Natuurlijk mag hij boos worden, emoties voelen ed. Maar een volwassen reactie zou daarna zijn dat hij gewoon rustig blijft. Ik zou ook echt woest zijn als dit mijn kind zou overkomen, maar wat bereik je ermee? Jij schrikt je waarschijnlijk rot, zijn zoontje voelt zich onveilig of schuldig. Niet de manier om dit aan te pakken lijkt mij.
Pfffff. Wat een geneuzel, heb jij 'iets' overgehouden aan je eigen jeugd dat je de behoefte voelt een ander een trauma aan te praten?
Ik vind ook dat er lauw gereageerd wordt! Geweld maakt altijd indruk! Waarom zou je het anders toepassen?! Je bereikt er alleen nooit mee wat je wilt bereiken. Hier nog informatie: kinderrechtenactivist.punt.nl
Geweld?? Een corrigerende tik noem ik geen geweld. In de generatie van onze ouders kregen de kinderen vrijwel allemaal wel eens een tik, en die generatie heeft iets meer respect voor een ander. Ik zelf heb mijn kinderen nog nooit een tik gegeven wel streng bij de arm gepakt, en daar worden ze echt niet minder van. Word altijd een beetje moe van dat geneuzel dat je een kind niet mag aanpakken, aangezien dat gepraat bij 9 van de 10 kinderen ook niet helpt
Respect verkrijg je niet middels dwang. Als jij je kind bij zijn arm grijpt dan gebruik je je lichamelijke overmacht. Daar kies ik niet voor (tenzij ze iets gevaarlijks doen zoals ineens de weg oprennen en ik wel moet ingrijpen). Mijn ouders zijn idd heel anders opgevoed dan ik. Ik heb geen corrigerende tikken gehad en ik respecteer hen omdat ze dat verdienen. Niet omdat ik anders een optater zou krijgen.
Mijn ouders hebben mij nooit een tik gegeven. Wel schoppen onder mijn kont en ook geknepen in mijn arm. En weet je? Ik heb veel respect voor ze, omdat ze dat verdienen. Natuurlijk heb je overmacht, zowel fysiek als geestelijk. Waarom mag je je geestelijke overmacht wel inzetten en je fysieke niet? Dat doe je toch dagelijks? En dat moet ook, je bent opvoeder. Je kinderen staan niet gelijk aan jou, in hun eigen belang beslis jij dingen voor ze en pak je ze soms bij de arm. Omdat je sterker bent ja. Slaan of op een andere manier pijn doen is je fysieke overmacht MISbruiken, dat is wat anders dan GEbruiken. Gisteren veegde mijn zoontje van 2 alle viltstiften van de tafel. Dan pak ik hem beet, til hem op en zet hem ergens anders neer. Dan gebruik ik dus mijn fysieke overmacht. Daarnaast leg ik hem uit waarom het niet mag wat hij deed. Het kan dus ook samen gaan. Ik kan me bijna niet voorstellen dat je je kinderen kunt opvoeden zonder ooit je overmacht te gebruiken.
Heb jij als kind schoppen onder je kont en het knijpen in je arm verdiend? Ik vind het vreselijk erg en verdrietig dat dit je overtuiging is. Je mag nooit, nooit, nooit, nooit een ander fysiek pijn doen. Nooit. Geen discussie.
Ik ben het deels met vlinder eens, echter vind ik het ook wat overtrokken. Bij mij gaan geen alarmbellen rinkelen als er over een corrigerende tik wordt gepraat. Laat ik het zo zeggen: ik denk niet dat een kind hier een trauma aan over houdt. Ik vind het onnodig. Ik denk dat je d.m.v. andere opvoedmethodes hetzelfde en vaak zelfs meer kunt bereiken dan met corrigerende tikken. Het is een teken van onmacht, en als je echt kritisch naar jezelf kijkt dan weet je dat ook. Maar ik geloof niet dat een kind er slechter van wordt als deze afentoe en tik krijgt, maar zeker ook niet beter. Ik zie het gewoon als een nutteloze methode. Ts: als ik jou was zou ik het gewoon even luchtig opgooien bij moeder, en kijken hoe ze hier op reageert. Van daar uit zou je eventueel nog naar je partner uit kunnen wijken als het je uiteindelijk toch niet lekker zit.
Ik geloof niet dat de schoppen onder mijn kont pijn deden... Maar ik had ze wel verdiend. Hoewel ik vind dat mijn kinderen dit ook wel eens verdienen zal ik het zelf niet doen. Ik vind het niet de juiste manier hoor, wees niet bang. Maar ik heb er ook echt niks aan over gehouden en heb veel respect voor ze. Zij zijn anders opgevoed dus hebben ook andere normen en waarden meegekregen, zij deden ook wat ze dachten dat het juiste was. Zij zijn 70 jaar geleden opgevoed, ik 35 jaar geleden. Tja er is iets veranderd door de jaren heen. Zoals zoveel dingen, maar daar houdt echt niet iedereen een trauma aan over hoor. In die tijd paste die opvoedingsstijl beter, in deze tijd een andere. Ik voed niet fysiek op, ik leg ook zoveel mogelijk uit en probeer naar mijn kinderen te luisteren en naar hun behoeftes. Maar ik gebruik mijn overmacht wel ja. Omdat ik ouder en wijzer ben en verantwoordelijk voor ze. Als ik bepaal dat ze geen derde koekje mogen gebruik ik mijn overmacht toch ook. Als ik mijn zoontje 'uit een situatie haal' doe ik hem echt geen pijn hoor. Maar ik pak hem wel vast en volgens vlinder is dat je fysieke overmacht gebruiken nou sorry dat vind ik te ver gaan.
Mee eens hoor. Ik heb vroeger ook wel eens een corrigerende tik gehad en ik kan het mij ook herinneren van vriendinnetjes om mij heen. Voor mijn gevoel was dat toen veel normaler. Ik heb heel veel respect voor ze, en niet omdat ze dat erin getimmerd hebben. Ik denk dat de opvoeding van mijn ouders al mijlenver van hun eigen opvoeding lag. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Het is echter geen techniek die ik nu binnen mijn eigen opvoeding en in de huidige tijdsgeest goedkeur of toepas. Ik zou er ook woedend van worden als dit mijn kind overkomt.
Hier ben ik het absoluut niet mee eens. Als je duidelijk en consequent bent naar je kinderen heb je het echt niet nodig om te slaan. Dat het bij 9 van de 10 kinderen wel nodig zou zijn vind ik een idiote gedachte. Sterker nog uit onderzoek blijkt telkens weer dat agressie naar een kind er eerder voor zorgt dat een kind zelf slaan ook als oplossing gaat zien. En dat is allesbehalve respectvol. Dat gezegd hebbende, een keer een tik is iets heel anders dan structureel gebruik als opvoedmethode. En alsnog een hele vechtscheiding ontwikkelen is nog veel ongezonder. Dus maak het bespreekbaar en ga niet teveel zelf invullen. Zoals al eerder is gezegd, kinderen kunnen veel sterker reageren dan nodig. Mijn oudste raakte een tijd ook overdreven van slag bij tot 3 tellen en hij is niet geslagen of dergelijk.
Weet je wat het is met slaan, waar ligt de grens? Mijn moeder kon er wat van. Daar heb ik geen fijne herinneringen aan. Toen ik zelf kinderen kreeg hebben we dat eens uitgesproken. Naar haar beleving was het zo erg niet want zo is zij ook opgevoed. Mijn zussen en ik hebben het als wél erg ervaren. Sterker nog we hebben allemaal vanaf jong af aan geen open band met haar die we gezamenlijk wel hebben. Ik heb haar vergeven, maar zal haar nooit alleen met m'n kinderen laten. Ik heb dus thuis echt klappen en schoppen gehad om niks, opsluiten, haren trekken, slaan in het gezicht.
Geweldig om te lezen dat er weer een paar zijn die een ander heel graag een trauma aanpraten. Zou dat misschien komen doordat ze zelf een trauma hebben opgelopen door hun opvoeding? Erg vervelend, maar ga het daardoor niet een ander aanpraten.
En TS, ik zou het met je man bespreken en gewoon eens wat meer in de gaten houden. Wellicht is het iets om je helemaal geen zorgen om te maken.
Maar dit is natuurlijk wel iets héél anders dan een corrigerende tik of klap op je kont. Ik vind het heel erg voor je, maar denk ik niet te vergelijken. Zoals je zelf wel zegt; waar ligt de grens? Maar als het bij een corrigerende tik blijft, zou ik me geen zorgen maken.
Natuurlijk tilde ik ze wel eens op om ze uit een vervelende situatie te halen. Dat is niet hoe ik het bedoelde. Er is echter een verschil tussen je kind uit woede pakken of omdat hij ergens mee moet stoppen en je hem daar weghaalt. En of die schoppen pijn doen of niet is het punt niet. Blauwe plekken die je niét kunt zijn, daar maak ik mij zorgen over. Bij mishandeling denken mensen aan een blauw oog. Maar angst is grof onderschat en als ik als kind een schop zou krijgen, zou ik bang zijn. Dat wil je toch niet voor je kind? Zeker niet omdat ik zelf altijd vertel dat we elkaar geen pijn doen, maar ze vervolgens wel een tik zou geven. Opvoeden is voorleven. En ik wil absoluut niet pretenderen dat ik zo'n geweldige opvoeder ben. Mijn jongens kunnen het bloed onder mijn nagels vandaan halen. En dan verhef ik mijn stem of stuur ze naar hun kamer. Dat is overmacht en voor dat soort dingen bied ik mijn excuses aan en praten we erover. Nu zijn de mijne wat ouder dus begrijpen ze meer.
Ik ben daardoor heel erg benauwd voor fysiek handelen naar kindjes. Aan een corrigerende tik durf ik niet te beginnen omdat ik bang ben net als m'n moeder te eindigen. Mijn grens ligt bij soms in de kinderwagen proppen als ik de veiligheid met verkeer etc niet meer kan garanderen.
Een corrigerende tik is verboden. Dat zegt genoeg. Stop met het goedpraten van tikken. Het is fout, pijnlijk, denigrerend en toont alleen je onmacht aan. Waarom zou je in godsnaam je kind een rotgevoel willen geven? Tikken uitdelen en slaan hebben altijd effect op een kind, altijd.
Hey jij en ik denken over veel dingen anders. Ik praat niemand een trauma aan en vind het heel irritant dat je iets, dat terecht bij wet verboden is, probeert goed te praten door terug te kaatsen dat ik vast een trauma heb. Het geeft namelijk jouw pijn (mijn invulling) weer en die hoef je niet op mij te projecteren. Een kind slaan doe je gewoon niet. Of mag je man jou ook een corrigerende tik geven? Nee? Wat gij niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet. Zeker geen kind dat amper tot je navel komt en volledig overgeleverd is aan zijn ouders. Gewoon nee.