Scheelt een hoop kosten en ik vind het eerlijk gezegd altijd heel gezellig, met een paar moeders lesmaterialen schoonmaken . Zo leer je de leerkrachten ook van een andere kant kennen.
Op de basisschool van onze kinderen wordt ook heel veel van ouders gevraagd maar daar staat deze school om bekend en hebben we mede uitgekozen om de vele activiteiten. Ik klaag dus niet
Maar als het één keer per jaar is, scheelt het toch niet zoveel in kosten en raakt er toch ook niet zo veel schoon?
Hier krijgen we in de kleuterklassen een keer per jaar (voor de zomervakantie) speelgoed/materiaal mee naar huis om schoon te maken. Ook wordt in de week voor de zomervakantie door een aantal ouders het hele kleuterlokaal schoongemaakt. Vaker zou zeker fijn (en ook nodig) zijn, maar dan gaan er vast ouders mopperen (grapje, he ). Dit is dus naast het reguliere schoonmaakwerk, wat is uitbesteed (en echt niets voorstelt...).
Ik vraag me vooral af of je dit niet wist toen je je kind inschreef op die school? Misschien wel een tip dan voor ouders die nog zoeken naar een basisschool voor hun kind: vraag na hoeveel ouderbetrokkenheid ze precies vragen. Ik vind elke week iets wel erg veel, als dat letterlijk zo is. Tenzij het gewoon een algemeen verzoek is om 'iets' mee te nemen dat blije en thema past. Dan hoeft heus miet elke keer iedereen iets mee te geven. Maar de één heeft dit en de ander heeft dat. Aangezien een juf niet weet wie wat heeft, gaat dat dan als algemeen verzoek mee.
Als 10 mensen 2 uur werken scheelt het toch wel. En het is niet standaard schoonmaakwerk, het is lesmateriaal schoonmaken, dus puzzels afnemen, plastic kaartjes enzo schoonmaken. Wij krijgen met zijn tienen een heel kleuterlokaal en alle spullen schoon (er wordt ook wat mee naar huis genomen, maar niet alles kan naar huis omdat de kinderen anders niets meer te doen hebben op school )
Hier zijn het verzoeken, geen verplichtingen....en zeker niet elke week, het is ook net hoe je die dingen leest/hoort/ziet denk ik. Ik ga geen oppas inschakelen voor een schoonmaakavond of versieravond op school, is lichamelijk ook wat lastig voor me dus die laat ik aan me voorbij gaan. Is er een uitje waarbij ik mee kan en ik kan ook dan stel ik me beschikbaar, anders niet. En ze hadden laatst een schoenenwinkelthema en er werd gevraagd om schoenendozen en oude schoenen, heb je die is het toch geen moeite om die mee te nemen...ik voel me nergens toe verplicht in ieder geval.
Weet ik lees hier weinig over betrokkenheid bij je kind en zijn of haar activiteiten op school. Samen (juf en jezelf) ben je verantwoordelijk voor eigenaarschap van je kind. Je kind vindt het ook gezellig en maakt het trots dat zijn of haar moeder helpt. Ik vind het triest dat ouders een beetje hulp te veel vinden. En dan maar zeuren dat de maatschappij verhard, begin bij het laten zien aan je kinderen dat het dus anders kan....
Misschien doet deze moeder wel heel veel met haar kind thuis aan school. Misschien is deze moeder wel enorm betrokken op haar kind maar houdt ze toevallig niet van de activiteiten rondom school. Misschien vindt deze moeder school wel enorm belangrijk voor haar kind en laat ze dat op andere manieren zien. Zou zo maar allemaal kunnen, toch? Misschien is het wel een mooi voorbeeld om aan onze kideren te laten zien dat het veroordelen van anderen gewoon niet zo'n mooie eigenschap is en weinig bijdraagt aan het mooi maken van onze maatschappij? Zomaar een idee..
Er is een verschil tussen ouderbetrokkenheid en ouderparticipatie. Het eerste toon je door belangstelling te tonen voor de verhalen van je kind, te helpen bij huiswerk, met de leerkrachten afspraken te maken over wat de school doet en wat jullie thuis doen etc. Dat is vooral gericht op je eigen kind en hoe die het 'doet' op school. Als het gaat over verantwoordelijkheid en eigenaarschap, zit je inde hoek van ouder betrokkenheid. Maar daar gaat de vraag van TS niet over. Ouderparticipatie is meehelpen bij activiteiten van de school. Niet speciaal (alleen) voor je eigen kind, maar voor de hele klas / school. Ook belangrijk! Maar waar ouderbetrokkenheid iets is dat volgens mij (vrijwel) elke dag belangrijk is, vind ik ouderparticipatie niet iets waar je dagelijks of wekelijks mee bezig hoeft te zijn. Ik ben zelf moeder en juf. Natuurlijk zijn wij erg blij met ouderhulp, die hebben we zelfs keihard nodig! Anders kunnen bepaalde activiteiten (denk aan bijv. sportdag, kerstdiner of een activiteitendag) gewoon niet doorgaan. Ook zou de bibliotheek minder vaak open zijn en zouden we ons onderwijs niet kunnen verrijken met een uitstapje naar de kinderboerderij, een museum o.i.d. Maar het is echt niet nodig om elke week iets te doen in dat opzicht. Sterker nog: als alle ouders zich 1 of 2 keer per jaar zouden inzetten, zouden wij alle incidentele activiteiten probleemloos kunnen bemensen. Dan zijn er nog wel dingen waarvoor we vaker mensen kunnen gebruiken hoor, bijvoorbeeld de bibliotheek. Maar ik denk dat je dat op een gegeven moment meer als 'vrijwilligerswerk' dan als 'ouderparticipatie' moet zien.
Ik heb niets genoemd over betrokkenheid, die is groot. Met mijn kinderen praat ik over school. Hoe hun dag was, wat ze hebben gedaan. Waar ze blij van werden of wat juist moeilijk is. Met de oudste buig ik me over het huiswerk. En bij voorvallen waarbij ik denk: mmm... Dit is een grens. Dan informeer ik de juf erover (gem. 2-3 keer per jaar). Mijn tijd geven en mijn bijdrage leveren aan school vind ik een ander thema. Aan het begin van het jaar vul ik de klussenlijst in (3 activiteiten), ik werk mee aan een schoonmaakavond en drie keer per jaar pleinwacht. Prima! Maar iedere week een verzoek vanuit school, waar ts het over heeft vind ik overtrokken. Daarbij vind ik dat op school de verantwoordelijkheid bij de juf ligt. Ik kom regelmatig moeders tegen die bijvoorbeeld een duidelijke mening hebben over de schoolfotograaf en dit dan gaan delen met de juf. Dan denk ik: Ik kan het er niet mee eens zijn, alleen vind ik dat de verantwoordelijkheid van een leerkracht. En dat wil ik daar laten liggen. Gewoon uit goed vertrouwen. Die vermenging tussen zeggingskracht van ouders en van leerkrachten vind ik lastig. Dus ik wil ook niet verantwoordelijk gemaakt worden voor wekelijkse activiteiten. Het is wat zwart-wit gesteld. En op 'papier' is dat lastig uit te leggen. Ik hoop echter dat je begrijpt wat ik bedoel.
Ik vind juist betrokkenheid bij zowel activiteiten als beleid heel belangrijk. Niet alleen bv de schoolreisjes, maar juist ook de basis; wat gaan ze doen voor activiteiten? hoe zorgen we voor een veilige school? Dat puur bij leerkrachten neerleggen vind ik vreemd; het is een gezamelijke taak kinderen een veilige leeromgeving te bieden, dat is ook een taak van ouders. En hoe je daar je steentje aan bijdraagt, dat kun je zelf bepalen; door bv te helpen op een poetsavond, door koekjes te bakken voor de kerstmarkt, of door echt iets te organiseren etc. Maar ik zie hier op school zó'n gebrek aan ouderparticipatie. Ouders die wel mopperen, maar zelf dus totaaaal geen vinger uitsteken. Juist die participatie vind ik zo'n belangrijk voorbeeld ook voor je kind... Maar goed, ik zit in de MR, mijn man is voorzitter van de oudervereniging, met activiteiten helpen we als het kan, bij ouderavonden gaat een van ons (opkomst bij ouderavonden is schrikbarend laag, ik snap dat niet).
Het gaat om dat onderscheid inderdaad. Ik ben een betrokken moeder, en zou ik maar 1 kind hebben en geen werk, dan zou ik met liefde wekelijks meedoen met de activiteiten. Zoals velen, heb ik al die tijd en ruimte niet. De schoonmaakavonden zijn verplicht en wanneer ze allerlei tasjes meegeven om thuis opdrachtjes te voeren of om te oefenen, ben je je ook min of meer verplicht om dat te doen. Wekelijks een email met de melding dat ze volgende week een activiteit hebben gepland en dat we voor dit en dat moeten zorgen, dan moet je dat ook maar doen, want je wil niet dat je kind als enigste met lege handen komtte staan. Ik overdrijf echt niet, iedere week zijn we aan het stressen om aan al die oproepen gehoor te kunnen geven. Het zal ook een beetje liggen aan mijn gezinsdrukte (werken, middagslaapjes van jongste, 4 x per week sport van oudste twee, logopedie, huishouden etc) dat het zoveel stress oplevert. En zoals iemand al zei, soms voel je je ook gedwongen om mee te doen. Ze komen met zoo veel verzoekjes, dat je daar, om niet als een lakse moeder over te komen of puur om je kind blij te maken, ook eens gehoor aan moet geven. Vorige week had ik dus een schoonmaakavond. Ik was zo moe, echt niet normaal maar toch gegaan. Sommige moeders kwamen niet opdagen en ik schrok van de negatieve opmerkingen (meer geroddel) over deze moeders ,die het hadden aangedurfd niet komen op te dagen Eenmaal thuis was ik opgelucht en dacht ik 'nu laten ze vast wel een tijdje met rust'. Maar nee, sinds maandag ben ik weer continu bezig met school. Deze week mag mijn dochter 'het zonnetje' zijn. Daar hebben ze dan bepaalde spullen voor nodig, waarvoor ik weer de stad in moet. Gisteravond kerstviering van dochter. Ze kreeg ook weer een tas mee met een boek en allerlei opdrachtjes. Dat doen we vanavond maar. Morgen gaat de oudste kerststukjes maken en iedereen moet een snoeischaar meenemen (dus op naar de bouwmarkt). De oudste vroeg ook nog eens of er iemand kan komen helpen bij het maken van de kerststukjes, want andere mama;s komen ook altijd helpen, zuchttttt. Morgenavond weer een kerstviering. De kinderen willen perse dat zowel papa als mama komen kijken dus weer op zoek gaan naar oppas. En dat is echt heel lastig, omdat iedereen die maar kan oppassen verkouden is. Misschien overdrijf ik met deze opmerking, maar soms voel ik me letterlijk gestalkt door deze school. Soms komen er zoveel eisen of verzoekjes op me af, dat ik ze weleens vergeet. Dan voel je je ook lullig, omdat jouw kind als enigste iets niet in orde had. Grrrrr...
Ik ben in ieder geval reuzeblij dat het bijna kerstvakantie is. Twee wekenlang niemand die iets van me eist, geen sport, niet op het laatste moment racen naar de stad omdat we weer iets vergeten zijn, HEER-LIJK !!
Veiligheid vind ik juist een belangrijk thema. Hoe ga je met elkaar om op school? Hoe draag je dit uit. Iedere week ontvangen we een weekmail van de juf wat de kinderen hebben geleerd, wat ze hebben gedaan of wat extra aandacht nodig heeft. We krijgen bijvoorbeeld informatie over de kanjertraining en hier praat ik thuis met m'n dochters over door. Daar gaat het mij niet om. Het gaat om de activiteiten die leerkrachten bedenken, als kerststukjes maken. Waarbij er automatisch van uit wordt gegaan dat ouders hieraan een bijdrage leveren in tijd en spullen. En als dat incidenteel is: Prima. Alleen kan ik me bij ts goed voorstellen dat ze het teveel vindt.
Daar ben ik het ook mee eens hoor; je moet als ouder simpelweg wel kúnnen, en als je niet kan, moet daar geen schuldgevoel aan hangen. Hier gingen activiteiten altijd via ouderwerkgroepen, maar vanwege gebrek aan participatie loopt het nu via de leerkrachten. Dat loopt beter, gelukkig! Hulp van ouders is wel noodzakelijk, maar gelukkig ligt de organisatie niet meer bij ouders die éigenlijk geen tijd hebben (en binnen die gebrekkige tijd ook nog anderen moeten motiveren).
De school van mijn kinderen vraagt ook heel veel en ik heb ook de neighing om me schuldig te voelen als ik niet kan. Maar zoals velen die hier ook alreageren: ik heb drie kinderen, de jongste zit nog niet op school, sport van de oudste, ik werk 4 dagen in de week......mijn man en ik doen wat we kunnen. Maar ik ben een jaar of 2 geleden begonnen met iets wat me enorm veel rust geeft: ik organiseer een keer of 1/2 per jaar een etentje of een borrel met de moeders en de leerkracht van de klassen van mijn kinderen. We leren elkaar kennen, we weten van elkaar wie er werkt, wie het thuis zwaar heeft, wie meer of minder belastbaar is en wie welke dingen leuk vindt. Dus dan voel je je ook niet bezwaard als je nee zegt. Ik kan overdag niet helpen want werk dan. Dat weten alle dames en de leerkrachten. Maar ik zit dan bijvoorbeeld in de MR, ben wasmoeder of help een keertje mee met 's avonds schoonmaken. Andere moeders rijden vaker, soms zeggen er een paar dat ze kunnen rijden maar geen auto hebben en dan leen ik mijn auto uit. Ik ben overgeorganiseerd en een paar andere moeders niet dus als er iets geknutseld moet worden geef ik bijvoorbeeld altijd extra mee omdat er vast wel iemand iets is vergeten Wat dit doet is zorgen dat je het impliciete gevoel dat je niet voldoende doet of dat er over je gekletst wordt wegneemt. Je bent een groep mensen die elkaar kent en daarmee is de neiging om elkaar te helpen groot, en voelt het niet als een verplichting die vanuit school opgelegd wordt. Het is echt een aanrader. Want ik ben het met Tuc eens, overspannen woren van de dingen die ze op school van je vragen komt niet door die activiteiten maar waarschijnlijk meer door de druk die je jezelf oplegt vanuit allerlei verwachtingen waarvan je niet weet of ze wel waar zijn.