Als ouders echt geen geld hebben dan zijn daar potjes voor bij de gemeente. Wij hebben ook zulke kinderen op school, wij zorgen er dan voor dat ze meekunnen. Mijn nichtje gaat volgend jaar naar het vo en moet een iPad aanschaffen, dus het kan nog veel duurder worden...
En dat geldt ook voor ouders die werk maken van een partijtje of traktaties, kijk mij eens tof zijn, dat is ook opschepperij toch?
Bedankt voor je uitleg. En eerlijk... misschien is het ook een beetje jaloezie van mij uit. Mijn ambities liggen ergens diep achterin de kast.. ik vind het nog steeds veel, maar respect dat je je droom achterna gaat.
Prima, zo kun je het idd zien en dat mag ook. Misschien is het idd geen geslijm, misschien wel, er is maar 1 die dat kan zeggen. En dat mensen mij en mijn mening niet kunnen waarderen, tja, dat zal mij een worst wezen om eerlijk te zijn. Ik zeg wat ik vind en ala je dat niet aanstaat kan ik prima incasseren. Ik heb er ook geen enkel probleem mee als mensen tegengas geven, ik houd wel van een disussie op zijn tijd en blijk ik fout te zitten, dan ben ik ook niet te beroerd om dit toe te geven hoor. Maar je mag dus niet zeggen dat je het geslijm vindt, maar je mag wel zeggen dat als je veel werk je automatisch je kind belangrijker vindt dan je werk?
Nou, toevallig ben ik dol op schaatsen dus dit specifieke voorbeeld zou bij ons geen issue zijn. Maar stel het gaat over skiën of gitaarspelen of whatever: nee, dan zou ik daar niks voor aanschaffen. De school geeft aan dat er beperkt schaatsen te huur zijn. Als ik dan niet aan schaatsen kan komen (en ik ga ze zéker niet kopen voor één keer!) dan zou ik gebruik maken van de mogelijkheid om te huren. En stel dat er niet genoeg schaatsen zijn in een bepaalde maat, dan vertrouw ik erop dat de juf het zo regelt dat kinderen elkaar 'aflossen', bijvoorbeeld na een half uur ruilen. En dan weet ik ook nog dat de kinderen die op dat moment schoenen aan hebben, zich ook prima zullen vermaken op het ijs.
Eerlijk? Meer kijk wat ik kan! Er zijn afgetrainde moeders, prachtige moeders, moeders die goed kunnen zingen en ik ben toevallig heel erg creatief.. opscheppen..tuurlijk! Maar mijn dochter geniet zo van het geknutsel samen en dat gezichtje als ze het plein oploopt.. I love it!
Aardig dat je dat zegt. Het is ook veel. Daarom probeer ik nu een opdracht binnen te halen die 4 dagen is en 3 a 4 avonden (naast administratie, dat komt er dan nog bij). Maar avonden vind ik niet erg, dan slaapt die kleine toch.
Ieder heeft zijn/haar kwaliteiten en het lijkt me prima om daar gebruik van te maken. Dat doen de 'knutselmoeders' en dat doen de werkende moeders evengoed. Heerlijk toch dat er zoveel verschillende mensen zijn? Die vullen elkaar toch juist goed aan en maken het plaatje compleet.
Ja, heel eerlijk! Vond ik ook. En het mag ook hoor. Ik kan ook trots zijn op dingen die ik doe, het 'kijk wat ik kan'.
Hebben jullie dat niet? Ik ben echt plane Jane, of average Andy van Ellen. Als ik dan iets moois heb gemaakt dan glunder ik van trots.
Haha, weer zo'n heerlijk eerlijk antwoord. Ik denk nooit zo in plane Janes, ik ben ervan overtuigd dat een ieder dingen heeft waarin hij/zij uitblinkt, ongeacht of je dat nu aan de buiten kant kunt zien of niet. Maar in jouw geval, als het je zo laat voelen, altijd mee doorgaan!
Mijn kinderen gaan binnenkort ook trakteren. Ik vind het leuk om daar werk van te maken. Ik vind het leuk om mijn kinderen iets speciaals te laten trakteren. Maar ik vind het ook prima als een andere ouder er geen werk van maakt en gewoon voor het gemak gaat. Zo zal ik met kinderfeestjes gewoon lekker naar een (binnen)speeltuin gaan en voor het gemak kiezen. Er zijn ook genoeg ouders die er thuis een hoop werk van maken, dat is niet aan mij besteedt. Maar ik vind alles prima want uiteindelijk draait het om de gelukkige gezichtjes van de kinderen en niet om wat wij als ouders van elkaar vinden.
Dat vind ik dan tegenstrijdig. Want het moge duidelijk zijn dar mijn sterke kant in creatieve dingen ligt: versierde lunch...cadeautjes knutselen en dan wordt het gezien als geslijm?
Ik denk dat het verschil zit of je iets écht vanuit jezelf doet, of dat je het zelf al doet vanuit een soort 'concurrentiegevoel'. Dat voelt de ander ook. Er zijn moeders met de meest creatieve en uitgewerkte traktaties en daar kan ik van genieten. En er zijn moeders waar ik de kriebels van krijg, omdat ik vóel dat het van haar uit een soort 'uitdaging' is. En daar zal misschien onzekerheid achter zitten, dat zou kunnen.