Hoi, Dat is weer snel een eisprong. Wel heel fijn. Ik was ook erg druk laatste tijd. Nog geen menstruatie gehad en kon mijn eisprong niet zo goed vinden deze keer. Twijfelde soms over de uitslag van de ovulatietest (niet super duidelijk) en mijn lichaam gaf ook dubbele signalen. Meestal voel en zie ik het wel, maar had nu een paar momenten dat ik dacht nu is mijn eisprong, maar de testen waren niet echt overtuigend positief. Ik weet het dus niet...zucht. morgen is het 4 weken geleden sinds de miskraam begon dus even afwachten. Als ik maar niet weer die toestanden van vorige keer krijg (maanden wachten op menstruatie, verkleving). Ben trouwens bij de gyn geweest en toch bloed afgenomen voor chromosoomonderzoek van mij. Ik weet dat het niet zo heel veel uitmaakt, maar kan ik dat ook weer uitsluiten. Ik hoop voor ons op weer een goede zwangerschap!
Vandaag toch maar een test gedaan en het is weer positief! Nog wel een lichte streep maar dikker dan vorige keer. Het voelde eigenlijk alsof ik ongesteld moest worden maar toch zwanger. Ben blij, maar ook heel erg bang en onzeker. Ik durf nog niet blij te zijn. Ik hoop dat het deze keer echt blijf zitten. Het is in ieder geval wel elke keer weer gelijk raak na de miskraam. Ik voel me niet echt zwanger, maar dat had ik bij zoon ook niet in het begin. En trouwens bij de mk van juli voelde ik me ontzettend zwanger maar dat werd toch een miskraam. Dus ja zegt allemaal niks! Dat maakt het allemaal zo onzeker en moeilijk. Ik kan me nergens aan vasthouden. Wanneer is jouw NOD? Ik ga voor je duimen. Hou me op de hoogte.
Dat ik dit nu pas lees! @Garnaaltje: Ik ben met kerst eindelijk na 10wkn weer ongesteld geworden na curettage. Was ook zooooo bang voor verklevingen, wat een ellende moet het voor je zijn geweest. Ik vond de onzekerheid killing!! Heb staan huilen toen ik vloeide! Nu dus nog middenin m'n 1e menstruatie. Eindelijk. Hopelijk mogen we gauw weer zwanger worden. Maar die eerste echo.. wat n stress gaat dat worden.. we waren zo verdrietig!! Ik ga alle pagina's even bijlezen klets dan gezellig mee.
Nou voorzichtig Gefelicteerd! Snap dat je gaat blij wilt zijn maar niet durft.. Denk dat ik hetzelfde zal hebben.
Hoi appelsientje, Welkom! Bedankt voor je berichtje. Jij ook zo lang moeten wachten. Vreselijk hé dat wachten...die nasleep is echt zwaar vervelend om het maar netjes te houden. Ik hoop dat het voor jou ook snel weer raak is. Bij mij was het toen gelijk raak na mijn eerste menstruatie maar helaas van korte duur. Nu kijken hoe deze verloopt. Ik wacht in ieder geval een week of 2 voordat ik de vk bel voor een afspraak. Eerst maar de eerste week doorkomen...
Je bent erg vruchtbaar!! Al is dat een schrale troost.. weet het. Kon toen ook weinig met zo'n openmerking. Maar natuurlijk is het fijn dat het snel weer raak is!! Hopen wij ook zeker. Super eng.. dat wel. Ik test pas op NOD, deed ik toen.. zal ik nu weer doen. Anders vind het het allemaal zo twijfelachtig. Voelde me al zo bedonderd.. bij die lege vruchtzak!!! Nu dag 4.. vloei nog steeds behoorlijk.. Zal wel wat langer duren.
Ik zou ook niet adviseren om eerder te testen. Dan maak je jezelf alleen maar gek, spreek uit ervaring. Stel het is negatief dan ben je teleurgesteld maar dan denk je misschien is het nog te vroeg. Test je weer paar dagen later, weer negatief, weer teleurstelling. Of je test positief maar vroege miskraam daarna. Het blijft allemaal lastig, maar ik zelf test pas bij NOD of later om niet tig teleurstellingen te moeten ondergaan. Die lege vruchtzak was inderdaad erg bedrieglijk, ik had hetzelfde gevoel. Heb je een curettage gehad appelsientje? Ik heb gisteren vreselijk geslapen. Mijn lichaam voelt gespannen, weet niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken. Verstandelijk zeg ik wel tegen mezelf ontspan en wacht gewoon rustig af hoe het gaat. Maar emotioneel pffff. Gelukkig werk ik vandaag, heb ik een beetje afleiding. Maar toch als ik naar de wc ga, blijft het spannend of ik geen bloed ga zien...
Hopelijk een goeie jaarwisseling gehad! Gelukkig nieuwjaar in ieder geval. Ja curettage gehad 17 okt. Wist direct dat ik dit wilde. Voelde me ze genept.. Onvoorstelbaar. Sliep zooo slecht, onder de pukkels.. Obstipatie. Voelde me super zwanger.. Wilde dat ik het zsm kon afronden. Was zo verdrietig.. bah. Soms nog verdriet om. Achteraf duurde alles nog tot afgelopen 1e kerstdag! Nu wachten op n ei.. ben met z'n beetje gestopt met vloeien. Alleen nog wat bruin. Herken het.. ik checkte ook elke keer of er geen bloed kwam. Voelde echt alsof ik ongesteld ging worden. Was het nou maar vanzelf gekomen.. ook super heftig.. Maar dan zie je gewoon dat het fout gaat. Nu weken 'zwanger' rondgelopen. Na de curettage heb ik zitten wachten op bloed.. smeken. Wat n tegenstrijdige f*Ckzooi. Hopelijk snel een ei.. vandaag cd 7.. erg onregelmatige cyclus Hoop dat dat meevalt.. en m'n ei beetje herkenbaar is nog. Afgelopen keer niks herkent!! Bah.. Hopelijk na nu n goeie menstruatie wel weer eiwitslijm. Wil zo graag weer zwanger zijn. Voelde me belabberd maar zo gelukkig. Heb jij n onderbuik gevoel gehad dat het njet goed was? Achteraf gezien zag ik zoooooo op tegen de echo. Veel erger dan gewoon zenuwen. Echt alsof je iets moet ondergaan wat niet leuk is.. En dus slecht nieuws. Miss in onderbewuste toch ergens geweten.
Dank je jij ook nog gelukkig nieuwjaar. Ik herken je gevoel. Ik heb eerst met pillen geprobeerd, maar was niet gelukt en toen was ik het zat, heb ik ook curettage gehad. Was ook erg beroerd tijdens die zwangerschap. Maar achteraf wel spijt omdat ik door de curettage dus verkleving had waardoor alles nog langer duurde. Maar goed dat kan je niet vantevoren voorspellen natuurlijk. Wel fijn dat het vloeien bijna gestopt is, dan kan je verder en de miskraam achter je laten. Tenminste zo voelde het voor mij, was ik er eindelijk klaar mee en weer proberen. En dat verdriet blijft nog wel even denk ik. Ik heb het nog steeds als ik er af en toe eraan denk. Het was zo'n perfecte timing en zo ontzettend gewenst. Enige wat mij echt daarmee kan helpen is een nieuwe gezonde zwangerschap. Het is ook echt een tegenstrijdige periode als nog geen menstruatie heb, maar ook geen positieve testen pfff vond het vreselijk! Ik zag het totaal niet aankomen, was wel ongerust of het goed zou komen, zoals na elke zwangerschap na mijn 1e zwangerschap. Maar ik voelde me zo ontzettend zwanger en had pijnlijke borsten die ik nooit gehad had, geen bloeding niks. Dus ik dacht het kan gewoon niet fout zijn. Maar helaas bij de echo toch fout. Ik hoop dat het lukt met je ei vinden, want dat vond ik nog wel lastig. Is me ook niet echt gelukt. Dus weet eigenlijk ook niet hoe lang ik nu zwanger ben. Daarom vandaag clearing blue gekocht met indicator. Altijd goedkopere testen gehad dus is eerste keer.
Ik herkende m'n ei altijd goed.. of wist iig wanneer ik moest gaan testen. Vaak mee acne en veel eiwitslijm.. pijnlijke tepels. Al waren die tepels de laatste x minimaal. Heb afgelopen x de eisprong niet opgemerkt.. maar probeerde het ook m beetje los te laten. Hopelijk komt ie snel.. nu CD 12.. Nog niks wat erop lijkt.. maar m'n vroegste postieve test was CD19.. Zelfs x op CD28 en CD23 (toen was het raak). Geen flauw idee dus. Als ik dingen ga herkennen ga ik testen.. anders maar gewoon niet! We klussen om de dag.. zal toch goed moeten zijn. Is alleen zo rot dat als in m'n ei niet weet ook echt m'n NOD.. En dat vind ik echt fuck. Denk dat ik het wel herken als het weer raak is.. maar toch voor ik echt duidelijke kwalen kreeg (borsten zoooo pijnlijk!) ging zeker n week overheen. Hoop zo dat het gauw weer raak is. Voelde me belabberd en zag er nog beroerder uit met alle acne maar zal het zo weer over doen! Hoe was je clearblue test?
Garnaaltje voorzichtig gefeliciteerd en welkom appelsientje je hebt ook heel wat moeten doorstaan. Ik ken de nasleep van een ma maar al te goed... En ja het gevoel dat het niet goed zit klopt wel. Je kunt je vinger er niet op leggen, het is geen doemdenken maar ergens klopt het gewoon niet. Hier op op dag 26 dus ik ben benieuwd. Nog een paar dagen wachten en dan weten we meer.... Afwachten maar weer.
Dank je Meijtje. Vind het nog steeds erg spannend. Laat je het weten als je gaat testen? Ik hoop het zo voor je! En appelsientje ik heb de clearblue gedaan en er stond 2-3 weken op dus dat klopt wel. Ik heb de vk ook inmiddels gebeld en ik mag donderdag al komen. Blij dat het zo snel al mag, maar ook weer zenuwen of er dan wel al hartactie is. We gaan het zien. Gisteren met vriendinnen afgesproken en toevallig ging het over kinderen en zwangerschappen enzo. Een vriendin van mijn vriendin wilde niet bij haar op kraamvisite komen en had ook geen kaartje gestuurd omdat ze niet aankon. Mijn vriendin was gelijk naar trouwen zwanger geworden en die vriendin van haar was toen al anderhalf jaar bezig zonder succes. Iedereen vond het gedrag van die vriendin stom, maar ik begreep het eigenlijk wel een beetje. Misschien had ze best in ieder geval een kaartje kunnen sturen, maar mensen realiseren zich niet hoe pijnlijk en emotioneel het allemaal is . Als je het zelf niet meegemaakt hebt, is het lastig je er een voorstelling van te maken. Je mislukt het andere niet, maar je gun het jezelf ook zo heel erg. Wat vinden jullie?
Hej Garnaaltje, een voorzichtige maar oprechte felicitatie! Ik hoop dat het dit keer allemaal anders zal verlopen.... Ik ga me even aansluiten bij jou en meijtje! In november helaas in ronde 12 een MK moeten meemaken met heel veel pijn en verdriet. Op 3 november had ik licht bruinverlies, maar ik dacht het zal wel van de innesteling zijn... Ik appte in de middag nog met mijn man, dat ik bang was dat dit mis zou gaan... En hij 'zo mannelijk' niks aan de hand schat, komt helemaal goed. Na zijn smsje moest ik zo hard huilen... Blijkbaar voelde ik het al aankomen. Ik was die dag ook al thuis gebleven, voelde me niet lekker... In de middag nog rustig gekookt, ondanks de steekjes.. Elke keer met spanning naar de toilet, checken of het wel goed gaat... gegookt, gegeten, afgeruimd... En toen tijdens mijn koffiemomentje werden de steken erger. Ik ben iemand die aardig wat kan hebben, dus ik neem mijn klachten niet zo snel serieus... Maar dit liet me rollen over de vloer. Mijn man zei nog, kom we bellen de arts blablabla... Maar op de een of andere manier wilde ik onbewust geen afscheid nemen of zo... Ik heb het tot 10 uur in de avond volgehouden. Tot dat ik in mijn pyama bij de SEH terecht kwam, in tranen... dikke ogen van het huilen. Tot dat de arts uitsprak dat het een miskraam was... TOen werd ik rustig. Ik werd onderzocht op een BBZ omdat ik toch wel erg veel pijn had. Tijdens het onderzoek is het vruchtje tevoorschijn gekomen. in zijn geheel, in zijn zakje. Blij dat ik dat heb mogen zien. Ik wachte al een jaar... en na 4 weken op een wolk gezeten te hebben moest ik weer afscheid nemen.... Hoe pijnlijk het ook was, het was mooi. Inmiddels zijn we 2 maanden verder. Ik heb erg veel lichaamlijke klachten gehad in de eerste 2 weken na de MK. Emotioneel leek ik er boven op te zijn, ging verder met alles... Maar nu 2 maanden later, lijkt het toch allemaal anders. Ik ben erg somber. Nergens zin in, zin in niemand, alleen mn man. Als ik hem maar bij me heb. Het liefst zit ik ook de hele dag thuis ( de kerstvakantie was daarom wel erg fijn.) Ik lijk meer steken en krampen dan ooit te hebben rondom m'n baarmoeder. ondanks dat ik 25 dagen na de MK al mn eerste menstruatie weer had, heel netjes.. Heb ik erg veel last gedurende de rest van de maand. Mijn eisprong die deze week was was inmens pijnlijk. Heb er de hele nacht van wakker gelegen... Geen flauw idee waarom. Ik zit met zoveel vraagtekens en angsten. Gaat het wel lukken, en als het lukt, gaat het dan dit keer wel goed, wanneer lukt het dan, en wat als het niet lukt en ga zo maar door... Ik ben in ieder geval blij voor jou garnaaltje, nu meijtje, appelsientje en ik nog
Ach dames.. het is z'n verdiet. Hoe jullie het weer beschrijven is het zo voelbaar. Ik gun ook iedereen een kindje.. maar als je ziet dat mensje in de omgeving 'zonder moeite' een gezonde baby krijgen.. Waarom ging het bij ons dan mis? Waarom moest mijn aller eerste kennismaking met zwangerschap en moedergevoel eindigen in n zwarte lege echo. Staat op m'n netvlies. Wist ook eigenlijk direct dat alles instorte. Ibderdaad erg raar.. of je het onbewust toch wist. Ik zag er zoooooooo tegenop de echo. Achteraf duidelijk waarom. Dat was het 'eind' van mijn zwangerschap. Nou.. we hebben weer z'n momentje *snik* Ik hoop dat jullie na alle narigheid gauw weer zwanger mogen worden van een prachtige gezonde baby. Wil zo graag weten hoe het is.. z'n kleintje in je buik.. zien en voelen. Het lijkt weer zo ver weg. Ik lijk n klein beetje eiwitslijm te krijgen. Hopelijk gaan we de goeie kant op en komt m'n ei snel. Het ja nog vroeg, voor mijn doen. Veel succes en sterkte dames.. hopelijk is 2017 ons jaar.
Hoi Goey, Welkom bij de club en bedankt. Tot alles goed gaat en ik over de 12 weken ben voel ik me nog steeds bij de club horen. Wat naar hoe het bij jou is geweest Goey. Die extreme pijn bij de miskraam is mij gelukkig bespaard gebleven maar ik herken wel de pijn van de ovulatie. Niet fijn dat het pijn doet, maar wel handig dat je het voel voor het klussen en zwanger worden. Na een jaar bezig zijn is het nog zuurder als het dan weer misgaat. Ik heb wel verhalen gelezen (inmiddels al tig dingen opgezocht over deze onderwerpen) van dames die na de mk wel snel weer zwanger waren, terwijl het voor de miskraam heel lang had geduurd. Ik hoop dat het bij jou zo gaat. Nergens zin in hebben herken ik overigens ook. Heb ik eigenlijk nog steeds. Ik zou het liefst willen slapen en over paar weken wakker, wanneer het achter de rug is. Motivatie voor werk is lastig te vinden...maar aan de andere kant geeft het ook afleiding. Hoe ver was je eigelijk Goey?
Welkom Goey, dikke knuffel. Ik zeg altijd die 6e zintuig die fluistert dat het niet klopt. Ergens wil je hopen en het uitspreken, maar toch klopt er wat niet. Je kunt je vinger er niet op leggen. En dan toch, het Ja ik wist het. Dat gevoel ken en herken ik, het is totaal anders dan bij de zwangerschappen waar wel kinderen geboren zijn. De aanloop, het gevoel is anders. Wel onzeker, maar anders, niet te omschrijven. Dan heb je dat fluisterstemmetje niet. En ja ik gun het mezelf en andere ook en soms is het hard. Al denk ik op de dag dat bij mij een missed abortion is weggehaald is de dag waarop mijn nichtje geboren is. Mij zus werd moeder na ruim 10 jaar proberen. Hoe verzin je het. De kleine van haar is dik 2 weken te vroeg geboren. De dag dat ik afscheid nam, heb ik hallo gezegd tegen mijn nichtje. Zo dubbel maar toch was ik intens gelukkig voor mijn zus. Ik zou bij geboorte altijd een kaartje sturen, misschien met een briefje erin waarin ik erken wat de ander voelt en dat ik het snap als diegene het niet op kan brengen om langs te komen. Ik zou ze persoonlijk wel willen ontvangen, maar misschien ben ik wel een beetje verhard. Ik weet dat de kans dat de volgende wel gaat lukken steeds kleiner wordt. Ik maak mij geen illusies, best kans dat er nooit een derde komt en al het gespaarde het huis uit gaat, ongebruikt.... Maar daar kan ik me voor nu niet in berusten. Het sip zijn herken ik wel, komt vooral door de hormonale schommelingen, daar heb ik erg last van. Toch merk ik dat erkennen een stuk makkelijker werkt. Op m'n werk is m'n wens voor een derde en alle missers geen geheim en dat brengt wel een beetje rust. Soms ben ik kort door de bocht en hoef ik het niet uit te leggen. We hebben dan wel een klein team moet ik zeggen. Hopelijk wordt 2017 ons jaar. Een blijvend wondertje.... Het zou zo mooi zijn <3 Hier niet echt spannend... Heb geen symptomen van een zwangerschap, dus ik denk dat dit voor het eerst in een lange tijd echt niet raak is. Zal over een dag of 3 wel ongesteld worden.
Thanks ladies, Erg hartverwarmend allemaal! Dankjulliewel, echt fijn om even met lotgenoten te kletsen. Volgende week ga ik zelf langs op kraambezoek bij een vriendin, die heel snel zwanger is geraakt ook, hoe dan ook, soms moeten we pijnlijke momenten omarmen en tegemoet gaan, hoe lastig het ook is... Dus het kaartje zou ik sowieso hoe dan ook, ook gedaan hebben! Dat het ons niet gegund is, betekend niet dat ik het anderen zou misgunnen of zou laten blijken dat ik er moeite mee zou hebben. @Meijtje En wat prachtig dat jou nichtje op dezelfde dag als jouw MA. geboren is Meijtje... Ik ben zelf gelovig, en dit soort 'signs' spreken mij altijd moet in, geven mij de power om te beseffen hoe mooi en wonderbaarlijk het leven kan zijn... Vooral als het om je eigen zus en een wachttijd van 10 jaar gaat ( krijg er spontaan tranen van). vrijdag heb ik gebeld met de fertiliteitskliniek, of ik alsnog terecht mag met mijn oude verwijzing. Eigenlijk deed ze een beetje moeilijk maar ze heeft me ook niet geweigerd. Ze vertelde me dat de kans groot is dat er geen onderzoek zal komen of een vervolg omdat ik alsnog spontaan zwanger ben geraakt.... ( kindje was ik btw met 8,5 week kwijt). In wat voor stadium zitten jullie nu eigenlijk? Hulp? MMM, of simpelweg gewoon afwachten en proberen...
Hmmm stadium... Ik heb bloedonderzoek en echo gehad, bloed en baarmoeder zien er goed uit. Ik en mijn man kunnen dna onderzoek zoeken, maar dat hebben we nog niet gedaan, dit omdat we geen ivf willen. Als er wat uitkomt (dat er wat uit komt wat dodelijke afloop heeft is minder dan een procent) dan doen we er niets mee. Dus een duur onderzoek laten doen om het te weten vind ik niet fair tegenover mensen die zitten te wachten op onderzoeken en wel verder willen. Wie weet verander ik ooit nog van gedachten als het nog een jaar mis blijft gaan en dat ik het toch wil, maar voor nu even genoeg gedokterd en kijkdoos gespeeld. Bij mij is het tussen de 4 en 13 weken mis gegaan, steeds in een andere fase, paar keer mk en maar keer ma, er zit ook geen patroon in. Enige gok... Te vruchtbaar.... Kunnen ze niets aan doen. En laatste keer was waarschijnlijk pech met net geen 10 weken nog een hartje en toen stond ik er op vakantie mee in m'n handen.... Met vruchtzak gevuld en al. Een prachtig kindje in aanmaak, 1,5 week later.... Dus zeg het maar. Ik kan en mag medisch alles overhoop trekken als ik wil, maar ik wil het nog niet....
Ik heb chromosoomonderzoek laten doen en bloedtesten na de laatste miskraam. Uitslagen moeten nog komen. Ik heb echt een enorme dip vandaag. Ben zo bang dat donderdag weer blijkt dat het niet goed zit. Ik had al een tijdje menstruatie achtig krampen in de avond, maar dat is nu voorbij en ook de vermoeidheid is minder. Ik weet inmiddels dat wel of niet symptomen, wel of niet opeens minder symptomen alle kanten op kan gaan. Het zegt van alles maar hoeft ook niks te betekenen. Maar toch maakt het mij ongerust. Het ging redelijk maar vandaag wil ik alleen huilen. Ik wil niet weer een miskraam, weer de hele nasleep, weer opnieuw de hele ellende, weer 12 weken wachten...emotioneel kan ik het bijna niet meer aan. Ik probeer mezelf sterk te houden, rustig te blijven maar het is zooo ontzettend moeilijk. Vandaag lukt het ff niet. Sorry meiden voor het klagen maar ik kan het alleen hier kwijt. Hoe houden jullie het vol? Vooral de meiden die al meerdere miskramen achter de rug hebben.
Je hebt van die dagen en klagen mag! We kennen het. En ja volhouden met horten en stoten, soms lijkt het een slechte film, je kunt het je toch niet bedenken? Maar je gaat door, voor mijn kinderen voor mijn man. M'n werk geeft me afleiding en je wordt harder. Ik heb zoveel mooie sterren die met elkaar spelen op de regenboog. Ze hebben elkaar, zoals wij elkaar hebben. Daar hou ik me aan vast. Voor altijd in moeders hart. Ik heb trouwens net een test gedaan, middag urine binnen een minuut positief, dan zou je zeggen dan ben je euforisch... Maar nee heel gereserveerd kijk ik naar de tweede streepje, niet verwacht, wat heb ik gemist? M'n lichaam laat niets merken, niet moe, geen last van puisten... Hoedan? We gaan het weer zien