Vorig jaar rond deze tijd opende ik een topic omdat wij als ouders dachten/voelden dat er iets met onze dochter was. We hebben contact gehad met het jgz en daarvan is iemand een aantal keren hier geweest. Om met ons te praten en om te observeren. Zij had een sterk vermoeden wat het zou kunnen zijn. Maar dan de keuze...verder onderzoek doen en een eventuele diagnose laten stellen of niet? Thuis konden wij hier prima mee omgaan en tijdens de 10 minuten gesprekken op school kwam er ook nooit iets van terug. Dus besloten om het zo te laten, een diagnose zou (nog) geen meerwaarde hebben. Maar ze wordt ouder en ik zie dat bepaald "afwijkend" gedrag in sociale situaties steeds meer gaat opvallen en dat soms ook tot vraagtekens van andere mensen leidt. Maar het grootste probleem is nu op school. Nu in het 10 minuten gesprek gehoord dat haar schoolwerk eronder gaat leiden en de juf legde uit dat zij niet per se voor labeltjes is, maar dat het soms wel een hoop deuren kan openen, zeker in de schoolomgeving. Toen ik vroeg waar ze aan dacht benoemde ze precies waar wij vorig jaar aan dachten, terwijl ik dit nooit op school benoemd heb. Dus ondanks dat we wel verwacht hadden dat het een keer zou komen is het toch wel heftig nu. Maandag komt de contactpersoon van het jgz weer om een aanvraag op te stellen wat naar een psycholoog of orthopedagoog gaat. Iemand tips/ervaringen?
Heftig, ondanks dat het al ergens in jullie achterhoofd speelde.. Het enige wat ik zou willen zeggen is eigenlijk zoek een gespecialiseerd iemand in het diagnosticeren van dergelijke problematiek en blijf verder bovenal ook dicht bij julliezelf wat betreft gevoel: voelt deze setting goed, deze persoon, hoe voelt M zich, is dit de manier ed. Succes en sterkte tuc!
Ik heb je verhaal toen gevolgd.. Wat moeilijk zeg dat jullie nu toch de stap naar een diagnose "moeten" zetten. Je weet dat het wel een keer zal moeten, maar als je dan die molen in gaat is dat toch heel spannend. Ik ben het eens met Abri: blijf dicht bij je eigen gevoel. Wij zijn nu een jaar bezig met onderzoeken etc. voor onze dochter. Een tijdje geleden heb ik onderzoeken door een bepaalde instantie afgewezen omdat hun manier absoluut niet bij mijn dochter zou passen. Ik ken haar immers het beste. Deze onderzoeken zijn later door andere personen gedaan. Weet dus dat deze mogelijkheid er is. Het zal dan langer duren, maar zeker bij deze onderzoeken is het zo erg van belang dat dit aansluit bij jullie dochter. En laat je vooral niet afschepen met dat elke instantie op dezelfde manier de onderzoeken uitvoert en dat het weinig uit maakt waar je de onderzoeken laat doen. Dit is zeker niet waar. Het einddoel is wel hetzelfde, maar dit kan op verschillende manieren bereikt worden. Ik hoop dat de diagnose jullie echt zal gaan helpen. Sterkte!
altijd een lastig moment en even slikken. Ook al weet je dat er ' iets niet klopt' als een ander dat over je kind zegt, of het staat zelfs op papier in een rapport, komt het toch nog hard aan. Maar wel goed dat je de stap zet, daar kun je haar echt mee helpen. Ik sluit me aan bij de tip hierboven, kijk goed naar de diverse instanties en hoe ze te werk gaan. wij hebben bewust niet voor de (grote) instantie gekozen waar zowel gemeente als school mee samenwerken, maar voor een kleinere organisatie waar het hele traject (dus alle testen/onderzoeken/anamneses) door 1 persoon worden uitgevoerd. Deze ortopedagoog blijft ook de komende jaren verantwoordelijk, dus dat is veilig en vertrouwd.
Ook wij "wisten" dat er iets niet klopte toch hakte de officiële diagnose er bij mij hard in. Mijn tip is dan ook geef je zelf de ruimte om te rouwen, te rouwen om al die plaatjes/dingen die je had verwacht maar die nu in eens via een ander pad gaan lopen
Lastig. Ik ben geen fan van stempeltjes. Maar als het nodig is voor hulp dat daadwerkelijk verschil maakt dan zou ik er wel voor gaan.
Bedankt voor de tip over de instanties, ik heb daar zelf helemaal niet over nagedacht dat daar idd ook nog een hoop verschil in zit. Ik zal dat ook aangeven bij de jtz medewerker, ik heb er wel vertrouwen in dat zij daar zorgvuldig over nadenkt. Ze zei aan de telefoon al dat ze na zou denken over een lijstje met mogelijke mensen/instanties waarvan ze dacht dat die ons wellicht goed kunnen helpen.
Let ook op, ik lees in een reactie dat iemand gekozen heeft voor een orthopedagoog, maar een orthopedagoog mag geen officiele diagnose stellen! Dat mag alleen een psychiater of gz-psycholoog, mijn zoon is gediagnosticeerd door een organisatie die door een team van een psychiater en gz-psycholoog laat diagnostiseren, zelf vond ik dat fijn, 2paar ogen. En ook al weet je wat er uit gaat kozen, de diagnose komt alsnog aan als een bom. Dat is heel raar, maar volgens mij ervaart bijna elke ouder dat zo.
Maar waarschijnlijk zit er achter die orthopedagoog ook een team van psychologen en psychiaters Onze zoon heeft ook het hele traject gevolgd bij een orthopedagoog, echt een ongelooflijk lief mens. Zij deelde alle gesprekken, vragenlijsten, testen en observeringen dan weer met het team achter haar en pas toen de diagnose gesteld was, hoefde onze zoon naar de psychiater (waar ook de orthopedagoog weer bij aanwezig was, want zij kent onze zoon). Godzijdank, want dat is echt een lul van een vent. Als we dáár al die gesprekken mee hadden moeten voeren, waren wij heel snel afgehaakt. Voor onze zoon was het overigens ook niet goed geweest als hij elke keer een ander gezicht had gezien. Tuc, ook niet belangrijk om te vergeten; in dit traject zijn JULLIE degenen die kunnen zeggen; tot hier en niet verder. Heb je er geen goed gevoel bij? Dan kun je áltijd zeggen dat je hier niet mee verdergaat. En inderdaad; een stempel is niet leuk, maar als je zo'n labeltje hebt, betekent dat ook dat er passende hulp bij dat labeltje geboden kan worden. Wij zijn echt ontzettend blij dat we er toch mee begonnen zijn (wij hebben het ook 2 jaar uitgesteld), we hebben zo'n ander, rustiger, blijer en gelukkiger kind nu, wat het ook op school veel meer naar z'n zin heeft, beter in de groep ligt én niet meer zulke enorme frustraties ervaart bij z'n schoolwerk.. ♥
Ik zit met mijn oudste ook al lang te dubben. Eigenlijk vanaf zijn 2e al, en hij is nu 9.. Maar elke keer weten de mensen om me heen hem zo te stimuleren/aan te pakken dat hij toch net binnen de lijnen blijft.. Halverwege vorig schooljaar, groep5, had ik weer het idee dat het niet lekker ging, maakte slecht contact met de juf ook. En de juf kon er niet veel mee, toch wat dingen geprobeerd en redelijk het jaar uitgerold... Maar nu in groep 6 heeft hij een super juf, die zegt dat ze nog genoeg ervaring in haar rugzak heeft om het zelf aan te kunnen. Het gaat dit jaar ook echt beter.. Dus ik denk dat ik mijn twijfel voorlopig maar weer aan de kant geschoven.
Ik heb je verhaal toen ook gevolgd en wij zitten in het zelfde schuitje. Wat we 2 jaar geleden nog niet hebben doorgezet doen we nu wel. Wij hebben in september de knoop door gehakt om toch de onderzoeken te gaan doen. De echte onderzoeken vinden pas plaats in februari. Tot die tijd hebben we wel andere hulp in de vorm van bijles geregeld, en ook van haar horen we de dingen die wij al even zien. Ook hier was de druppel school en een nieuwe juf die wel duidelijk zei hoe ze ervoor stond.
klopt wat je zegt.er is inderdaad ook een hoofdbehandelaar die meekijkt maar wat ik bedoelde is dat er heel veel instanties zijn waarbij iemand een iq-test afneemt, weer een andere vragenlijst x, dan weer iemand voor de observatie, enz. En dat wilden wij niet. Hadden wij naar het CB geluisterd waren we trouwens niet bij deze instantie uitgekomen maar bij de grote partij hier in de regio. Dus zelf even googelen kan echt geen kwaad.
Hier ook alsnog een onderzoek aangevraagd. Een stapel vragenlijsten ingevuld en binnenkort verwachten we een afspraak voor een intake. Ik twijfel soms nog steeds of we hier goed aan doen, of we met de juiste organisatie in zee zijn gegaan etc. Maar goed, het gaat met ups en downs, maar bepaald gedrag blijft toch steeds terugkomen en dat zijn ook dingen waar ik geen vat op heb met opvoeding of aanpak, dus toch maar eens verder laten kijken en zien wat we kunnen doen om te helpen.
O zie dat er dus nog meer mee worstelen. Niet fijn voor jullie, maar fijn dat wij niet de enige zijn. Hier kunnen we er thuis prima mee overweg. Op school zorgt het wel voor mindere prestaties terwijl ze beter kan. En de juf kan haar ook prima begeleiden, maar qua begeleiding en hulpmiddelen is er zoveel meer mogelijk wanneer er dus wel officieel vastgesteld is wat het is.
Bijles is er hier ook. Staat overigens los van dit verhaal. Er wordt een voortraject voor dyscalculie opgestart, maar ook zonder dit zou dat nodig geweest zijn.
Bijles gebruiken wij ook vooral voor de motivatie en het zelfvertouwen. Alles wat ze hierin extra oppikt kwa rekenen is mooi meegenomen.
Ah op die manier...ja zeker! Hier trekt ze het niveau inmiddels echt niet meer. De juf heeft haar er tot nu toe steeds bijgetrokken, maar alleen redt ze het niet meer. Nu gaat gekeken worden wat haar werkelijke niveau is. Geschat wordt minimaal een jaar achterstand. Er moeten officieel ook 4 cito's zijn met de laagst haalbare score. Daar zijn er nu 2 uit 2 van gehaald. Dit jaar nog 2. Maar als het voortraject dan geweest is kan er daarna meteen actie komen.
Ah, dan zien wij het hetzelfde . Ik heb wel verhalen gelezen van mensen die met hun kind maanden bij een orthopedagoog hebben gelopen om er vervolgens achter te komen dat ze niets kunnen met de "diagnose", dat vind ik zo rot, zo'n traject is al zwaar genoeg, dus vandaar mijn waarschuwing. Hier dus wel bij een grote instantie (karakter), maar wel dezelfde psycholoog en psychiater elke keer. Behalve toen er speciaal voor onze zoon een test van een andere locatie kwam, die kwam met psycholoog (aangezien die ervaring met die test had).
Rekenen gaan we hier nu terug naar groep 3 niveau omdat het begin van +/_ niet goed is aangeleerd(niet binnen gekomen) maal en delen kan ze namelijk wel. Als iets haar interesseert en het kwartje valt gaat het goed, al kan ze zomaar een week later alles weer door mekaar gooien dit komt naar mijn inziens door twijfel en faalangst. Cito's zijn hier nog nooit goed gemaakt, bijles op school is ook nooit goed geweest dus nu extern Zit jouw dochter ook in groep 5? Wij gaan naar de k.inder.kliniek in mijn woonplaats (zie profiel) mijn zoontje is hier onder controle geweest voor zijn vroeg geboorte en het voelt daar goed.