Ik begin er een beetje kriegelig van te worden. Ons zoontje hoort gewoon nooit iets. Je moet alles 10 keer herhalen en als hij dan hetgeen gaat doen wat je vraagt kan je hem beter volgen want hij komt zeker 5 obstakels tegen. Vragen als. Ga je jas nemen. Pak je schoenen. Kom even naar hier. Zet je schoenen in de gang. Breng je beker dan krijg je nieuw drinken,.... Hij hoort het niet. Blijft doen waar hij mee bezig was, gaat rondjes lopen om de tafel, begint te praten in zijn eigen taaltje. Soms totaal onbereikbaar. Ik haat het als ik het vaker moet vragen en de laatste tijd heb ik alles zeker 5x moeten vragen zeker. En ik haat het voora als ik boos moet worden om zoiets onnozels. Een handeling kan gewoon 10x zo lang duren. Tips?
Hoortest? Nee geintje . Geen tips, volgens mij moet je gewoon blijven herhalen zoals je al doet. Wel herkenbaarheid. Wat ik doe (en dat is eigenlijk ook niet goed) is iets uiteindelijk toch zelf doen. Maar dat geldt ook voor mijn vriend. Als hij iets niet doet na ca. 20 keer vragen, doe ik het uiteindelijk ook zelf . Tja.... zo leren ze het nooit hè.
Tsjaa.. gewoon niet 5 keer alles vragen...? Ik vraag iets 2 max 3x en daarna zeg ik gewoon je gaat nu je jas aantrekken! In die selectieve doofheid heb ik helemaal geen zin en tijd
Mijn oudste hoort ook niks. Tot je ijsje fluisterd maar hij leeft in zijn eigen wereldje van autisme. De jongste hoort prima die kijkt dus ook gewoon op en zegt dan 'ja maar wacht effuh!' weet niet wat ik irritanter vind
Gebiedende wijs is geen vragen Maar goed ik vraag het ook 3 keer en daarna krijgt hij hulp of is het aanbod weg. Maar ik hoef niet veel te vragen/zeggen omdat hij het meeste uit zichzelf doet. Als hij in zijn eigen wereldje zit loop ik even naar hem toe en vraag ik het van dichtbij. Anders kan ik zijn naam roepen tot ik een ons weeg.
oh dat is hier heel simpel. 3 x vragen of je je jas aan wil doen en dan ga ik gewoon en trek ik de voordeur dicht. Let maar eens op hoe snel ze dan worden, althans hier wel
Hier heeft zoontje heel veel add trekjes. Heb ook vaak het gevoel dat hij er niet aan kan doen maar regelmatig ook het gevoel dat hij er wel wat aan kan doen. Ligt eraan in welk wereldje hij natuurlijk zit. Weet dus niet of ik strenger moet zijn of hem gewoon moet oppakken en begeleiden naar de plek waar ik hem wil hebben of dat ik in elke situatie iets anders moet doen,... moeilijk. Heeft nu ook al de eerste probleempjes op school, niet bereikbaar, in eigen wereldje zitten dus we willen hem ermee helpen maar hoe meer je erop let hoe kriegeliger je er van wordt. Want een maand geleden kon ik er nog goed mee omgaan.
Probeer het in ieder geval in stukjes te hakken. Voor sommige kinderen zijn twee opdrachten al teveel. Loop naar hem toe. Zak tot ooghoogte en laat hem je aankijken helpt vaak wel (kost wel veel tijd). Mocht het add zijn. Pictogrammen en een timertje werken vaak goed I.v.m. Afbakenen van taken.
Zorg dat je 'echt contact' hebt voordat je iets vraagt. Dus niets vanaf de andere kant van de kamer, terwijl hij een stuk speelgoed in zijn handen heeft. Echt naar hem toe, zorgen dat hij je aankijkt (eventueel handen vastpakken) en dan pas zeggen of vragen wat je wilt. L
Helpt het misschien om even in zijn wereldje te stappen? Dus op het moment dat hij ergens mee bezig Is, daar interesse in tonen en dan spelenderwijs uitleggen zo van: We gaan nu samen de auto's parkeren want We gaan naar buiten en je jas moet dan aan. Ik snap dat je hier niet altijd tijd voor hebt. Maar ik merkte laatst dat ik mijn zoontje altijd plots uit zijn spel haal omdat ik vind dat er iets moet gebeuren. Want als hij bezig Is hoort hij het ook niet. Eerst echt contact maken en zijn spel samen afsluiten werkt hier als een trein.
Zorg inderdaad dat je oogcontact hebt als je iets vraagt. Even een aanraking erbij eventueel zodat je echt zijn aandacht vangt. En niet boos worden, hij doet het niet expres. Ik herken het bij mijn dochter van inmiddels 8. Soms geeft ze zelfs antwoord terwijl de boodschap toch niet bij haar binnenkomt. Het is bij mij een tweede natuur geworden om te checken of ze een boodschap binnen krijgt (en bij haar juf op school ook)
Die van mij is 6.. en het is één van mijn grootste ergernissen... En zou ik bijvoorbeeld als ze niet 'hoort' dat we weggaan, gewoon gaan, dan is het brullen en boos etc.. En nee, daar heeft ze dan volgende keer niet van geleerd .
Echt contact hebben als je iets vraagt helpt over het algemeen goed hier, anders luistert mijn zoontje ook voor geen meter. Hij zegt 'ja' maar gaat gewoon doodleuk door waar hij mee bezig is. Meestal begin ik met "naam, ik wil dat je je jas aan trekt, we moeten zo naar school". Wanneer hij niet luistert, ga ik naar hem toe en zeg ik iets van "kijk me eens aan dan weet ik zeker dat je me hoort". Inderdaad wel een beetje vermoeiend af en toe...
Dat werkt inderdaad niet. Je verandert de aard van het beestje niet. De oude juf van mijn dochter vond dat ze gewoon ouderwets gedisciplineerd moest worden. Gevolg ADD gedrag bleef maar met een PTSS erbij
oogcontact was ook het enige wat hier hielp bij de oudste met selectieve doofheid. ze moest me aankijken als ik tegen haar sprak. dan kwam het wel binnen. als je zelf ergens druk mee bent en iemand zegt wat tegen je weet je toch ook niet wat er nou precies tegen je gezegd is? daar hoef je geen add of wat dan ook voor te hebben..
Het geeft ook gewoon een heel onveilig gevoel als mensen ineens boos zijn om iets dat je niet door hebt gehad. Dan wordt je wakker uit wat je aan het doen bent en is de ander inmiddels aardig geïrriteerd zonder dat je ook maar iets van het begin gemerkt hebt. Contact maken is echt de sleutel, want het is heel vermoeiend om er continu bij te moeten blijven als add-er. Dan ben je voor 12 uur al door je energie heen.
Ja precies. Zij werd van haar stoel gesleurd, door de klas gesleept en pijn gedaan. Ze raakte in paniek en werd voor schut gezet en opgesloten. Voor haar allemaal zomaar uit het niets.