Hallo, ik vraag me af hoe ik het beste kan reageren op mijn vriendin die nu 16 weken zwanger is en tot het eind van deze maand bij haar familie in het buitenland zit en zonder mij bij de dokter aldaar krijgt te horen of ons kind een jongen of een meisje is. Ik begrijp dat ze vanwege de taal daar bij de dokter wil laten checken of alles goed gaat en info krijgt zodat ze het beter begrijpt. Maar we hadden afgesproken dat, omdat ik er graag bij wil zijn, het hier samen zouden doen en er staat immers al een afspraak voor een echo begin januari. Nu hoor ik van haar zus dat ze toch morgen naar de dokter gaat en waarschijnlijk ook zal horen wat het wordt terwijl ze tegen mij zei dat ze het niet zou doen. Ik ben nu bang dat het mij een gevoel gaat geven alsof ik niets met mijn kind heb omdat ik tijdens de zwangerschap al speciale eerste momenten heb gemist en dat zou ik heel erg vinden. Of overdrijf ik nu? Ik voel me er erg slecht bij dat we het niet samen doen en eigenlijk ben ik boos en teleurgesteld maar ik weet niet of het zin heeft (ook qua hormonen) om daar nu ruzie over te maken en of mij dat zal helpen. Heeft iemand een soortgelijke ervaring?
Ach ik snap dat je dat heel jammer vind! Je kunt het toch gewoon aan haar vragen? Misschien wil ze wel niet langer wachten en is ze heel zenuwachtig? Maar snap dat jij er ook heel graag bij wil zijn. Misschien kan ze het geslacht op een briefje laten schrijven? En dat jullie samen de envelop openen om achter het geslacht te komen?
Ja zou het ook op een briefje laten schrijven. Hebben wij bij de oudste ook gedaan, omdat we nog niet wisten of we het wel wilden weten. Wij hebben uiteindelijk de envelop na de bevalling open gemaakt (en het klopte )
Dan zou ik toch met haar praten dat je het jammer vind, je gevoel uiten. Het is iets van jullie samen.
Ok. En met jou? Het is immers ook jouw kind? Hoe is jullie relatie verder? Ik heb het gevoel dat jij je buitenspel gezet voelt?
Jeetje. Wat raar en niet netjes van je vriendin. Zoiets doet je toch juist SAMEN met je partner. Ik zou er zeker iets van zeggen en dan vanuit jouw gevoel het uitspreken. Dat ze maar gewoon wacht tot jullie echo samen in Januari zeg!
Jeetje wat vervelend zeg. Ik zou het zeker even met haar bespreken en daarbij duidelijk vertellen dat jij hier een vervelend gevoel bij krijgt en dat je graag bij die speciale momenten zal zijn.
Vind ik echt niet kunnen van haar. Als jullie samen besloten hebben om in januari geslachtsbepaling te doen dan houdt je daar aan of je overlegt eerst. Maar je gaat dit niet alleen bepalen en je man niet eens inlichten. Ik vond het ook heel moeilijk om tot 20 weken te wachten maar mijn man wilde geen aparte echo voor geslachtsbepaling. Jammer voor mij maar je bent samen en een zwangerschap doe je samen. Ik zou haar zeker bellen en vragen waarom en je gevoel uitspreken. Misschien is ze door haar familie overgehaald of is dat geen mogelijkheid?
Eens met de rest! Bespreek je gevoel.. En leg ook uit dat je al het gevoel hebt dat je zoveel moet missen.. Ik snap alleen niet dat ze dit allemaal in het buitenland wil doen.. oke daar gaat alle uitleg in haar eigen taal maar uiteindelijk zal ze hier toch de bevalling moeten doen en de kraamperiode enz. En dat gaat dan toch ook in het Nederlands/Engels....
Sorry dat ik het zeg, maar vind het erg egoïstisch van je vriendin. Maar goed, daar ben je nu niet mee geholpen. Ja praten, vraag wat haar er toe aanzet om zonder jou, dit mooie moment al te plannen zonder jouw aanwezigheid. Vertel jouw gevoel, vertel dat jij al als man zijnde de zwangerschap aan de zijlijn moet volgen. En verder.. Kan je helaas verder geen tips geven.. ik hoop dat jullie er uit komen.
Ik zou zeker en vast dit gevoel bespreken met je vriendin. Ik ga er vanuit dat het jullie eerste kindje is en dan is het wel jammer dat je zo buitengesloten wordt. Ikzelf ben zwanger van nummer 3 en het 2de van mijn vriend en mij samen. Ik ga samen met mijn zus naar alle controles bij de gyn. Hij was er ook niet bij toen het geslacht bepaald werd. Hij hoort eigenlijk alles via mij. Hij is hier tevreden mee en vind het allemaal goed. Moest hij laten blijken dat hij zich hier niet goed bij voelt, dan zou ik hem zeker en vast meenemen. Heb je het er al over gehad met haar?
Ik heb haar vandaag gesproken en nogmaals kenbaar gemaakt dat ze dat niet zonder mij kan doen omdat het iets van ons samen is en ik er graag bij wil zijn en ze zei dat ze dat zal respecteren. Ze vertelde mij dat vooral haar zus (die ook in Nederland woont) haar loopt te pushen omdat die het graag al wil weten. Nu gaat ze daar wel naar de dokter om te kijken of alles goed gaat en ze het beter begrijpt in haar eigen taal en heeft mij belooft dat ze zal vragen het geslacht niet te vertellen omdat ze dat nog niet wil weten en wil wachten om het samen met mij te doen. En tegen haar zus gaat ze zeggen dat het niet zichtbaar was. Dus daar vertrouw ik dan op. Wat een opluchting.
Familie vind helaas vaak dat ze toch wel bepaalde rechten of privileges hebben. En wat haar zus wil is pech.. Als jullie het geslacht niet willen delen of misschien zelfs niet eens zouden willen weten dan is dat ook jullie keuze.. Fijn dat je haar gesproken hebt en uitgepraat hebt