Daarom is het handig om het ook te ondersteunen met andere interventies. En het werkt niet meteen. Je moet zelf heel consequent zijn. Het 100 x uitleggen. Ik heb zelf regelmatig 's morgens 10 minuten naast het bed van mijn dochter gezeten, omdat het schaapje nog niet wakker was. Dan ga je er dus nog niet uit (en laten huilen wilde ik ook niet). Wat ik er fijn aan vind, is ook dat het kind zelf kan zien of het al tijd is om op te staan of niet. Hoe moeten ze dat anders weten? Licht en donker? Dat varieert enorm met de tijd van het jaar.
Iedereen maakt zijn eigen keuzes. Ik zocht overdag meer steun in mijn omgeving. En koos er voor om een cosleeper aan mijn bed te schuiven. Zo hoefde ik dus niet meer tig keer heen en weer. Als de onrust na 3 keer heen en weer niet verdween, legde ik hem bij ons. Met als voordeel een eigen dekentje, dus geen verdwaalde ledematen op mijn slaapplek. Vanzelf werd dat minder. Hij werd steeds later wakker en voor ik het wist hoorde ik hem pas weer 's ochtends. De cosleeper is ook fijn als ie ziek is. Laatst bijvoorbeeld, na een pseudokroep aanval. Dat voelt veel veiliger, om voor mij. Ik wil niemand bekritiseren, soms kan het wel verhelderend zijn als je je beseft dat er een tussenweg bestaat tussen uren achter elkaar naast het bed van je kind zitten of slaaptraining toepassen. Het inspireerde mij destijds wel. En daar ben ik nog altijd heel dankbaar voor.
Ik pas geen slaaptraining toe. Heb hem nooit laten huilen, maar heb hem op een positieve manier geleerd dat hij niet moet roepen in de nacht. En als hij wel huilt, ga ik altijd naar hem toe. En dan krijgt hij wat hij nodig heeft.
Geloof mij, we zijn consequent en leggen het iedere dag opnieuw uit. Niet dat het effect heeft Wij hebben een erg eigenwijze peuter. Hij snapt heel goed dat hij moet slapen als zijn wekker dat aangeeft. Hij zegt het overdag zelfs: mag niet uit bed komen, moet slapen als het konijntje slaapt. Hij weet het precies, maar midden in de nacht als hij wakker schrikt en naast zijn bed staat, kan die wekker heb gestolen worden. Dan wil hij gewoon naar ons toe. 'S ochtends vroeg, als hij vrolijk wakker is geworden wil hij nog wel 5 of 10 minuutjes langer in bed blijven en wachten tot zijn wekker aangeeft dat hij uit bed mag. Dan komt hij vol trots bij ons in de kamer vertellen dat hij nu wel mag opstaan, omdat de wekker dat laat zien. Maar dat levert ons nauwelijks winst op. Het ging juist om de nachten, maar daar helpt de wekker bij ons helemaal niet bij.
Wat ik me afvraag(misschien overheen gelezen) slaapt je dochter wel als ze bij jullie ligt? Ik zie.dat je dat niet als oplossing wil.maar ben benieuwd. Ik geloof namelijk niet dat je dochter elke 10 minuten wakker wordt voor aandacht.niet dat ik JOU niet geloof. Maar in een gezonde slaapcyclus kun je wel "wakker" worden, maar iet elke tien minuten en ook zeker niet bewust. Onze middelste sliep 5 jaar lang niet door. Van reflux(zie je niks aan) naar orenklantje (zie je niks aan) naar nachtmerries. Hebben zoveel geprobeerd. Nachten ernaast gelegen. De beste tijd brak aan toen ze zelf uit bed kon.. Dan kwam ze bij me, kroop in bed en dan sliepen we samen door. Als ze goed sliep en ik wakker werd gaf ik haar een zetje en kuierde ze teeug naar haar eigen bed. Nu is ze 6 en slaapt ze de meeste nachten door. En ik ben vermoeider dan ooit.. Uitgestelde slaap zei de huisarts Anyway. Ik weet hoe het voelt. Maar sinds ik weet wat mijn dochter nodig heeft (geborgenheid en veiligheid) kon ik er beter mee omgaan. Hopelijk komen er voor jullie snel betere tijden!
Zoals ik zei bekritiseer ik niemand, ik vertel alleen mijn eigen ervaring. Jij hebt je weg gevonden, prima toch? Maar degene die nog zoekend is mag goed geinformeerd haar eigen weg vinden, dus dan kan ze hier op dit forum beide kanten lezen. Slaaptraining is voor mij een verzamelwoord. Ik denk niet meteen aan supernannytechnieken of laten huilen schema's. Training kan ook met compassie, zoals de Stephanie Lampe methodes. Toch vind ik dat àls je kiest voor een oplossing die eerder met afstand dan nabijheid te maken heeft, je wel bezig bent met gedrag eruit trainen. En dat strookt in mijn opinie niet met de leeftijd en levenservaring van mijn kind. Ik vind dat hij ook een beroep op mij moet kunnen doen als hij niet huilt. Misschien juist wel als hij woordelijk aangeeft me nodig te hebben. Maar ik heb geen zin om te discussieren. Dat wil ik helemaal niet. Dit is mijn visie en jij hebt jou visie. Laten we het daarbij laten. Ts pikt er zelf wel uit wat bij haar past.
Heb er ooit 1x bij ons gedaan, mar wilde ze niet slapen t enige wat ze wilde was tv kijken. Dus echt een no-go.
je zegt het zelf al.. hij wil gewoon naar ons toe. dan destilleer je de behoefte en wens van je kind dus je weet al wat hij nodig heeft. nu je antwoord nog: kind: ik wil mama (warmte veiligheid geborgenheid) mama: hier heb je een slaaptrainer want je mag niet uit bed voel je de discrepantie? het is geen antwoord op de behoefte/vraag van je kind maar een antwoord op je éigen behoefte aan slaap en daarnaast slapen in je eigen bed, kind slapen in eigen bed. natuurlijk heb je die eigen behoeften en hele legitieme ook vraag je alleen af of je nu ook voorziet in de vraag van je kind en hoe je daaraan tegemoet kan komen naast je eigen wensen. mss helpt een foto bij het bedje.. mss helpt het als de deur openstaat.. (en ja mss helpt het om erbij te liggen maar die heb ik nu vaak genoeg genoemd)
Maar als je kindje nu lekker weer gaat slapen na een paar dagen met jou op een matras ernaast? Dat is hier bijvoorbeeld wel het geval. Waarom zou je dat dan niet proberen?
ik weet dat de slaaptrsiner geen oplossing is om door te slapen, omdat zijn probleem niet is dat hij niet weet dat hij niet slapen. Dat weet hij heel goed . Juist omdat hier de slaaptrainer als oplossing wordt aangedragen, geef ik aan dat dit bij ons niet werkt. Ook niet met 100x uitleggen, zoals gesuggereerd werd. Wij hebben een aantal dingen geprobeerd. Van laten huilen (kan niet, want hij klimt zn bed en kamer uit), tot 100x (letterlijk) terug leggen in zn eigen bedje zonder te praten. Uiteindelijk werkt bij ons het beste om hem te kalmeren, terug in zn bedje te leggen en als dat na een paar keer nog steeds een groot drama is te accepteren dat hij ons nodig heeft en die nacht bij ons in bed verder slaapt. Wel proberen we hem altijd eerst terug te leggen in zn eigen bed, want als het niet nodig is liever niet in ons bed. Zowel voor onze eigen nachtrust als om een gewoonte te voorkomen. Soms kan het drama ook plotsklaps weer over zijn en slaapt hij heerlijk verder in zn eigen bed. Soms niet en dan komt hij alleen tot rust als hij tussen ons in ligt. Dan heeft hij dat blijkbaar nodig. Je reageert dus op de verkeerde persoon met je advies ik geef juist aan dat een slaaptrainer hier geen enkel verschil uitmaakt midden in de nacht.
Dat zeg ik toch ook niet. Het was een opmerkimg TEGEN jou vanuit mij...dat iedereen dat dus anders ziet en ik las bij iemand over manipuleren en dat ik daar dus niet in geloof.
Idd. Hier dus dezelfde aanpak als bij samarinde. Wij vinden dat prima en we slapen allemaal weer lekker. Maar jij voelt daar dus niks voor, dus heeft het ook weinig zin om dat verder te benoemen denk ik
Omdat een relatie met mijn wederhelft ook belangrijk is. En ik mijn kind er niet aan wil laten wennen dat ik altijd maar bij haar lig en haar d'r zin geef. En omdat ik zwanger ben en dan niet op een matras op de grond ga liggen met m'n bekkeninstabiliteit en mij geadviseerd wordy goed te liggen, zelfs een nieuw bed koop. En dan straks zeker mijn man bij de ene dochter en ik bij de ander liggen, nee daar pas ik voor,
Jammer. Zoals gezegd: Hier telkens een dag of drie erbij geslapen en dan weer perfecte nachten. Geen gewenning. Maar goed, verder heb ik geen tips helaas.
Ik herken dit zo erg! Onze dochter heeft dit nu sinds een week ongeveer. We vragen haar voordat ze naar bed gaat of ze wat wil drinken. Dan drinkt ze wat. Ligt ze in bed en gaan we weg begint ze te krijsen en gillen alsof haar leven er vanaf hangt. En dan vraag je wat er is: "drinken". 's Nachts begint ze soms ook ineens uit het niets te krijsen en gillen. Als we dan vragen wat er is, komt er nooit antwoord. Ze blijft maar gillen en krijsen. Ook wij weten bijna zeker dat dit aandacht is. Negatieve aandacht is ook aandacht zeggen ze hier bij het CB. Ze zeggen ook dat wij het moeten negeren en haar maar moeten laten krijsen en dat ze vanzelf moe wordt. Ook geprobeerd, maar na anderhalf uur was ze nog bezig...
Dit kan ook nachtangst zijn. Dan zijn ze niet echt bij bewustzijn. Google maar eens op nachtangst of pavor nocturnus.