Ik heb een aantal dagen geleden hier al een topic geopend omdat ik bruinverlies had. Mijn verloskundige meerdere keren opgebeld, maar die vond een echo niet nodig.. Uiteindelijk zelf maar een pretecho bureau gebeld en daar kon ik gelijk terecht. Wat blijkt: ik was zwanger van een tweeling waarvan er 1 het niet gered heeft. Dat vruchtzakje zit vol bloed en daar komt het bruinverlies vandaan. Het andere vruchtje groeit precies volgens termijn en we zagen een kloppend hartje. Mijn vraag is: wie heeft dit ook meegemaakt? Verliep de zwangerschap verder goed? Hebben jullie iets van medicatie of rust voorgeschreven gekregen? Want mijn vk vind wederom dat we alles moeten afwachten en mijn volgende echo zal dan ook pas weer de termijn echo zijn.
Met deze termijn kan er nog van alles gebeuren wat niet te voorspellen is. Met een echo kan iets nu goed lijken maar over twee weken heel anders zijn. Ik snap je verloskundige dus wel. Heel veel tweelingzwangerschappen eindigen in een eenlingzwangerschap waarbij het vruchtje opgenomen wordt in het lichaam en mensen niet weten dat het een tweelingzwangerschao geweest is. Mijn schoonzusje heeft het ook gehad, dit had geen gevolgen voor haar zwangerschap. Medicatie en extra rust was niet nodig. Je hebt nu in ieder geval een kloppend haren gezien en dat is positief.
Mijn schoonzus heeft dit gehad, heel veel bloedverlies in het begin. Ze dachten eerst aan een vleesboom, maar bleek later toch een van twee vruchtjes te zijn die het niet overleefd had. Het andere vruchtje heeft het wel overleefd en ze heeft een gezonde dochter van 1 nu.
Als je zelf een echo Buro hebt gebeld en dan krijg je toch wel gewoon de standaard eerste echo van de vk ?
Ja de standaard echo (termijn echo) krijg ik gewoon bij de vk. Maar die duurt nog een paar weken, ik had liever gezien dat ze mij nog een echo wat eerder zouden aanbieden. Ik heb nu over 2 weken weer opnieuw een echo gepland bij een echo bureau. Daarna pas de termijn echo/eerste intake bij de vk
Ik begrijp inderdaad dat het afwachten is.. Mijn eigen gevoel zegt wel dat ik wat rustiger aan moet doen nu het bloeden nog niet gestopt is. Het is nog echt minimaal bruin verlies maar op de echo was nog wel bloed te zien.
Bij mij is het helaas uiteindelijk niet goed gegaan. Je kunt alleen maar hopen op het beste. Ik vind wel dat je verloskundige erg terughoudend is met echo's. Toen ik bloedde deden ze meteen een extra echo. En omdat het beeld niet goed duidelijk was kreeg ik doorverwijzing naar een diagnostisch centrum en van daaruit naar de gynaecoloog.
Ik heb dit helaas gehad toen ik zwanger was van mijn jongste. Eerste weken was het de verloskundige niet opgevallen en was het voor haar gevoel maar 1 kindje. Totdat ik met 9 weken weer een echo kreeg (vanwege bloedverlies), toen zagen de vk en ik ineens nog een vruchtje zitten wat echt kleiner was dan het andere kindje. De verloskundige verwachtte dat het vanzelf weg zou gaan. Kreeg toen anderhalve week later de termijn echo en er was niets meer te zien van het te kleine vruchtje. In de tussentijd wel een aantal keer bloedverlies gehad, geen stolsels verloren. VK dacht dat het vruchtje versmolten was met de placenta, zo'n enge gedachten. Verder is de zwangerschap goed verlopen. Ben van een gezonde dochter bevallen, nu is ze kort geleden 1 jaar geworden Er werden geen medicatie aangeboden en ook geen extra rust. Snap dat het lastig is, vooral omdat je zo snel mogelijk antwoorden wilt. Maar probeer je te focussen op het hartje dat je gezien hebt .
Pffff spannende tijden... Ik vind het erg voor jullie dat het mis is gegaan met 1 kindje. Ik hoop heel erg dat het tweede kindje het volhoudt. Veel sterkte!
Oh wat heftig meid en wat ongelooflijk balen dat het ziekenhuis niet meewerkt. Ik duim voor een supergezonde mini! (Vanishing twin syndroom blijft hier nog een nachtmerriegedachte..)
Bedankt voor de lieve berichten! Ik heb nog een aantal dagen bruinverlies gehad, maar dat is nu gestopt. Dus ik heb goede hoop dat het vruchtje word opgelost door mijn lichaam. Inderdaad wel een vreemd idee! 2 jan hebben we weer een echo staan, en hopelijk is het vruchtje weer gegroeid en het andere vruchtzakje kleiner geworden
Hier helaas ook meegemaakt. Ik kreeg als mededeling mee dat er twee scenario's konden gebeuren. 1. Mijn lichaam zou het vruchtje afstoten en de goede kan meegenomen worden 2. opgenomen worden door mijn lichaam en daar zie je hoe verder je in de zwangerschap komt niets meer van.. Wij hadden er ruim 5.5 jaar over gedaan en ineens die angst dat we ze beiden konden verliezen was vreselijk. Ik heb weken met 1 bonk spanning gelopen maar het zh ving mij altijd goed op.. Ze snapte mijn angst en moest toch hoop houden. Ik kreeg elke week een echo want ik trok die spanning gewoonweg niet. Uiteindelijk is het opgenomen door mijn lichaam en mijn zoontje die groeide en groeide waardoor je op een gegeven moment niets meer zag van het andere vrucht(zakje). Bij de bevalling was dat wel vrijwel een van de eerste dingen wat ik vroeg, of ze nog iets konden zien van de ander. Dit was niet het geval.. Laten we uitgaan van het beste meid, maar wat een spanning is dit voor jullie! Veel sterkte!!