Dat klinkt inderdaad als ernstig. Ik vind het heel verdrietig voor jullie en ook voor jullie zoontje. Er moeten ook een miljoen kleine stapjes goed gaan, een kind is gewoon een wonder. Ik wens jullie heel veel sterkte in de keuzes die er voor jullie liggen. Ik weet zeker dat jullie vanuit liefde elke keuze zullen maken met zijn belang voor ogen, ook de heel moeilijke keuze.
De sneluitslag van de vlokkentest was goed n het is inderdaad een jongetje. Dat maakt dat we het besluit mogelijk iets later in tijd moeten nemen voordat het definitief is of er geen overlevingskansen zijn. Dat maakt het bijna nog zwaarder. Hoop krijagen terwijl de vraag is Hoe reëel die hoop is.
Jeetje meis, ook nog een jongetje! Wanneer weten ze nu of er een kans is? Of dat ze er iets aan kunnen doen?
Een behandeling willen we niet omdat de kindjes die dat onder gaan en daaruit worden geboren (gros sterft alsnog tijdens zwangerschap) dan alsnog (ernstig) beperkt is. Astma die het dagelijks leven belemmert, nierdialyse etc... naast ons jongste dochtertje en haar regelmatige opnames kunnen we die zorg niet bieden dat zou naar beide niet eerlijk zijn. Kans op spontaan herstel is er als het geen totale afsluiting is maar gezien de groei die het vorige week dagelijks heeft laten zien lijkt bij ons sprake van totale afsluiting. ..
Nee geen zekerheid maar de constante groei geeft eigenlijk al aan dat er dagelijks ongeveer hetzelfde bij komt en dat er dus niet iets uit gaat. Dat zegt op zich al heleboel zo niet genoeg Je voorspelling qua geslacht klopt iig
Ja lief dat je dat laat weten en toch vind ik het ook zo heftig. Omdat je zo blij was met een jongetje en dan dit. Ben er naar van en qua zekerheid: wil het zkh eerst zeker zijn of jullie? Nu kun je evt nog voor een curettage gaan dat kan volgende week niet meer. En hoewel ik destijds veel verdriet en spijt had dat ik niet ben bevallen, was het lichamelijke deel wel 'makkelijker' dan bevallen van een overleden kindje. Geestelijk viel het vies tegen. Maar ik proef in je woorden dat jij het misschien ook zo snel mogelijk achter de rug wil hebben? Het is zo'n onmogelijke keuze, je staat met je rug tegen de muur
Lieve lieve lieve Bubbels. Ik heb, net als Shart en andere dames, jou topic even opgezocht omdat ik je graag wil laten weten dat ik je verhaal volg en ik je enorm graag wil steunen waar mogelijk... Vlinder, wat verwoord jij de dingen prachtig. Ik lees je reacties met tranen in mijn ogen want je omschrijft het precies zoals ik het ook denk. Verschrikkelijk voor jou dat je uit ervaring praat. Uit je woorden blijkt dat je een fantastische moeder bent. Ook jij Bubbels! Liefde is loslaten, klopt.. maar zo moeilijk. & dan is het dus ook nog een jongetje wat het allemaal nog moeilijker maakt.. zijn er verder geen trisomie afwijkingen gevonden bij hem? Meid, zo weinig woorden... ik leef ontzettend met jullie mee. Ik hoop dat de mensen in je directe omgeving en je partner voldoende steun en troost kunnen bieden. Een hele hele hele dikke knuffel.
Nee uit deze eerste sneltest is geen chromosoom afwijking gebleken. Dat maakte de prognose gunstiger als de blaas onder de 15 mm zou blijven. Maar die groeit dagelijks en is al 2 cm dus dat is 1/3e van het kindje! Elke dag groeit maakt dat mijn laatste hoop vervlogen is. Vlinder morgen laat ik mij goed voorlichten over hoe en wat verder. Dan maak ik ook een keuze over de wijze van afbreking. Ik twijfel momenteel heel erg of ik überhaupt nog een 3e wil hierna. Hoe dan? De vrees dat het nog eens gebeurd. . Hoe kom je dat te boven? En aangezien er geen afwijkingen odzo zijn zal ik ook alleen gewone controles krijgen. Echo bij 10 w. Ik zou dan wel dagelijks onder zo n apparaat willen. Allemaal vragen
Je twijfels zijn heel normaal denk ik. Je wil aan de ene kant nooit meer en aan de andere kant nog zó graag. En dan het liefst wat niet kan: dit kindje het is een wervelwind aan emoties. Sterkte morgen met het gesprek. Ik denk aan jullie. Belbail bedankt voor je lieve woorden. Zit nu zelf ook in tranen. Ik vind het zó erg dat dit soort dingen gebeuren met kleine kindjes. En ik ben zo dankbaar dat ik nu 2 geweldige kinderen bij mij mag hebben.
Hoe gek ook, doordat ik al 2 kinderen heb kan ik het in die zin wel 'iets beter hebben'. Zou het je eerste zijn wordt niet alleen je kindje ontnomen maar ook je droom om (dan) mama te worden. Ik heb nu ook zoiets misschien is 2 wel goed, waarom het lot nog eens tarten. Maar aan de andere kant, zo n kleine roze frummel... Ik heb bij de 2e niet afscheid van alles genomen in de zin van de laatste keer, dus het voelt zo als een open einde. Maar goed het is nog allemaal gaande, eerst de tijd maar eens wat weken vooruirspoelen en dan kijken we verder
Hoewel de kans klein is, blijf ik hopen op een wonder voor jullie. Wat is het toch oneerlijk. Wat betreft extra echo's in een eventuele volgende zwangerschap, hier mag je best om vragen. Ik kreeg vanaf 6 weken iedere week een echo en met 13 weken een uitgebreide echo om afwijkingen waar al mogelijk uit te sluiten. Alleen al voor mijn eigen gemoedsrust. Ik was zo enorm gespannen. Ik ben bevallen van onze zoon, en moet eerlijk zeggen dat ik onwijs dankbaar ben dat ik hem heb mogen zien en vasthouden. We hebben foto's gemaakt en echt de tijd genomen om afscheid van hem te nemen. Ik wens jullie heel veel kracht toe, en hoop dat jullie afscheid mogen nemen op een manier die voor jullie prettig is. Sterkte!
@Bubbels: heel veel sterkte morgen met het gesprek... ik vind het zo verdrietig voor jullie. 2 cm is inderdaad al een hele blaas.. extra krom dat het kindje verder goed gezond is.. kon er nog maar een wonder gebeuren, maar als ik jou verhaal zo lees zit dat er niet meer in. Ik kan me voorstellen dat een eventuele volgende zwangerschap je nu ook bezighoudt. Misschien is het nu niet de tijd, omdat rationeel over te kunnen beslissen en over na te denken. Geef jezelf en je gezin de tijd om eerst dit een plekje te geven. @Vlinder: Ook voor jou een digitale knuffel.. ontzettend fijn dat ook jij 2 gezonde kindjes hebt mogen krijgen. Ik ben ook erg dankbaar dat ik een kindje draag die - voor zover we nu weten - goed gezond is. En toch gunnen we ook dit kindje van Bubbels en alle andere kleintjes zo het leventje wat het had kunnen krijgen.. zucht.
Diazz met welke termijn ben jij bevallen? Curettage lijkt me op dit moment prettiger omdat het dan 'snel voorbij is' en ik onder een roesje ben. Het kindje is nog zo klein dat mijn man ook niet weet of hij het überhaupt wil zien.. Ik kan mij er nu ook nog geen voorstelling van maken met wat ik zou willen. Wel goed om te weten mbt controles bij een evt volgende. De vk leeft nu ook enorm mee en is heel betrokken dus ik denk ook wel dat er goede afspraken zouDen kunnen maken. Maar het idee om weeeeer die eerste onzekere weken Door te moeten pff lijkt me zo enorm spannend.. Bizar ook hoe je je eigenlijk geen voorstelling van zoiets kan maken tot je het meemaakt. Tuurlijk tot op zekere hoogte maar dat het zo in je zijn gaat zitten, dat had ik niet kunnen bedenken.
Dat is ook heel dubbel! Ik was ruim 13 weken zwanger en vanwege mijn voorgeschiedenis (ik heb trombose en longembolie gehad en zwangerschap en bevalling zijn een risico op herhaling) en het hoofdje van ons meisje was ook zo misvormd (het lag helemaal naar achter met haar achterhoofd tegen haar rug aan ) dat de arts aangaf dat ze er waarschijnlijk niet 'heel' uit zou komen. En ik vond het héél eng dat zij kapot zou gaan tijdens de bevalling brrr. We gingen samen onder narcose en ik werd alleen weer wakker. Aan de andere kant was het na de curettage wel heel onwerkelijk. Ik denk dat het psychisch prettiger (voor zover je van prettig kunt spreken) is om je kindje te kunnen zien, vast te houden en foto's te maken. Zodat je echt afscheid kunt nemen. Voor beiden methoden is een hoop te zeggen.
Wat naar zeg!! Ik.heb zowel een curettage gehad, en ben ook een keer bevallen met 15 weken.ik had liever weer een curretage gehad maar dat deden ze maar tot 13 weken.na de bevalling alanog gecurreteerd omdat de placenta niet meekwam...bij een bevalling zijn er ook veel meer keuzes.mbt het kindje wat het erg zwaar maakt vond ik....
Ik ben Di 13 weken daarom heb ik morgen ook het gesprek omdat ik dan nog een keuze heb. Na mijn eerste bevalling ben ik ook gecurreteerd omdat er restweefsel was achter gebleven. Die vrees heb ik nu wel weer en dat speelt ook mee. Fikse bloedarmoede gehad Door het tussentijdse bloedverlies ik ben daar zo beroerd van geweest...