Ik stel hem maar hier, want weet geen andere plek. Momenteel ben ik 38.5 week zwanger van onze zoon. Onze zoon is trouwens een grote kerel, ligt al vanaf het begin van de zwangerschap een week voor op groei. Maar dat even terzijde. Ik heb een heftige zwangerschap. Constant pijn in mn buik (meerdere malen onderzoeken gehad) hele felle bekkeninstabiliteit (al van voor de zwangerschap dus had ik oo gerekend) en al vanaf 20 weken alle symptomen van zwangerschapsvergiftiging (duizelig, wazig, hoofdpijn, bandgevoel, sterretjes zien) alleen tis het niet gelukkig. Onwijs scheurend en zeer pijnlijk kruis en liezen. Plus de rest van mn kwaaltjes, mega misselijk, erg benauwd constant, heupen schieten uit de kom, vreselijke rugpijn noem het maar. En daarbij, spant mn buik enorm om de baby de laatste dagen en heb ik het idee alsof hij met de dag rustiger word. Het zijn geen harde buiken, want de resr van mn baarmoeder is niet knoerhard. Nouja. Prima. Of nouja niet maar daar leer je mee om gaan denk ik. Sinds 30 weken begonnen de voorweeen. Heel zachtjes. Wat menstruatie krampen hier en daar. En in de loop der weken is dat flink opgebouwd. Vanaf week 35 worden ze steeds pittiger. En vanaf week 36 heb ik ze de hele dag door en moet ik ze ook met regelmaat weg puffen. Ze verdwijnen ook niet onder een warme douche, en worden ook niet erger (dus geen echte weeen) daar kwam bij dat ik ook nog amper sliep en daardoor voelde ik me nog ellendiger. Dus met 37 weken heb ik een nacht in het ziekenhuis geslapen met pijnstilling en een slaaptablet. Dat hielp inderdaad voor het slapen. Ging 3 dagen goed. Toen sliep ik weer even slecht en nu slaap ik al 4 nachten de hele nacht. Maar de dagen doorkomen breekt me op. Ik heb dit al zoooo vaak aangegeven bij de verloskundige, maar die zegt hoort erbij. Ik kan er gewoon niet bij dat ze mij zo aan laten modderen en dat ik gewoon de hele dag uitgeput ben door die voorweeen. Ik kan amper in de benen, mn buik doet ook echt permanent pijn plus elke 5 min een voor wee.. Morgen moet ik eigenlijk weer naar ze toe. Dan sta ik natuurlijk na 5 minuten weer buiten. Alleen ik zit er gewoon zo doorheen qua pijn dat ik het hele weekend al huil.. en het enige wat ze "willen" is dat ik weer in het ziekenhuis ga slapen. Terwijl het slapen dus weer goed gaat. Wat kan ik hier nou mee? Is dit allemaal normaal? Leer dr maar mee leven en zoek het ff uit? Ik vraag niet om een keizersnede ofzo hoor. Maar ik zou het bijv wel fijn vinden of ze kunnen kijken of ze mij ergens een klein zetje mee kunnen geven in de goede richting.. Wat denken jullie?
Ik herken je gevoel van mijn laatste zwangerschap alleen hier had ik een hele meegaande vk bij 38 weken al afgesproken dat ze me de volgende afspraak ging strippen. Ze waren ook zeer verbaasd dat ik die afspraak nog gehaald heb aangezien de kleine al zo ontzettend laag zat en het al flink rommelde. Ik zou het gewoon opnieuw uitspreken bij de vk en misschien iemand meenemen die net wat overtuigender overkomt en kan aangeven dat jij het echt niet meer trekt! Heel veel sterkte en succes
Ik zou eerlijk aangeven dat je er doorheen zit. Bij mij werd het steeds uitgesteld het inleiden ( had zs diabetes) maar ik was het oo een gegeven moment zat. Toen kwamen ze met een datum. Had ik niks gezegd moest ik vast nog door. Succes met de laatste zware loodjes!
Het probleem bij hun is dat ik niet "ziek" ben. Mn gezondheid is er nog al voel ik me dus vreselijk.. daarom willen ze niks.. Het ziekenhuis heeft wel al aangegeven dat ik niet over de 40 weken zal gaan en dat ze misschien met 39 willen kijken of ze iets kunnen.. daar zit nu echt heel veel hoop.. en nog max 9 dagen.. Mn man vroeg de vorige keer ook al van hoelang moet ze nog zo door want het gaat gewoon echt niet meer. Toen zei de verloskundige dat ze misschien maandag(morgen) wel iets wou doen. Maar het klonk meer alsof ze van het "gezeur" af wou zijn.. Tis zo lastig.. ik snap ook echt wel dat een baby in de buik het beste is.. maar hij is gewoon volgroeit en groot nu.. en mama is zooo kapot.. ik hoop elke minuut dat de weeen doorzetten.. maar niks..
Hier werd het bij iedere zwangerschap eerder die voorweeen. Van een week voor de bevalling van de eerste tot maanden voor de bevalling van de derde. Vooral de tweede zwangerschap was best wel heftig wat dat betreft, zeker met bekkeninstabiliteit die ervoor zorgde dat ik vanaf week 12 nauwelijks meer kon lopen, de extreme misselijkheid die zorgde dat ik kilo's afviel en vanaf een week of 30 constant duizelig, nauwelijks meer slapen en de zorg voor een 3,5 jarige, maar hier was het geen optie om eerder in te leiden. Nu wilde ik dat ook echt niet, dus wat dat betreft was het doorbijten tot het einde en beviel ik heel soepel met 41+1 binnen 5 uurtjes. Wie weet door de voorweeen al die tijd? Geen idee. Maar ik herken dus wel hoe enorm zwaar het kan zijn. Zelf zou ik gewoon heel duidelijk vragen om een plan voor de komende dagen. Wanneer gaan ze je bijvoorbeeld proberen te strippen, dit zou een zetje kunnen geven (al deden ze dat hier pas vanaf eind 40 weken omdat het voor die tijd vaak niet helpt) en wanneer gaan ze echt inleiden als er niets gebeurt. Wat is de einddatum zeg maar.
Nou dan denken ze toch lekker dat ze van jou " gezeur " af bent. Als ze wat willen doen lekker laten doen. Mits jullie er achter staan en dat staan jullie zo te lezen. Wat zij denken zou ik mij niks van aantrekken.
Ik wil morgen idd echt een plan maken. Anders bel ik het ziekenhuis want dit is belachelijk. Nu al weer de hele ochtend kramp in mn onderbuik om de 7 minuten. Maar t gaat maar niet heftiger.. Ben benieuw naar morgen. Ik heb de hoop al opgegevebn dat het uit zichzelf door gaat. Vanavond met mn man naar de film. Even dr uit!
Ik heb geen tips, maar wil je wel sterkte wensen! Lijkt me erg rot en vermoeiend om steeds zoveel pijn te hebben. Ik zag je naam net voorbij komen en herkende je uit een ander forum groepje toen we beiden in de medische molen zaten.... We kregen toen net na elkaar het fantastische nieuws dat we zwanger waren! En nu is het bijna zover dat we ons kindje in onze armen kunnen vasthouden. Veel succes en sterkte met de laatste loodjes, ik hoop dat de geboorte niet lang meer op zich laat wachten
Ah wat lief dankje! Ik.voel me ook best een tut dat ik niet echt kan genieten van dit alles.. zo stom.. Wij zijn dr beiden inderdaad! Heb er zoveel zin in om ons ventje te zien. Hoe gaat het met jou? Allea goed te doen??
Dat genieten komt voor jou nog wel! Het is ook niet niks wat je beschrijft.... Bij mij gaat het eigenlijk best goed gelukkig. Niet heel veel klachten gehad, alleen ben ik het nu wel n beetje zat. Snel moe en bijna niks meer kunnen. En ik verlang zoooo naar ons kleine meisje😍 Nog heel eventjes geduld...
Kunnen ze je niet strippen? Ik had door al die voorweeen met m'n bevalling al 3cm namelijk dus ik neem aan dat jij dan toch minstens wel een cm zal hebben om te kunnen strippen. Ik herken je ongemak en ik was er ook zo klaar mee. Ze hebben mij uiteindelijk ingeleid met 41 weken terwijl ze in eerste instantie met 39 weken zouden inleiden. Voor m'n zoontje was dit beter en ik vind het nu, achteraf prima. Het is niet wat je wil horen, dat weet ik, maar echt, je vergeet dit. Ik tenminste wel Langer dan drie weken zal het niet duren en ik vermoed dat je, als je kindje groter is, sowieso niet voorbij de 41 weken komt. (Mijn gyn vond verder dan 41 weken niet verstandig dus ik neem aan dat meerdere dat vinden.)
Oef klinkt heel naar, zo lang al voorweeen! De verloskundige ziet het liefst dat de bevalling natuurlijk start, alleen dan begeleiden zij je bevalling. Ik begrijp dat je het zat bent, als je je er echt beter door voelt, dan zou ik morgen aangeven dat je een afspraak wil voor inleiden. Dan heb je een dag waar je naartoe kan leven. Ik was hier bij mijn vorige bevalling heel stellig over en toen luisterden zij uiteindelijk wel. Ik moet wel bekennen dat ik achteraf misschien een beetje spijt had van mijn aandringen op inleiding, inleiden lijdt vaak tot een zwaardere bevalling en die heb ik gehad Misschien ook vragen of ze wil proberen je te strippen. Sterkte en nog even volhouden!
Ik heb mijn laatste zwangerschap drie weken lang steeds aanvallen gehad van weeën die dan om de 5 a 6 minuten kwamen en een uur aanhielden. Daarna waren ze weer even weg. Ik heb twee keer in het ziekenhuis gelegen om het even in de gaten te houden aan het ctg en elke keer moest ik weer naar huis. Ik was gesloopt na drie weken maar ik kreeg steeds te horen dat ze niet gingen ingrijpen of inleiden voor de 37 weken. Uiteindelijk ben ik met 37.1 bevallen omdat de arts assistent me nu niet weer naar huis wilde sturen en even heeft gekeken of hij me iets kon oprekken naar 4 cm ontsluiting (dit was de magische grens voor het mogen breken van de vliezen). Het is heel zwaar die laatste weken en het is echt afzien. ik kan je verder geen tips geven. bij mij werkte echt niets. Veel sterkte met de laatste paar dagen.
Super fijn dat het wel lekker loopt bij jou! En moe idd haha. Dat is opzich wel logisch met deze topsport!! Jij bent er echt bijna.. waaaauuuwww!! Hopelijk meld de kleine zich gauw. Je geduld is wel op na zoveel tijd! Alle succes als her zo ver is!
Gaan ze morgen naar kijken idd of ze kunnen strippen. Vorige week woensdag was het al wel verweekt en iets open maar verder niks. Dus ik hoop morgen dat er al iets onsluiting is.. en anders of ze een ballonnetje willen plaatsen om ontsluiting te creëeren. Ik zit er zeker niet aan te denken om een infuus oxytoxine te krijgen. Ik wil alleen een heel klein mini duwtje haha. Ziekenhuis wou pas vanaf 39 weken omdat hij dan echt helemaal af af af is. Dus daar heb ik zeker alle begrip voor. Ik duim stiekem dat hij na een duwtje gewoon ff zelf besluit om te komen kijken. Hij is echt aan de grote kant, dus zal ook steeds meer ruimte gebrek krijgen (dit voel ik ook 😅 Ben benieuwd wat ze morgen zeggen!
Vervelend dat je zo hebt moeten aandringwn zeg.. Hier was het ook dat mn man ingreep vorige week en ze aangaf dan met 39 weken te willen nadenken. En ik zit echt niet op een echte inleidinf maar wel een kleine duw. Dus daar duim ik morgen echr enorm voor.. Voor mn gevoel is het al fijn dat t nof max 9 dagen is. Maar ik wil heel graag natuurlijk bevallen zonder hoempapa zoals een infuus. Veel meer risico en gedoe. Dus hopelijk heb ik morgen al iers ontsluiting.. Ik heb vanmiddag echt weer een mega huilbui gehad. Dat heeft me wel weer een beetje opgelucht.. alleen ik merk wel sat onze kleine het minder fijn vind. Die beweegt toch steeds minder en als ik zo verdrietig ben dan verkrampt hij ook heel raar.. dus dat ga ik morgen ook aangeven.. Ik laat t weten 😄
Oh meis toch.. dan mag ik niet eens klagen.. (vind mezelf sowies een piepert maar helaas) Wel fijn dat je dan uiteindelijk wel "vroeg" bevallen bent en ze je niet nog weken door laten doen. Had je echt al weeen of voorweeen?? Heftig...
Ik had echt weeën. alleen waren ze niet heel effectief. Eigenlijk hadden ze me door willen laten lopen tot de 38 weken. dat zou nog beter zijn geweest omdat een tweeling vaak iets achter loopt qua groei. de arts assistent vond het alleen zo zielig dat ik daar zo teleurgesteld en zo goed als huilend op dat bed zat dat ze het maar eens ging proberen. Ik kon haar wel zoenen toen ze het voorstelde. een uur later was ik niet meer zo blij hoor midden in een weeënstorm . en je bent geen piepert hoor. iedereen heeft een punt tot waar het gaat en daaroverheen moeten gaan is heel zwaar.
Ik begrijp dat het heel vervelend is, maar ik denk dat je niet de enige bent die het aan het einde echt heel erg zat is en niet meer langer wilt wachten. Hij komt er echt wel, en dan kan je lekker gaan genieten, maar wachten duurt lang. Misschien kunnen ze je strippen, maar een hele grote kans dat dat helemaal niets gaat doen. Je kan denk niet meer doen dan echt geduld hebben en lekker rustig aan doen... sterkte
Haha een weeënstorm lijkt me idd ook erg onprettig. Maar wel fijn dat iemand je hielp. En dat is ook zo. Ik ga ook gewoon door, je hebt niet veel keuze. Het breekpunt heb ik alleen echt bereikt nu na al ruim 30 weken constant pijn. Ik ben benieuwd naar vanmiddag!