Hoi Allemaal, Mijn kindje is van oktober 2016, gehaald met de vacuümpomp en we zijn er recent achter gekomen dat hij het kiss-syndroom heeft (nekwervels) Al vanaf 2 weken na zijn geboorte gaat hij gewoon overal mee naartoe, maar ik merk nu ineens dat hij erg veel moeite heeft met veel prikkels. Als wij op bezoek zijn geweest of bijv uiteten (max 2 uurtjes) word hij eerst heel druk, en daarna begint hij ongelofelijk te krijsen. Dan moeten we echt naar huis omdat we hem met geen mogelijkheid rustig krijgen. Eenmaal thuis duurt het zeker nog 45 min om hem te kalmeren en hem in slaap te laten vallen in zijn wiegje. Herkennen jullie dit bij jullie baby's?
Ik denk dat het vrij normaal is dat 2 uur uiteten te veel is voor een baby. Mijn jongste was een hele rustige baby, maar uiteten gaf ook echt veel prikkels en deden we dus niet met haar. Bezoek ook met mate en bv nooit 's avonds, maar juist in de ochtend, anders sliep ze pas rond 23u.
Dat denk ik ook. Ze kunnen al die prikkels die binnenkomen nog niet verwerken. Mijn dochter kon vrij veel hebben rond haar eerste verjaardag, maar daarvoor eiste ze ook veel rust®elmaat (lees: krijsen als we ergens te lang bleven).
Ik had ook overprikkelde baby's heb zelf de grote fout gemaakt om met haar op bezoek te gaan of naar de winkels en had totaal geen ritme: baby's huilen? haal ik ze er toch uit? resultaat: nog harder huilen...dan maar slapen op mama's buik...het was afschuwelijk soms zelfs overleven! Ik ben nu met een strikt ritme bezig en dat werkt! slapen-verschonen-voeden-spelen/knufflen en weer naar bed ze mogen niet langer dan anderhalf uur/2 uur wakker blijven en mee naar de winkels of bezoek niet vaker dan max 2 keer per week en moet in het wakkere 2 uurtjes zijn in de speel/knuffeltijd en ze mag niet van hand naar hand, geen tv aan als ze wakker is, 1 speeltje per keer en geen speeltjes met geluid.... het wakker worden en weer naar bed is ongeveer totale tijd 4 uur, 2 uur wakker 2 uur slapen dit elke keer op repeat, Ik ben zowat huisgebonden (vooral met een tweeling) dat is naar omdat ik een dagjes-uit-mens ben maar de rust in huis is mij meer waard.
Hier hetzelfde! Was inderdaad nogal huisgebonden met een baby die alleen in bed sliep, na de eerste 2 maanden in elk geval, voor die tijd een huilbaby door overprikkeling en sliep alleen op mij. Sliep niet in auto of wandelwagen of draagdoek. Maar ze had zo'n baat bij strikte regelmaat en rust. Ik heb alles om haar slaapjes heen laten draaien en totaal geen spijt van! En ze sliep tot 18 maanden nog 2x Een slaapje missen was DRA-MA. Ja, het was soms aan huis gekluisterd, maar zij had er echt heel veel baat bij, dus het kon me niks schelen. Heb d'r ook nooit wakker gemaakt, of het moest een doktersafspraak zijn ofzo. Iets wat echt nodig was. En nu is het een heel makkelijk meisje, lekker nog een dutje van een paar uur overdag. Wel altijd in bed, of een campingbed ergens anders. Als het eens rommelig is, zoals elke 2 weken op zondag (dan gaan we naar Brabant. 1,5 rijden en ze slaapt hooguit een half uurtje in de auto. Bij mn vader dan nog 45 minuutjes in campingbed) dan is er niks aan de hand, terwijl ze voorheen dan echt zoveel krijste en huilde. Mijn advies zou dus zijn: kijk naar wat je kind aankan. En accepteer dat je even wat meer huisgebonden bent dan misschien. Het wordt echt weer beter en makkelijker. Ik heb het erg graag overgehad voor de rust in huis, en in mn dochter.
Ik moet zeggen dat ik in mijn handjes mag klappen met mijn kindje. Ze is nu al wel 1. Maar ze is best makkelijk. Ze sliep ook prima in haar wagen of in de auto. Ook niet echt een ritme, maar meer aankijken wat de kleine wilde. Ik gaf BV dus dat scheelde ook, kon haar altijd even aanleggen. Maar het ligt echt ontzettend aan je eigen kindje. Als die van jou dus beter gedijt bij rust en regelmaat, zal je je toch zoveel mogelijk moeten proberen aan te passen. Of desnoods bij vrienden een bed neer zetten, zodat hij toch mee kan blijven gaan als die wel slaapt.
Heel herkenbaar, als ze klein zijn hebben ze alles nog niet zo door, en ze kunnen ook niet zo goed zien nog. Met 3 maanden wel, ze worden zich ook veel meer van hun omgeving bewust en krijgen zo heel veel prikkels binnen. Wij ondernamen nog wel dingen met onze baby, maar niet teveel, gewoon af en toe proberen en langs familie (verjaardagen) gingen we wel.
Herkenbaar, als ze zo klein zijn kun je gewoon niet je baby altijd overal mee naartoe nemen (althans, die van mij niet ). Alles is nieuw, overal is lawaai, licht, vreemde mensen etc. Een jonge baby heeft gewoon rust nodig. Doe je baby dan desnoods in de draagdoek om hem wat meer af te schermen voor de buitenwereld, en maak je uitjes wat korter. Je kindje geeft duidelijk aan dat het te veel is. Mijn dochter kan in principe overal mee naartoe, maar ik moet het wel doseren (geen 3 drukke dingen op een dag) en ze moet wel gelegenheid hebben om te slapen. Anders hebben we later op de dag drama, en dat is het mij persoonlijk vaak niet waard