Ohh Toutepetite, wat begrijp ik jou goed! Ik had ook zo gehoopt op een juli-kindje (heel stomme reden ja, maar I don't care..), en inderdaad, het voelt nu echt enorm als verloren tijd. Ook zit ik af en toe te denken, ik zou nu 10 weken ver zijn; met de nieuwjaarsborrel bij de familie zouden wij het aan iedereen gaan vertellen enz... En dat zal vast nog even zo blijven, zeker als we straks richting de juli maand gaan. Mir, wat vervelend zeg Hoop dat de curretage je meegevallen is.. Sterkte! Jairy, sterkte meis! Ik had het ook heel even toen ik het vruchtzakje verloor, ineens voel je je erg leeg.. Hopelijk kunnen we deze week snel afsluiten en kunnen we gauw positief verder kijken.. Toutepetite, toch blijft het spannend, vind ik. Ik moet dus op de echo wachten tot na mijn eerste menstruatie, dus ook hier onzekerheid tot die tijd. Straks is het niet goed en wordt er nog meer tijd weg gegooid. Daar wil ik echt nog niet over nadenken! Inmiddels heb ik een afspraak staan voor het pre conceptioneel advies spreekuur, op 25 januari. Wellicht kunnen ze dan ook wel een echo doen.. Denk niet dat ik dan al ongesteld ben geweest. Het lijkt zo ver weg, maar ja, menstruatie kan 6-8 weken duren, las ik in de bijsluiter van de Cytotec? En soms wel langer, lees ik hier wel eens. Wachten, wachten, wachten. Wanneer gaat de nieuwe cyclus nu in? Toen ik het vruchtzakje verloren ben? En doen jullie binnenkort nog een zwangerschapstest om te kijken of het afloopt?
Jaaa Ladybird, dat ook nog inderdaad: ik keek er zo naar uit om het met Kerst (dan was ik 12 weken geweest) te vertellen aan iedereen, ik vond de zwangerschap eigenlijk in alle timing opzichten helemaal perfect. Ook bijvoorbeeld dat ik dan in de warmere maanden hoogzwanger was geweest, want dan hoefde ik bijna geen zwangerschapskleding te kopen, ik heb genoeg zwierige jurkjes namelijk (ook al zo'n stomme reden) en dat het verlof in de vakantieperiode zou vallen etc etc. En wat ik ook niet kan laten is af en toe nog in mijn 'oude' topic spieken (bevallingslijst 1 - 15 juli), en natuurlijk ben je dan blij dat het goed gaat met de rest van de meiden, maar ergens denk je toch: oooh...ik was nu ook zo ver geweest. Misschien beter niet meer lezen... Zo, genoeg gal gespuwd. Ik heb wel beslist om de komende feestdagen lekker te genieten van al het lekkers dat een zwangere vrouw niet mag, zoals rode wijn, rood (niet goed doorbakken) vlees, champagne en oesters, desserts met rauwe ei. Zo. Ladybird, over die echo: nou ja, tenzij er echt grote stukken weefsel zijn achtergebleven nu, kunnen ze op dit moment blijkbaar sowieso geen uitsluitsel geven. Mijn gyn heeft gewoon gekeken of het globaal er goed uitzag en ze zag dat er nog wel kleine stukjes weefsel/stolsels zaten, maar die kunnen alsnog vanzelf weggaan. Ze zei dat dat meestal zo gebeurt, en dat inderdaad de echo na je eerste menstruatie meer uitsluitsel kan geven of je schoon bent. Maar als ik jou was, zou ik in januari toch om een echo vragen, zodat je in ieder geval kan uitsluiten dat er geen grote stukken zijn achtergebleven. Ik ga geen test meer doen, ik voel al dat mijn borsten minder pijn doen, dus ik denk dat het wel ok is.
Oh meiden, ik herken het zo! Ik zou volgens eigen berekening nu 10/11 weken zijn geweest en we waren van plan geweest om het met ingang van het nieuwe jaar ook aan onze vrienden te vertellen dat we zwanger waren. Familie was al grotendeels op de hoogte omdat ik positief testen een uur voordat we te horen kregen dat vriendlief zijn oma was overleden en we na twee goede echo's het niet meer voor ons konden houden (vooral niet toen ik ook nog eens uitgerekend bleek te zijn op haar verjaardag in juli). Zelf ben ik al een Juli-mama (2011) en had ik al wat zwangerschapskleding tevoorschijn gehaald die ik straks had kunnen dragen; enkele shirtjes en jurkjes die ik nog bewaard had van de zwangerschap van mijn zoontje. Ook qua werken was het perfect uitgekomen en hadden we lekker op het warmste gedeelte van het jaar ons verlof gehad, maar helaas mag dat nu niet zo zijn. Ik zit zelf nog steeds in het november NOD groepje, samen met Toto, en merendeel daarvan is allemaal in juli uitgerekend. Doordat we zo'n hechte groep zijn geworden kan ik daar gelukkig blijven schrijven en krijg ik zoveel steun van hen dat ik niet eens weg zou willen, maar bij het zien van de echo's moet ik soms wel heel erg slikken of een traan laten omdat ik dan meteen denk "zo zou ons kleintje er nu ook uit zien." Hebben jullie ook een beetje het gevoel dat je graag aan geteld wil raken voor de uitgerekende datum die je nu zou hebben? Ik merk dat ik dat gevoel heel erg sterk heb, maar weet nu niet of dat heel gek klinkt. Ladybird, ik hoop ook dat we dit met z'n alle samen kunnen afsluiten en we straks een mooie lijst mogen gaan maken die we samen roze gaan kleuren. We vinden het positieve gevoel wel, nu moeten we eerst dit goed een plekje geven. Volgens mij - wat ik van Frummels begrepen had - moet je de dag na je miskraam als dag 1 rekenen, dus nadat je het vruchtzakje verloren bent. In mijn geval zou vandaag dan dag 1 zijn gezien ik gisteren gecurreteerd ben, als ik het goed heb. Ik ga het weekend een testje doen om te kijken hoe het er voor staat en dan volgende week ergens weer een keer. Toutepetite, ik herken je gevoel compleet. Ik heb ergens ook het gevoel dat de geïnvesteerde tijd als verloren voelt, maar ik denk niet we deze gevoelens als nutteloos moeten zien. Op dit moment is het een rollercoaster aan emoties en gaat er nu eenmaal van alles door ons heen dat het mij volkomen normale gedachten lijken. Ik heb me zo namelijk de eerste dagen ontzettend teleurgesteld in mezelf gevoeld, waarbij ik echt van mening was dat ik gefaald had naar mijn vriend toe omdat dit zijn eerste kindje zou worden. Nu inmiddels bijna twee weken verder weet ik inmiddels dat dat niet zo is, maar het zijn gevoelens die je op dat moment zo ervaart en door er over na te denken en ze te plaatsen leer je ze ook verwerken. Ook erover praten helpt mij enorm, maar ik merk wel dat ik hier de meeste steun vind gezien de mensen om me heen gewoonweg niet weten hoe ze me moeten steunen doordat ze het nog nooit mee hebben gemaakt. Ik ben overigens blij te horen dat je echo goed is! We gaan er maar vanuit dat je de rest een deze dagen nog verliest en anders mooi bij je volgende menstruatie. Toto, ik weet helemaal niet meer of ik het nu wel gezegd heb, of niet maar nogmaals super gefeliciteerd met je mooie test! Het is je zo enorm gegund, mijn duimen draaien onwijs hard voor je dat dit kleintje maar mooi blijft plakken! Frummels, hoe is het met jou? Mir, ik hoop dat de curretage ook bij jou goed verlopen is. Wij denken aan je!
Mir hoe is het gegaan meis? MC, krijg je nu weer cytotec of nu ook in combi met mifegyne. Ik hoop dat het gaat lukken! Toute wat fijn zeg dat je geen curretage hoefde! Lady de dag dat je het vruchtzakje verliest is dag 1 van je nieuwe cyclus. Dus Jairy, jij zit nu op dag 2 vandaag. Ik test zelf aankomende dinsdag, dat is m'n miskraam een week geleden (dag 8). En dan test ik de week erna weer. Ik doe dit vooral uit nieuwsgierigheid, zien hoe lang het duurt voor al het hcg m'n lijf heeft verlaten. Vorige keren duurde het een maand. Er valt inderdaad geen pijl op te trekken hoe lang het duurt maar meestal wel langer dan normaal voor je weer een cyclus hebt. Ik had beide keren na medicatie een cyclus van gewoon vier weken maar dan zonder eisprong. Ik had het ook fantasisch gevonden om een zomer mama te worden maar moet ook zeggen dat ik na bijna twee jaar niet meer zo kritisch ben. Al krijg ik een kerstkindje, ik vind alles goed nu. Ik heb wel heeel veel last van de naderende feestdagen. Ik zit echt in een mega dip en kan gisteren en vandaag alleen maar huilen en heb nergens zin in. Vorig jaar testte ik positief op eerste kerstdag en nu vlak voor kerst weer niet meer zwanger...wil het liefst onder de denkens kruipen en er weken niet onder vandaan komen. Ik ben zo intens verdrietig dat er maar niet wil lukken, ik dacht echt dat dit hem nu zou worden. Lichamelijk verlies is nog steeds bloed en af en toe een (groot) stolsel. Dikke knuf voor iedereen die het nodig heeft!
Ach Frummels.. het helpt inderdaad ook niet mee dat we vlak voor de 'gezellige' dagen zitten. Het is zo moeilijk, ik weet ook niet wat ik nu zou kunnen zeggen. Kan zeggen dat ik je begrijp, proberen je op te vrolijken, maar ik denk niet dat je daar iets aan hebt. Toch hoop ik dat je een beetje wat mee kan krijgen van de komende dagen, ik hoop ook dat je genoeg liefde om je heen hebt, en dat ook kan ervaren, zodat dat je misschien een beetje op kan vangen. Sterkte <3 Koppels die een kindje krijgen zeggen vaak 'als het maar gezond is'.. Mijn man en ik maakten daar altijd een beetje grapjes over, we vonden het altijd zo'n open deur. Maar daar komen we nu keihard op terug. Daarom laat ik het idee van 'ik wil een zomerkindje' nu ook echt een beetje los. Het maakt me niet zoveel meer uit. Als het maar gezond is! Ikzelf ben meteen uit het bevallingsforum (16-31 juli) gegaan. Ik kan het op het moment echt niet aan om inderdaad die mooie echo's te zien, of mensen te horen zeuren over hun zwangerschapskwaaltjes. Ik wilde dat ik ze had.. Het bedrijf waar ik werk heeft 2 filialen, die best wel veel samenwerken. Eén van mijn collega's in dat andere filiaal had net bekend gemaakt dat ze zwanger is, toen ik net mijn positieve zwangerschapstest had gehad. Vond het al helemaal leuk dat we straks samen lekker konden shoppen voor de kindjes, en tegen elkaar konden zeuren over alles.. En nu dit. Ben erg blij dat ik gisteren niet aanwezig kon zijn bij de kerstborrel, want ik zie het nu echt even niet zitten om de gezellige verhalen van haar te horen... Zo is er ook een collega net bevallen. Ik heb vandaag gehoord dat we begin januari op kraamvisite gaan. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Kan ik het aan? Op mijn werk weten ze van mijn miskraam, dus ze hebben alle begrip als ik niet mee ga. Maar aan de andere kant, het is een erg goede collega. En ik moet er toch weer een keer doorheen.. Bah. Sorry, klaaguurtje is over.. Toutepetite, ik heb inderdaad ook dat mijn borsten niet meer pijn doen. Heb vannacht voor het eerst weer eens op m'n buik geslapen, yes! En jaa, wij hebben het kerstmenu meteen omgegooid. Carpaccio, gerookte eendenborst.. En de flessen die in onze kerstpakketten zitten, mogen ook gewoon open! Toto, ik denk dat we allemaal keihard voor je aan het duimen zijn! Ik hoop dat jij de komende 9 maanden van de flessen wijn af moet blijven! Jairy, met deze zin: 'Hebben jullie ook een beetje het gevoel dat je graag aan geteld wil raken voor de uitgerekende datum die je nu zou hebben? Ik merk dat ik dat gevoel heel erg sterk heb, maar weet nu niet of dat heel gek klinkt.' bedoel je denk ik dat je dan weer graag zwanger wilt zijn (aan geteld wil raken)? Sowieso wil ik dat, maar ik heb het gevoel: liever vandaag, dan morgen. Daarom vind ik het ook super lastig om nu weken te moeten wachten op mijn menstruatie voor we het weer mogen proberen. Ook zijn wij niet zo heel goed met AC (de pil ging goed, maar die ga ik zeker niet meer slikken), dus ik mag hopen dat die menstruatie snel komt! Lieve allemaal, veel sterkte de komende dagen. Ik hoop op dagen vol liefde voor iedereen. Dat we het allemaal misschien even een beetje kunnen vergeten. Knuffel van mij!
Frummels, het helpt inderdaad niet mee dat we nu ook nog eens zo dicht voor de gezellige feestdagen zitten, want wij hebben nu totaal iets anders waar we mee zitten en wat de vrolijkheid van het hele gebeuren toch een beetje minder maakt. Ik kan me overigens wel voorstellen dat je niet meer kritisch bent in wanneer je graag een kindje zou willen, ik denk dat dat ook een van de dingen is wat en miskraam met je doet; vooral als je er al meerdere hebt gehad. Ik wil je een hele dikke knuffel geven en als er iets is kun je dat hier altijd kwijt, wij zijn er voor je. Ladybird, dat bedoelde ik inderdaad, maar dan vooral dat ik heel graag zwanger hoop te zijn nog voor mijn uitgerekende datum van het kleintje wat we nu verloren zijn. Ik weet niet waarom, maar misschien dat die maand dan iets makkelijker voorbij te gaan is? Al neemt dat het verdriet natuurlijk niet weg. Hier mag ik in principe meteen door en weer proberen zwanger te raken, maar ergens heb ik ook het gevoel dat ik misschien mijn eerste menstruatie af moet wachten - dat dat misschien beter is voor mijn lichaam? Volgens de gyn kon het geen kwaad, maar toch. We willen het liefste vandaag weer zwanger zijn inderdaad, en aan AC doen we hier sowieso niet meer. Hoe gaat het met de rest van de meiden? Hier stond ik gisteren op met lichte koorts. Op advies van de vk twee pcm geslikt en terug het bed in gekropen zodra de kids op school zaten. Na drie uur moest ik opnieuw kijken of me temp gezakt was en dit was gelukkig het geval. Vermoedelijk is de stijging nog een reactie op de curretage geweest en moet ik nog iets meer rust pakken, waarnaast ik sowieso tot volgende week nog 2x per dag mijn temp moet controleren; wat ergens best confronterend is gezien ik hieraan kan zien dat deze nog lang niet terug op basaal is. Lichamelijke mag ik hier niet klagen. Het bloedverlies is erg weinig, al vanaf de dag na de curretage, en lijkt voornamelijk op een beginnende menstruatie. Stolsels ben ik sinds thuiskomst niet meer verloren, waarop ik denk ik een beetje mag afkloppen. Alleen heb ik wat last van steken in m'n onderbuik en achter mijn schaambot en voelt m'n doos zo nu en dan nog wat beurs aan. Emotioneel beginnen de emoties wel te landen, maar ik merk goed dat ik er nog lang niet ben. Vooral verdriet en boosheid is een overheersend iets en dat steekt nog vaak de kop op. Ik heb vanmorgen een testje gedaan, die zoals ik verwacht had nog steeds positief is. Het is in ieder geval geen knaller, maar die heb ik dan ook nooit echt een gehad. Ik moest wel even slikken en zei ook tegen mijn vriend dat ik het erg dubbel vond om te zien. Je test positief maar je kunt er niet meer blij om zijn. ):
IK Ook voel me zo apart. Ik teste positief op de dag (6 jaren verder) dat onze dochter stilgeboren was en het kindje zou rond mijn man's verjaardag geboren zijn, zo veel betekenis vond ik erin, en nu zit ik bijna 2 manden aan het hopen dat toch af wordt. Zo verdrietig! Heel veel sterkte allemaal!
Hallo Meiden, Zo, heb even de ipad erbij gepakt zodat ik daarop kan lezen en op foon kan reageren. Vindt het zo lastig dat je niet tijdens het antwoorden alle berichtjes kan zien, dan vergeet ik weer op dingen te reageren dus even zo. Frummels, hoop dat jij duidelijkheid krijgt in Gent, kan me goed voorstellen dat je na zoveel miskramen het vertrouwen wel kwijt bent. Woon je in België dat je naar Gent gaat? Omdat je ook in het ziekenhuis mocht blijven tijdens de pillen.... Heel ander beleid. Wat naar dat je zoveel pijn hebt gehad, gelukkig was je in het ziekenhuis zodat je nog wat zwaardere pijnstilling kon krijgen. Wel prettig lijkt me als er direct door een gyn kan worden bevestigd dat het compleet is, en je weet dat het achter de rug is. Knuffel voor jou, naar zo een dip, wel heel logisch en herkenbaar. Twee keer met kerst dit verdriet en dan overal die fijne feestdagen berichtjes.... Men moest eens weten. Ik verbaasde me hier over de hele verschillende manier van het schema waarop de cytotec gebruikt moet worden, elk ziekenhuis doet dat dus blijkbaar anders. Best vreemd, ik vond het heel lastig te beslissen wel of geen tweede dosis, dit heb ik na 48 uur gedaan op jullie advies. Ladybird, goed dat je vrij kon zijn van je werk, eerst even zelf weer beetje bijkomen. Vervelend dat je pas na zoveel tijd een echo krijgt, zo lang afwachten. Tammie, bij jou is vrij snel losgekomen of heb je alle pillen wel moeten nemen? MCGB: wat een lange tijd zit je al te wachten, wat zwaar! Wat moeilijk met jou achter grond van verklevingen, snap dat je dan absoluut geen curettage wilt, dat risico was ook voor mij al een rede om toch voor de pillen te gaan. Toto; wat ellendig dat jullie al zoveel tegenslag hebben gehad bij zwanger worden. Gek dat het met twee zwangerschappen de goed is gegaan maar daar omheen zo vaak teleurstelling. Hopelijk worden jullie wijzer door het onderzoek. Jairy, jeetje dat ging ook snel bij jou, wel fijn dat als het dan toch moet ze snel plek voor je hebben gemaakt. Wat naar dat je zo verdrietig de ok op ging, super dat ze je wel goed opvingen. Toch wel heel belangrijk in dit soort situaties. Toutepetite; ik herken zo wat je schrijft over een juli kindje en de verloren tijd. Heb dat gevoel precies zo, eerst de maanden proberen zwanger te worden dan de tijd die zwanger geweest bebt en weer wachten op cyclus en weer nieuwe zwangerschap. En dan zou het raak zijn zit je in de wintermaanden, wilde ik zo graag niet. Heel normaal denk ik dat je wensen hebt voor bepaalde maand enzo en alles wordt opeens anders en dan komen al die gedachtes aan je voorbij. Hoop dat het bij jou er nu goed uit is en gyn gelijk gaat krijgen dat de rest nog vanzelf komt. Die onzekerheid lijkt me wel heel vervelend! Zo, ben met reageren eindelijk bij, hoop dat ik niemand vergeten ben. Ik zal later nog even update over mezelf geven. Nu eerst maar eens gaan slapen proberen, is al weer laat. Succes allemaal deze kerstdagen! Hopelijk geeft het ons allemaal toch wat afleiding.
Hoi meiden, Ik heb jullie verhalen gelezen. Ik weet niet of ik actief mee wil schrijven, maar voor nu wel fijn om verdriet te delen zo op eerste kerstdag. Ik had eind september een positieve test, dat ging na een week mis. Een vroege miskraam dus, beetje verdrietig maar goed te plaatsen. De maand erna weer zwanger: jippie! We hadden een goede echo met 7 weken en een goede termijnecho met 10 weken. Toen ook oa aan onze dochter verteld, wat was ze trots en blij! Nadat ik een paar dagen buikpijn had (meer in de maagstreek) toch voor de zekerheid een echo. Er was opeens vocht te zien rond de buik. Vol angst naar huis gestuurd. De volgende dag in het ziekenhuis bleek dat het hartje niet meer klopte 💔 Met een termijn van 11.5. Eergisteren opgenomen in het ziekenhuis voor de curettage. Dat is lichamelijk goed verlopen. Emotioneel wel heel zwaar: ik voel me bestolen van mijn lieve baby'tje. Net als jullie vond ik een juli baby'tje ook ideaal. Heerlijk in de zomer! Ik had net vorige week alles geregeld van kraamzorg tot mijn verlof. Had net een vakantie geboekt in mei zodat ik nog mocht vliegen, positiekleding net in de kast geleegd en samen met mij dochtertje het wiegje schoongemaakt. En dan is alles opeens weg: alle hoop, alle plannen... heel 2017 klopt niet meer. En nu? Los van de verwerking willen we zo graag een levend kindje. Maar: -wanneer word ik ooit weer ongesteld? -wanneer word ik weer zwanger? -heb ik een vergrote kans op miskramen? -hoe kom ik in vredesnaam de eerste drie maanden dan weer door? -hoe houd je vertrouwen in je zelf? -hoe ga je om met al die zwangeren om je heen? Zoveel verdriet en controle verlies... herkennen jullie dit? Voor mijn gevoel is het hele mooie en sprankelende van een zwangerschap er wel af. Ik hoef niet meer zwanger te zijn, ik wil gewoon een baby...
-je wordt weer ongesteld. Kan een tijdje duren maar kan ook over een week of 6 al zijn -je raakt weer zwanger, wanneer? Dat weet helaas niemand maar hoeft niet langer te duren als anders. -na 3 miskramen achter elkaar val je in de categorie herhaalde miskramen. Dan nog is de kans op een goede zwangerschap meer als 80%. Om evt oorzakennuit te sluiten worden verschillende onderzoeken ingezet. -de eerste 3 maanden zijn killing en is echt overleven.. Je zult een extra echo krijgen en evt kun je naar een pretecho bureau. - vertrouwen in jezelf. Ik heb helaas nog steeds weinig vertrouwen in m'n lijf. Na iedere goede evho is dit wel gegroeid. - zwangeren om jr heen ik kon er niet mee omgaan. Kraamvisites die uitgesteld werden ( wat heel goed opgenomen werd), jaloezie ( echte jaloezie), verdriet, angst, paniek, willen scheiden en toen de psycholoog.. Daarna ging t beter. Afgelopen 2,5 jaar, m'n getrouwde leven zijn de zwaarste geweest... Nog 9 weken en hopelijk beginnen dan de mooiste 😊. Wij xijn er wel sltijd heel open over geweest. Heeft ons enorm geholpen.. Sterkte meid er is hoop. Kijk naar je dochter zij helpt je er doorheen!
Lady goed dat je het verteld heb op je werk, zo snappen ze ook beter je keuzes! En als een kraamvisite even te confronterend is moet je dat vooral niet doen. Ik heb dat lang wel gekund, omdat een baby voor mij een stadium verder is dan een zwangerschap. Ik ga nu nog steeds, tenzij iemand wat verder van mij af staat en het niet heel raar is als ik niet ga, maar het wordt wel steeds moeilijker, omdat ik weet dat ik al bijna een kind van 1 had gehad als mijn eerste zwangerschap goed was gegaan en dat voel je dan toch. En inderdaad lastig dat je moet wachten, maar weet wel dat je wel gewoon zwanger kan worden als je dat echt graag wil hoor, want er is medisch niets op tegen, het is alleen lastig dat je niet weet hoe ver je bent (al kan je dat ook oplossen door ovulatietesten te doen of te temperaturen). Ik had na beide miskramen een cyclus zonder eisprong, dus ook een kans dat dit bij jou gebeurt. Een goede graadmeter (als je het graag wil weten) is een zwangerschapstest te doen. Zolang die positief is krijg je geen eisprong. Jairy wat lastig dat je ook nog ziek was/bent. Hoe gaat het nu met jou? Logisch dat je emoties alle kanten op gaan, ik heb daar ook erg last van. Ik hoop dat je nog een beetje van de dagen kan genieten. MC voor jou een dikke knuffel, wat lastig als zo'n uitergerekende datum ook nog eens zoveel betekenis heeft. Jij gaat/ging weer aan een kuur cytotec toch las ik? Is dat deze keer met Mifegyne of zonder? Mir nee hoor ik woon in de randstad, zo doen ze het hier gewoon qua beleid met de pillen. Gent is dus een behoorlijk eind rijden, maar ik heb het er graag voor over en ze doen daar alleen maar het onderzoek dus ik verwacht 2-4 keer heen te moeten. Ik hoop dat het met jou ook goed gaat en de miskraam 'over' is. Lola wat ontzettend verdrietig om te lezen. De wens is zo sterk en dan wordt het je afgenomen, is alles 'ineens' weg. Als antwoord op je vraag, ja ik herken het verdriet en de pijn ontzettend. Ik ben al twee jaar bezig met het onderwerp 'controle', dat ik er geen invloed op kan uitoefenen en dat ik alleen maar kan hopen. Het is heel zwaar. Je weet dit vast zelf ook, maar laat je verdriet lekker je verdriet zijn en geef het de tijd om eruit te komen, het moet er vroeg of laat toch uit. Ik zie dat zonnetje al wat vragen voor je beantwoord heeft. Het feit dat je een gezonde dochter hebt, betekent dat het 'kan' en dat het hoogstwaarschijnlijk een aanlegfout is geweest en dit je kans op een volgende miskraam niet groter maakt dan hiervoor. De angst zit er nu bij, het zorgeloze (voor zover je dat had) is eraf. Ik baal daar ook ontzettend van, een zwangerschapstest geeft mij tegenwoordig naast blijdschap ook meteen een gevoel van angst, maar dat is helaas niet anders. Qua omgaan met je omgeving werkt het het voor mij om anderen in te lichten. Familie, vrienden en collega's weten van mijn situatie en dat helpt mij op momenten dat het niet zo goed gaat, dat er iemand zwanger is, er een kraamvisite is enz, want dan hoef je niet zoveel uit te leggen en snappen ze beter waarom je bepaalde keuzes maakt. En de eerste drie maanden doorkomen...tja ik doe het dag voor dag, stap voor stap. Het is zwaar maar uiteindelijk is hopelijk het einde in zicht. Ik ben zelf nooit verder gekomen dan 9 weken, maar het lijkt mij dat als je eenmaal een goede termijnecho hebt gehad, dat je wellicht wat meer lucht gaat krijgen. Voor nu heel veel sterkte en voel altijd de ruimte om hier van je af te schrijven.
Lola, dikke knuffel voor jou. Je vragen zijn nogal moeilijk te beantwoorden, het meest onbevredigende antwoord is dat je het allemaal weer zult moeten afwachten. Heb je niks aan, dat weet ik... Dames, hoe waren jullie kerstdagen? Ik heb genoten van al het lekkers en ook van de nodige bubbels en wijntjes. Ik heb het de afgelopen dagen wel van me af kunnen zetten eigenlijk, wil nu weer graag vooruit kijken. Ik moet wel nog steeds een maandverbandje dragen, het is nu zoals de 4e of laatste dag van de menstruatie. Als ik sport (ik heb inmiddels 3 keer hardgelopen), verlies ik altijd wat. Als er een clubje is waarin jullie schrijven over het opnieuw zwanger worden, schrijf ik daar graag mee over een aantal weken, als ik (hopelijk) mijn eerste menstruatie weer heb gehad.
Hoi toutepite ik val even dit topic binnen. Helaas kennen wij elkaar van het juli topic wat ik ook heb verlaten. Ik ben momenteel nog zwanger maar het kindje zal niet levensvatbaar zijn. Het gevoel van juli was zo leuk geweest en als we er misschien weer voor durven gaan dan voelen al die maanden er tussen inderdaad zo als gemiste maanden! Maar goed, misschien treffen we elkaar weer eens in een ander topic, in ieder geval wilde ik je even een hart onder de riem steken toen ik je naam tegen kwam!
Ah nee Bubbels, wat onwijs verdrietig, ik vind het zo erg voor je. Het ging toch allemaal goed, toen ik het topic verliet...echt verschrikkelijk... Je zegt dat het kindje niet levensvatbaar zal zijn, betekent dit dat het babytje nu nog in je buik zit en groeit? Wil je kwijt wat er mis is en wat je volgende stappen zullen zijn? Ik kan het even niet bevatten meis, een MA is natuurlijk al verschrikkelijk erg, maar jouw situatie is zo zo moeilijk en pijnlijk, ik voel ontzettend met je mee. Eigenlijk heb ik er geen woorden voor, maar wilde ook niet niks typen. Veel sterkte, ik hoop oprecht dat we elkaar (heel) snel weer tegenkomen met hoopvol en blij nieuws.
Het kindje heeft een megablaas en kan Door een afsluiting de urine niet kwijt. Het blaasje groeit alleen maar de niertjes worden langzaam aangetast en straks zal er daarom geen vruchtwater worden aangemaakt dus geen long ontwikkeling. Nu leeft en beweegt het nog en verder is alles perfect. Piepklein foutje in aanleg. Zijn er echt kapot van. Wij staan nog voor het besluit maar eigenlijk is dat besluit al genomen. Al wachten wel nog op uitslag vlokkentest of er een chromosoomafwijking aan ten grondslag ligt. Maar dat is meer toekomst gericht. Na 2 goede echo's echt een klap. Ik zou nu wel willen dat mijn lijf zelf besluit dat t genoeg is maar het is een dapper kindje het hartje blijft vrolijk kloppen.
Bubbels, ik herken je verhaal. Ik zou vandaag ook 12 weken zijn. Ook wij hebben eerst twee goede echo's gehad voordat er iets afwijkends te zien was. Wij dachten ook over de vlokkentest na maar toen had ons kindje het leven al opeens verlaten. Houd er rekening mee dat dit ook bij jullie kan zijn. Het overviel mij behoorlijk omdat ik nog geen 20 uur eerder het hartje nog mooi zag kloppen. Achteraf zijn we blij dat we geen moeilijke keuze hierdoor hebben hoeven maken. Maar wat doet het een pijn he. Het is zo oneerlijk, want het kindje is zooo welkom. En nu opeens niks.... geen geslachtsbepaling binnenkort, geen 20 weken echo, geen positiekleding, geen baby'tje in juli 😢😢 In plaats daarvan wordt het wachten op de uitslag van het onderzoek, wanneer het hcg uit het lichaam is, wanneer we weer ongesteld worden. Ik vind er zo niks aan, ik wil 2017 zo graag overslaan... Sterkte Bubbels en natuurlijk aan iedereen in dit topic!
Bubble, wat ontzettende vedrietig en moeilijke tijden voor jullie. Ik heb ook zoiets meegeleven. 6 jaar geleden was aan ons verteld dat de nieren van onze dochter niet goed ontwikkeld waren en had dus geen kans buiten mijn om te leven, vruchtwater was aan het zaken en daardoor ze longen ook wat minder kon groeien. Ook haar was heel beweeglijk. We hebben met 23 weken besloten om de zwangerschap af te breken. Als je vragen hebt of als ik iets voor jou kan betekent hoor ik het graag. Heel veel sterkte.
Wat heftig Bubbels en jouw verhaal ook, Lola...Wat een pijn en verdriet. Ik kan nog steeds niet de juiste woorden vinden om aan te geven hoe ik met jullie meeleef. Bubbels, veel sterkte met de uiteindelijke beslissing. Volg je hart, doe wat je denkt dat het beste is voor jullie alle drie. Lola, jij ook heel veel sterkte!
Lieve lola, als allereerste nogmaals een hele dikke knuffel! Ik zie dat zonnetje al veel van je vragen heeft kunnen beantwoorden samen met Frummels ( antwoorden waar we allemaal denk ik wel wat aan hebben). Als het je goed doet blijf vooral hier mee schrijven, ik merk dat hier onwijs veel steun heb gevonden doordat we allemaal precies weten hoe het is, hoe het voelt en wel helaas in dezelfde situatie zitten. Bubbels, wat een vreselijk verdrietig bericht, daarbij is het ook nog een keuze die liever nooit wenst te maken; zelfs niet nu deze toch al zo blijkt te zijn. Ik wil heel veel sterkte wensen de aankomende tijd en als het helpt blijf ook jij vooral hier om je hart te luchten. Een hele dikke knuffel! Frummels, wanneer heb jij nu je onderzoeken in Gent, als ik vragen mag? Ik weet niet of je het al gezegd had, maar dan heb ik ergens niet goed gelezen. Hoe gaat het met je, de kerst een beetje doorgekomen ? En hoe gaat het met de rest van de meiden? Hier ging de kerst opzich wel goed, ik vond het fijn omringd te zijn door familie maar emotioneel nam het best wat toe en heb ik op kerstochtend weer flink wat tranen gelaten. Vandaag gaat het gelukkig ook daarmee weer wat beter, langzaamaan merk ik dat het een plekje krijgt al wil ik het ergens toch nog niet helemaal loslaten, waarom weet ik niet. Aan de ene kant neemt de drang om verder te gaan enorm toe, maar aan de andere kant vind ik het best eng (?) om er straks weer voor te gaan. Je merkt hier in iedergeval aan dat het onbezorgde er echt af is. Lichamelijk gaat het ook goed, de koorts is niet meer terugkomen en ook mijn bloedverlies is minimaal. Ik moet wel nog steeds een maandverband in, want heel af en toe ( tot nu toe alleen eerste kerstdag nog geweest ) verlies ik ineens wat meer; wat vrij direct daarna ook al klaar is. Vanmiddag wordt ik als het goed is weer gebeld door de vk en in januari mag ik op controle komen bij de gyn, wat blijkbaar ook telefonisch mocht maar ik denk dat ik gewoon even langs ga. Is het misschien een idee om anders een eigen groepje te starten waarin we samen schrijven als we er straks langzaamaan allemaal weer voor gaan?
Bubbels wat een verdriet zeg. En wat een moeilijke beslissing hebben jullie moeten maken. Heel veel sterkte de aankomende periode en je mag altijd meeschrijven hoor! Hier een vreselijke kerst gehad Jairy, heeeel veel gehuild, het moest er even allemaal uit, dus ik heb het maar laten gaan. Inmiddels voel ik mij weer iets beter. Ik heb begin februari een afspraak in Gent dus dat is over 6 weken. Aftellen is begonnen, nu zo blij dat die afspraak staat (half jaar geleden al gemaakt). Vandaag een z test gedaan en zoals verwacht nog uberknal positief. Ik verwachtte het dus heb er geen moeite mee. Vorige keren duurde het ook 24-28 dagen voor ik een negatieve test in mn handen had. Gelukkig is je koorts weer weg Jairy. Ik vind een nieuw groepje aanmaken prima (bijv zwanger worden na miskraam december ofzo?), al vind ik het ook niet erg om in dit topic verder te blijven praten, wat jullie willen.