Ik weet wel dat deze ouders nooit strafrechtelijk vervolgd zijn. Uiteraard moesten ze wel voor de rechtbank verschijnen ivm voogdij, maar zij hebben echt altijd de ouderlijke macht gehad. Ondanks wat ze gedaan hadden. Dus ik geloof niet echt dat, ook al is een corrigerende tik verboden bij de wet, er daadwerkelijk vervolging zou kunnen zijn. hoe de verklaring van het kind daarbij wordt bekeken weet ik niet.
Ik kom regelmatig in contact met mishandelde kinderen ( en nee, een corrigerende tik vind ik absoluut anders dan een kind stelselmatig afranselen) dus kan best inschatten of een kind angstig/ beschadigd is. Het vriendje van mijn zoontje is altijd ontspannen, vrolijk en lijkt zich volledig op zijn gemak en veilig te voelen bij zijn ouders, ondanks dat hij billenkoek krijgt van zijn ouders. Logisch dat de dames die vroeger echt afgeranseld zijn, op hun achterste been staan als het gaat om billenkoek. Zij zijn hier ( terecht) erg door aangedaan. Ik lees hier echter van niemand die vroeger incidenteel een schop tegen zijn/ haar kont kreeg dat ze zich beschadigd en mishandeld voelen. Ik gebruik zelf nooit een corrigerende tik ( niet nodig ook) maar heb er zelf vroeger genoeg gehad. Ook ik heb hier absoluut geen naar gevoel aan over gehouden.
ik heb vroeger heel wat keren blauwe billen gehad ook zeker wel eens om niks of iets wat ik niet gedaan had maar mams van overtuigd was dat ik het wel gedaan had. nee ik heb geen leuke jeugd gehad maar om mezelf nou getraumatiseerd te noemen... nee eigenlijk niet. ik hoef daar ook van niemand medelijden voor want het verandert niets aan hoe het was en ik kan er niet mee terug in de tijd om minder klappen te krijgen. maar ook ik ben goed terecht gekomen zonder dat ik er wat aan over gehouden heb. mijn vader vind ik nog steeds even lief en mijn moeder is door andere omstandigheden wat verwaterd. en nee ik heb geen problemen met een klein tikje op de billen. geef me maar aan bij jgz oid. ts ik zou er met je man over praten en samen proberen uit te zoeken waar de waarheid ligt. het kan zijn dat het regelmatig gebeurt maar het kan ook zijn dat het eenmalig was en zeer veel indruk heeft gemaakt. als het regelmatig gebeurt zou ik wel proberen in gesprek te gaan met de moeder. het hoe, wat en waarom zien te ontdekken en kijken of je helpen kan.
Ik kon op die pagina het onderzoek zelf niet vinden / openen, alleen een samenvatting. Elders op internet wel wat nieuwsberichten gevonden hierover. Voor mij blijft de vraag bestaan of er in dit onderzoek een onderscheid is gemaakt tussen een corrigerende tik waarbij: - ouders niet handelen uit onmacht / frustratie / boosheid (Ik kan me voorstellen dat een tik dan uit kan lopen op ernstiger geweld.) - de tik voor de betreffende kinderen duidelijk gerelateerd waren aan een 'overtreding' En dus redelijk voorspelbaar kwam (en niet onverwacht / uit willekeur want ik in me voorstellen dat dit tot een zeer onveilig gevoel kn leiden.) Als ik de conclusies lees, moet ik haast dankbaar zijn dat ik niet totaal verknipt ben geraakt van die paar tikken. Maar ik denk dat ' de manier waarop' wel degelijk een groot verschil maakt. En je dus ook niet 1 op 1 de ene corrigerende tik kunt vergelijken met de andere en daar voor iedereen conclusies aan kunt verbinden.
Ik zit op mijn tel en kan het hele onderzoek niet vinden helaas. Wat ik me afvraag: hoe gaat zo'n tik dan in zijn werk? Krijg je die aangekondigd? En was je dan niet verdrietig, boos of bang?
Ik heb maar een enkele keer een tik gehad en vooral toen ik jonger was. Dus het is niet zo dat ik me elke keer precies kan herinneren. Wat me nog wel helder voor de geest staat, is dat ik ooit aan mijn vader heb gevraagd om me te slaan, omdat ik niet voor straf naar bed wilde Toen zal ik een jaar of 10 / 11 geweest zijn en was de periode dat ik wel eens een tik voor mijn billen al een poosje voorbij, volgens mij. Ik was wel verdrietig, maar dat was ik ook als ik een andere straf kreeg. Boos was ik -in beide gevallen- vooral op mezelf 'en de wereld'. Niet speciaal op degene die straf gaf. Bang ben ik nooit geweest. Als puber vond ik wel heel veel dingen oneerlijk, maar dat is volgens mij niet terug te voeren op het feit dat ik als 6-jarige misschien eens een tik heb gehad. Ik was gewoon geen makkelijke puber. (ADHD helpt niet mee, zullen we maar zeggen.) Een tik werd inderdaad wel aangekondigd. Ik moest er echt ouderwets voor over de knie en dan kreeg ik een tik op mijn billen. Dat deed mijn vader en het was me dan ook volkomen duidelijk waarom dat was. Dat vind ik wel belangrijk ALS iemand hiervoor kiest, dat het dan niet onverwacht komt (want dat lijkt me wel beangstigend) en gekoppeld aan een 'overtreding'. Leuk was het natuurlijk niet. Maar dat waren andere straffen (althans, degenen die werkten ook niet.) Dat is wel een beetje het punt van straf, lijkt mij. Mijn vader heeft me trouwens nooit uit boosheid of onmacht geslagen. Het was gewoon één van de mogelijkheden. Net als 'geen koekje / snoepje' of 'meteen na het eten naar bed'. Beetje afhankelijk van de situatie, zeg maar. Eén keer heeft mijn vader mij pijn gedaan uit een soort van schrik / boosheid reactie. Dat was de eerste keer dat ze kinderslot van de autodeur haalden en ik op de autoweg besloot de deur open te doen. Ik ben van de generatie die ook nog geen gordel droeg hè. Gelukkig reden we zo hard dat ik de deur niet echt open kreeg. Maar mijn vader schrok zich natuurlijk een ongeluk, hij greep tussen de voorstoelen door mijn knie en heeft toen toch hard geknepen joh! Tot op de dag van vandaag weet hij zelf eigenlijk ook niet of hij me binnen boord wilden houden of straf wilden geven. Ik vermoed beide. Ondanks dat die 'lijfstraf' niet voldoet aan de criteria waarvan ik denk dat ze geen schade aanbrengen, heb ik ook daar niks aan overgehouden. Hooguit een iets betere impulscontrole Zelfs op dat moment al, begreep ik heel goed zijn reactie en vond hem wel terecht. Dat is er ééntje waar ik wel degelijk van geleerd heb. (Al heb ik de eerste tijd daarna geen kans gekregen dat te bewijzen, aangezien het kinderslot er natuurlijk meteen weer terug op ging!)
Ik vind het trouwens fijn dat je nu gewoon naar mijn ervaring vraagt, in plaats van mijn vader een autoritaire griezel te noemen en te suggereren dat ik 'iets heb overgehouden' aan mijn jeugd. Je zult nog steeds geen voorstander van een pedagogische tik worden. (Is ook niet mijn doel.) Misschien ga je er niet eens genuanceerder over denken. Maar het komt wel een stuk sympathieker over.
Ik krijg er gewoon echt rillingen van. Kan er niks anders van maken. Als je je nu voorstelt dat je dit bij je eigen kind zou doen nu, hoe voelt dat dan?
Sorry dat ik een paar dagen niet heb gereageerd, ik ben ff lekker thuis bezig geweest met gezinnetje. Wauw! Behoorlijk veel reacties, die ook wel heftige (onderlinge)discussies heeft los gemaakt. Dit was niet mijn bedoeling, er zijn wel veel reacties waar ik wat aan heb. Zelf ben ik als jong meisje ook over de knie gegaan, en dat ik soms een paar tikken kreeg dat wisselde van weinig tot veel last daarna. Dit maakte wel dat ik soms bang werd voor mijn moeder, ondanks dat ik erg gek ben op haar. Ik ben ook opgegroeid in een zeer geweldig gezins situatie waar mijn stiefvader een nogal dominante rol heeft gehad.. Mij stiefvader heeft mij ooit 1x geslagen waar hij heel erg van schrok en dat nooit meer deed. Ik vind het lastig te bepalen wanneer een corrigerende tik ook corrigerend is. Hoe ver ga je en wat is er aan vooraf gegaan? Ik vind dat je je kinderen die je lief hebt gewoon niet slaat, je wilt ze immers ook niet leren om andere kinderen gaan slaan als ze hun zin proberen door te duwen (wat ze nogal vaak doen). En als dit wel gebeurd en die andere kinderen of ouders dan komen klagen, je je kind alsnog een tik geeft of straf terwijl je eerst liet zien hoe het moet. Als ouder heb je een voorbeeld functie, en kinderen kopiëren jou gedrag bewust en onbewust. Ik vind het in deze situatie vooral heel moeilijk omdat de kleine jongen bij ons bewijst dat hij geen slaag nodig heeft, en ik ben ervan overtuigd dat zijn moeder dit ook zonder handgemeen moet kunnen. Ik heb het met mijn vriend besproken en hij schrok wel. Boos was hij ook, maar we hebben besloten het "te laten rusten". We kijken aan hoe deze melding zich verder ontwikkeld, want in een aantal dingen die jullie zeiden zit wel waarheid. Misschien dat een enkele billenkoek zo'n indruk heeft gemaakt dat hij het er veel over heeft...hoop ik dan maar. Maar als hij dit vaker meld ga ik het er wel met haar over hebben. Want een kind dat in 2 gezins situaties opgroeit en het ergens niet naar zijn zin heeft, of ziet dat hij ergens behandeld word zonder pijn te krijgen. Zal misschien sneller zeggen dat hij bij papa wilt wonen. Want hij zegt al dat papa leuk met hem speelt en mama altijd weg is, en we uit de verhalen van haar weten dat dit klopt omdat ze ook vaak aangeeft dat ze iets te doen heeft en of wij hem dan 1 of soms 2 dagen eerder kunnen ophalen, of dat ze hem een dag of 2 laten komt ophalen. En omdat ze best veel met zichzelf bezig is, hij veel bij een oppas zit. Ik wil gewoon dat dit mannetje kan genieten bij papa thuis, én mama thuis. Bedankt voor jullie reacties, en hopelijk trekken jullie onderling niet elkaars haren te veel uit.
Sorry, hoe bewonderenswaardig het ook is, en hoe goed wss ook bedoeld ... jij hebt niets met haar te bespreken. Klinkt hard, maar dat moet je vriend dus doen. Dan wordt ie maar volwassen en gaat hij normaal het gesprek met zijn ex aan zonder boos te worden. Verders vind ik dat er hier mensen zwaar over de top en hysterisch reageren, maar goed die discussie ga ik niet aan.
My God.. Ik vind het juist een mooi voorbeeld van een ongelooflijk gevaarlijke situatie waarin een ouder puur instinctief reageert zonder daarin controle te verliezen. Zou hij gestopt zijn, de riem afgedaan hebben en als straf een flinke afranseling heb je een heel andere situatie. En ook nog met precies de juiste uitwerking, NL dat je in een rijdende auto met je handen van de grepen afblijft. Als je hier al rillingen van krijgt... Aan de schrijver van het voorbeeld, je kan deze discussie niet winnen joh. Laat gaan
Jeetje het over de knie leggen is gelijk aan het verbieden van een snoepje? Dat gaat erbij mij niet in, instinctief grijpen naar een knie omdat een kind de autodeur open doet snap ik echt wel, maar het eerste is opzettelijk pijn doen. Mijn ouders gaven mij ook een corrigerende tik, maar toen lag ik wel op de grond van de klappen, blij dat het bij de wet niet meer mag, zo kan er tenminste ook geen grijs gebied ontstaan.
Ik denk dat zij bedoeld het bewust over de knie leggen... Ik vind dat ook een misselijke manier van "opvoeden"
Een corrigerende tik kan nooit hetzelfde zijn als 'op de grond liggen van de klappen'. Je kunt wel zeggen: "ze sloegen me een blauw oog als correctie", maar dat is een smoes. Dat is namelijk mishandeling.
Het gaat me nog meer om het bewust over de knie leggen en een tik geven. Dat gaat alle grenzen over, is machtsmisbruik en mishandeling.
En dat is het ook, mijn vader zag het echter wel als corrigeren. Juist daarom ben ik blij dat het verboden is. Ik vind het namelijk nogal heftig als je je kind met opzet over je knie legt om een tik op de billen te geven.