Onderschat ik de kinderwens van mijn man? We hebben een heel leuk gezin, al zeg ik het zelf , met 4 kinderen. Mijn man 'grapt' vaak over een laatste 5e kindje. Daarbij geeft hij ook regelmatig aan dat hij het bedoelt als grapje, omdat hij het zo eigenlijk ook wel goed vind. Maar laatst waren we in de stemming terwijl ik in mijn vruchtbare periode zat en als ik er niet op aangedrongen had, had hij geen anticonceptie gebruikt, zich prima bewust dat het tot een zwangerschap kan leiden. En dat is niet voor het eerst sinds de bevalling. Ik heb het idee dat hij op deze vrij passieve manier de mogelijkheid tot gezinsuitbreiding creeert en het stilletjes aan mij overlaat om die te nemen of te laten. Het probleem is alleen dat ik niet meer zwanger wil raken. De zwangerschappen van onze oudste twee kinderen waren een geweldige ervaring, die van de jongste twee verliepen belabberd vanwege extreme misselijkheid 9 maanden lang. Begrijp me niet verkeerd, de beloning was het meer dan waard. En dat zou het een 5e keer ook absoluut zijn. Alleen de kans dat er weer 9 zware maanden aan vooraf gaan is zo groot en ik zie dat gewoon niet zitten. Ik vraag me af of ik me daarover heen kan zetten als de kinderwens van mijn man groter blijkt te zijn als ik dacht. Uiteraard moet ik dat zelf uitvogelen en is het aan mijn man, niet dit forum, mij hierin duidelijkheid te geven, maar heeft iemand hier toevallig ervaring mee? Is er hier iemand die zwanger is geraakt omdat haar man erg graag nog een kindje wilde?
Ik zou eens beginnen met gewoon een duidelijk gesprek in plaats van dat eromheen gedraai Duidelijkheid voor jullie beiden
Gewoon ter sprake brengen. Wel grappig trouwens, als een vrouw een topic opent met een wens voor nog een kindje, maar haar man wil niet, zijn daar altijd vrij veel reacties waarin wordt gezegd dat ze gewoon voor dat kindje moeten gaan. Want dat dat onvervulde verlangen zwaarder weegt en je toch wel van een kindje extra zal houden. Ik ben benieuwd hoe de reacties nu zullen zijn, nu jij als vrouw het wel genoeg vindt, maar je man juist degene is die nog wil
Ik denk niet dat ik dat nu krijg, anders had hij het wel gezegd. Naar hem toe ben ik wel duidelijk in dat ik niet meer zwanger wil raken. Ik vraag me alleen af of iemand ervaring heeft met een grote kinderwens bij haar man terwijl je het voor jezelf wel af zou kunnen sluiten. En wat diegene ermee gedaan heeft.
Maar je hebt er dus ook niet naar gevraagd bij hem? Hoe hij erover denkt, wat hij wil? Misschien durft hij er niet over te beginnen omdat jij niet wil... Ik blijf er dus nog steeds bij... praat gewoon eens met m
Hoe kom je erbij dat we er niet over praten? Hij zegt dan dat hij erover grapt, wat ik in de openingspost al aangeef. Hij geeft aan dat het hem nog wel leuk lijkt om ons gezin compleet te maken met een 5e kindje, maar het eigenlijk zo ook wel best vind. Om vervolgens vlak voor de daad geen aanstalten te maken anticonceptie te gebruiken. Hij geeft geen duidelijkheid momenteel. Ik weet ook niet of hij het voor zichzelf precies helder heeft, heb juist het vermoeden dat zijn kinderwens dieper ligt dan hij zelf denkt. Dat geeft verder voorlopig ook niet. Uiteindelijk wil ik wel duidelijkheid, maar voor nu gebeurt er toch nog niks, de jongste is pas 6 maanden. Ik wil gewoon weten of iemand ervaring heeft met een man die graag nog een kindje wil terwijl je zelf in staat bent om het af te sluiten en hoe dat is gegaan (of gaat).
We zitten nu nog in het proces, een definitief beslissend gesprek is nog niet aan de orde. Misschien is het zo wat duidelijker
Het lijkt hem leuk? Ja, het kan inderdaad heel leuk zijn en nog een verrijking van jullie leven maar ik denk dat jij op dit moment moet aangeven dat er binnen nu en de komende ...... sowieso geen nieuwe zwangerschap gewenst is. Geef daarbij ook duidelijk aan waarom niet. Wellicht houd hij dan ook op met grapjes erover maken. En is er een reden dat je bijvoorbeeld geen pil of spiraaltjes gebruikt, dat maakt de kans op een 'oeps' zwangerschap alweer een stuk kleiner.
Dat dus. Waarom gebruik jij geen anticonceptie als je echt niet meer zwanger wilt worden? Of twijfel je zelf ook en laat je het aan het lot over?
Dat hebben we allemaal al meerdere malen besproken. Het grapjes maken is gewoon zijn manier van het gesprek erover gaande houden en dat mag. Het is geen verboden onderwerp en ook niet dat het me irriteert of dat hij me wat probeert op te dringen daarmee. Ik maak het hem ook niet makkelijker, want mij lijkt een laatste 5e kindje simpelweg ook leuk. MAAR, die 'maar' is voor mij vele malen groter dan voor hem. Hoewel hij absoluut zijn extra stenen bijdraagt tijdens die moeizame maanden, voelt hij zich verder goed en wordt hij niet belemmerd door die ellendige HG. Ik wel. Het punt is denk ik; als je als vrouw zijnde zelf graag nog een kindje wil dan beredeneer je eventuele problemen rondom de zwangerschap makkelijker weg, totaan bagataliseren toe. Maar wat als die wens even sterk is in de man? Buiten kijf staat dat het kindje zonder meer welkom zal zijn. Maar 9 maanden beroerd zijn zonder klapperende eierstokken, ga ik hem dat dan niet kwalijk nemen? Als ik er zelf 100% voor kies dan kan ik de vinger naar mezelf (en mijn man natuurlijk ) wijzen. Dat is anders als ik die zwangerschap aanga omdat mijn man toch erg graag nog een kindje wil. En we hebben het hier niet over een weekje je tanden op elkaar en gewoon eventjes doorzetten. Ik kan er redelijkerwijs vanuit gaan dat ik over een langere periode hondsberoerd zal zijn. Dat soort dingen spoken nu door mijn hoofd, daarom zou ik graag (desnoods prive!) ervaringen willen lezen. Nogmaals, het is een proces. En ik neem mijn man's kinderwens even serieus als hij de mijne. Ik vind niet dat ik zijn wens bij voorbaat maar af moet kappen omdat een zwangerschap mij niet uitkomt. Helemaal niet gezien de uitkomst daarvan wel door beide gewenst is. Overigens ben ik door zowel (correct gebruik van) de pil als het spiraaltje heen zwanger geraakt. In mijn geval waren dat juist de oorzaken van 'oeps' zwangerschappen.
Ik ben door (correct gebruik van) de pil en het spiraaltje heen zwanger geraakt, voor mij geen AC meer. We hebben het gehad over sterilisatie (ik) na de geboorte van de 4e, maar gezien de twijfel van mijn man heb ik dat niet doorgezet. Ik zou het andersom ook niet waarderen als ik nog een kinderwens had en mijn man liet zich doodleuk steriliseren. De twijfel is er omdat we altijd al een groot gezin (5) wilden hebben en het voor mijn man nog een issue is. We hebben er nu 4 en ik ben er prima tevreden mee als het hierbij blijft .
Ik vind het een lastige. Zoals iemand hierboven al zei: ik vind het wat 'makkelijker' wanneer de vrouw er nog een wil. Zij is immers degene die al het harde werk doet, 9 maanden het kindje draagt (en met hg, geen makkelijke zwangerschap!), het baart en vaak daarna ook de meeste zorgtaken op zich neemt (super ouderwetse aanname, maar vaak werken vrouwen toch parttime of niet en mannen fulltime, is dit bij jullie anders?) En uiteraard is het iets waar jullie samen uit moeten komen. Bij een vrouw kan ik mij op een of andere manier beter voorstellen wanneer zij zich nog niet compleet voelt. Is compleet gekleurd door mijn eigen ervaring natuurlijk. Dat gezegd hebbende: wat zou voor hem de achterliggende reden kunnen zijn? Zou hij klaar zijn na de 5e? Wil hij misschien zelfs nog wel een 6e of een 7e? En hoe zou hij dat voor zich zien als jij door de hg (of een andere complicatie) in het zkh terecht komt. Wie zou er dan voor de kinderen zorgen?
Ik zou nooit een kindje krijgen omdat mijn partner het wil, maar ik zou ook nooit een kindje krijgen als mijn partner zoiets heeft van mwoah.. vooruit, omdat jij zo graag wil. Ik wil dat we er allebei achter staan. Dat gezegd hebbende zou ik als ik jou was dus nu zeggen, nee, nu is niet het moment, maar ik wil er voor de toekomst over nadenken. Dit wil niet zeggen dat het een 'ja' wordt. want wie weet hoe je er over 1,2 jaar over denkt? Misschien ga je overstag, misschien is je 'nee' duidelijker geworden. Maar ik vind echt dat jij er net zo achter moet staan als je man. en wat vlinder84 zegt zijn ook dingen die ik zou willen weten.
Na een 5e zou het voor hem ook echt wel klaar zijn. Heel veel mensen hebben van te voren wel een idee hoe groot ze hun gezin willen hebben, ons leek 5 wel een mooi getal tot de hg zwangerschap(pen). Ik ben door de hg al in het ziekenhuis terecht gekomen en mijn man neemt mijn zorgtaken dan over, houdt het huishouden draaiende, regelt oppas als hij moet werken etc... Hij is een hele betrokken vader en neemt zonder meer zijn verantwoordelijkheid, heeft er zelfs nog plezier in ook . Als hij daarin gemakzuchtig was geweest of weinig bijdrage zou leveren zou de keuze een stuk simpeler zijn: dan was het gewoon nee, want ik moet alles doen. Maar zo werkt het hier niet. Hij heeft veel plezier in zijn rol als vader en doet ook zijn best tijdens de minder/niet periodes. Mocht ik het daarom bij het juiste eind hebben en hij toch nog erg graag zijn gezin 'compleet' (compleet is het al natuurlijk) willen maken met een 5e dan vind ik dat ik zijn kinderwens serieus in overweging moet nemen, ook omdat het 5e kindje erbij voor mij geen problemen vormt, het is puur en enkel die zwangerschap.
Ok dus de hg is het enige dat jou tegenhoudt? Nou ja, het 'enige' ik heb zelf ook hg gehad en heb daarnaast reuma dus ik begrijp je angst voor een zwangerschap! En hier was het dus precies andersom, ik wilde heel graag een kindje erbij en mijn man vond het wel goed zo. Maar eigenlijk maakte hij zich zorgen om ons gezin. Het is niet makkelijk voor mij en ik draag de meeste zorg voor de kinderen. Om die reden hebben wij de kinderwens uitgesteld. Nu is de jongste bijna 5 dus het kan bijna. Wel met opvang voor de kinderen in de vorm van een nanny of au pair. En voor mij is het de pijn voor mezelf waard (zeg ik nu hoor! Ik piep op het moment supreme echt anders) omdat ik nog zo graag wil.
Dus jullie gaan er binnenkort weer voor, wat spannend! Ik hoop voor je dat het een zo soepel mogelijke zwangerschap mag gaan zijn . En laten we eerlijk zijn, het IS het ook waard ! Mijn jongste is nu 6 maanden. Hoe sloom die zwangerschap ging, hoe snel gaat het nu en het is een genot die kleine man <3.
Mwah binnenkort... Ik steek mijn kop nog even in het zand. Ik kijk er écht niet naar uit. Wat mij betreft ga ik 9 maanden in winterslaap! En dan, met zo'n heerlijk klein mupke op je borst. Dat is het idd waard.
Hi poppy! Ik heb geen ervaring met een groot gezin en een man die nog meer kids wil (was het maar zo , maar ik weet dat er wel een paar mensen zijn met 5-6 kinderen. Misschien je vraag daar eens stellen als je op zoek bent naar ervaringen?
Bedankt voor de tip! Heb m'n vraag daar ook geplaatst. Succes, ik hoop dat je man snel van gedachten verandert .