Dan ook maar bij mensen doen? Want diabetes is vaak lijden, helemaal als je niet goed kan worden ingesteld..... Nu gaan er vast weer een aantal lopen roepen dat je een dier niet met een mens moet vergelijken. Want een dier schijnt minder gevoel te hebben ofzo of is ondergeschikt aan de mens ofzo. I don't get it. Kijk, als je het hebt geprobeerd en het gaat niet en de situatie is uitzichtloos voor het dier, dan is het een compleet ander verhaal. Ben ook voor het onzinnig lijden van een dier wat geen toekomst meer heeft. Maar sommigen gaan gelijk roepen dat het beestje maar meteen ingeslapen moet worden als een soort van gebruiksvoorwerp wat niet goed meer is. Dat heeft niks met "zolang het baasje maar geen afscheid hoeft te nemen" te maken. Dieptriest. Sorry.
Ik vind ook dat je het op z'n minst moet proberen. En als je twijfelt aan de diagnose, dan zou ik zsm een second opinion laten uitvoeren. Misschien wil iemand je wel naar die dierenarts verder op brengen als lopend niet te doen is? Als je niet twijfelt aan de diagnose, maar de dierenarts gewoon geen fijn persoon vindt, dan zou ik niet twijfelen over de behandeling, maar wel in het vervolg naar een andere dierenarts gaan.
Je laat een dier toch niet in slapen omdat hij suikerziekte heeft.. Jeetje dat is gewoon walgelijk.. Neem je verantwoordelijkheid als baasje en behandel het dier. Wanneer je een dier koopt neem ik toch aan dat je hebt nagedacht over wat er gebeurd als hij of zij ziek word? Als je er dan niks voor over hebt moet je een knuffel kopen en niks met een hartslag. Dan ben je dat niet waard..
Wow. Wat is het merendeel hier lekker makkelijk aan het oordelen zeg. Ik ben nog steeds heel blij dat wij zo'n walgelijke beslissing wel durfden te nemen. Onze hond was namelijk belangrijker en die gingen wij absoluut niet pijnigen en extra stress bezorgen met prikken en daarnaast een aangepast leven. Nee, zij was zo veel meer waard. Zelfs de dierenarts had er alle begrip voor, omdat hij haar ook redelijk goed kende doordat er het jaar meerdere zaken hadden gespeeld. Met alle liefde had ik al ons spaargeld er doorheen gejaagd, mijn studie stop gezet en alles geregeld voor haar, mits zij een redelijk gewoon leven had kunnen hebben. Met de leefregels die zij had moeten hebben, had dit echt niet mogelijk geweest. En ja, daarin is iedere situatie en dier anders. En ja, wij hadden een enorme stressgevoelige en prikkelgevoelige hond. En ja, het merendeel van de dieren zal misschien wel goed reageren op een behandeling. En nee, ik ben TS niet en wij kennen haar hond ook allemaal niet. Maar het walgelijk noemen dat iemand het beste voor het dier kiest en dat was in ons geval helaas haar laten inslapen, vind ik dan weer ronduit walgelijk en zelfs zo enorm dom om zo generaliserend te roeptoeteren. Heb je zelf wel een hart vraag ik mij dan af? Wij hebben er nog steeds enorm veel verdriet van, maar wij kenden haar het allerbeste en hebben uit liefde voor haar juist zo gehandeld. Maar hey wat een walgelijke beslissing om uit liefde voor haar te handelen, wij hadden echt niets voor haar over, wilden liever makkelijk van haar af, wilden graag onszelf en onze kinderen onnodig enorm veel verdriet doen: gewoon omdat het kon
Wat voor soort hond is het? Als het bijv een grote hond is dan snap ik je twijfels helemaal want een grote hond word in het algemeen niet heel oud. Is het een type hond dat gemiddeld bijv 16 word dan zal ik de keuze wel maken om insuline te gaan proberen.
Ik heb ook zo'n kat gehad. Dierenarts heeft uitgelegd op welke signalen we moesten letten, en hoe we de dosis zelf aan konden passen. TS: Het was geen pretje om elke ochtend te moeten prikken, maar het beest leefde er wel van op! Ik zou het gewoon een tijdje proberen. hebben jullie geen huisdierverzekering?
Suikerziekte is in mijn ogen absoluut geen enkele reden om een dier in te laten slapen. Die prikjes gaat hij niet kapot van, dat valt reuze mee. En als je daarmee een dier zijn leven kan verlengen zonder teveel moeite ja dan snap ik dat compleet niet. Tuurlijk als een dier echt ziek is en aan elkaar zal moeten hangen van allerlei tabletten en dingen en dagelijks de dag door gesleept moet worden dan snap ik dat 100% en zul je mij niet horen. Maar als jij elke dag 1 2 of 3 keer je dier moet injecteren en daarmee heeft hij een goed leven, ja dan vind ik dat je dat verplicht bent naar je dier. Je weet niet hoe dit dier gaat reageren. Daarom vind ik dat je het behoort te proberen.
Ik vind het helemaal niet gek dat de dierenarts niet alles gecheckt heeft. Als een dierenarts op basis van jouw verhaal al vermoedt dat het suikerziekte is en de urine en bloedtest dit bevestigd, waaeom zou er dan nog in de oren gekeken moeten worden bij wijze van. Je moet je hond hiervoor behandelen anders overlijdt hij hieraan. Onze hond van 8 heeft Cushing. Op basis van mijn verhaal en de uiterlijke kenmerken is er ook een bloedtest en urinetest gedaan en dat was overduidelijk. De kosten zijn bijna 80!! euro per maand aan medicatie, de rest van haar leven. Maar ze doet het er ontzettend goed op en wordt langzaamaan weer de blije en vitale hond die ik ooit had. En dat is me meer waard. Nu heb ik voor de eerste keer de medicatie in engeland besteld wat mij de helft scheelt, ik heb nu twee maanden medicatie voor 90 euro ipv 160 euro. Tis exact dezelfde medicatie en mijn dierenarts heeft er wen recept voor uitgeschreven zodat ik het online in Engeland kan bestellen.
Tja, voor sommige dieren zijn het dus niet gewoon prikjes. En leveren die gewone prikjes enorm veel stress en paniek op. Dat moet ze dan maar ondergaan, omdat ze zich niet moet aanstellen vanwege een paar prikjes? Dat was dus niet veel moeite (voor ons), maar wel veel stress voor onze hond. En ja, dat noem ik ons geval dus een dier onnodig kwellen, omdat je het niet los kan laten en perse een paar extra jaren wilt. Wij kozen dus voor haar en niet voor onszelf, omdat wij haar het beste gunde en dat was een leven met 2/3x per dag prikken en compleet aangepast absoluut niet. Daar kan een ander van vinden wat hij vindt, maar het is compleet respectloos en empathieloos om zo stellig en in zijn algemeenheid te roepen dat het een walgelijke keuze is.
Ts heeft het nog niet eens geprobeerd he.. dus kun je niet zeggen hoe het dier reageert. Ik reageer namelijk op haar bericht en niet op jouw situatie. Een dier los laten hoort erbij. Als het dier zn leven niet kwalitatief meer is dan snap ik 1000% dat je een dier helpt en jezelf deze keuze laat maken. Maar naar mijn mening wel nadat je geprobeerd hebt de kwaliteit van het leven te verhogen en te behouden.
Maar hoe weet je dat je hond er helemaak gestresst van raakt als je het niet probeert? Tuurlijk, de eerste paar keer schrikt een hond en heeft er vast stress van maar na een paar keer is een hond eraan gewend en hoort dat ook gewoon bij de dagelijkse routine. Even een totaal ander voorbeeld: ik dacht ook dat ik mijn hond nooit en te nimmer in de douche zou kunnen krijgen maar na 2 keer is het me gelukt en nu is het geen enkel probleem meer. Als ik het niet had geprobeerd had jk dat nooit geweten.
@ Bubblez: nee snap ik wel, maar het wordt nu door een aantal dames verkondigt (het komt in ieder geval over) als walgelijk/onbegrijpelijk/e.d. in zijn algemeenheid bij zo'n diagnose. Zo zwart-wit en/of simpel is het gewoon echt lang niet altijd. Voelde daarmee best kwetsend vanuit onze eigen ervaring zeg maar
Ik voel niet de behoefte er verder over uit te wijden eigenlijk. Maar in het kort ze flipte hem van pup af aan bij jaarlijkse vaccinatie, kammen (extreem gevoelige huid), nagels knippen, wormen/vlooienkuur, bloedprikken (meer dan eens nodig geweest), überhaupt een halsband dragen, bepaalde geluiden en weet ik wat allemaal. Hoe vaak het ook gebeurde ze bleef compleet van de rel iedere keer weer. Ook na hulp van gedragstherapeute bijv. Gewoon een hond met een enorm slechte start in het leven en zo enorm gevoelig. Ze was een geweldige lieverd: konden heerlijk knuffelen en ze was enorm lief voor onze kinderen. Zolang er vooral maar niets aan haar lijf moest gebeuren. Dan hield je een hoopje hond over en dat was vreselijk om te zien
Voor jou misschien een ware, dat is voor iedereen verschillend. Ik persoonlijk vind dat de hond van ts in ieder geval een kans moet krijgen na 11 jaar trouwe dienst. Het is het proberen waard, ik zou er niet eens over na moeten denken. Hij krijgt een ouderdomskwaal, en dan zou hij meteen afgeschreven moeten worden? Ik vind dat echt heel hard hoor. Je weet dat een dier iets kan komen te mankeren.
Ja wat de rest zegt kan ik natuurlijk niks aan doen. 😁 tis ieder zn keuze hoor. Maar in dit geval van ts, ja dat vind oprecht bizar en vreselijk. Tuurlijk zijn er scenario's, zoals bij jou, dat het beter is om het dier in te laten slapen. Dan is dat ook volledig begrijpelijk. Ik heb bij ts alleen het idee dat ze het teveel moeite vind en er geen geld aan uit wil geven. Dan moet je geen dier nemen maar een teddybeer.
Ga het in ieder geval proberen om hem stabiel te krijgen. Ik vind een glucose waarde van 19,4 niet zo heel extreem hoor, ik zie ze wel hoger! En zoveel kost het niet als hij eenmaal onder controle is. Je kan zelf leren om zijn glucose te gaan meten, dit scheelt ritjes naar de dierenarts. En voor degene die hier beweren dat dieren de naalden eng vinden.... Ik ben nog geen EEN dier tegen gekomen die een hekel had aan de naaldjes voor insulineprikken. Dit merken ze namelijk niet eens, het oppakken van de huid is vervelender dan het prikken zelf, de naaldjes zijn zo enorm dun! Zelfs honden en katten die in paniek raken bij het zien van vaccinatienaalden, zijn binnen een paar keer gewend aan de insulinenaalden. Ik zou het dan ook ten alle tijden met elk dier proberen om hem stabiel te krijgen! Als het voor jouw dier echt niet werkt, merk je dat toch snel genoeg, heb je het in ieder geval een kans gegeven!!