Wat fijn om mijn idee hier even te kunnen spuien. Ik ga eerst maar eens in DD langs, kan na het bloedonderzoek altijd nog definitief besluiten. Ik zou het misschien ook wel fijn vinden om een tijdje helemaal niet te werken, of mijn werk op een andere manier in te vullen. Wij hebben thuis namelijk ook nog genoeg te doen naast het werk en de kinderen (verbouwing oude boerderij, heel grote (moes)tuin, veel dieren, o.a. schapen).
Verschil 1 of 3 kindjes is enorm... 😬😬😬 Met eentje had ik nog wel vaak een loos momentje. Maar als de oudste zichzelf vermaakt heb ik altijd nog de jongste twee die dreinen. En als de jongste 2 slapen wil de oudste aandacht. Of ze zitten elkaar te plagen: de jongsten trekken aan haar Barbies of de oudste wil een spelletje met de jongsten doen, maar dan wel met haar regels (die de jongsten nog niet snappen. Spontaan ergens heen. Ja, leuk maar 1 kind neem je makkelijker mee en laat je daar ff 's avonds slapen. Maar drie kinderen ergens op bed leggen is al lastiger. 1 huilend kind of 3 huilende kinderen. Oppas regelen?? Oppas vinden voor 1 kind? Ja hoor: eentje mag altijd wel gebracht worden. Oppas voor 3 vinden? Ehh nee daar reageren de potentiee oppassers minder enthousiast op. Maar dit allemaal gezegd hebben: ik zou ze alle drie voor geen goud willen missen. Ik schijn nogal bekend te staan als relaxte moeder. Niets is te gek en ik maak me niet snel druk. Maar eerlijk is eerlijk: het leven met drie kleine kinderen is gewoon een stuk drukker dan met eentje. Stiekem hoop ik dat jullie dit allen ooit zullen mogen gaan ervaren. Want dat zou betekenen dat jullie wens voor nog eentje uit zal mogen komen!! Wbt trouwens werk en kinderen: we hebben een fijne gastouder.
Jullie zijn dus ook super goede planners! Ik herken me in alles wat je schrijft. Het is hier druk en chaotisch maar super gezellig. Ik organiseer veel rondom huis. Zo hebben we hier 3 kerstdiners gehad afgelopen dagen en hebben we er morgen nog 1 van vriendenclub. Ik kom om in de bedden en kinderstoelen en heb de ruimte dus iedereen neemt z'n kleintje makkelijk mee naar ons. Ook heb ik een aantal fijne oppassen om eens samen met m'n man een hapje te gaan eten. Qua vakanties gaan we ook nog steeds lekker op pad, straks op wintersport met z'n allen. Het is vaak een kwestie van gewoon doen. En vroeger/ zakelijk sta ik nu niet bepaald bekend om mijn geduld maar als mama heb ik het blijkbaar wel.
Haha ja idd gewoon dingen doen ipv te moeilijk denken. Maar ik ervaar, ondanks m'n chillheid 😜 dat het gewoon wel net ff meer moeite allemaal is. Grootste verschil is denk ik dat we niet snel meer 's avonds met z'n allen ergens op visite gaan. Met alleen onze oudste deden we dat wel: deryan slaaptentje mee en gaaaaaaan!! Maar zijn dat net ff te veel huilende kindjes als we hen 's avonds moeten wakker maken om weer naar huis te gaan. Oh en het verschil dat ik nu nooit meer eigenlijk overdag een momentje voor mezelf heb. Mijn oudste vermaakte vroeger zichzelf ook soms al ff. Nu ben ik gewoon altijd bezig met m'n draakjes. Maar tegelijkertijd doe ik nog wel 'gekke dingen' met de kinderen die niet snel anderen zouden doen: fietsvakantie en kamperen met de kinderen? Zonder m'n man kamperen met de kinderen? Met de kinderen de trein naar de andere kant van het land (met of zonder man) Yes we can!! 💪🏻 Niet denken ik moeilijkheden maar in mogelijkheden (en stiekem verlangen naar ooit weer een hele week te mogen niksen!! )
hihi mooi beschreven Klaasje en Maartje, als ik dat zo lees, vraag ik me af waar we in vredesnaam aan denken te beginnen haha! Maar Maartje, jij kreeg er wel ineens 2 ipv 1 bij, volgens mij is dat ook super heftig. Ik weet het van een goede vriendin van me, die kreeg er na 1 ook nog een tweeling bij. En die zegt ook dat ze die 3 kids echt niet zomaar 'even' langs kan brengen. Ze heeft er haar handen meer dan vol aan, dat is mij wel duidelijk . Gek is dat je, ondanks dit soort verhalen en feiten, het toch wilt he . Want ik weet hoe ik nu al elke dag weer uitkijk naar het middagslaapje van mijn zoontje, dat momentje voor mezelf is ook zooooo fijn .
Stiertje wat ontzettend stoer om misschien voor een derde te gaan! Maar snap je overwegingen. Moet er zelf op dit moment niet aan denken om voor een derde te gaan, maar dat komt meer omdat ik er mentaal er even helemaal doorheen zit. 2016 was voor mij een pittig jaar, vooral op privé gebied zijn er een hoop dingen gebeurd. De opname van ons mannetje heeft de beruchte emmer doen overlopen. Ik cijfer mezelf helemaal weg, slaap slecht en kan me moeilijk concentreren. Het is de vraag of ik over 2 wkn wel weer kan werken. Inmiddels hulp gezocht. Maar nu ook nog geveld met de griep. De hoop voor een derde kindje is er wel, maar nu even niet.
Jeetje Schorpioen, neem de tijd om alles op zn plaats te laten vallen alvorens je het nieuwe werkende leven weer induikt. Tussen mijn tweeling en de derde zit 17 maanden, ik ken eigenlijk niemand die zo snel drie kinderen achter elkaar gekregen heeft.
Poeh, schorpioen, het is ook niet niks. Eerst maar eens pas op de plaats maken en lief voor jezelf zijn. Dikke knuf meid!! Maartje en klaasje, bedankt voor jullie verhalen uit de praktijk. Ik ga ervan uit dat, mocht mij nog een zwangerschap gegeven zijn, ik er eentje krijg en geen tweeling. Oudste wordt in oktober 4 en gaat dan dus naar school, dus misschien dan ook allemaal wat beter te behappen. Nou, weet zullen het zien, ik houd jullie op de hoogte. Idee is iig om het deze keer iets meer voor onszelf te te houden. Dan is een plek als ZP des te fijner
Schorpioen: jeetje wat vervelend voor je. Goed dat je hulp hebt gezocht. Geef jezelf de tijd om alles te verwerken en goed te herstellen voor je weer aan het werk gaat! Sterkte! Stiertje: toevallig stuitte ik vanavond op dit artikel: 'Oudere moeders kunnen baat hebben bij IVF-behandeling' 'Oudere moeders kunnen baat hebben bij IVF-behandeling' | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl Das toch weer een positieve kant van het verhaal om als oudere vrouw middels ivf zwanger te worden
O, wat bijzonder. Kans op zwangerschap neemt af en kans op miskraam neemt toe, dus misschien daardoor lager percentage levende kinderen met afwijking.
De eerste stap is gezet: op donderdag 2 februari heb ik een afspraak bij dr. Scholtes. Onder voorbehoud, omdat ze de def. planning nog moeten maken. Maar het wordt iig ergens in februari. Gewoon even een gesprek, en ook even bloedprikken. Zien we daarna wel weer verder.
Vind ik leuk . Gekkigheid, want het is geen kattenpis die MM maar wel wijs dat je je hart volgt. Je kunt altijd beslissen hoe of wat.
You go Stiertje! Mooi dat je je hart volgt. Ben benieuwd! Ach lieve Schorpioen, wat pittig meid. Ik snap dat zoiets als een ziekenhuisopname van je zoontje, je dan uiteindelijk nekt. Neem inderdaad de tijd voor jezelf, goed dat je hulp hebt gezocht en daarmee goed voor jezelf zorgt. Take care, knuf! Haha, als ik al die verhalen lees denk ik idd ook; waar beginnen we aan met een 2e of 3e , het is nu net zo relaxed met één peutertje. Tegelijk bedenk ik me ook dat het natuurlijk meer dan opweegt tegen nog 1 of 2 van die wondertjes erbij. Genieten tot de macht twee of drie. Én, ik denk dat de leeftijd 0-4 wel het zwaarste is; als ze allemaal op de basisschool zitten, wordt het weer een stuk rustiger. Dus allemaal tijdelijk (tot de puberteit aanbreekt, hihi). Maar ik merk mij mezelf ook dat ik zó blij met mn dochter en wij nu zo gelukkig zijn met z'n drieën en we optimaal van elkaar kunnen genieten en ik haar álle aandacht kan geven die ik maar wil, dat ik nu denk, mocht het (hopelijk niet natuurlijk) niet lukken; ik ook gelukkig kan zijn...; we hebben het fijn én ik ben moeder geworden; mijn allergrootste droom.
Ja, Mieksel, dat is ook een deel van mijn twijfel. Ik ben toch al moeder geworden, van 2 nota bene! Maar toch kriebelt het nog. En dan is het in ons geval nu of nooit. Kan ik iig tot begin februari mooi even aan de vitaminen en supplementen beginnen. Straks maar even De Tuinen leegkopen , alvast even wennen aan een leeglopende portemonnee. Gelukkig mijn huis goed kunnen verkopen (overdracht as. maandag), dus geen geldzorgen.
Hey dames, Wat is het rustig hier. Hoe gaat het met jullie allemaal? Sikki, hoe is het met jou? Punctie al in zicht? Of misschien zelfs al gehad? Dat 2017 maar heel veel liefde, geluk en gezondheid mag brengen voor iedereen! En veel mooie gezonde en lieve brusjes!
Idd afgelopen vrijdag de punctie gehad. 5 eicellen, maar helaas waren er maar 3 rijp. Gelukkig zijn er daarvan wel 2 bevrucht. Deze liggen in de stoof tot dag 5 in afwachting of ze ingevroren kunnen worden. Zo ja, dan krijgen ze ook PGS (embryoscreening). Mijn progesteron gehalte was weer te hoog (bms was al voor de Pregnyl injectie klaar voor ontvangst embryo's dus te vroeg) dus ik mocht geen verse tp. Dus donderdag weet ik of ze goed genoeg zijn. Spannend want de vorige keer hebben de 2 embryo het niet gered tot het invriezen. Indien dat nu weer het geval is dan houdt het hier echt op.
Jeetje, wat spannend Sikki! Ik had je nog geprobeerd een pb'tje te sturen, maar je berichtenbox zit vol dus het lukte niet. Ik duim mee! En oh ja, op naar een mooi, gelukkig en vruchtbaar 2017.... Zelf ben ik ben ook even offline geweest. Een combinatie van omstandigheden. Werkperikelen, de tweede mislukte IVF en weer leuker: mijn vriend en ik zijn samen even een weekje naar de zon geweest. Alleen.... Ik heb me gewoon echt naar mijn haarkleur gedragen en kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ben veel te slecht voorbereid weggegaan. Want: we zijn naar Curacao geweest. Regenseizoen, dus veel muggen. En dus ook lekgeprikt. En op Curacao is er ook Zika. En mijn vriend bleek bij thuiskomst Zika te hebben . Niet dat hij er enorm ziek(a) van geworden is, maar... we mogen nu dus sowieso twee maanden geen enkele poging tot zwanger worden ondernemen. Ik ben ook getest, maar heb het niet. Maar ik baalde hoer onwijs van. En kon mezelf wel voor mijn kop slaan hier niet over te hebben nagedacht. Ik dacht alleen maar: lekker even naar de zon, dat gaat ons goed doen. Even duiken. Maar dat duiken, kon ook niet omdat mijn holtes helemaal vol zaten. Desalniettemin wel een fijne vakantie gehad en ons meisje heeft lekker bij opa en oma gelogeerd en ook een fijne week gehad. Al was het weerzien wel heel fijn. Echter, toen ik die maandag dat we ook terugkwamen, voor de evaluatie naar de gyn gingen, werd ik weer even minder vrolijk . Nu is het zo dat ik de duurste verzekering bij ONVZ heb afgesloten, omdat zij in overleg een 4e en volgende IVF poging vergoeden. Omdat ik uit het verleden wist dat ik nagenoeg altijd afhankelijk ben van verse terugplaatsingen, dacht ik zo in elk geval 5 kansen te hebben. Maar mijn gyn hielp me uit deze droom. Het zit bij het LUMC alsvolgt. Ze doen in principe drie pogingen. En als die, helemaal op mijn 40-jarige leeftijd, niet zijn geslaagd, menen ze dat een vierde, laat staan een vijfde, poging ook slechts 5% of minder kans van slagen heeft. Hij zei niet dat ze bij voorbaat een vierde poging uit sluiten, maar ook niet dat ze het 'gewoon even' zouden doen. Ik baal hier enorm van, ook omdat ik weer een druk voel. Mijn vriend wil immers hoe dan ook niet naar Gent of Düsseldorf. Het voelt alsof mijn kansen nog nihil zijn... Alsof we met selfies (die ik tussendoor normaliter wel probeer, met behulp van clomid die ik nog heb) nog meer kansen hebben. Dus momenteel zit ik wat in mijn holletje. Alsof mijn toekomst wankelt. Ik vond mijn werk superleuk en deed het met veel plezier en kan het nu niet meer doen en de kans dat onze tweede kinderwens nog gerealiseerd wordt, lijkt met de maand af te nemen.... Vandaar dus dat ik even weinig van me liet horen... Gelukkig is onze peuter een heerlijk, eigenwijs dingetje en gaat alles goed met haar (behalve het avondeten, wat zeer beperkt is...). Hoe is het met de rest? en Sikki, hou je ons op de hoogte? Wanneer krijg je het bericht of er wel/niet een TP is? En weten jullie al wat jullie doen als er wel een TP zou zijn, maar deze niet zou lukken? Zou je het dan wel nog een keer proberen? Hopelijk niet nodig! Hopelijk een wonder! Wat zou dat een mooi en geweldig verhaal zijn!!