Hallo dames, Misschien hebben jullie een goede tip. Onze pittige dame van bijna 1,5 neemt mij (en papa) absoluut niet serieus. Ze is duidelijk in haar uitprobeer fase en klimt overal op, en zit overal aan. De dingen waar ze niet aan mag zitten kunnen we uiteraard weg zetten, maar ze klimt bijv. ook ontelbare keren per dag op de tafel en tv meubel. Als ik zeg dat het niet mag, kijkt ze me ondeugend en lachend aan. Ook na de zoveelste keer wanneer ik iets bozer word maak ik nog steeds geen indruk. In de hoek zetten is ze nog te klein voor, op de trap is ook geen optie want dan is ze zo boven. Kortom, ik heb geen idee hoe we haar goed duidelijk maken dat iets niet mag. Jullie ideeën?
Mijn vraag is waar je precies indruk mee wil maken? Wil je dat ze stopt met klimmen als je boos wordt? Of dat ze snapt waarom ze niet mag klimmen. Dat eerste zie ik zelf geen nut in, het laatste dat is een kwestie van herhalen, ze is nog jong, de meeste kindje van 1,5 snappen dat niet. Ze gaan het vanzelf snappen. In de hoek of op de trap zetten vind ik volkomen nutteloos, ook op oudere leeftijd. Ze gaan iets niet mogen met de trap associëren ipv dat ze snappen waarom iets niet mag. Dus voor nu, blijven herhalen, weghalen en afleiden met iets anders.
Indruk maken is misschien niet de juiste woordkeuze. Maar ik heb wel het idee dat ze begrijpt wanneer ze iets niet mag en wanneer we dus nee zeggen. Als ze bijvoorbeeld op de tafel klimt en we zeggen dat het niet mag omdat ze anders valt dan snapt ze de uitleg misschien nog niet maar het woordje nee begrijpt ze wel. Alleen vindt ze het blijkbaar nog niet nodig om hetgeen wat ze op dat moment doet, dan niet meer te doen. Uiteraard begrijp ik dat, ze is ook nog heel klein natuurlijk. Maar ik was benieuwd naar jullie ervaringen en tips aangezien ik, na 30 keer onze dame van tafel geplukt te hebben, er ook wel eens moe van word En dat van de trap of hoek was een voorbeeld trouwens, dit hebben we namelijk bij onze zoon nooit gedaan of hoeven doen enuiteraard helemaal niet op die leeftijd.
Ik ben het persoonlijk totaal oneens dat een strafplek geen nut heeft! Of het nu op deze leeftijd zin heeft is een 2e; dat weet ik niet. Onze jongste gaat in de kinderstoel als ie echt iets niet mag. (Is 1 jaar). Dat is overigens nog niet vaak gebeurd... Herhalen herhalen is het code woord! Naar continu een alternatief bieden ipv nee is niet mijn manier van opvoeden. Ik heb al een oudere zoon waar ik het ook zo gedaan heb (pittig kindje) en hij weet nu precies wanneer de grens bereikt is. En daar hoort ook de gang bij.
Uiteraard zou ik zeggen dat het niet mag en waarom niet, en dan vervolgens inderdaad zonodig 30 keer (of 100) herhalen.. En dat is heel vermoeiend ja, i know. Heb 2 van die kinders, de derde is wel onder de indruk als ik zeg: doe dat maar niet. Wel grappig en fijn omdat ook eens mee te maken, trouwens. Maar de oudste 2 pfff.. heel herkenbaar. Maar goed, boos worden heeft geen enkele zin en ook een strafplek is zoals je zelf al zegt op deze leeftijd in ieder geval niet zinvol. Er komt ooit een dag..
Het stoute gedrag zal zeker stoppen als je ee n strafplek gebruikt, een kind wil geen straf dus stopt ermee. Maar dat is niet mijn idee van opvoeden. Ik wil dat een kind vanuit zichzelf stopt met het gedrag omdat die begrijpt waarom dat vervelend is. En ja dat kost als ouder veel meer geduld en energie, de vraag is of je er dat voor over hebt.
Dat je er moe van wordt begrijp ik helemaal..ik heb er ook zo 1...ontdekkingsreiziger. Maar als ik even over dat aaaaaargg gevoel heen ben probeer ik er ook maar het leuke van in te zien, en het goede. Zijn doortastendheid en nieuwsgierigheid zorgt er ook voor dat hij heel vee leert. En nu denk jij: jaja Tuc..klinkt leuk en morgen zal er vast een moment zijn waarop ik er zelf zo ook niet over denk maar dat komt wel weer goed Succes met je kleine ondernemer
Ja ik denk ook vaak als ze op bed liggen: wat een enthousiaste, ondernemende en vindingrijke kinderen heb ik toch, iets om trots op te zijn. Tot ze de volgende ochtend weer aan het tennissen zijn met hun sloffen oid.. Maar het is fijn de positieve kant ervan te blijven zien.
Leuk om die herkenning te lezen! Herhalen is dus het code woord . Dit is mijn tweede en je denkt het allemaal in grote lijnen al wel te weten, maar soms kan ik me totaal niet meer herinneren hoe ik dat met de eerste heb gedaan (ligt waarschijnlijk ook aan het best wel grote leeftijdsverschil). Onze zoon is vrij rustig en toen we hoorden dat we een meisje kregen dacht ik dat het wel net zo makkelijk of nog makkelijker zou zijn. Maar ze kan toch aardig pittig uit de hoek komen, Haha! Als ik dan dat ondeugende snoetje zie wanneer ze voor de 30e keer iets doet wat niet mag, smelt ik ook naast dat ik er af en toe gek van word
Yep herhaling.. Ons mantra is " wij geloven in de kracht van herhaling" En vooral er zelf om blijven lachen.. en hoe meer kinderen ik kreeg, hoe meer er achter kwam dat ik he-le-maal niet weet hoe "het" werkt : Cliché maar o zo waar: ieder kind is anders
Ik vond het zelf heel leerzaam om te lezen hoe kinderen hun wereld verkennen (volgens mij in het boek van Steven Pont). Kinderen hebben behoefte aan grenzen, dat geeft ze veiligheid. Vervolgens gaan ze onderzoeken of die grens te verschuiven is. Dat doen ze door 100x, 200x, 300x te kijken of jouw antwoord 'nee' blijft. Ze snappen dus ergens wel wat nee betekent, maar ze hebben de bevestiging nodig dat dat zo blijft. Mijns inziens geef je ze dat niet door ze te straffen, maar juist door consequent te blijven èn ze uitleg te blijven geven. En afleiden kan zeker goed helpen om de situatie positief te houden. En dat volhardende gedrag komt en gaat met fases. Met onze jongste zijn er periodes dat hij goed luistert en fijn meewerkt. Er zijn ook fases dat hij alles precies tegenovergesteld wil van hoe wij het willen. En die zijn heel vermoeiend
Ja steven pont...heel goed. Ik vond het temperament volle kind van Eva Bronsveld ook heel goed. Niet per se over ondernemende kinderen, maar wel heel waardevol om te lezen.
Dat is toch helemaal niet haalbaar op die leeftijd? Fijn dat je wilt dat je kind het zelf begrijpt en daarom stopt, maar dat kun je helemaal niet verwachten bij zulke jonge kinderen. Ze zijn er simpelweg nog niet toe in staat zover vooruit te denken. Goed of fout is enkel afhankelijk van wat papa of mama zegt. Ernaar luisteren is een tweede. Ik geloof niet dat je een kindje van deze leeftijd systematisch moet straffen want ze worden gedreven door meer impulsief gedrag, geen bewust stout zijn zeg maar. Volgens mij is het inderdaad herhalen, herhalen, herhalen en heel veel geduld en wanneer het gedrag leidt tot gevaarlijke situaties toch even ingrijpen en dan kan het echt geen kwaad om ze een keer in de kinderstoel te zetten of in een hoekje of iets dergelijks. Ze zijn wel van jou afhankelijk in wat ze leren over goed en fout, als je dat niet duidelijk afbakent dan weten ze ook niet wat er wordt verwacht. Volgens mij is er dus niet per se iets mis met het idee van 'straffen' als je het zo wilt noemen (wat ik dus niet doe). Je moet per leeftijd en ontwikkelingsfase kijken wat een kind aankan en op basis daarvan je aanpak bepalen in het aanleren van gedrag.
Zeg ik dat ze dat met 1,5 al moeten begrijpen? Maar je moet wel ergens beginnen. In een hoek zetten snappen ze met 1,5 sowieso niks van.
Hier ook zo een dame. En inderdaad vooral blijven herhalen. Wat wij doen is (voorbeeldje) Ze mag niet staan op de bank, zodra ze op de bank klimt en wilt gaan staan zeggen we duidelijk tegen der dat als ze gaat staan ze van de bank af gaat. Vervolgens gaat ze staan en zet ik der dus ook gelijk van de bank af. Dit doen we ongeveer 30x per dag Wat we zeggen als consequentie doen we dus ook. En het word geen enkele keer geaccepteerd. Maar soms word ik er ook wel moe van hoor
Consequent zijn en haar steeds weghalen als ze iets niet mag. Wat je ook kan doen op je hurken zitten(ooghoogte) en toe spreken. Ze ziet aan je uitdrukking dat je meent. En vooral volhouden!!
Hier was het gewoon telkens weer van tafel halen en afleiden. Dat maakte misschien geen indruk, alsin ze schrok niet van die handeling, maar op een gegeven moment begreep ze het wel prima.
Is de leeftijd. Herhalen, herhalen, herhalen. Tot je er helemaal knettergestoord van wordt en op de dag dat je denkt: ze gaat het echt noooooooooit doen, komt er ineens dat moment dat je het resultaat van al dat herhalen gaat zien