Ik zou het ook splitsen: eerst vertellen dat mama en F. ergens anders gaan wonen. Dan eerst rust inbouwen en wennen aan de nieuwe situatie en wanneer haar stiefpaoa het dan laat afweten vertellen dat hij niet haar echte papa is.... Is er helemaal geen andere mogelijkheid qua woning? 45 min van school wonen in natuurlijk ook niet ideaal en doodvermoeiend voor zo'n kleintje. Kan je vriendin niet tijdelijk bij haar ouders wonen tot er een andere oplossing is?
op korte termijn niet, alles was pas vanaf half januari beschikbaar en de situatie is zover ik het mee heb gekregen niet te houden.. haar vader en zij zijn echt qua karakter precies hetzelfde maar kunnen absoluut niet door 1 deur, toen ze 18 was is ze letterlijk het huis uitgevlucht omdat ze het niet meer aankon, later is ze nog terug geweest maar dat heeft bijna het huwelijk van haar ouders gekost, om die reden wil ze absoluut niet bij hun. Ruzie met haar vader zal ze nu helemaal doodongelukkig van worden
Dit dus. Ik had dat dus niet voor me gehouden. Ik heb mijn dochter sinds ze 2,5 is regelmatig een boekje over eiceldonatie voorgelezen. Dit ga ik niet geheim houden, ik vind het nogal een dingetje. En dat had ook voor jouw vriendin moeten gelden vind ik.
Ik merk dat de meningen hier ook erg verdeeld zijn.. Het blijft heel verdrietig en ik hoop dat ze de pijn bij haar dochter zo klein mogelijk kan houden Bedankt voor de reacties
Het is niet meer nodig.. Ze heeft vanavond verteld dat ze niet met hem verder wilt en dat ze een onderkomen heeft gevonden.. hij heeft tegen F. gezegd "nou jou zie ik nooit meer, ik ben je papa niet"
Klabats. Nou beter nu dat ze bij dat stuk verdriet weggaan dan over een paar jaar. Voordat hij dat meisje op meer subtiele wijze nog meer psychisch beschadigt. Hij heeft of geen enkel gevoel, of te weinig hersencellen om te beseffen dat je je relatieruzies niet over de rug van een kind uitvecht. Al zou ik dat soort gesprekken dus ook voeren als het kind op bed ligt... Je vriendin is ook niet heel handig.
Het was zeker niet handig dit nu te bespreken had ze beter kunnen doen als f op school zat en dan na het ophalen direct weg te gaan.. De tactiek van beiden is ver te zoeken Maar de meneer in kwestie heeft nog minder hersencellen dan ik al dacht
Zonder blikken of blozen heeft hij haar verteld dat ze haar spullen mocht pakken en ze zocht maar uit waar ze vanacht sliep. Zijn zoons hebben haar huilend door de reactie van hun vader geholpen met spullen te pakken.. Ze zit nu bij haar ouders.. hoe ongelofelijk gevoelloos kan je zijn als je een kind van 4 zonder er bij na te denken verteld dat je haar vader niet bent.. Hoe veel verdriet die kleine meid nu heeft, ze snapt er niks van...
Nou sorry.. maar hoe kun je dit nou vertellen waar het kind bij is?! Dat, naast überhaupt beweren dat het haar vader is, getuigd ook totaal niet van verstand (sorry, weet even geen beter woord) van de moeder. ik praat hem absoluut niet goed, maar als zij ervoor had gezorgd dat dochter er niet bij was, had hij het niet zo kunnen zeggen. En dat hij dan zegt dat ze haar spullen mag pakken, ik snap dat wel. Maar wél als de kinderen er niet direct bij waren. Zijn zoons waren er schijnbaar óók bij. Nou, ja, mijn mening is wel duidelijk denk ik. Mijn hemel.
Jemig. Je vriendin neemt haar verantwoordelijkheid ook niet helemaal, als ze dit laat gebeuren. Blijkbaar heeft ze wat hulp nodig, ik hoop dat jullie je op haar richten en die vent gewoon zsm vergeten...
Ik zou adviseren om therapie voor het kindje te regelen. Mijn dochter kreeg op die leeftijd de scheiding van mij en haar vader voor haar kiezen, en dat enkele weken na het overlijden van haar lievelings oma. Een scheiding én het verlies van een geliefd familielid (dat is haar "vader" voor haar) is veel te veel om te behappen voor zo'n klein meisje. Therapie in de vorm van een speciale kindertherapeut kan helpen om de klappen op te vangen. Het maakt overigens daarin geen fluit uit of ze alles tegelijkertijd krijgt of na elkaar. Een kind verwerkt instinctief gebeurtenissen omdebeurt. Mijn dochter was het eerste jaar na de scheiding alleen maar met haar oma bezig. Na pakweg 1,5 jaar kwam de klap van de scheiding pas in alle hevigheid. Maar dat meisje zal zeker weten hulp nodig hebben. En moeder moet echt beseffen dat ze eerst orde op zaken stelt en haar kindje de gelegenheid geeft om te herstellen voordat ze weer een volgende relatie aangaat. Niet dat ze geen eigen leven of lol mag hebben. Maar eerst rust in de tent en eventuele partners buiten de deur houden. Als een man er echt voor wil gaan heeft hij respect en wacht, voor de welzijn van het kind. Maar als ik jou zo lees beseft de moeder dit nu wel. Ze is erg aan het overleven geweest, nu tijd om voor haarzelf te kiezen. Wens haar maar veel sterkte!
Dit! Simpel houden. Papa en mama zijn niet meer verliefd op elkaar. Verder denk ik dat een kind van vier nog echt geen concept heeft van wat een biologische vader is. Daarnaast vind ik ook dat je dus geen bloedband hoeft te hebben om een vader te zijn (al twijfel ik over het vader-zijn van de bijna ex-partner van je vriendin). Ik denk dat ze op een wat gestructureerde manier dit moet vertellen, anders kan het ook nog weleens een trauma voor het meisje worden. Misschien kan ze hier wat hulp voor vragen van een professional.
Wat een PLOERT! :x (sorry, beheer ) Arme meisje en arme jongens. Sommige treffen het niet met hun ouders.
zou eerlijk zijn ook heb dit zelf meegemaakt toen ik klein was het was niet leuk zag de man ook als vader noemde hem ook papa hij was op een dag ineens weg achteraf gezien ben ik blij dat mijn moeder me daarna gelijk de waarheid vertelde want begreep het beter uiteindelijk was het voor mij iets minder pijnlijk denk ik ook dan dat het me biologische vaders was
Het verhaal is ietsjes anders geworden, heb M. gisteren nog gesproken ze is hier gekomen toen F. op bed lag. Ze was natuurlijk erg afstandelijk richting haar ex, heel begrijpelijk als je niet meer met iemand wilt zijn. Gister op den duur zei hij dus "je gaat weg he?" Waar zij dus ja op heeft gezegd. Daarna heeft hij gezegd dat als hij terugkwam ze beter weg kon zijn, en vervolgens tegen F. dat hij haar vader niet was. M. heeft F. uitgelegd wat er aan de hand is, dat soms mensen elkaar niet zo lief meer vinden, en daarom niet meer samen wonen. Mama en F. gaan ergens anders wonen zonder papa (en de stiefbroers) Ze leek toen vooral heel boos op 'papa' mama was wel heel lief had ze gezegd De zoons van hem zijn trouwens al wat ouder hoor, die zijn 14 en 16 Hoe dan ook is het allemaal niet heel netjes verlopen, dat mag duidelijk zijn. Ik vind het niet direct van zelf sprekend om iemand op straat te zetten zonder pardon als je weet dat ze nergens heen kunnen, ik ken genoeg mensen die na een breuk nog een tijd samen hebben geleefd omdat er gewoon nog geen andere woning was. Heb tegen M. gezegd dat ze voornamelijk heel eerlijk moet blijven tegen F. en er voor moet zorgen dat ze snel meer rust heeft
Als ik het goed begrijp, kunnen M. en F. half januari in hun nieuwe woning. Klopt dat? En is dat dan een tijdelijke woning, of kunnen ze daar blijven wonen? En zit die woningin de buurt van het werk van M.? En waar wonen opa en oma: bij jou in de buurt, of ook op 45 minuten afstand? Is het de bedoeling dat F. op haar huidige school blijft? Aangezien F. nog maar net vier is, zit ze nog niet zo lang op school en is ze niet leerplichtig. Ik zou zo nodig daar gebruik van maken en het kind thuis houden. Als ze vanaf half januari een stuk verder weg gaat wonen, kan ze misschien ook beter daar naar school. Dan zou ik haar na de kerstvakantie niet meer naar haar huidige school brengen, tenzij er echt geen andere opvang voor haar is. En haar zsm inschrijven op een school bij haar nieuwe woning.
Vanaf vandaag kan M. tijdelijk verblijven (tot ze wat anders heeft gevonden) in een vakantiepark wat in beheer in van haar werkgever. Dat is hier 45 minuten vandaan. Daar werkt ze ook in de buurt Vanaf half januari kan ze in een huis hier net buiten de stad (10min) terecht dat zou vast zijn. Opa en oma wonen ook hier in de stad, en de school van F. is dus ook hier in de stad. De bedoeling is wel dat M. terug hier in de stad komt wonen en F. dus op haar huidige school kan blijven. Vanmorgen is M. het tijdelijke huis woon klaar aan het maken zolang F. op school zit zodat ze vanmiddag op het gemak kan wennen. Vanaf 8 januari is de functie die M. nu heeft opgeheven en zal ze terugvallen op WW en aanvullende bijstand. Dan is het met de school en eventueel andere opvang voor F. niet meer puzzelen. Voor het grote deel van de kerstvakantie kan F. afwisselend bij opa en oma en oom en tante terecht heb ik begrepen
Kan ze misschien met haar werkgever om de tafel om te kijken of ze haar 3 weken eerder kunnen laten gaan? Weet niet wat haar functie is, maar bij veel banen doen mensen in die laatste weken niet veel meer als 'aanwezig zijn' (geldt natuurlijk niet voor ieder beroep). Zou een hoop oplossen; dan hoeft je vriendin de aankomende weken ook niet zo met haar dochter rond te zeulen. Kunnen ze in de kerstvakantie lekker samen "bijkomen van al het gedoe".