Je bent nooit iets verplicht. Maar je moet je in bepaalde gevallen wel afvragen of je zo nodig je kont in de krib wil gooien. Kijk, ik vind bijv dat de oxytoxine injectie echt niet gelijk in je bil gedrukt hoeft te worden na een bevalling. Geef het lijf eerst de kans om dit zelf op te lossen. Maar als je compleet leegloopt, zou ik die injectie weer wel doen. En ik zou niet graag ingeleid worden met weeen opwekkers of een keizersnede. Maar realiseer je wel dat ze dat niet doen omdat ze daar zin in hebben. Bepaalde dingen kun je best bespreken. Of het ook anders kan of noem het maar. Maar zodra er nood aan de man komt zou ik niet principieel nee gaan zeggen. Plus dat je wel moet weten waar je over praat. Zomaar nee zeggen omdat jij vind dat iets moet is een reactie van een kind van twee. Niet van een volwassen vrouw die een kind baart.
Ik ben blij dat er een hielprik bestaat anders was ik mijn zoon verloren door een ziekte die daar is uitgekomen.
Ik wil alleen even reageren op het stukje over stress. Ik was thuis helemaal niet ontspannen... Pas toen ik in het ziekenhuis kwam voelde ik me langzaam aan ontspannen (ondanks dat het helemaal niet goed ging, wel het volste vertrouwen in de artsen).
Hier ook; thuis kon ik me echt niet ontspannen. In het zkh wel, ging qua vordering ontsluiting ook rap, maar mijn oudste was een sterrenkijker en flinker dan verwacht. Thuis had dat betekent alsnog met hevige persdrang naar het zkh. In het zkh alles geprobeerd om haar zonder ingreep te laten komen, maar uiteindelijk werd het een vacuumverlossing.
Ik vond alleen de rit naar het ziekenhuis niet zo prettig, maar de locatie zelf kon mij tijdens de weeën helemaal niks uitmaken. Uiteindelijk heb ik helaas hulp nodig gehad omdat mijn lijf het niet alleen kon, zou nogal wat zijn als ik met gebroken vliezen had gezegd 'nee ik wil het nog een dagje aanzien of de weeën terug komen'.. terwijl ik ondertussen al helemaal op was en mijn kindje veilig op de wereld wilde hebben die niet meer helemaal lekker zat zonder vruchtwater.
ik denk echt dat je thuis/ziekenhuis bevallingen niet kunt vergelijken, je word namelijk niet voor niets opgenomen in het ziekenhuis, dus lijkt het mij ook vrij logisch dat er in het ziekenhuis meer medische bevallingen zijn dan thuis, bedoel als je gewoon thuis mag bevallen dan achten ze de kans op complicaties erg klein dus die 2 vergelijken vind ik appels met peren. Daarnaast is uit onderzoek uitgewezen dat baby's na 42 weken zwangerschap het zwaar kunnen krijgen, hier zijn ook de meeste sterfgevallen van bekend door te lang wachten, echter heeft elke verloskundige zijn of haar eigen protocol en word er zelfs weleens gewacht tot 43 weken, echter word ten allen tijden de conditie van de baby goed in de gaten gehouden, als er geen inleiding nodig is en jij voelt je verder ook prima zal een gyn niet inleiden, de inleiding word pas besproken op het moment dat het met de baby of moeder minder gaat. Daarnaast is het jou keuze wat je wilt doen, echter zou je wel (komt ie) moeten beseffen dat je met bepaalde keuzes het leven van je kindje op het spel zet, wil je werkelijk zo ver gaan dat je je kindje verliest of zwaar gehandicapt raakt, want die kans is er hoe klein ook de kans is er, jij heb dan geen keuze meer je zal MOETEN leven met de gedachtengang dat jou kont in de crib dit veroorzaakt heeft. Daarnaast zul je MOETEN weten wat je moet doen als je kindje bijvoorbeeld geboren word en niet ademhaalt? wat als je placenta niet komt (bij mij 4 keer van de 7 keer gebeurt) je buiten westen raakt, de baby vast blijft zitten in het geboortekanaal etc etc, maar natuurlijk kun je wel denken dat het jou allemaal niet overkomt en dat hoop ik uiteraard ook voor je, maar als je dit wilt doen besef alles en ga er 100% voor, lees je in, volg een kinder ehbo curcus, zoek een doula of verloskundige die jou baby kan helpen mocht het nodig zijn.
Hier ook niet. Ik mocht al strompelend wachten tot dochter met 41 weken besloot dat ze er klaar voor was...
Joehoeeee!!! TS-hes... waar beeeeen je??? Te irritant dit. Gooit een stok in het hoenderhok en rent dan hard weg.
Haha, ik dacht hetzelfde Iedereen reageert zo voluit, en dan niet eens terug reageren. Heel volwassen. Past ook bij de toon van het openingsbericht
Dit is pertinent niet waar. Er wordt in onderzoeken rekening gehouden met het verschil tussen een medische indicatie en een poloiklinische bevalling ( dit zijn de dames die ip thuis zouden mogen bevallen) Dames die thuis bevallen, worden veel minder vaak ingestuurd naar de 2e lijn (dus ook minder kunstmatige ingrepen). De medische indicaties staan hier dus los van. Daarnaast is het sterftecijfer in het ziekenhuis hoger dan thuis (en dat is op zich logisch, want hier worden de kindjes die met een medische indicatie en ook de extreme prematuren in meegerekend). Ik heb zelf jaren op de verloskamers gewerkt en het heeft daardoor zeker mijn voorkeur om thuis te bevallen met een eigen verloskundige die me goed kent!
Helemaal waar. In het ziekenhuis waar ik werkte was dit dus schering en inslag: om een of andere niet medische reden werd een inleiding gepland, een lichaam is nog niet klaar om te bevallen, dus hiermee creeer je vaak allerlei complicaties die niet nodig waren geweest. Ik weet dat ze nu een strenger beleid hebben wat betreft inleiden, maar ook nu komt het nog regelmatig voor dat vrouwen ingeleid worden " omdat ze de zwangerschap zat zijn". Belachelijk!
Jep klopt. En ik werd ingepland op maandagochtend zodat het makkelijker zou zijn voor het personeel. Het was heel duidelijk dat het snel moest gebeuren want ik hield een bed bezet. Het was echt onvoorstelbaar! Ik werd zo aan mijn lot overgelaten en er kwam alleen iemand om het infuus een standje hoger te zetten. Terwijl ik al van het bed lag te stuiteren. Echt nóóit meer! Dan loop ik liever een paar weken langer door (zónder risico voor baby en moeder uiteraard) dan dat ik de inleidingsfabriek inga. Brrr. Bij de jongste liep er een pilot om met 36 weken in te leiden. Zomaar! Om te kijken hoe het zou gaan. Ik stond versteld en heb vriendelijk bedankt.
Is inleiden nu echt zo erg? Want hier wordt gedaan alsof het ongeveer het ergste is dat je kan overkomen. Misschien zal ik met 38.5 ingeleid worden (en ja, dat heeft een medische reden) en als ik al die verhalen hier lees...
Nee hoor! Ik heb er geen vervelende ervaring mee. Geen weeënstorm gehad en geen pijnstilling nodig gehad tijdens de weeën. Door de grootte van mijn zoon pastte hij niet door mijn geboortekanaal, dat had niks met inleiden te maken. (Had juist wel twee weken eerder gemogen.)
Ja ik word ook ingeleid en dat voelt nu toch een beetje ongemakkelijk. Ik ga er toch wel vanuit dat mijn arts een goede afweging maakt vanuit veiligheid voor mij en de baby.
Ik ken juist weer verhalen van mensen die te lang doorliepen, kindje overleden in het weekend terwijl er maandag ingeleid zou worden. Geef mij dan maar een inleiding. Ik leg mijn kind liever in een bedje dan in een kist.
Nou nee, een dood kind krijgen is het ergste wat je kan overkomen. En daarom is het goed dat mensen de overweging maken om in te leiden. In geval van noodzaak ben ik helemaal voor inleiden en welke andere ingreep dan ook. Van mij hadden ze me van voor naar achter open mogen snijden als dat mijn kind had gered, maar ja, die keuze was er niet. En het inleiden an zich, tja, bevallen is geen genot, maar ik vond natuurlijk bevallen prettiger dan de inleiding. Maar ik heb geen spijt van de ruggenprik, want mij heeft dat erg goed geholpen tijdens de inleiding. Dat was mijn geluk. Overigens zou ik het zeker van tevoren goed bespreken of een geboorteplan schrijven. Het is een valse veronderstelling dat je bij een geboorteplan naïef bent dat het dan ook zo zal lopen. Maar het beschermt je tegen onzinnige zaken zoals bij mij, het was echt niet nodig om het infuus steeds hoger te zetten, mijn ontsluiting vorderde prima. En je kunt altijd je eigen vk of een doula meenemen, dan ben je in elk geval niet alleen. Want dat stoort mij aan zkh bevallingen (is ook vast overal weer anders hoor), dat je zogenaamd extra in de gaten wordt gehouden maar er liggen er nog 20 die ook goed in de gaten worden gehouden. Dan beval ik liever met een vk die er alleen voor mij is en zich ook echt met mij bezig houdt.
De dode baby kaart spelen is niet eerlijk. We kennen allemaal die verhalen, maar als je er zelf voor staat of hebt gestaan is het niet prettig dit soort opmerkingen te lezen. Handelen vanuit angst is nooit goed en een ander angst (of schuldgevoelens) aanpraten ook niet.
Dat mag iedereen voor zich weten. Ik zeg alleen dat ik het idee om overtijd te lopen daardoor toch doodeng vind. Dat is mijn overweging en het was niet mijn bedoeling om iemand een schuldgevoel aan te praten.