niet zwanger was. We gaan in Amerika wonen voor een jaartje en ken daar wel al mensen dus dat is ook niet echt een probleem. Heb nog geen contact met ziekenhuizen gehad maar een vriendin van mij gaat me helpen zodra we daar wonen😊

 

Ik heb mijn eerste zwangerschap en bevalling in België meegemaakt.
Dan zijn we verhuisd naar Zweden toen ons kindje 3maanden was.
Nu een volledige zwangerschap hier dus meegemaakt, ben nog aant wachten om te bevallen, en in het begin heb ik het heel moeilijk gehad om hier zwanger te zijn.
De procedures zijn hier helemaal anders dan ik gewoon ben, en ik had echt paniek in het begin.
In
België liep ik bij een gynaecoloog en kreeg ik alle mogelijke testen en elke 4 weken een echo. We waren dus constant van alles op de hoogte.
Hier in Zweden doen ze enkel het hoogst nodige.
Dus ik voelde me beetje aan mijn lot overgelaten en heb de eerste 25tal weken ook maar 3x een afspraak gehad bij de vroedvrouw hier.
Ik reis regelmatig terug naar België en heb dan ook elke keer een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog om toch een beetje meer opvolging te hebben.
Heb het uiteindelijk wel een beetje laten gaan om te panikeren over controles of testen, het lag ook een beetje aan mijn controle-drang-karakter.
En moet zeggen dat ik nu eigenlijk veel meer rust heb in mijn hoofd dan dat ik had bij mijn eerste zwangerschap in België.
Daar werd je door die vele controles constant geconfronteerd met het feit dat er misschien iets mis kan zijn.

Ik ben wel heel erg benieuwd naar de bevalling hier.
Ik heb bewust nog niets gevraagd over hoe het hier in zijn werk gaat, ik laat het een beetje over me heen komen en we zien dan wel.

 

Hier nu in Zweden mijn 2e zwangerschap. Je hebt inderdaad officieel maar 1 echo in Zweden en dat is met de 20 weken echo. Echter als je voor de combinatietest kiest, dan heb je ook een echo rond de 12 weken en ik heb b.v. nog een groeiecho rond de 32 weken omdat ik iets medisch heb waardoor er een extra controle nodig is.

Bij mijn eerste zwangerschap had ik in het begin wat meer controle afspraken gehad als nu bij de 2e zwangerschap. Maar omdat ik de ziekte van Hashimoto heb en mijn bloed elke 4 weken gecontroleerd moet worden, heb ik ook telefonisch extra contact. In de laatste maanden heb je elke 2 a 3 weken een afspraak voor een meting en het luisteren naar het hartje, wat wel erg fijn is. Dit is echter bij een soort van bureau die de controles doet, maar bij de geboorte zie je deze verpleegkundige (barnmorske) dus niet.

De bevalling gaat hier echter wel anders, want je moet in het ziekenhuis bevallen, aan thuis bevallingen doen ze niet. En je krijgt verloskundigen die je nog nooit hebt gezien. Wel maak je een plan en dit komt in je dossier terecht die ze inzien. Maar het zijn dus allemaal onbekenden. Nu is het ook zo dat ik bv anderhalf tot 2 uur van het ziekenhuis af woon, dus het is allemaal erg spannend. Ik was bij de eerste net op tijd binnen toen er een hevige weeenstorm begon. Ik had bij binnenkomst 5 cm ontsluiting en kreeg toen een ruggenprik, maar de baby was 20 minuten daarna al geboren. Dus hopelijk komt baby nummer 2 niet zo heel veel sneller, want dan rijden we dus in de auto. Inleiden doen ze hier niet snel, daar moet je echt hele goede/medische redenen voor hebben.

Ook krijg je hier geen kraamzorg thuis, maar je kunt er wel voor kiezen om 3 nachten te verblijven in een kraamhotel. Bij de eerste zwangerschap willen ze eigenlijk dat je minimaal toch wel 2 nachten daar verblijft. Maar verplicht is het volgens mij niet. Na de eerste bevalling zijn wij dus ook 3 nachten gebleven, bij de 2e lijkt ons 1 nacht en hooguit 2 nachten wel genoeg. Ik vond het wel heerlijk dat je alle zorg daar op locatie kreeg en geen poespas thuis hebt.

De man is overigens wel de eerste 10 werkdagen na de bevalling (betaald) thuis, dus je hoeft het gelukkig niet alleen te doen