Hoi dames, Het is veel te vroeg om hiermee bezig te zijn, ik ben nu 9 weken zwanger van de derde. Maar het houdt me toch erg bezig en zou het graag eens opschrijven. Mijn eerste bevalling was een droom. Het was in bad en duurde in totaal 12 uur. Ondanks een pittige weeënstorm en een uur persen heb ik het heel positief ervaren. Ik had daarvoor ademhalingsoefeningen gehad bij de kinesiste en zwangerschapsyoga gedaan. De tweede was een heel ander verhaal. De zwangerschap was minder (al vanaf 7 maanden zware voorweeën, in het ziekenhuis sloegen ze zo in paniek dat ze me aan een infuus met weeënremmers legden, achteraf bleek dat die weeën niks deden), veel migraïneaanvallen en ik was minder 'rustig' in mijn hoofd. Ook door die voorweeën waarschijnlijk. Eindelijk met 41+1 bevallen, natuurlijk, maar het ging zo ontzettend snel (de eerste wee die pijn deed tot de geboorte duurde 3 uur), dat ik me niet kon ontspannen en overgeven aan de weeën. Vooral het persen vond ik vreselijk. Bij de eerste had ik het niet eens echt door, bij de tweede had ik continu het gevoel 'ik kan het niet, ik kan het niet, het gaat fout', etc. Continu in paniek. Dochter bleek 3900 gram en qua omtrek een 2 cm groter hoofd te hebben. Dat voelde ik dus. Niet uitgescheurd, geen ingreep, ik mag me eigenlijk heel gelukkig prijzen. Maar ik merk nu dat die ervaring al naar boven komt. Vooral omdat de gyn nu zegt dat hij me niet gaat laten doorlopen tot 41 weken en dat bevallen van een te zware baby we gewoon niet gaan doen. Mocht deze weer groot worden, wil hij inleiden met 38.5. Ik vind dat op zich prima, maar zo'n inleiding is niet 'lichaamseigen', ik heb geen idee hoe ik daar op ga reageren en ik heb geen zin om plat te liggen omdat ik een infuus in mijn arm heb. Tijdens de weeën moet ik kunnen bewegen, zitten, staan, om in een ritme te komen. Bij de tweede had ik die kans niet. Heel veel kwesties dus en ik ga ze wel bespreken met de dokter, zeker. Maar het houdt me nu al wakker en ik vind het eigenlijk overdreven ook, omdat er niets fout is gegaan die tweede keer. Gewoon het gevoel van blinde paniek is zo verlammend, bah.
Wat een nare ervaring. Ik zou eerst die ervaring verwerken voordat je je ineens zomaar laat inleiden. Ik vind het een behoorlijke ingreep die je gyn toezegt. Is een cursus HYpnobirthing wat voor je? Eventueel prive? Deze cursus gaat diep in op angsten, waarom is het zo gelopen hoe kan je dat voorkomen enzovoort.
Mischien makkelijk gezegd, maar probeer zoveel mogelijk vertrouwen te hebben in je lichaam. En gewoon maar denken, erger als de 2e kan het niet worden... Zoveel mogelijk proberen los te laten meis, en erg fijn dat ze je in de gaten zullen houden wbt eventueel vroeg inleiden.
Hoi Tweekids, voor de tweede heb ik me voorbereid met hypnobirthing, ik heb de cd geluisterd en het boek gelezen, maar door al die 'ziekenhuistoestanden' ben ik nooit in die mindset gekomen. Ik had dat wel bij de eerste bevalling. Ik had ook de wens bij de tweede weer in bad te bevallen, maar het ging gewoon veel te snel. Het bad liep, maar ik wilde niets anders dan op mijn zij liggen en blazen. En continu denken 'wanneer is dit voorbij, laat het stoppen, ik wil niet meer'. Negatief denken dus. Ik wil dat deze keer niet meer. Maar aan een snelle bevalling kun je weinig doen, toch?
Dank je wel, ik weet dat loslaten het belangrijkste is, alleen zo moeilijk. Ik merk dat ik gewoon weer lig te piekeren over die tweede...
Zo iets stond mij idd bij, toch is een cursus wel echt veel uitgebreider dan lezen en luisteren naar t boek. Het boek vrije geboorte is ook zeker een aanrader voor je. Dat je nooit in die mindset bent gekomen is jammer, wellicht een doula? of toch met je partner naar de hypnobirthing cursus zodat hij je hierbij kan helpen? Want zo'n mindset kost gewoon veel moeite en oefening.
Stel dat het inleiden wordt; ik ben 2 keer ingeleid en heb daar positieve ervaring mee. Zegt niks, maar toch! Enne...je kunt gewoon bewegen en rondlopen door de kamer met infuus hoor, je kan ook gewoon naar het toilet enzo. Dan rijd je dat ding mee en rond het bed kun je sowieso lopen.
Hier ook een inleiding bij 38 weken vanwege een groot kind. En dat is juist prima verlopen. Als ze mij langer hadden laten doorlopen (laat staan overtijd gaan) dan was her een heel zware bevalling geworden. Wees dus blij dat jouw gynaecoloog dit heeft voorgesteld. Een kind dat te groot is geeft veel meer moeite en daardoor paniek (zeker met jouw eerdere ervaring). Dan heb je weinig aan welke cursus dan ook. Je mag trouwens gewoon lopen, staan naar de wc of wat dan ook. Volgens mij zelfs onder de douche (niet in bad omdat ze vaak de vliezen breken). Hebt dus gewoon bewegingsvrijheid. Alleen als jij pijnbestrijding wilt moet je op bed blijven liggen ivm risico's op vallen. Er is dan ook iemand bij. Als je geen pijnbestrijding wilt ben je gewoon met je partner en komen ze om de zoveel tijd kijken.
Bedankt voor de reacties! Ik kijk ook zeker wel positief naar het inleiden hoor, mijn gyn is heel verstandig en ik vertrouw hem echt in alles (hij heeft mijn vorige bevallingen niet gedaan). Ik dacht alleen, hoe zal dat uitpakken, niet mijn 'eigen' weeën, en kan ik wel bewegen? Wel dus. Dat is fijn. Tweekids, mijn eerste bevalling verliep zo sereen, dat ik dacht dat ik met wat meer lezen en luisteren met de tweede ook zo sereen zou zijn. Niet dus. Maar het was gewoon niet te vergelijken. Ik had behalve die weeënstorm ook constante migraine. Dan kun je je misschien ook niet ontspannen.
Waarom inleiden? Je eerste kind ging mega goed en de tweede lichamelijk ook. Daarbij weet je helemaal nog niet hoe dit kindje zal groeien. Ik ben zelf geen voorstander van inleiden behalve bij echte noodzaak (vind ik dit niet). Je gaat toch tegen de natuur in terwijl je bewezen het prima te bevallen. Ik zou vooral iets doen om de vorige ervaring een plek te geven en de juiste mensen zoeken om je prettiger te begeleiden. Ik ben ook pril zwanger van de derde en laat me nu begeleiden door een holistisch verloskundige. Bevallen is niet alleen een lichamelijk ding, je psyche beïnvloedt het zo erg. Wellicht een doula zoeken?
Het kan best zijn dat inleiden helemaal niet nodig is. Maar als de kans is dat het een groter kind wordt dan de vorige wil de gyn het risico gewoon niet nemen. En daar kan ik hem prima in volgen. Ik woon in België, daar kijken ze toch anders tegen zaken aan als in Nederland. Thuisbevallen, op eigen kracht, de natuur zijn werk laten doen etc. is allemaal prachtig, maar dan moet alles wel goed gaan. En ik heb helaas in mijn omgeving gezien dat het niet goed kan gaan (te zwaar kind, bleef vastzitten, armspier gescheurd, kan nog altijd de arm niet 100% gebruiken). Dat was dan met tijdig opvolgen/ingrijpen voorkomen. En dat het een ding is van de psyche is zeker waar. Ik moet die tweede keer ook verwerken en ik ga dit zeker bespreken met de gynaecoloog en de vroedvrouw (het is een team, dat vind ik ook al prettiger).
Het kan echt weer net zo mooi worden als je eerste bevalling! Ik heb zelf een hel van een 1e bevalling gehad en lang getwijfeld over überhaupt een tweede kindje. Uiteindelijk toch besloten er voor te gaan en wat een verschil. Ik heb gekozen voor een 1 op 1 cursus hypnobirthing. Om de vorige bevalling te verwerken en me zo goed mogelijk voor te bereiden op een nieuwe bevalling. Al vrij vroeg in de zwangerschap ben ik ermee begonnen en ik kreeg zelfs steeds meer zin in de bevalling ipv er tegenop te zien. Uiteindelijk is onze zoon (een flinkerd bleek na de geboorte) thuis geboren binnen 3 uur en zelfs zonder pijnbestrijding. Dat had ik echt nooit voor mogelijk gehouden. Bij de eerste heb ik me heel erg verzet tegen de pijn en alleen maar geklaagd en medelijden gehad met mezelf. Bij deze bevalling kon ik de pijn accepteren en steeds denken; dit was weer een wee, op naar de volgende. Ik was helemaal in mezelf gekeerd, zat echt in mijn eigen bubbel. Verloskundige en vriend kwamen er zelfs pas bij toen het tijd was om te persen. Heb alles op eigen kracht gedaan en nu durf ik zelfs te denken aan een derde kindje in de toekomst. Echt, heb vertrouwen in je lichaam. Ik zou als ik jou was wel zo snel mogelijk aan de cursus beginnen als je deze wilt doen. Vooral om het verwerken van je traumatische bevalling.
Mooi! Hier bij de eerste en ingeleide bevalling. Mijn lijf was er helemaal niet klaar voor bmm nog totaal niet rijp. Werd een zeer langdurige bevalling met veel weeën opwekkers. Uiteindelijk hierdoor veel pijn waarvoor ruggenprik waardoor ik koorts kreeg en ik en kind ab moesten krijgen. En door de lange bevalling kwam de moederkoek niet en is deze op ok verwijderd met 2.5l bloedverlies tot gevolg. Bij de tweede grote angst en onrust om er ingeleid te moeten worden. Maar uiteindelijk in huilen uitgebarsten bij de vlk waarbij we besproken hebben of we inleiding zo lang mogelijk konden uitstellen (inleiding ivm hoge bloeddruk bij de eerste). Hierdoor zakte mijn bloeddruk spontaan en ben ik zelf bevallen bij de vlk (wel poliklinisch) in 3 uurtjes. Kei trots op mezelf! Geen koorts, moederkoek kwam snel, geen fluxus. Praat erover met je gyn. Laat jezelf geen angst aanpraten, je hebt een kindje van 3900 gram zonder kleerscheuren zonder hulp helemaal zelf op de wereld gezet! Wat een prestatie! Dat kan jouw lijf. Of je wel of niet weer zover overtijd wilt lopen is uiteraard aan jezelf. Maar ga niet uit angst een inleiding aan, ik zou het je niet aanraden. Ik denk dat hypnobirthing cursus en hele goede is voor jou. Veel succes
Ik snap jouw angst wel. Onze 2e was 4200 gram en relatief kort. En een hele stevige schouderbouw. Vooral dat moment dat die knop om gaat van *#%$ dit lukt niet... Bijzonder dat hij het over inleiden heeft. Ik had laatst een topic opengegooid waarin gezegd werd dat ze zo iets niet zouden doen. Zijn 3e kindjes altijd nog een overtreffende stap in gewicht?
Bedankt voor de reacties. Ik ga zeker een cursus volgen, of dit hypnobirthing is ga ik nog bekijken. Ik ga er ook vanuit dat ik het zelf kan, positief blijven! Die 3900 gram is inderdaad gelukt maar als ze bijv ee sterrenkijkertje was geweest was het niet zo soep el gegaan. Over tijd lopen kan hier naar tot max 40+6.
Tja Nescio, ik weet het niet (grapje ) Ik snap je wel. Mijn laatste bevalling was ook erg heftig en heb er een nare bijsmaak aan overgehouden. Meteen genezen van het idee van een vierde Mijn eerste bevalling was erg 'fijn'. Duurde 7 uur en de pethidine icm hormonen maakte dat ik helemaal zen (of stoned, het is maar hoe je het noemt ) was. De tweede ging veel sneller (4 uur) waardoor ik geen pethidine mocht. Balen maar op zich niet heel naar gevoel aan over gehouden. Bij nr 3 wilde de baby niet indalen en moest ik dus aan de weeenopwekkers. Bij nr2 trouwens ook gehad maar dan maar op standje 2. Die laatste bevalling werd super heftig. Was ook heel negatief, zoals jij zelf ook aangeeft. Wilde alleen maar dat het voorbij was. Later bleek deze jongen ook erg groot: 4670 gram. Daar hadden ze dus mooi een kilo naast gezeten bij de schattingen. Toch in 10 minuten uitgeperst, daar kan ik dan weer wel met wat trots op terugkijken. Maar de rest van de bevalling zou ik liever vergeten. Ben ook vooral boos dat ze me tot twee keer toe van de pijnbestrijding afgepraat hebben. Denk echt dat ik met pethidine een fijnere ervaring gehad had... Btw bij nr 1 42 weken zwanger geweest, nr 2 41+5 (ingeleid), nr 3 ook 41+5 (ingeleid). Vergeet niet: tegen de tijd dat je naar de 40 weken loopt zorgen je hormonen er ook voor dat je meer vertrouwen krijgt in je bevalling. Gebruik die om weer in je bubbel te komen. En tot die tijd: geniet van je zwangerschap
Mocht je ingeleid worden, dan kun je vantevoren je wensen kenbaar maken bij de gyn over wat jij wilt. Mijn eerste bevalling was ingeleid (hoge bloeddruk) en ik heb 12u aan een bed vastgesnoerd gezeten met banden en draadjes en het was een totale ramp. Tweede keer moest ik weer ingeleid worden en raakte ik nogal in paniek toen ik dat hoorde, maar ineens bleek er vanalles bespreekbaar te zijn van tevoren. Ik mocht meebeslissen over het opendraaien van het infuus, ik mocht uit bed en rondlopen en ik mocht zelfs onder de douche gaan staan. Ik was hierdoor zo relaxed dat het supersnel en goed ging, ik heb de douche niet eens meer gehaald ☺️ Een te zware baby krijgen is echt wel een reden om eerder in te leiden hoor. Kan ook een reden zijn voor een keizersnede in sommige gevallen.
Eerste bevalling een hel, de tweede ingeleid. Heel goed ervaren! En je kan gerust rondwandelen hoor in je kraamkamer. Ik vond het alvast heel geruststellen dat ik wist welke dag onze dochter ging geboren worden . Succes!!
Bedankt allemaal voor de reacties! Dit geeft me allemaal al wat meer vertrouwen. Mijn eerste kwam met 40+3 en was 3235 gram. Een perfect gewicht dus, en zo was de bevalling ook. Het startte om 6 uur 's ochtends, algauw vervelende weeën die wel onregelmatig waren. Om 14 uur zijn we dan naar het ziekenhuis gegaan, met krap 4 cm ontsluiting. Daar baalde ik wel van. Om 14.30 uur lag ik in bad en begon de weeënstorm van buik, been- en rugweeën. Toch kon ik ze prima opvangen dankzij mijn man (mee ademhalingsoefeningen gevolgd ). Om 18 uur had ik 10 cm, om 19 uur is onze dochter geboren. Placenta kwam als vanzelf. Bij de tweede had ik heel erg gehoopt op weer zo'n bevalling, maar (mede) door weeënremmers gegeven in de 7e maand denk ik dat het zo lang duurde en ze pas met 41+1 kwam, en toen was alles in 2,5 uur gebeurd. Als die voorweeën nu achterwege blijven hoop ik dat deze ook op een 'normale' termijn komt... en dat hij/zij niet te groot zal worden.