Hoi hoi, Ik ben 2 dagen geleden bevallen van natuurlijk het mooiste jongetje ter wereld het is mijn 2e, heb een dochter die over een paar maanden 4 wordt. Ik heb nu 3 nachten erop zitten inclusief nacht van de geboorte en heb in al die 3 nachten nog geen minuut geslapen. Vandaag en gisteren in de ochtend een uurtje of 4 kunnen inhalen toen de kraamhulp er was, maar de nacht lukt me niet. Ben echt moe, maar lijk ook nog een beetje adrenaline in me te hebben. Het grootste probleem is dat ik zoon graag naast m'n bed heb in het wiegje, maar ik tegelijkertijd niet kan slapen omdat ik elk geluidje hoor. Ik slaap altijd met oordopjes ivm snurkende man, maar nu even niet dus. Ik heb continu de drang om alert te blijven, man hoort hem wel maar het is iets dat ik automatisch doe. Als hij huilt ben ik degene die hem een aai over z'n bol geef of speentje, omdat hij toch naast me ligt. Dus ik moet voor m'n gevoel ook continu alert zijn. Daarnaast wil ik hem zsm weer stil krijgen omdat ik bang ben dat dochter wakker wordt en ik mijn man ook wel laten slapen. Samen wakker vind ik ook zo nutteloos. Bij ons in bed durf ik niet, wordt ook afgeraden door de kraamhulp. Ik geef ook geen borstvoeding. Is dit herkenbaar? Ik kan me niet toegeven aan de slaap, ik durf niet. Overdag slaapt zoon heel goed, beneden in de wandelwagen bak maar de nacht is hij onrustiger. Soms denk ik honger, hij eet goed en is een flinke baby, soms denk ik zuigbehoefte maar de speen houdt ie niet altijd vast. Vannacht van 22.00 tot 04.00 is hij veel wakker geweest en ik dus ook. na de fles van 4.00 heeft hij 2.5 uur geslapen. Zou het ' s nachts te stil zijn? Overdag beneden slaapt hij dus als een roos, de geborgenheid van de wandelwagen bak lijkt hij fijner te vinden dan de wieg die toch groter is. Hoort er allemaal bij, ik probeer hem ook niet nu al in een ritme te drukken, maar hoe kan ik toch wat slaap pakken? Eigen kamertje? Heb hem dus liever bij me maar ik heb m'n slaap ook nodig. Op mij slapen wilde hij vannacht niet, wil hij overdag wel trouwens. Het is mn 2e maar ben toch weer net zo zoekende als bij de 1e. Warrig verhaal, sorry maar heb even opgeschreven wat in m'n hoofd zit. Ben nog steeds een beetje beduusd van alles lijkt het (super snelle en heftige bevalling bijv) Dochter werd al in de kraamweek ingebakerd omdat ze zo met haar armpjes sloeg, zoon is veel rustiger dus vraag me af of inbakeren de oplossing is. Overdag is er niks aan de hand namelijk. Hebben jullie tips om de nachten beter te maken?
Ik vind dit vrij normaal klinken. Ik heb het bij beide kinderen toch ook zo beleefd. Dat je van elk zuchtje wakker wordt is gewoon ook de natuur die wiegendood probeert te voorkomen, denk ik. Hier slaapt mijn man overigens op de babykamer en de baby bij mij, zodat hij inderdaad niet snel wakker wordt.
Herkenbaar hoor die eerste week. Maar ik zou me niet te druk maken over dat anderen wakker worden, die gaan wel weer slapen. En je oudste zal wel vaker meemaken dat ze wakker wordt van haar broertje, of misschien valt dat reuze mee. Probeer zelf ook te slapen als je zoontje slaapt 's nachts en overdag ook als het kan.
En als je de kinderwagenbak naast je bed zet? Mijn zoon sliep daarin de eerste maanden veel beter dan zijn ledikant.
Ik heb het ook gehad dat ik de eerste 3 dagen geen minuut kon slapen omdat ik lag te waken. Gek genoeg sliep ik op dag 4 ineens wel. Dezelfde dag dat de kraamtranen / stuwing begon, waar ik echt heel naar van was lukte het opeens. Het komt echt goed.
Heeeel herkenbaar! Werd hier vanzelf beter. Ook de reden dat ik overdag vaak nog even sliep, want 's nachts was ik veel wakker. Gek genoeg sliep ik de eerste nacht wel als een blok, maar ik had toen een aantal weken heel slecht geslapen en kwam net uit natcose.
Herkenbaar, ik kon ook heel slecht slapen. Het lukte me uiteindelijk ook gewoon echt niet, dat terwijl de oudste tot langer dan een jaar bij ons heeft geslapen. Ik kon toen juist niet slapen als ze niet bij me lag. Uiteindelijk sliep m'n man op onze kamer met de tweeling, ze sliepen heel snel door en na 3 maanden van 20 tot 8 en ik lag op een andere kamer. Dus hij hoefde geen voedingen of iets te doen hoor. Zelf probeerde ik het regelmatig om ook op die kamer te slapen omdat het wat vreemd was op gescheiden te slapen, maar de tweeling slaapt zo luidruchtig! Echt, wat een herrie maken die samen. Uiteindelijk hebben we ze voor ze 4 maanden waren op hun eigen kamertje gelegd en slapen wij weer samen in ons bed. Ik vond het eerst wel moeilijk idee dat er geen volwassenene bij lag, maar ze lijken er zelf geen punt van te maken. Onze oudste had ons echt nodig om te kunnen slapen, zij hebben echt elkaar daarvoor, merk ik.
Ik heb de eerste nachten ook geen oog dicht gedaan, ik dacht ook echt 'waarom komt een kraam alleen overdag en niet 's nachts als ik wil slapen'.... Voor mijn gemoedsrust hebben we toen een luvion sensormatje aangeschaft, die we natuurlijk eerst uitvoerig getest hebben haha. Dat hielp voor mijn eigen geruststelling heel goed, nog steeds werd ik wel wakker bij ieder geluidje maar ik durfde tenminste weer te gaan slapen.
Onze jongste sliep heel veel en erg vast maar na een paar dagen kwam ik toch om van de slaap. toen heb ik gekozen om zelf even bij te tanken en alles uit handen te geven, en heb ik vanaf smorgens toen de kraamhulp kwam tot ze weer wegging geslapen. Ik voelde me herboren. Als hij beter in de wandelwagenbak slaapt is het niet mogelijk om die op de slaapkamer te zetten? Voor zolang.
Klinkt een beetje hetzelfde zoala het bij ons thuis gaat... Ik sliep altijd met oordopjes omdat m'n man snurkt en ik geen geluid kan verdragen als ik wil slapen. De eerste twee nachten heb ik ook wakker gelegen naar het wiegje... Nu slaapt m'n man naast de co sleeper en ik ernaast zodat ik niet bij ieder geluidje moet kijken van mezelf. Op deze manier slapen we allebei prima. Ik word nog wel eens midden in de nacht wakker en dan vraag ik 'waar is die?!' of dat ik huilende baby's hoor... Maar dat hoort er ook allemaal bij heb ik me laten vertellen.
Heel herkenbaar Mijn zoon werd met meerdere handicaps geboren en we hebben samen 11 dagen in het ziekenhuis doorgebracht. In die 11 dagen sliep ik alleen als ik uitgeput was en ik gewoon half nokkie ging. Er ging heel veel verkeerd in het ziekenhuis dus ik had totaal geen vertrouwen in het personeel en waakte letterlijk over mijn kind. Toen we thuis kwamen kreeg ik nog 4 dagen kraamzorg op medische indicatie, en toen kon ik voor het eerst echt een paar uur slapen. Kleine man lag in de kinderwagenbak naast mijn bed op een tafel, en na een week kwamen we er achter dat hij veel liever in zijn eigen kamer sliep, hij werd dus knettergek van onze nachtelijke geluiden Hij werd steeds wakker van ons gesnurk en mijn gedraai in bed haha! Vanaf dat moment ging voor ons allemaal het slapen veel beter. Gun het de tijd en volg je gevoel zou ik zeggen. Dan komt het gewoon allemaal goed